Ewapotranspiracja
Ewapotranspiracja
P = H + E + "R
 Parowanie (ewaporacja)
Parowanie potencjalne
Parowanie rzeczywiste
Transpiracja
Ewapotranspiracja
Intercepcja
PAROWANIE
z powierzchni ziemi (gruntu)
z roślin
z powierzchni wodnej (morza, jeziora, stawy)
z powierzchni sztucznych (asfalt, dachy itp.)
parowanie terenowe
Ewaporometr EWP 992
Ewaporometr
Ewaporometr
Lizymetr
Lizymetr
Lizymetr
Wzory
Wzory
empiryczne
empiryczne
Czynniki wpływające na wielkość parowania
" Temperatura powietrza
" Wilgotność powietrza
" Prędkość wiatru
" Uwilgotnienie środowiska
Metoda dyfuzji turbulencyjnej
Metoda dyfuzji turbulencyjnej
´q
- kw Á
E =
´z
kw  wskaz
nik dyfuzji turbulencyjnej pary wodnej zależny od
prędkości wiatru, parametru szorstkości i liczby Richardsona [cm2 s]
Á  gÄ™stość powietrza [1,2047 km/m3]
q  wilgotność właściwa powietrza określona jako masa pary
wodnej wyrażonej w g, zawartej w 1 kg wilgotnego powietrza [g/kg]
z  wzniesienie nad powierzchniÄ… czynnÄ…, parujÄ…cÄ… [m]
Metoda Penmana
Metoda Penmana
Uproszczone równanie bilansu cieplnego
R = EL + A
powierzchni czynnej
Áa cp (es  ea)
EL  straty ciepła na parowanie
EL =
(ewaporacyjny odpływ ciepła)
Å‚ ra
w W/m2
A  wymiana ciepła z atmosferą
Áa cp (Ts  Ta)
(natężenie jawnego przepływu
A =
ciepła z pow. parującej do
ra
atmosfery)
- gęstość powietrza [1,2047 kg/cm3]
Áa
- pojemność cieplna odniesiona do jednostki masy powietrza
cp
[1004 J/kg K]
Ts - temp. powietrza w bezp. sÄ…siedztwie. powierzchni parujÄ…cej [oC]
Ta - temp. powietrza na wysokości klatki meteorologicznej [oC]
ra - oporność dyfuzji turbulencyjnej zależna od prędkości wiatru,
wysokości szaty roślinnej i jej podatności na działanie wiatru [s/m]
- ciśnienie pary wodnej nasyconej w temp. powietrza w
es
sÄ…siedztwie powierzchni parujÄ…cej [hPa]
- ciśnienie pary wodnej aktualne [hPa]
ea
- stała psychrometryczna [ 0,67 Pa/K ]
Å‚
Metoda deficytu odpływu
Metoda deficytu odpływu
P = H + E + "R
Jeśli znane są P i H, a w wieloleciu zakładamy, że "R = 0, to...
E = P - H
E oznacza średnią roczną wielkość parowania
Aby ustalić parowanie terenowe Er w konkretnym roku,
można określić współczynnik korygujący k , poprzez porównanie
średniej wielkości parowania E1, obliczonej wg wzoru empirycznego,
ze średnią wielkością parowania obliczoną wg deficytu odpływu E2.
E1
k =
E2
a następnie wartość parowania ustaloną wg wzoru empirycznego
dla konkretnego roku, pomnożyć przez współczynnik k.