Huna - talenty podświadomości
(Dział Huna)

Kolejnym etapem do poznania niższego Ja będzie poznanie jego umiejętności, o których już wcześniej wspominałem. Są one niezbędne do stworzenia skutecznej modlitwy do wyższego Ja. Owe zdolności dzielą się na trzy podstawowe :

-Zdolność odczuwania promieniowania pochodzącego od rzeczy, obiektów lub substancji - promieniowań niepostrzegalnych przez normalne narządy zmysłów.

-Zdolność przyczepiania się do osób lub rzeczy, z którymi już raz nawiązany został kontakt, niewidzialnymi nićmi z substancji aka lub ektoplazmy ciała widmowego niższego Ja. Kontakt z rzeczami, przedmiotami lub osobami nawiązujemy wówczas gdy je dotykamy, widzimy lub słyszymy. Gdy kontakt ten powstał już raz, niewidoczna nić widmowa łączy daną osobę z przedmiotem i przez pewien czas zachowuje trwałość; przylega ona w obrębie splotu słonecznego do ciała widmowego. Charakterystyczną cechą niższego Ja jest możliwość wypustów, wyciągania się substancji widmowej; takie wypusty nazywamy "palcem". Gdy powstanie nić kontaktowa, niższe Ja może podążać po niej swoim palcem i w ten sposób nawiązać powtórny kontakt z przedmiotem lub osobą znajdującymi się na końcu nici. Za każdym razem jak niższe Ja jej używa, nić ta staje się mocniejsza i trwalsza i łatwiej można po niej podążać...

Trzecia utajona zdolność niższego Ja objawia się w dwóch sposobach używania wytworzonej nici widmowej.
a) Gdy zostanie już wysunięty palec aka, aby podążać po wytworzonej nici, zabiera on ze sobą część duplikatów narządów zmysłów, duplikatów z substancji widmowej. (Gdy umieramy i żyjemy po śmierci w ciałach widmowych, wszystkie nasze narządy zmysłów są w nich zdublowane; tak więc widzimy, słyszymy, czujemy zapach, smak, dotyk tak samo jak podczas życia w ciele fizycznym. Przy "podróżach astralnych", całe ciało widmowe często wysyłane jest do odległych miejsc i tam posługuje się zmysłami tak samo, jakby znalazło się tam ciało fizyczne). Pomimo, że wyciągnięty palec aka jest tylko malutką cząstką ciała widmowego, może on korzystać ze wszystkich pięciu zmysłów, aby odbierać wrażenia od obiektów, z którymi wchodzi w kontakt. Te czuciowe wrażenia przesyłane są wzdłuż łączącego (pogrubionego czy wzmocnionego) palca średniemu Ja do oceny i osądu. Wrażeń tych nie przekazuje jednak niższe Ja w normalny sposób przez fizyczne narządy zmysłów, a więc przez oczy, uszy itd., lecz raczej w formie wspomnień o tych wrażeniach. Na przykład gdy odesłane zostają wrażenia jakiegoś przedmiotu, jawią się nam bardziej jako wyobrażenie niż jako rzeczywistość - jak jeden ze stu obrazów myślowych, które możemy wywołać w "mgnieniu oka".
b) Drugie zastosowanie trzeciej umiejętności polega na możliwości przekazywania wrażeń wzdłuż łączącego sznura lub palca aka, w obu kierunkach. Wrażenia odebrane z zewnątrz niższe Ja może przekazywać nie tylko w kierunku swojego średniego Ja, lecz również w drugą stronę. Jednak w tym celu prawdziwe cielesne wrażenia zmysłowe, takie jak światło, dźwięk czy smak, muszą być przekształcone w kształty myślowe, aby można je było wydobyć z pamięci. Są to malutkie wrażenia odciśnięte na mikroskopijnych fragmentach substancji widmowej. Wiele takich fragmentów łączy się w grono podobnych obserwacji i spostrzeżeń, które są konieczne do formułowania myśli. Przesyłanie gron kształtów myślowych (zamiast rzeczywistych zmysłowych spostrzeżeń) nazywane jest telepatią.
Nauczenie niższego Ja korzystania z jego trzech naturalnych uzdolnień jest konieczne, ponieważ WSZYSTKIE MODLITWY SĄ TELEPATYCZNE. Celem tych rozważań jest poznanie metod formułowania modlitwy tak, by była skuteczna.

Warto tutaj powrócić do opisanego wcześniej ćwiczenia z pudełkami do zapałek. Mogę teraz w dosyć prosty sposób opisać mechanizm działania tego ćwiczenia, które uczy niższe Ja wykonywać poszczególne polecenia. Otóż gdy już mamy przed sobą pudełko, którego zawartość chcemy zbadać prosimy niższe Ja by to zrobiło i dało nam odpowiedz..
Niższe Ja wtedy przeprowadza następujące czynności:
Najpierw wysuwa widmowy palec aka, który bez problemu przebija ścianę pudełka, poczym dotyka przedmiotu w środku sprawdzając czym on jest. Formuje odpowiedź w grona myślowe.
Gdy już go zidentyfikuje przesyła wiadomość (grona) dalej po przez aka nam (świadomości) i przedstawia jako jakieś wrażenie, lub jak to było opisane w ćwiczeniu jako odpowiedz po przez wahadełko - tak lub nie.
Tutaj chcę opisać podobne ćwiczenie, którego kwestię przed chwilą poruszyłem - mówię tu o tym wrażeniu... Otóż zamiast wahadełka możemy wykorzystać tylko i wyłącznie nasz umysł i zamiast dostawać odpowiedz po przez wychylenia, możemy poprosić niższe Ja by wysyłało nam je po przez obrazy, które my będziemy widzieć... Weźmy więc różne od siebie przedmioty, które zmieszczą się do pudełek i je tam schowajmy. Następnie pomieszajmy tak by nie wiedzieć w którym co jest. Teraz wyjmijmy rękę i unosząc nad pudełkami poprośmy niższe Ja by sprawdziło zawartość pierwszego pudełka, a następnie by przedstawiła ją za pomocą obrazu...i tak z każdym kolejnym. Najprawdopodobniej pierwsze rezultaty ćwiczenia będą mierne, albo wcale ich nie będzie- ja osobiście zawsze miałem problemy z wizualizacją obrazów. Jednak z czasem odpowiedzi będą szybsze i jaśniejsze. Być może niektórym z Was uda się to od razu. Dużo zależy od relacji niższego ze średnim Ja i ich nastawieniem do nauki. Wraz z postępem można zauważyć, że obrazy, które otrzymujemy nie przedstawiają dosłownie przedmiotu, lecz jego symboliczne wyobrażenie, skojarzenie. Np. zamiast klucza możemy ujrzeć całe drzwi, albo dziurkę w zamku... Trzeba nauczyć się interpretować te skojarzenia, a z czasem same one przejdą na rzecz klarownych i czystych obrazów.

Początki (prawie) zawsze są najtrudniejsze, więc nie wolno się zrażać - każdy z nas ma niższe Ja, ale nie każde chce od razu współpracować. Trzeba pamiętać by wszystko dokładnie sobie wytłumaczyć i być cierpliwym a sukces sam przyjdzie...

A artykule wykorzystałem fragmenty książki Maxa Freedoma Longa "Wiedza tajemna w praktyce".