u ploris ące tiu terura konstato. Li rondrigardis. En la dormejo, li estis sola.
Videble, ne nur lia mono malaperis, sed ankaŚ
u Janącjo. Timiga penso lin trafis: ącu tiu prenis ą
gin?
Estis apenaŚ
u kredeble. Janącjo, tiu plaąca, helpema amiko ...
Ne tuj li rimarkis la paperon, sur kiu lia nomo estis skribita. Kiam li ekvidis ą
gin, lia koro ekbatis
kun iom da espero: letero de Janącjo, kiu, sendube, ącion kontentige klarigos.
Ne longe vivis la espero. La skribaąo rapide ą
gin disbatis morta:
śKara Rikardo,
śNormale mi devus forkuri kun via mono kaj veturbileto sen diri al vi ion ajn. Sed miaj amikaj sentoj tion malhelpas, kaj mi volas skribi adiaŚ
uon al vi. Mi sentas devon instrui vin
pri la vivo. Se je la aą
go de 21 jaroj vi ankoraŚ
u ne komprenis la riskojn, al kiuj vi vin elmetas,
iu devas vin lernigi. Ni hazarde renkontią
gis nur antaŚ
u tri tagoj. Vi sciis nenion pri mi.
Tamen vian tutan vivon vi rakontis kaj... montris al mi vian tutan monon.
śSciu, ke ne sufią
cas aspekti fidinde por esti fidinda. Oni ne fidu nekonaton, kaj oni ne
konas homon post nur tri tagoj. Dum mi skribas ą
ci tion, vi dormas pace, eą
c kun rideto sur
via kara, honesta vizaą
go. Sed la okazo estas tro bela. Mi iras for. Dankon pro la mono.
AnkaŚ
u la bileto utilos, dankon. Espereble vi memoros mian instruon. AdiaŚ
u!”
2
Iu alia verąsajne kolerus. Sed ne Rikardo. Li nur ploris. Ne gravis, ke oni rigardas lin viro, ącar li estas 21-jara, kaj ke, laŚ
udire, viro devas povi elporti malfacilaąojn sen plori. Rikardo ne sentis sin
hejme en sia 21-jareco. Li sentis sin tiel eta! Feliące, ke trovią
gis neniu en la dormejo de la junulgastejo.
Se ąceestus aliuloj, li ne allasus sin plori. Sed sola li estis, kaj povis esti si mem.
śLa aąculo!” li fine diris mallaŚ
ute, sed en tiu esprirno estis pli da kompato al si ol da kolero al
Janącjo. Li estis kiel homo, kiu ricevis baton sur la kapon kaj dum kelka tempo ne plu povas pensi.
La ideo turni sin al la polico venis al li nur malrapide.
2
śVi do eąc ne konas lian familian nomon?”
śNe. Mi nur scias, ke li nomią
gas Janącjo.”
śNigra hararo iom longa, brunaj okuloj. Kompreneble. Se vi scius, kiom da tiaj estas...! Alta, vi diris. Kiom?”
Precizeco neniam trovią
gis inter la ącefaj ecoj, per kiuj eblas priskribi la rikardan personecon. Li
hezitis. Por kontentigi la policanon, li diris ion ajn:
ś185 ccntimetrojn.”
śKaj kiom li pezas, viaopinie? Vi diris, ke li estas maldika.”
śJes, li estas tre maldika, sed mi havas neniun ideon pri la pezo. Kiel mi povus scii?”
3
La malafabla rigardo policana ne estis facile elportebla. Refoje la knabo diris ion ajn:
śEble 70 kilogramojn.”
śNu, bone. Estas plej dubinde, ke ni trovos lin, sed... kiu scias?” la policano diris. Kaj kvazaŚ
u
tio ne estus per si mem jam sufiące senesperiga, li aldonis: ś ą
Ciaokaze, kun la baldaŚ
ua renkontią
go de
ąstatestroj en nia urbo, ni povos fari nenion antaŚ
u kelkaj tagoj.”
Al Rikardo la situacio tute ne plaącis. Li venis por ricevi helpon, kaj oni rilatis al li preskaŚ
u
malafable. Dum li bezonis kompaton, tiu policano estis kvazaŚ
u senkora. La knabo sentis sin iu
speciala, sed por lia vid-al-vid-ulo li estis nur unu inter miloj da similuloj. La ąstatestra renkontią
go
ne helpis. Pro ą
gi ąciuj nervoj estis streącitaj en la polico.
śKion mi nun faru?” li demandis. śMi ne havas monon por reveturi hejmen, aŚ
u eąc por telefoni.”
śNu, knabeto, ne estas mia problemo. Mi ne scias. Iru al via konsulejo, eble.”
3
Eble kelkaj konsulejoj helpas al la junuloj, kiujn trafis bato de la sorto, sed ne tiulanda.
śNe estas nia tasko solvi la problemojn de malsaą
gaj samland-anoj,” la konsula funkciulo seke
respondis al la klarigoj de Rikardo. śNia lando ne estas tiel riąca, ke ą
gi disdonu monon al ąciuj petantoj.
Se ni tion konsentus, la informo baldaŚ
u disvastią
gus, kaj la sekvo estus, ke oftią
gus malzorgemo. śKial
atenti pri niaj aferoj,” la vojaą
gantoj pensus, śse ni ion perdos, la konsulejo repagos al ni”. Ne,
ne. Tio ne estus allasebla.”
4
Rikardo sentis sin pli kaj pli senespera. Kia senelireja situacio! Li naskią
gis en sufiące riąca familio,
sed tio nun neniom helpas. Eąc se li povus telefoni hejmen... Tion li povus, fakte, eąc sen mono, dank’al tiu araną
go, ke la alvokito pagas... Sed tio ne utilus: liaj gepatroj nun vojaą
gas ie en la
mondo, kaj li tute ne scius, kiel malkovri ilian nunan trovią
gejon.
Li komencis malsati. En normalaj kondiącoj, li facile povus malhavi maną
gon multhore. Juna sana
korpo povas elporti multajn mankojn. Sed la simpla penso, ke li povas havigi al si nek maną
gon nek
liton, igis lian deziron maną
gi speciale viva kaj dolora.
