Skupia się na związku niemowlęcia i małego dziecka z matką o innymi ważnymi postaciami.

Wg. Klein → psychika jest wewnętrznym światem o spersonalizowanej naturze, światem zinternalizowanych relacji ego – obiekt, które odzwierciedlają chociaż częściowo relacje ego z obiektami w świecie rzeczywistym.

Obiekt jako słowo-klucz.

Obiekt wewnętrzny nieustannie modyfikowany.

Klein inaczej niż Freud podchodzi do dziecka. Freud mówił, że ego wyłania się z id. Klein twierdzi, że rodzimy się z prymitywnie ukształtowanym ego, dąży do nawiązania relacji z obiektem, ma zdolność do fantazjowania, przeżywania lęku i agresji, do posługiwania się pierwotnymi mechanizmami obronnymi.

Fantazja jako pierwotna aktywność psychiczna.

Pierwotny proces polegający na zaspokajaniu pragnień poprzez halucynacje.

Fantazje płyną wprost z popędów i balansują na granicy pomiędzy somatyczną a psychiczną aktywnością.

Agresywne fantazje powstają niezależnie od rzeczywistych doświadczeń (realne obiekty mogą je wzmacniać lub wyciszać).

Fantazje pełnią funkcję obronną – pomagają poradzić sobie z frustrację itp.

Dziecko internalizuje świat → rzeczywiste zdarzenia modyfikowane przez fantazje.

Dziecko odczuwa lęk → testuje więc rzeczywistość i jej zgodność z fantazjami, by go zredukować → M. Klein: proces ten leży u podstaw myślenia

Mechanizmy obronne.

M. Klein zwróciła uwagę, że mechanizmy obronne działają u dzieci od urodzenia.

Główne znaczenie mają:

➢ rozszczepienie

◦ do uporządkowania chaosu pierwszych doświadczeń

◦ grupuje w odrębne obiekty: dobre / złe

◦ z łe aspekty są usuwane z ego poprzez projekcję → złagodzenie lęku

◦ to najbardziej prymitywna obrona przed lękiem

➢ identyfikacja projekcyjna

◦ cel: uwolnienie ego od niepożądanych aspektów i umieszczanie ich w innych obiektach

◦ 1: projekcja części siebie

◦ 2: powstaje taka relacja interpersonalna, że odbiorca doświadcza presji żeby zachowywać się w sposób zgodny z projekcją (samospełniające się proroctwo?)

◦ 3: projektowane uczucia po „psychologicznej obróbce” przez odbiorcę (np. interpretacja terapeuty) są reinternalizowane przez osobę projektującą

➢ identyfikacja introjekcyjna

◦ generalnie w formie inkorporacji świata zewnętrznego

Pozycje schizoidalno – paranoidalna i depresyjna.

W teorii M. Klein → pozycja = mieszanka popędów, obron i relacji z obiektami, zachowania związane z pozycjami są obecne przez całe życie, nie jest to przemijające stadium, całkowita integracja jest nieosiągalna, co powoduje oscylację pomiędzy konfliktami depresyjnymi i regresją do zjawisk typu schizoidalno – paranoidalnego.

Pozycja schizoidalno – paranoidalna,

Rozszczepienie: obiekt idealny i obiekty prześladowcze (zalążki superego) obdarzone omnipotentną kontrolą → zawiść i zazdrość jako destrukcyjne czynniki z którymi trzeba się zmierzyć , itd.

Rozszczepienie ogarnia chaos, zachodzi identyfikacja projekcyjna i introjekcja.

Dominuje tutaj prześladowczy lęk przed destrukcją ego przez jeden lub wiele złych obiektów.

Przy pozytywnym obrocie spraw – zawiść zostaje usunięta / przeniesiona i ego jest wstępnie przygotowane do integracji.

•

Psychopatologia: wrogość i zawiść zbyt intensywne → wyprojektowana część dezintegruje się na małe kawałeczki i sam obiekt projekcji też się dezintegruje, wszystko pełne nienawiści (świat wew. i zew.),, cel: zniszczenie znienawidzonego obiektu i zniszczenie „aparatu percepcyjnego, który go postrzega) Pozycja depresyjna.

Postęp w rozwoju, niemowlę rozpoznaje cały obiekt i ustosunkowuje się do niego.

Dziecko rozpoznaje matkę, jako całą osobę, która może być czasem zła, a czasem dobra.

Ego dziecka też staje się coraz bardziej całościowe, coraz mniej rozszczepione na dobre i złe składniki.

Lęk rodzi się z ambiwalencji.

Nasilone procesy introjekcji – obiekt może odejść, bo jestem zły i niedoskonały → chęć zatrzymania obiektu wewnątrz siebie.

Ta pozycja jest krytyczna dla niemowlęcia! → zaczyna odróżniać fantazje od rzeczywistości → badanie rzeczywistości jest adekwatne i znaczące (a nie kierowane fantazjami).

Rozwój zdolności do reprezentacji symbolicznej obiektu → umożliwia zniesienie separacji i wyobrażenia sobie obiektu pod jego nieobecność

•

patologia :

◦ obrony maniakalne: kontrola, triumf, pogarda

◦ obsesyjna reparacja

Tutaj początki kompleksu Edypa wg M. Klein → dziecko przeżywa niezaspokojenie ze strony matki i dostrzega, że ojciec „zabrał matkę i pierś” ! :P