Obraz zachowani Polaków w różnych momentach historycznych to temat który w swoich

dziełach podejmuje wielu polskich poetów. Jednym z nich jest właśnie Stanisław Wyspiański,

który w swoim dramacie „ Wesele” przedstawia dwie warstwy społeczne Młodej Polski:

inteligencję oraz chłopów. Opisuje ich charakterystyczne cechy oraz wzajemny stosunek do

siebie.

Chłopi to najniższa warstwa społeczna. W utworze chłopi zostali przedstawieni jako ludzie

którzy są ciekawi świata, interesują się sprawami polityczny państwa i nie są na nie obojętni.

Znają swoją wartość i wiedzą że mogą pomóc w odzyskaniu niepodległości. Są patriotami,

mają wolę walki i są do niej gotowi, jednak brak im przywódcy, którym byłby właśnie ktoś

z inteligentów, jednak żaden z nich nie chce podjąć się tego zadania. Przywiązują dużą wagę

do tradycji, i zawsze starają się postępować zgodnie z nią. Wartości duchowe były dla mnich

bardzo ważne. Z drugiej strony są też ludźmi kłótliwymi i gwałtownymi. Nie są do końca ufni

wobec inteligencji, ludzi z poza ich kultury. Autor mówi nam także że nie są oni dostatecznie

przygotowani do powstania, że są oni zbyt zapalczywi i mogą stać się niebezpieczną siłą.

Inteligencja ma odmienne stosunki co do chłopów. Według fragmentu pierwszego, Pan

Młody który jest inteligentem i żeni się z chłopką, zachwyca się wiejskim pejzażem. Jest on

zauroczony barwnością, rześkością ludu wiejskiego, to właśnie tu czuję, że zaczyna

odżywać. Chłopi są dla niego czymś autentycznym i naturalnym. Pan Młody jest typowym

przedstawicielem chłopomani, ludzi którzy przesadnie fascynowali się chłopstwem, jego siłą

i potęgą. W drugim fragmencie mamy już skonfrontowany stosunek Poety i Gospodarza do

chłopów. Poeta uważa że ludzie inteligentni przesadnie zafascynowani są chłopstwem i ich

kulturą , a całą najniższa warstwa społeczna jest zbyt idealizowana. Inteligenci stawiają

chłopów jako wzór cnót i wartość, co według Poety jest przekleństwem. Natomiast

Gospodarz który także jest inteligentem i dobrze zna chłopów, gdyż ożenił się on właśnie

z chłopką i od 10 lat mieszka na wsi, broni chłopów. Uważa, że są oni godni nazwania

potomkami Piastów. Widzi ich ciężką pracę na roli i uważa ją za świętą. Twierdzi także że są

to ludzie bardzo pobożni i pełni godności. Według niego chłopi są wielką siłą i potęgą. Trzeci

fragment to krótka rozmowa Poety i Gospodarza, która ukazuje nam gwałtowność

i porywczość chłopów. Gospodarz wspomina krwawą Rabację Galicyjską czyli zbrojny atak

chłopów na szlachtę. Według niego chłopi są bardzo porywczy i nieobliczalni.

Zafascynowanie się inteligenci chłopstwem podyktowane jest aktualną modą. Inteligenci

widzą w chłopach tylko to co chcą zobaczyć, piękno, pracowitość, pobożność. Jednak jest to

niepełny obraz chłopów. Inteligencja tak naprawdę nie traktuję chłopów poważnie jako

potężną siłę narodową. Dlatego wspólna walka chłopów u boku inteligencji jest nie możliwa.

Jest to klęską całego narodu gdyż niemożliwe jest zorganizowanie powstania.

AB