Ne povante elteni plu, li decidis peti helpon de la preterpasantoj. Li prezentadis al ili malfer-mitan manon kaj kvazaŚ
u plorpete provadis tuąsi ilian koron, klarigante per malmultaj vortoj sian
bedaŚ
urindan situacion. Sed neniu prenis lin serioze. Eble li aperis tro sana, tro bonfarta. AŚ
u li ne
sciis, kiamaniere uzi sian voącon por veki la kompaton, kiu tradukią
gus per dono. Kia ajn la kialo, li
ne sukcesis.
śLa sola solvo estas ą
steli”, li ekpensis. Estis somero. La vetero plej belis. Paąsante sen preciza
celo, li alvenis al vasta vendejo ekstera, kie kamparanoj unu apud la alia proponis dezirvekajn maną
gaąojn al malrapide irantaj promenantoj. ą
Stelo de unu frukto tie, de alia tie ąci, montrią
gis pli
facila ol li komence imagis.
Rikardo estis ą
generale plej honesta, kaj normale, ące tia neakceptinda faraąco, voąco levią
gus el la
korfundo por aŚ
utoritate esprimi sian malkontenton al li. Sed ąci-foje ą
gi silentis. La malsincereco
5
de Janącjo, la malvarmeco de la policano, la konsuleja nehelpemo kaj la ąstonaj koroj de l’surstrataj petitoj kvazaŚ
u pravigis ąstelon.
Tiuj unuaj sukcesoj kuraą
gigis lin plu iri samvoje: se li kaptos sufiące da mono, li povos reveturi
al la malproksima, ege dezirata hejmlando. La stacidoma monąsaną
gejo por tio montrią
gos perfekta.
Tien multaj gejunuloj el ąciuj landoj alvenas lacege, iom dormante, kaj ne atentas siajn havaąojn.
Pensite, farite. Post nelonge, Rikardo staris en la homplena stacidomo, apud la monąsaną
gejo, kie
longa aro da junaj homoj bonorde atendis unu malantaŚ
u la alia.
Rikardo atente observis. Kiam prezentią
gis bonega okazo " knabino metis sian videble plenan
monujon en plej taŚ
ugan lokon, kaj ącesis atenti ą
gin por turni la vizaą
gon al siaj kunuloj brue ridantaj
" li etendis la brakon por ą
gin kapti kaj... ...kaptis lin ące la ąsultro peza, forta mano, aŚ
utoritata.
4
śNe prenu ą
gin!” diris voąco.
Malrapide, Rikardo turnis la kapon al la parolinto. Estis alta junulo, forta, larą
gaąsultra. Rikardo,
kiu ne dubis, ke li vidos policiston, nekredeme rigardis tiun grandan knabon, kies okuloj ridetis al li.
śKial vi faris tion?” li demandis.
La grandulo levis la ąsultrojn.
6
śMi observis vin dum kelka tempo. LaŚ
u via maniero rigardi, laŚ
u via vizaą
go, estis klare, kion vi
celas. Sed mi dubas, ącu vi vere sukcesus. Mi decidis protekti vin kontraŚ
u vi mem. Nu, venu kun mi.
Ni iru trinki kafon en malpli brua loko, kie vi povos klarigi al mi, kial vi, videble neniam ąstelinta, havis la strangan ideon same videble ekmalhonesti.”
Ili eliris el la stacidomo kaj post kelkminuta promenado trovis trankvilan trinkejon, en kiu ili eksidis.
Rakontante la tutan aferon, Rikardo nur malfacile povis superi sian emon plori, tiel kompatinda li sentis sin. Sekvis longa silento, dum kiu la grandulo zorge pripensis.
śNu, mi ne estas sufiące riąca por pagi al vi reveturan bileton,” li fine diris. śSed mi povas portempe havigi al vi dormącambron. Mi loą
gas ące maljuna sinjorino, kiu forestas dum la tuta somero. ą
Si do ne
kontraŚ
ustaros, se mi lasos vin uzi la etan ącambron, kiun ąsi dum la lernejjaro luas al studento. Mi fidas, ke vi tenos ą
gin pura.”
śVi savas min! Kiel mi povos esprimi mian dankon?”
śTion ni vidos poste. Nun necesas, ke vi maną
gu, ącar vi diris, ke vi ege malsatas. Sed ni ankoraŚ
u
ne prezentis nin reciproke. Mi nomią
gas Milan. Kio estas via nomo?”
5
śEj, bonkora hundo! Kion vi faras en ąci tiu urboparto je tia frua horo? Vi aspektas zorgplena!”
7
śSandro! Kia plezuro vin renkonti! Jes, mi havas zorgojn kaj ne scias, kiel elturni min el malfacila situacio...”
ś ...en kiun refoje metis vin via tro bona koro, ącu ne?”
Milan silente kapjesis.
śPrave la amikoj kromnomas vin bonkora hundo. Kiam do vi komprenos, ke ne estas via respondeco savi la tutan homaron? Lasu la homojn solvi mem siajn problemojn...”
śAŚ
uskultu, ąci-foje, vere ne eblis. Jen pri kio temas.” Kaj li rakontis pri Rikardo.
śNu, diru al li, ke nun sufiącas,” Sandro proponis post la detala raporto. śDiru, ke tri tagoj viakoste estas la plejo, kiun vi povas akcepti. Vi loą
gigis lin, vi maną
gigis lin, vi estas nur studento
kaj ne el riąca familio, kiel li. Kion li faras en la vivo?”
śAnkaŚ
u li estas studento. Pri filozofio.”
śKompreneble! Tiuj filozofoj havas kapon plenan je plej strangaj pensoj, sed agi praktike ili tute ne scipovas.”
śVi pravas, almenaŚ
u pri tiu Rikardo. Li ne agas por solvi siajn problemojn. Li nur sidas tie,
preskaŚ
u ploranta, kvazaŚ
u solvo venos el la ącielo, se li nur montros sin sufiące kompatinda.”
śVi ne faras al li bonan servon prizorgante lin. Sendu lin for. Li lernu vivi!”
