STYMULACJA W PORAśENIACH SPASTYCZNYCH
Jest to elektrostymulacja przy pomocy prądów małej lub średniej częstotliwości. Najczęściej wykonywana jest podstawowa metoda Hufschmidta lub Tonoliza (modyfikacja metody podstawowej). Polega na naprzemiennym stymulowaniu prostowników i zginaczy w celu znormalizowania napięcia mięśni.
Cel stymulacji:
1. Utworzenie siły i masy mięśni.
2. Poprawa trofiki tkanek.
3. Utrzymanie właściwej ruchomości stawów.
Metoda Hufschmidta (zwana metodą podwójnego impulsu). Odbywa się w dwóch fazach:
I faza – wywołuje niewielkie pobudzenie mięśni poraŜonych spastycznie (zginacze),
II faza – pobudzenie mięśni poraŜonych wiotko (tylko wówczas prostowniki mają szansę skurczu bez udziału zginaczy),
- największe jest najpierw pobudzenie zginaczy, a następnie po określonym czasie opóźnienia -
prostowników,
- do zabiegu potrzebne są dwa obwody niezaleŜne zabiegowo.
Metodyka:
- impulsy prostokątne,
- ti=0,2-0,5 ms,
- czas opóźnienia: 100-300 ms,
- czas przerwy: 1s (1000ms) dla KKG, 1,5 (1500ms) dla KKD,
- czas trwania stymulacji: 20 minut,
- co 2 dni,
- dwie małe elektrody ułoŜone w punktach motorycznych stymulowanych mięśni,
- dwubiegunowa (poprzez przyczepy mięśni).
Metoda tonolizy:
Jest modyfikacją pierwszej, polegającą na zmianie kształtu impulsów, występują tu dwie fazy:
- stosuje się moduł złoŜony dla pobudzenia prostowników (wywoła to mocniejszy i trwający dłuŜej skurcz niŜ impuls pojedynczy i pozwoli trafić skuteczniej na fazy rozluźnienia zginaczy,
- moduł w obwodach prostowników składa się z impulsu średniej lub małej częstotliwości o obwiedni trójkątnej, sinusoidalnej lub trapezowej,
- stosuje się dwa obwody.
Parametry:
dla zginaczy (I fazy)
- czas impulsu: 0,1-1 ms,
- czas przerwy: 20-30 ms,
- impulsy prostokątne, trójkątne (krótszy dla KKD).
dla prostowników (II fazy)
- czas impulsu: 0,5-15 ms,
- czas przerwy: 100-500 ms,
- impulsy (krótsze dla KKG),
- czas opóźnienia dla KKG: 20-30 ms, dla KKD: 50-60 ms,
- czas trwania zabiegu: do 20 minut,
- 1-2 razy dziennie,
- do 20 zabiegów w serii.
PRĄDY ŚREDNIEJ CZĘSTOTLIWOŚCI
Wykazują:
- słabsze działania na receptory,
- lepsze przenikanie w głąb tkanek związane z pojemnościowym charakterem oporności tkanek (im większa częstotliwość tym oporność pojemnościowa tkanek jest mniejsza),
- ograniczony wpływ elektrochemiczny na tkanki, mniej uszkodzeń elektrolitycznych skóry.
STYMULACJA W PORAśENIACH SPASTYCZNYCH, PRĄDY ŚREDNIEJ CZĘSTOTLIWOŚCI, 1
INTERFERENCJA - ćwiczenia
WyróŜniamy dwie modulacje prądu:
- unipolarną,
- bipolarną.
1. Modulacja unipolarna:
- skokowy ruch jonów zgodnie z przepływem impulsów,
- gromadzenie się jonów na granicach przestrzeni anatomicznych i pod elektrodami.
2. Modulacja bipolarna:
- korzystniejsza,
- jony przesuwane są w obu kierunkach w jednakowych odstępach czasu,
- brak oparzeń typu galwanicznego pod elektrodą,
- oparzenie moŜe być wywołane jedynie przez zbyt wysokie natęŜenie lub zagęszczenie.
Prądy średniej częstotliwości – charakterystyka:
- impulsy sinusoidalne następują jeden po drugim,
- do wywołania skurczu mięśni konieczne jest wyŜsze natęŜenie, przy prądach niskiej częstotliwości (chodzi o efekt przeciwbólowy, a nie skurcz mięśnia),
- działanie pobudzające wywołuje przy zmodulowanej częstotliwości i amplitudzie,
- częstotliwość nośna jest to częstotliwość średnia, która przenosi do tkanek częstotliwość niską – EFEKT LECZNICZY,
- częstotliwość podstawowa jest to częstotliwość wyŜsza, która powoduje efekt przeciwbólowy, częstotliwość modulacji w granicach 0-150 Hz,
- interferencja modulacje uzyskuje się przez nią w tkankach dwóch prądów średniej częstotliwości płynących w dwóch obwodach.
KLASYCZNA INTERFERENCJA (prądy NEMECKA)
Powstaje poprzez nałoŜenie się w tkankach dwóch niezmodulowanych prądów sinusoidalnych średniej częstotliwości o niewielkiej róŜnicy częstotliwości.
Na tkankę w miejscu bólu działa wektor interferencyjny 100 Hz, który jest róŜnicą częstotliwości obwodów:
- w tym samym zabiegu wykorzystuje się 2 obwody prądu z róŜną częstotliwością, nakładających się na siebie,
- elektrody umiejscowione są w taki sposób, aby interferencja zachodziła w głąb tkanek w okolicy umiejscowienia schorzenia.
Wskazania:
- zmniejszenie bólu (ostrego i chronicznego),
- zmniejszenie obrzęków,
- przekrwienie,
- wzmocnienie mięśni, pobudzenie do skurczu mięśni szkieletowych,
- nietrzymanie moczu (usprawnienie funkcjonowania narządów jamy brzusznej),
- usprawnianie krąŜenia powierzchownego i głębokiego.
Działanie prądu interferencyjnego:
I: 0-10 Hz skurcz mięśni szkieletowych,
II: 25-50 Hz pobudzenie mięśni do skurczu (usprawnianie krąŜenia obwodowego),
III: 50-100 Hz efekt przeciwbólowy i usprawnianie trofiki tkanek,
IV: 90-100 Hz zmniejszenie napięcia współczulnego układu nerwowego,
V: 0-100 Hz znaczna zmiana przestrzenna wektora max interferencji.
Dawkowanie:
- czas zabiegu: 8-15 minut,
- dawkowanie: do odczuć pacjenta,
- raz dziennie, codziennie.
STYMULACJA W PORAśENIACH SPASTYCZNYCH, PRĄDY ŚREDNIEJ CZĘSTOTLIWOŚCI, 2
INTERFERENCJA - ćwiczenia