UKIERUNKOWANA NA
PRZYSZŁOŚĆ
GRAFICZNA ILUSTRACJA WYBORU
WIELOOKRESOWEGO KONSUMENTA
C
, i
t+1
t+1
Krzywe obojętności wyrażają
i
+ i (1+r)
preferencje konsumenta co do
t+1
t
wielkości konsumpcji oraz
dochodów dzisiejszych i
przyszłych.
A
Linia ograniczenia
budżetowego pokazuje
I
możliwości wymiany
it+1
konsumpcji i dochodów
B
dzisiejszych i przyszłych
BL
it
i + i /(1+r)
c , i
t
t+1
t
t
A – konsument jest pożyczkodawcą netto; B – konsument jest pożyczkobiorcą netto
WPŁYW WZROSTU OPROCENTOWANIA NA
WYBÓR WIELOOKRESOWY KONSUMENTA
C
, i
t+1
t+1
B’
Wzrost stopy procentowej
czyni linię budżetową bardziej
B
stromą.
Zależnie od preferencji
konsument jest skłonny
pożyczać od innych mniej, nie
pożyczać wcale lub pożyczać
innym.
it+1
BL
BL
1
2
it
A’
A
c , i
t
t
JOHN MAYNARD KEYNES:
Uważał, że konsumpcja ludzi bezpośrednio zależy od ich dochodu w danym momencie. Podstawą modelu Keynesa była liniowa funkcja konsumpcji. W modelu z liniową funkcją konsumpcji poziom popytu zależy wprost proporcjonalnie od dochodu, jednak nawet przy zerowych dochodzie konsumpcja jest dodatnia.
1.
Dochód rozporządzalny jest to dochód pozostający w dyspozycji ludzi po zapłaceniu podatków.
2.
Funkcja konsumpcji pokazuje , że istnieje przewidywalna zależność między rozporządzalnym dochodem a konsumpcją. Im wyższy jest rozporządzalny dochód, tym wyższa jest konsumpcja.
3.
Końcowa skłonność do konsumpcji jest to część przyrostu rozporządzalnego dochodu przeznaczona na konsumpcję.
konsumpcja (C) (mld dol.)
funkcja
konsumpcji
C = a + bYd
2000
C
1000
C
nachylenie = b =
Y
Y
d
d
1000
2000
3000
rozporządzalny dochód
(Y )
d (mld dol.)
Rys. 4 Funkcja konsumpcji
Konsumpcja zależy od dochodu. Biegnąca w górę linia prosta pokazuje, że wyższe poziomy dochodu rozporządzalnego znajdują swoje odpowiedniki w wyższych poziomach konsumpcji. Nachylenie tej prostej mówi nam, o ile zmienia się konsumpcja przy zmianie dochodu rozporządzalnego. Nachylenie tej linii jest równe krańcowej skłonności do konsumpcji.
Teoria stałego dochodu
Teoria
konsumpcji
ukierunkowana
Franco Modigliani
na przyszłość
Teoria cyklu życia
Hipoteza dochodu permanentnego
(stałego) Miltona Friedmana
Friedman reprezentuje opozycyjny do teorii Keynesa nurt myślowy zwany monetaryzmem, uważa on, że poziom wydatków konsumpcyjnych nie jest uzależniony wprost od wielkości bieżących dochodów rozporządzalnych, lecz przede wszystkim od przeciętnego dochodu uzyskiwanego w dłuższym, przynajmniej kilkuletnim okresie. Dochód ten nazywa Friedman dochodem permanentnym (stałym). Zgodnie z tym, konsument nie kieruje się w swych decyzjach nabywczych, a zwłaszcza w swej polityce konsumpcyjnej, poziomem łącznych, aktualnie uzyskiwanych dochodów, lecz kieruje się przede wszystkim indywidualnie oszacowanym dochodem permanentnym rozumianym jako średnia z poziomu dochodów z ostatnich lat i oczekiwanego dochodu w przyszłości. Doraźne, a zwłaszcza przejściowe, zmiany dochodów modyfikują tylko nieznacznie konsumpcję.
Franco Modigliani uzupełnił hipotezę dochodu permanentnego hipotezą cyklu życia Istotą hipotezy cyklu życia jest twierdzenie, że gospodarstwa domowe (ludzie) kształtują swój poziom i strukturę konsumpcji nie tylko na
podstawie aktualnego i spodziewanego dochodu, ale uwzględniają także okres swego życia. O wyborze ścieżki konsumpcji w najwyższym stopniu decyduje prognoza przyszłych dochodów, prognoza
subiektywna z perspektywy bieżącej fazy cyklu życia.
Założenia modelu konsumpcji ukierunkowanej na przyszłość
• Gospodarstwa domowe planują konsumpcję na całe życie
• Międzyokresowe ograniczenia budżetowe oznaczają, że cała planowana konsumpcja nie może być większa od całkowitych zasobów gospodarstwa domowego
• Dopuszczenie każdego rodzaju preferencji jednakże przyjmuje się, że gospodarstwa domowe preferują gładką ścieżkę konsumpcji
• Bieżąca konsumpcja reaguje nie tylko na zmiany bieżącego dochodu, ale również na zmiany oczekiwanego dochodu.
Teoria konsumpcji ukierunkowana na przyszłość - wykres
dochód
Linia dochodu
konsumpcja
b
a
65
Lata