śMi devas diri, ke mi iom koleras kontraŚ
u mi mem. Li atendas, ke mi decidu, kion maną
gi, kion
fari. Li konstante sekvas min, kien ajn mi iras. Tio komencas pezi. ą
Ci-matene, mi sukcesis senią
gi je
8
li, nur ącar estis tre frue kaj li ankoraŚ
u dormis, kiam mi eliris el la loą
gejo.”
śVi estas stranga. Vi ąus diris, ke vi koleras kontraŚ
u vi mem. ą
Sajnas al mi, ke vi devus koleri
kontraŚ
u li. Kriaącu al li, ke sufiącas nun, ke li trouzas vian bonkorecon, ke vi ne plu elportas lin!”
śTion mi ne povus. Eble estas strange, sed mi ne koleras kontraŚ
u li. Mi kompatas lin. Li estas
tiel sendefenda en la vivo...”
śJen vi refoje lasas vian kompatemon direkti vin kaj konduki vin al malsaą
gaj decidoj!”
śSed, se mi forąetos lin, li... li... nu, mi ne scias, kion li faros, sed povus esti io tre daną
gera. Eble
la afero finią
gos per sinmortigo.”
śNu, se tiel, estos lia decido, ne via. Vi ne respondecas pri ą
gi. Vi faris vian devon, eąc pli. Se li
ne kapablas vivi sola, kial li vojaą
gis al malproksima lando? Kial li ne atentis sian monon? Vi jam
helpis lin pli ol necesis. Sendu lin for!”
śKiel malvarmkora vi estas! Ne. Neniam mi povus.”
śSe tiel, akceptu lin tutkore. Fakte, nun, vi ne akceptas lin, vi trovas lin neelporteble ą
gena.
Sed samtempe vi lin ne malakceptas. Vi havas rilate al li du sin-kontraŚ
udirajn sintenojn. Tial vi
suferas.”
śVi pravas, sed viaj diroj, eąc se plej ą
gustaj, tute ne helpas min. Mi ne povas min ąsaną
gi. Mi ne
povus diri al li, ke mi rifuzas plu havi lin ące mi. Aliflanke mi amegas mian liberecon, kaj la konstanta ąceesto de tiu ploremulo kondukas miajn nervojn al... al... kiel diri?... al koler-eksplodo.”
9
ś ą
Guste tion mi diris al vi: koleru, kaj li forkuros!”
śSed tiam mi ege malfeliącos. Mi ne kuraą
gos rigardi mian vizaą
gon spegule. Mi diros al mi: vi estas
aąculo, kiu devis helpi malfeliąculon, kaj, prefere ol fari vian devon, vi irigis lin for.”
śKompatinda! Vi preskaŚ
u igas min kompati vin! Sed mi ne estas bonkora hundo kaj lasos vin
solvi mem vian problemon. Saluton, Milan, mi esperas, ke vi tamen trovos vojon al saą
geco.”
6
Kiam Rikardo konstatis, ke li estas sola en la loą
gejo, lin kaptis sento de timo. Lia unua penso
estis tute stulta " śLi foriris! ą
Cu ankaŚ
u li ąstelis mian monon?” " sed ą
gi ne povis daŚ
uri longe: kion
oni ne havas, tion neniu povas preni.
Sonis la porda sonorileto. Rikardo hezitis. ą
Cu li kapablos respondi al tio, kion la persono deman-
dos? Oni sonorigis duafoje. Ne tre memcerta, li tamen iris malfermi.
Staris antaŚ
u li junulino kun vizaą
go ridetanta.
śOni diris al mi, ke ącambro haveblas ąci tie. KontraŚ
u pago, kompreneble,” ąsi muzik-voącis.
Rikardo ruą
gią
gis. Li ne komprenis, kial. Eble, ącar ąsi estis bela.
śNu, nu...” li komencis, sed li vere ne sciis, kion respondi.
ą
Si antaŚ
ueniris tri paąsojn, tiel enirante, kun apenaŚ
u aŚ
udebla śPermesu”.
śBelan loą
gejon vi havas!” ą
Si rondrigardis. ś ą
Cambro ąci tie perfekte taŚ
ugus por mi.”
10
ą
Si turnis la rigardon al Rikardo.
ś ą
Cu kostas multe?”
La junulo iom retrovis la kapablon paroli.
śVerdire, mi ne scias. Mi...”
ś ą
Cu vi loą
gas ąci tie senpage?” ąsi interrompis. śTio estus eąc pli bela!”
ą
Si ekridis, kaj la knabo opiniis, ke neniam li aŚ
udis ridon tiel belsonan. Lia koro batis rapidege.
Li malfermis la buąson, sed neniu sono elvenis. ą
Si rigardis lin plu. Li sentis sin ą
genata, kaj plena je
nekonataj sentoj, samtempe timigaj kaj plaącaj. Teruro kaj ą
gojo lin okupis kune. Lia vizaą
go transią
gis
de ruą
go al palo, de palo al ruą
go, kaj dum ą
gi elmontris esprimon de pleja maltrankvilo, ą
gi iel tamen
sukcesis lumią
gi per ia rideto.
śNu, nu, kio okazas al vi? ą
Cu estas io ne en ordo?”
ą
Sia voąco ąci-foje estis patrina. Rikardo sentis fortan deziron, ke ąsi kisu lin, ke ąsi tenu lin en siaj brakoj.
śKompatindulo!” ąsi diris, kaj tiu vorto sonis feliącige al liaj oreloj.
śą
Si kompatas min, ą
si havas bonan koron!” li pensis, śeble eą
c si komencas ami min?”
Verdire, io simila al komenco de amo legią
gis en ąsiaj okuloj, kiam, enirante la kuirejon, ąsi eąc pli
patrinece proponis:
śVenu sidi ące la tablo. Mi preparos kafon. Kaj vi rakontos al mi.”
11
ą
Si rapide trovis mem, kie estas la kafo, la tasoj, la sukero. Eąc kuketojn ąsi el ie prenis kaj metis sur la tablon. La junulo rigardis ąsin, mire kaj admire. ą
Ciu ąsia movo disradiis plej altan kapablecon
problemsolvi. ą
Si estis viva ekzemplo de agado praktika, trafa, laŚ
ucela. Krome, la tutan tempon ąsi
ridetis tiun mirindan, kortuąsan rideton, neforgeseble.
