Mendelejew Dmitrij
(1834 - 1907 r.)
Urodzony w 1834 r. w Tobolsku, Syberia (Rosja). Chemik rosyjski, twórca okresowego
układu pierwiastków. Zmarł w 1907 r., w wieku 72 lat.
Mendelejew był najmłodszym z piętnaściorga dzieci kierownika szkoły. Kiedy jego
ojciec oślepł i stracił pracę, matka, aby utrzymać tak liczną rodzinę, założyła wytwórnię
szkła. Chłopiec miał 15 lat, gdy zmarł mu ojciec; kilka lat póz
niej przeżył śmierć matki.
Dorósłszy studiował nauki ścisłe w Odessie, Petersburgu i Heidelbergu; póz
niej został
profesorem chemii na uniwersytecie w Petersburgu. W 1896 r., badając ciężar atomowy
różnych pierwiastków, ustalił zależność ich właściwości od ciężaru atomowego.
Sformułował wówczas prawo, zwane prawem okresowości, głoszące, że właściwości
pierwiastków chemicznych zmieniają się okresowo przy ich uszeregowaniu według
ciężaru atomowego. Na tej podstawie uszeregował wszystkie 63 znane wówczas
pierwiastki według ich ciężaru atomowego w taki sposób, że wykazują one periodyczną
powtarzalność właściwości chemicznych i fizycznych. Taka klasyfikacja nazywa się
układem okresowym pierwiastków.
Na podstawie prawa okresowości Mendelejew przewidział istnienie i niektóre
właściwości pierwiastków wówczas jeszcze nie odkrytych, między innymi galu, skandu,
germanu, polonu, transu.
Początkowo uczeni sceptycznie odnieśli się do teorii Mendelejewa, ale już wkrótce
odkryto nowe pierwiastki, które potwierdziły słuszność jego przewidywań, i Mendelejew
zyskał światową sławę.