Grafika komputerowa – Zajęcia praktyczne

13

kwietnia

2008

Typy i formaty fontów

Najczęściej używanymi fontami na platformach systemowych są fonty wektorowe

reprezentujące kształty poszczególnych znaków w postaci ich obrysów. Obrys, tzw. krzywe

Béziera, składa się z szeregu punktów, tak złożone są m.in. fonty TrueType, Type 1,

OpenType. Fonty tego typu mogą być dowolnie skalowane bez naruszania kształtu i jakości.

W przypadku fontów bitmapowych znaki definiowane są przez szereg kropek (pikseli) wadą

jest ograniczenie w wielkości danego kroju. Ne można dowolnie ich skalować bez wpływu na jakość, dla każdego pisma wymagane jest przygotowanie oddzielnych znaków ułożonych na

siatce rastrowej. Fonty bitmapowe (np: BDF, FON) są coraz rzadziej wykorzystywane.

Fonty True Type

Ten rodzaj fontu, zapisywany z rozszerzeniem TTF, powstał poprzez współpracę firm Apple

i Microsoft, które chciały utworzyć konkurencję dla zdobywających popularność fontów Type 1. Zamierzeniem twórców było opracowanie fontów nie wymagających obecności Adobe

Type Managera, który pełni funkcję rasteryzera, jak również zapisanie znaków w jednym

pliku. Popularność TrueType zdobyły wraz z rozbudową systemu Windows, większość

systemów zawiera w sobie rasteryzer fontów TrueType umożliwiający ich przeglądanie

i drukowanie (Macintosh od 1991 r.). Fonty te zbudowane są z krzywych matematycznych

drugiego stopnia B-splinnes z dziesiątkami rekurencyjnych tabel definiujących parametry

kroju i są mniej skomplikowane dla systemu operacyjnego niż fonty Type 1.

Fonty Type 1

Type 1 zostały utworzone przez Adobe, składają się z plików PFB, PFM, AFM. Aby

wyświetlić znaki kroju potrzebny jest rasteryzer fontu - Adobe Type Manager - dołączany

niekiedy do pakietów DTP. Format ten szczególnie nadaje się do systemów, gdzie wydruki

zostaną realizowane na urządzeniach z interpreterem PostScript. Font Type 1 wymaga dwóch plików uwzględniających specyfikację odpowiednich urządzeń wyjściowych. Font ekranowy

ma rozdzielczość 72 ppi, służy do wyświetlania na monitorach, font wyjściowy ma wysoką

rozdzielczość i pozwala na uzyskanie wydruków na urządzeniach drukujących. Podczas

przekazywania tego typu fontów drukarni wraz z projektem trzeba mieć na uwadze oba

rodzaje plików, brak jednego z nich uniemożliwi załadowanie fontu do systemu

operacyjnego. Wskazówki dotyczące odtwarzania kształtów poszczególnych znaków przez

raster (hinty) zawarte w Type 1 są interpretowane przez rasteryzer w sposób mniej dokładny niż w przypadku fontów TrueType. Fonty postscriptowe ulegają bardziej wpływom

rasteryzera, który ma wpływ na budowę liter danego kroju z kropek rastrowych. Jednak

problem hintingu jest praktycznie wyeliminowany w w urządzeniach operujących wysokimi

rozdzielczościami. Z kolei wydruki z drukarek o niskiej rozdzielczości mogą być narażone 1

Grafika komputerowa – Zajęcia praktyczne

13

kwietnia

2008

na niekorzystne działanie hintów, co objawia się zdeformowanym kształtem wydrukowanych

znaków. Fonty Type 1 używają do odtwarzania kształtu krzywych Béziera trzeciego stopnia.

Fonty TrueType wyświetlają się i drukują na drukarkach komputerowych, jednak

ich skierowanie na urządzenia postscriptowe przysparza niekiedy kłopotów prowadzących

do błędów w reprodukcji. Podczas konwersji TrueType zostają zamienione na Type 1,

te mogą być odczytywane przez dowolne urządzenie postscriptowe. Zamiana jednak jest

procesem złożonym na tyle, że obraz danego kroju zostaje niepoprawnie zinterpretowany.

Aby temu zapobiec powstało oprogramowanie pozwalające kontrolować poprawność

interpretowania fontu przez urządzenie PostScript, np. Adobe Distiller. Chcąc uzyskać

podgląd pliku PS przed skierowaniem go do urządzenia postscriptowego należy wydrukować

dane do pliku, następnie go przedestylować i odczytać utworzony plik PDF przy użyciu np.

Adobe Reader.

Fonty OpenType

Format opracowany przez Adobe i Microsoft z połączenia właściwości fontów TrueType

i Type 1. Mogą być one używane na komputerach Macintosh oraz PC . Przy użyciu InDesigna

można w pełni korzystać z udogodnień OpenType, np: zamiana brakujących liter na inne

alternatywne znaki. Dużym ułatwieniem w przesyłaniu plików jest kompatybilność fontów

z platformami Windows i MacOS, łatwość łączenia znaków specjalnych w obrębie jednego

pliku fontu. Dostępne są w wielu wersjach językowych, kodowane w standardzie Unicode.

2