Kaj ąsia kafo! Kiel ąsi sukcesis fari ion tiel diecan? ą
Si ja uzis la samajn aferojn, kiel Milan. Jes ja,
li trovis la kafon de Milan plaąca, sed nur ą
gis ąci-momente, nur dum li ankoraŚ
u ne havis okazon provi
tiun ąci...
śNu, finu vian kuketon, trinku iom pli da kafo, kaj rakontu al mi, ącu konsentite?” ąsi diris, kvazaŚ
u
al infano.
Kvarafoje Rikardo raportis la fi-agadon de Janącjo. Li ankoraŚ
u ne alvenis al la momento, kiam li
trovią
gis ące la stacidoma monąsaną
gejo, kiam la loą
geja pordo malfermią
gis.
śNu, kio okazas ąci tie? Kiu vi estas?” Milan elparolis, kaj aŚ
udią
gis, ke liaj nervoj ankoraŚ
u ne
retrovis plenan trankvilecon.
La knabino respondis per sia muzika rido.
śMi nomią
gas Katarina”, ąsi klarigis. śOni diris al mi, ke la sinjorino, kiu loą
gas ąci tie, luas ącambrojn
al studentoj dum la lernejjaro, kaj ankaŚ
u somere al vojaą
gantoj, kaj mi venis informią
gi.”
śNe estas ącambro libera nun...” komencis Milan, kaj tuj li sin demandis, ącu li parolas saą
ge. Ju
pli li rigardis Katarinan, des pli ąsi aperis bela. Estus stulte lasi Rikardon ąci tie kaj rifuzi loą
gejon al
12
tiu rimarkinda belulino, des pli, ącar ąsi evidente havas personecon eman al ą
gojo, dum kun filozofo
Rikardo la ridoj ne tro oftis. Sed ąsi reparolis, antaŚ
u ol li havis la tempon bonorde araną
gi siajn
pensojn:
śPri la ącambro ni reparolos poste, se vi permesos. Mi nun ąsatus aŚ
uskulti ą
gisfine la aventurojn de
nia Rikardeto.”
Rikardo kaj Milan estis ąciurilate plej malsamaj. Sed en tiu momento iliaj sentoj eksimilis. AmbaŚ
u
ekvidis en la alia iun daną
geran ulon, kapablan forąsteli al si amon, kiu, plej evidente, ne al tiu estis
destinita.
ą
Ce Rikardo, tiu sento kondukis al nenio praktika, sed en Milan ią
gis klare, ke li devas senią
gi je sia
kunloą
ganto. Por tio necesas sendi lin...
ś...Labori,” ekdiris Katarina, nekonscia, ke ąsi ą
guste vortigas la ideon, al kiu Milan estis alvenanta.
śLabori vi devas. Tio estas la plej simpla solvo. Kion vi kapablas fari?”
Rikardo restis momenton kun buąso malfermita, kvazaŚ
u nekomprene, antaŚ
u ol li sukcesis respondi:
śNenion.”
śNu, tio simpligas la problemon. Vi do povas fari ion ajn!” ąsi diris ridante.
ś ą
Cu vi neniam perlaboris monon?” Milan demandis. śEąc dum la ferioj?”
śNe. Miaj gepatroj estas sufiące riącaj, kaj mi kapablas fari nenion.”
Katarina intervenis:
13
śNu, Milan, vi certe jam laboris, ącu ne? Diru al m, kiu estis la plej bone pagata okupo, kiun vi havis?”
śMi estis gardisto.”
śGardisto? Kia?”
śNu, ekzistas ąci-lande firmao, nomata Sekuriks, kiu uzas gardistojn; ili rondiradas en la urbo por kontroli ąciaspecajn aferojn ące diversaj laborlokoj, ącefe magazenoj. La gardisto ricevas uniformon, kiu iom similas polican. Li devas kontroli, ącu la pordoj estas ąslositaj, kaj raporti, se io aspektas nenormala. Li krome devas enskribi sian pason je tiu, tiu kaj aliaj lokoj per speciala en-mure lokita aparato, kiu mem notas la daton kaj horon. Tiel eblas scii, ke la gardisto pasis je la ą
gusta horo kaj
vere estis tie, kie li devis. Tio uzigas ącefe por kontrolo kontraŚ
u fajro.”
Milan replenigis sian tason per kafo.
śLaboro kiel Sekuriks-gardisto havas multajn bonajn flankojn,” li daŚ
urigis. ś ą
Gi estas bone pagata,
ącar la uloj en tiu firmao neniam trovas tiom da homoj, kiom ili bezonas; mi ne scias, kial; eble ącar multaj imagas, ke estas daną
gere. AntaŚ
u kvar tagoj ili telefonis al mi por demandi, ącu mi akceptus
relabori por ili. Eble tio rilatas al la kunveno de la ąstatestroj. Estu kiel ajn, mi respondis nee. Nun mi ferias, kaj miaj nervoj bezonas tempon senlaboran. Do, Rikardo, verąsajne vi ricevos la laboron, se vi iros prezenti vin, ącefe se mi aldonos prezent-leteron dirantan, ke mi konas vin, kaj ke vi estas tute fidinda. Vi vidos, tiu laboro enhavas neniun problemon. Dank’al la uniformo la homoj lasas
14
vin trankvila. Ili ą
generale opinias, ke vi estas policano.”
7
śSed mi estas alilandano kaj ne havas laborpermeson,” kriis Rikardo, forte tenanta sin je la lasta motivo, kiu pravigus lian rifuzon labori.
śTio ne estas problemo,” trankvile respondis la ąciam praktika Katarina, kaj ąsi malfermis sian sakon.
śJen,” ąsi diris, eltirante ofic-aspektajn paperojn. śNi bezonas nur vian foton. La ceteron mi mem araną
gos. Certe trovią
gas skribmaąsino ąci tie, ącu ne?”
śSed... Kiel eblas?” Rikardo miris.
śNu, ankaŚ
u mi estas eksterlandanino. Jam pasintjare mi venis ąci tien somere, kaj mi demandis
en la koncerna oficejo, ącu eblas portempe labori. Mi ricevis trimonatan laborpermeson. Dum mi estis tie, la funkciulon oni vokis aliloken. Mi utiligis lian du-minutan foreston por al-mi-igi kelkajn el tiuj dokumentoj. Ili ąciam povas utili, ącu ne? Kiu scias, kiam similaąoj povas helpi? Kapti tiajn okazojn, kiam la sorto ilin prezentas, jen mia principo. Fakte, mi pravis. ą
Ci-jare, la ąstato decidis ne
plu havigi portempan laborpermeson al eksterlandaj studentoj, pro la enlanda senlaboreco.”
śSed la stampo kaj la...”
śLasu min fari. Mi konas la necesajn metodojn. Stampon mi facile transigos de unu dokumento al alia per rimedo mia, ege simpla, kiu mirigos vin, kiam vi vidos min fari. Estos facile; ącio, kion
15
mi bezonas jam trovią
gas en ąci tiu kuirejo. Mi tion konstatis traserącante por pretigi la kafon. Kaj la
subskribojn mi refaros perfekte. Mi estas fakulino pri malveraj dokumentoj. ą
Cu vi havas foton?”
śNe.”
śDo, iru tuj.”
śSed se vi diras, ke oni decidis ne havigi laborpermeson al eksterlandaj junuloj, via dokumento, eąc se perfekta, valoros nenion!”
śVi ne bone atentis min! Mi parolis nur pri studentoj. Vi ne estos studento. Vi estos juna eksterlandano, kiu vivas ąci-lande jam de jaroj kun siaj gepatroj, kaj volas ąsaną
gi la laboron, ącar li ek
de la infanaą
go deziras farią
gi gardisto. La fakto, ke vi perfekte parolas la lingvon, helpos ilin kredi
ącion ąci. Rapide sciigu al mi viajn naskią
g-daton kaj lokon, kaj... nu, ni vidu, kiujn informojn ili volas.
Post tio, vi tuj iru fotigi vin.”
8
Estis la unua nokte. En sia gardista uniformo, Rikardo sentis sin stranga, kvazaŚ
u li teatrus, kaj
kvazaŚ
u, pro nekomprenebla kialo, li akceptis rolon, kiu tute ne taŚ
ugas al li.
Verdire, kiam li decidis proponi sin al Sekuriks " ącar li ne plu eltenis la kunan insiston de Milan kaj Katarina " li estis certa, ke tiu firmao malakceptos lin. Lia tro juna aą
go, lia timema aspekto,
lia videbla manko de praktikaj kapabloj ebligos tuj konstati " li opiniis " ke li ne taŚ
ugas por tia
alt-respondeca okupo.
16
Sed tiel ne estis. La oficisto apenaŚ
u rigardis lin. Sekuriks bezonis gardistojn, gardisto prezentią
gis,
homo juna, sana, sufiące alta, normale forta, kion pli vi dezirus? Krome, letero de eksgardisto, kiu ąciam laboris plej kontentige, varme priskribis la bonajn ecojn de ąci tiu novulo. Ni proponas tian pagon, vi faros tion kaj tion ąci, ącu vi povas komenci jam ąci-nokte? Nu bone, perfekte, mankis al ni unu gardisto kaj necesus devigi aliajn longigi siajn laborhorojn, kion ili ne ąsatas, nek ni, cetere, ącar ni tiam devas pagi pli... La afero estis rapide araną
gita. AntaŚ
u ol li havis la tempon konsciią
gi, kio
okazas, Rikardo retrovis sin kun uniformo kaj precizaj indikaąoj pri tio, kion li faru ąci-nokte.
Fakte, la laboro ne estis vere malplaąca. Maląslosi pordojn, reąslosi ilin, promeni sur stratoj senhomaj sub la amika rigardo de patrineca luno, reeniri domon, signi sian pason ące la tiucela surmura aparato, nenio el ącio ąci estis terura. Eble Katarina kaj Milan pravis. Eble tiu laboro estis la plej bona maniero pagi al si reveturon hejmen, aŚ
u eąc " kiu scias? " pluan ferian restadon en alia ankoraŚ
u nekonata
lando, kien Katarina akceptus sekvi lin. Rikardo komends konsideri la vivon kun pli trankvila filozofio.
Li rigardis la paperon, kiu enhavis la sinsekvon de liaj taskoj. śNun al Plinov.” li legis. Plinov estis ąciovendejo, grandega milfaka magazeno, kie eblas aąceti ion ajn. Rikardo devis pasi laŚ
u difinita
vojiro sur ąciu etaą
go kaj en diversaj lokoj marki sian ąceeston per la horskriba aparato.
Estis precizigite al li, ke la kontrolon li devas fari en mallumo, kun nur poąslampo, por tuj povi vidi fajron komencią
gantan. Estis strange trapasi tiujn vastajn etaą
gojn nokte, en mallumo, sen renkonti
17
iun ajn, dum tage homoj ąci tie multegas.
Alvenante sur la kvinan etaą
gon, la junulo aŚ
udis bruon, kiu ne aperis tute normala. Li mallumigis
sian poąslampon kaj staris senmova, provante kompreni, pri kio temas. Jes, li ne misaŚ
udis, ne estis
ludo de lia imago, sed reala bruo, kaj super la loko, el kie la sono venis, videblis malforta lumo: tie iu uzis poąslampon.
Rikardo sentis sian koron bati kun nekutima forto. Plej silente li proksimią
gis, singarde, malrapide,
por ne riski konigi sian venon per fuąsa ektuąso al io nevidebla. Li vidis la ombron de homo, kiu faris lon en plej kaąsa, ąstela maniero. Li ektimis.
Same senbrue, kiel li venis, li paąsis reen kaj iris al la suba etaą
go, kie li povis neą
genate telefoni. Li
ja sciis, ke Milan kaj Katarina trovią
gas en proksima restoracio-dancejo. Por kuraą
gigi lin, antaŚ
u lia
timplena foriro al la nokta laboro, ili diris al li, ke ili estos tie, meze de la urboparto, kiun li devas prizorgi, kaj tie restos malfrue post noktomezo.
śMilan? Dank’al Dio vi ankoraŚ
u ąceestas!”
śKio okazas? Vi sonas, kvazaŚ
u vi ąus ekvidis la diablon.”
śAŚ
uskultu, Milan, vi devas helpi min. Mi timas. Mi estas en Plinov. Kiam mi alvenis al la kvina etaą
go, mi aŚ
udis nenormalan bruon. Poste, mi proksimią
gis kaj vidis... Mi vidis nur ombron, sed ne
povas esti dubo. Estas homo tie, kiu kaąse faras ion. Eble li ąstelas, eble... Kiel mi povus scii? Helpu min, Milan, kion mi faru?”
18
śArestu lin. Certe, se li laboras en senhoma magazeno ące tia lumo, li faras ion, kion li ne rajtas fari. Se li estus tie rajte, Sekuriks antaŚ
uinformus vin. Iru lin aresti!”
śAresti! Mi, aresti homon! Kiel oni faras? Mi neniam kapablus.”
śRikardo, ne infanu, vi estas viro aŚ
u kio? Estas plej simple. Paąsu, unue senbrue, ą
gis plej proksime
al li, kaj poste rapide antaŚ
uen kun la lumo de via poąslampo al li direktita tiamaniere, ke ą
gi igu lin
senvida. Tiam vi diru per aŚ
utoritata voąco: Kion vi faras ąci tie? Mi arestas vin.”
śSed se li havas armilon, eble li mortigos min!”
ś ą
Cu Sekuriks ne donis al vi precizigojn, kiel agi en tia okazo?”
śJes, sed tiu ulo parolis tiel rapide kaj vortigis al mi tiom da detaloj pri tiom da aferoj samtempe, ke mi ne kapablas memori. Fakte, mi ne vere aŚ
uskultis. Min timigis la fakto, ke, kontraŚ
u mia
atendo, ili akceptas min.”
ś ą
Cu vi mem ne havas armilon?”
śJes, ili donis al mi. Sed mi ne scias, kiel uzi ą
gin, kaj, se mi bone memoras, mi praktike ne rajtas
ą
gin utiligi. Eble eąc estas nenio en ą
gi, mi ne rigardis. Tiuj aferoj timigas min.”
śNu, elprenu vian armilon. Tenu ą
gin dekstramane. Alproksimią
gu kiel mi diris. Kaj kiam vi estos
tute proksime, direktu la poąslampan lumon al liaj okuloj dirante: mi estas armita, vi ne povas elsavi vin, miaj kunuloj vin observas...”
śKunuloj! ą
Cu vi akceptas veni min helpi?”
19
śNe, ne, tio ne estas necesa. Diru tion nur por timigi lin. Li ne povas scii, ącu vi diras la veron aŚ
u ne, sed eąc se li iom dubos, li ne riskos sian vivon pro ebla mis-ideo. Kuraą
gon, Rikardo, mi estas
certa, ke vian devon vi bonege faros.”
śKlik” aŚ
udigis la telefona aparato: Milan ne lasis al Rikardo la tempon respondi.
Reirante supren, la juna gardisto esperis, ke la kaąs-aganto estos for. Fakte, tiu estis foriranta: poąslampo ete lumigis vojon, kiun ombro sekvis singarde. Li celis la lokon, kie staris Rikardo, por malsupreniri laŚ
u tiu sama ąstuparo, kiun la knabo ąus uzis. Malvarma pro timo, la knabo kapablis
fari neniun movon. Li nur staris tie, kun buąso malfermita, koro batanta, kaj pensoj disflugantaj en nearaną
gebla malordo.
Tamen finfine unu ideo sukcesis eltiri sin klara super la pensa senordo: śMi devas lumigi la poą
slampon kaj direkti ą
gin al liaj okuloj.”
Ve! AntaŚ
u ol Rikardo faris la necesan moveton, lin trafis la lumo de la alia poąslampulo, kiu tuj diris per voąco plena je daną
gera aŚ
utoritato:
śKiu vi estas? Kion vi faras ąci tie?”
Nur tiam Rikardo lumigis sian lampon. La alia surhavis la saman uniformon kiel li! Sekuriks-ulo!
śMi arestas vin!” tiu diris. Li estis iom malpli alta ol Rikardo kaj korpe ne pli forta, sed li havis tian naturan aŚ
utoritaton, ke nia amiko tute certe ne povus superforti lin. La ideo lin albati, aŚ
u
simple diri ion, eąc ne trapasis la kapon rikardan.
20
śLevu la manojn!” la alia diris. Kaj dum Rikardo, kiel fileto faranta, kion la patro diris, eąc ne pridubante ties pravecon, altigis sian man-paron, la ulo rapidmove prenis la armilon de la knabo.
śMalsupren!” Li plu diris, signante per la armilo, ke ącia rifuzo havus daną
gerajn sekvojn.
ą
Safide, Rikardo lasis la uniformulon konduki lin al la subtera parto de la konstruaąo.
śNun mi vokos la policon,” la ulo diris kun stranga, supereca rideto. śIlin interesos ekscii, kion vi, kiel malvera gardisto, planis fari ąci tie.”
La ulo eliris kaj ąslosis la pordon. Sola, la knabo sentis fortan emon plori, sed apenaŚ
u malsekią
gis
liaj okuloj. Ial, neniu ploro venis.
9
Dum Rikardo tiel bele rolis kiel arestanto, dis-opinioj ne tre amike esprimią
gis en la tuj apuda
dancejo.
śRestu ąci tie, se vi volas, sed mi ne lasos lin sola kontraŚ
u ąstelisto eble daną
gera,” Katarina diris
decidplene.
Milan ne tuj respondis. Li ne ą
guste komprenis kial, sed tiu ideo ne plaącis al li. Fine, li eligis
kelkajn vortojn, kiujn li kvazaŚ
u prenis el la buąso de Sandro, la amiko matene renkontita:
śSe ni konstante kuros helpi lin ące la plej simpla problemo, li neniam farią
gos vera viro, li restos
plorema infaneto, eąc se li estas korpe pli forta ol multaj, perfekte kapabla sin defendi.”
21
Sed Katarina nur levis la ąsultrojn.
śMi iras,” ąsi diris. śFaru laŚ
u via plaąco.”
Milan nur povis iri kun ąsi.
śEstas la tuj apuda konstruaąo,” ąsi pluparolis. śNe povus esti pli proksime.”
Post kelkaj momentoj ili laŚ
uiris la muron de Plinov.
śHelp!” sonis voąco de ie sube, kaj aŚ
udią
gis bruo, kvazaŚ
u iu batus ion.
śEstas Rikardo!” Katarina diris. śKiel ni povas...?”
śVenu,” Milan respondis ekkurante, śmi memoras, kiun pordon uzas la Sekuriks-gardistoj. AnkaŚ
u
mi iam sekuriksis ąci tic. Certe ą
gi estos maląslosita. Jen, ni alvenas.”
Sed iom antaŚ
u ol li ektuąsis la pordon, ąci-lasta malfermią
gis mem, Milan mire konstatis, ke elpaąsas
ulo vestita per Sekuriks-uniformo, kaj ke tiu ulo havas vizaą
gon, kiun, fote, la polico vaste diskonigis:
teroristo, kiu respondecas pri la morto de pluraj dekoj da homoj pro eksplodo, kiun li okazigis tagmeze, antaŚ
u kelkaj semajnoj, en loko plena je preterpasantoj.
Li provis kapti lin, sed la alia sendis al li baton tiel fortan, ke Milan falis sur la trotuaron. La junulo tamen ne perdis tempon. Kelkaj momentetoj sufiącis, por ke li restarigu sin kaj ekkuru post la teroristo.
22
10
Katarina, dume, pasis en la ąciovendejon. ą
Si sukcesis fari lumon kaj direktis sin laŚ
u la sonoj al
la malsupra loko, kie Rikardo estis enąslosita. Feliące, la ąslosilo estis en la pordo. Tiun ąsi do facile malfermis.
śKatarina!”
Li ąetis sin al ąsi, ektenis ąsin en siaj brakoj. ą
Gis kiso li ne kuraą
gis iri, kvankam li forte emis.
śRakontu! Kio okazis?”
AmbaŚ
u informis la alian pri la ąusaj okazaąoj.
śSed li estas Sekuriks-gardisto!”
śTute ne! Vera gardisto tiel ne agus. Kiam li faligis Milan, estis klare, ke li volas plej rapide forkuri. Honestulo ne farus simile. Li sukcesis havigi al si uniformon, ą
guste ącar li antaŚ
uvidis la
riskon renkonti iun kiel vin. Li sciis, ke tio estigos hezitmomenton, kiun li povos sukcese uzi. Sed ni ne perdu tempon. Tiu ulo estas daną
gera. ą
Sajnas al mi, ke mi jam vidis lian vizaą
gon. Ial ą
gi elvokas
ion mortigan. Kie li estis? Kion li faris? Ni iru tuj kontroli.”
Rikardo bone memoris la lokon, kie trovią
gis la ombro, kiam li malkovris la ulon. Ili tien iris.
śRigardu, tio... tiu afero, kiun li fiksis sub la montrotablo tie ąci. .. ą
Cu tio ne estas... Mi memoras,
kial lia vizaą
go ąsajnis konata! Estas unu el tiuj teroristoj, kiujn la polico serącas. Fotoj de li aperis ącie en la lando. ą
Cu vi ne vidis? En la stacidomo ili estas sur ąciu muro, kun indiko, ke se iu povas
23
doni al la polico informon, kondukantan al trovo, li ricevos mi-ne-memoras-kiom da mono. Ni tuj telefonu al la polico.”
śKatarina, mi petegas vin, tion ne faru!”
La sono de la rikarda voąco mirigis la knabinon, tiel timplena ą
gi estis.
śSed... ni ne povas lasi ąci tion... kial ne telefoni?”
śMia laborpermeso! ą
Gi estas malvera! Se la polico esploros, pridemandos min, ą
gi certe kontrolos
kaj...”
śIli tion ne rimarkos, aŚ
u ne konsideros.”
śMi timas. Mi prezentis min al la polico, kiam Janącjo ąstelis mian monon kaj mian veturbileton.
Ili do jam scias pri mi.”
śTio estas tute alia afero. Ili ne...”
śJe la nomo de Dio, mi petegas vin, Katarina, lasu min ekster tiu afero.”
śNu, mi provos ne enmiksi vin, sed ni havas respondecon antaŚ
u la multaj personoj, kiujn tiu aąo
povas mortigi. ą
Ciaokaze, vi devas tuj informi la centran oficejon de Sekuriks. Vi ne povas ąsajnigi,
ke okazis nenio.”
Rikardo tremis tutkorpe. Li kapablis diri nur:
śTerure, terure!”
Kaj post momenteto:
24
ś ą
Cu mi devos diri la veron? Ke mi ne defendis min? Ke mi lin lasis enąslosi min ie subtere? Mi tuj perdos mian laboron!”
śNu, la veron ni povas araną
gi. Ni povas diri, ke vi provis kapti lin, sed ke li sukcesis sin kaąsi en
la magazeno, kaj poste forkuri, sed ke, vidante la lokon, kie li kaąsfaris ion, vi iris kontroli kaj trovis ąci tiun aąon.”
śVi pravas. Mi estas morte tima, sed mi komprenas, ke nenion alian mi povas fari. Mi iros telefoni. ą
Cu vi bonvolas veni kun mi? Via apudstaro estas ege necesa.”
11
Milan apenaŚ
u komencis postkuri la teroriston, jam oni atakis lin de malantaŚ
ue. La postkurato ja
ne laboris sola. Du kunuloj atendis lin ekstere. Ilia tasko estis kontroli la diversajn pordojn de la ąciovendejo, por la okazo, se iu el ties gravuloj venus kaj per ąslosilo enirus tra unu el ili.
ą
Car la magazeno estis grandega kaj havis enirejojn ące kvar stratoj, ili devis konstante rondpaąsi ą
gin. Ili konis la horojn de la Sekuriksvojiro kaj laŚ
u ilia plano la ącefo devis eniri la konstruaąon post
paso de la gardisto. Ili kompreneble ne povis scii, ke ąci-nokte la gardisto estas komencanto, homo ne tre praktika, kiu ne povis ne malfrui en sia rondirado. Kiam Rikardo eniris, ambaŚ
u kunuloj trovią
gis
ące la alia flanko de la granda magazeno, tiel ke ili ne povis vidi lin, sed ili trankvilpaąse alvenis al la flanko, kie ilia ącefo eniris, ą
gustatempe por mire konstati, ke tiu kure foriras kaj ke iu eksekvas lin.
25
Ilia interveno estis rapida kaj trafa. Post kelkaj momentoj, Milan kuąsis sur la trotuaro, senkonscia kaj kun videblaj batmarkoj.
12
śMi havas ideon,” Katarina diris. śEble ą
gi ebligos al vi rilati pli malfrue kun la polico. AŚ
u eble
eąc tute ne.” ą
Ci-lastan parton ąsi ne kredis, sed, laŚ
u ąsia opinio, ne gravis malveri, se tio povis remeti
iom da trankvilo en la koron de la tremanta knabo.
śIdeon, ącu? Kiun?!”
śVi iru daŚ
urigi vian gardistan kontrol-iron. Mi telefonos al Sekuriks, ke vi eliris por postkuri
teroriston, sed vi komprenis, ke vi ne havas ąsancon lin trafi. Tiam vi vidis min, kiun vi konas kaj fidas, kaj petis min telefoni al Sekuriks kaj al la polico, restante ąci tie por montri, kie trovią
gas tiu
suspektinda afero. Dume vi daŚ
urigas vian noktan gardo-iron, pri kiu vi nun kontraŚ
uvole malfruis.
Tiel ili rilatos nur kun mi, kaj plej alte estimos vin: post tia aventuro, via unua penso ja estis nur via respondeco de Sekuriks-gardisto.”
śDaŚ
urigi, mi, nun, post ącio ąci, ącu? Sed mi apenaŚ
u kapablas pensi!”
śDes pli bone! Ne pensu. Nur reprenu vian paperon kun la indiko de la sinsekvaj taskoj, iru al la domo, kie vi devas iri post Plinov, kaj daŚ
urigu plu.”
śAlmenaŚ
u tiel mi ne devos mem telefoni al Sekuriks aŚ
u al la polico! Dankon, Katarina, ąsajnas al
mi, ke via ideo estas bona. ą
Cu vi tiel ąciam pravas?”
26
śEble ne tute ąciam, sed ofte, kara, plej ofte.”
Dum Rikardo paąsis for, senpezigita pro la eblo ne telefoni mem al tiuj timigaj oficejoj, la vorto
śkara” plaące resonis en liaj oreloj.
13
Sola en la vastega magazeno, Katarina decidis ne telefoni tuj. Tiuj teroristoj tute certe volas, ke la eksplodo okazu iam dumtage, kiam estos multegaj homoj en la proksimaąo. Tion ili faris jam dufoje, tion ili certe ree faras. Sekve, ne estas urą
ge informi la policon aŚ
u la Sekuriksan centran
oficejon. Ju pli malfrue ili ekscios pri la afero, des pli longe ili lasos Rikardon trankvila. Kaj la komforton de tiu aminda ąsafido oni plej serioze atentu.
Samtempe, disaj sentoj interbatią
gis en la koro de Rikardo, dum li paąsis de konstruaąo al konstruaąo
laŚ
u la papero, sur kiu priskribią
gis la sinsekvo de liaj noktaj taskoj. śEspereble ą
si atendas antaŚ
u ol
voki la policon”, li pensis, timante la momenton trovią
gi vid-al-vide de policano, kiun eble interesos
lia laborpermeso. Sed la kontraŚ
ua penso lin okupis same: śNun, tiu aminda kuraą
gulino trovią
gas
tute sola en tiu daną
gera loko, kie eksplodo riskas okazi de minuto al minuto. Espereble ą
si
vokos la policon tuj, por ke ili rapide liberigu ą
sin de tiu plej timinda daną
gero.”
AnkaŚ
u sur alia kampo la knabo havis sentojn reciproke kontraŚ
udirajn. śKial mi faras ą
ci tiun
rondiradon? Kial mi ne malaperas tuj? Mi povus reiri hejmen petveture. Tiel la polico ne
27
scius pri mia nevera laborpermeso. Kompreneble mi ne ricevus la monon de Sekuriks, sed
kiom valoras mono, se oni ekscios, ke ą
gi estis ricevita per nehonesta rimedo? Jes, sed petveturi
estas riska afero. Oni povas atendi dum horoj, kaj neniu aŚ
uto haltas. Kaj cetere mi malą
satas
peti, mi neniam petveturis, mi ne estas tia homo, kiu sukcesas en similaj aferoj. Kaj krome la pago de Sekuriks estas grava. Valoras atendi ą
gin. Ne, ne. Mi ne foriru. Mi faru mian
laboron plej zorgeme. Cetere, se mi malaperus, mi perdus Katarinan.”
La penso pri Katarina redonis al li kuraą
gon. La laborpermesa problemo ią
gis eta, eta. Kaj eąc se la
polico malkovros lian fi-agon, eąc se oni enąslosos lin en malliberejo, Katarina venos viziti lin, alporti al li oraną
gojn...
Kaj post tiu penso, kiu igis lin rideti, teruro ree kaptis lin. Sed kion fari? Kiam oni sentas sin senpova, oni turnas sin al Dio. śDio, Dio mia,” li mallaŚ
utis, śmi petegas vin, faru, ke Katarina tuj
voku la policon, ke tiu eksplodaąo ne ekfunkciu, dum ąsi trovią
gas tie sendefende.”
Tiel plu iris Rikardo, kaptata jen de timo, jen de espero, jen ree time tremanta, jen repensanta pri sia amo... Dancis la sentoj en li dancon plej ofte ne plaącan. Kaj li paąsis plu kaj plu sub la luno.
14
Sur la stratoj senhomaj je tiu nokta horo, taksio, revenanta de malproksima veturado, subite haltis. Sur la trotuaro ja kuąsis juna viro, ąsajne malbonfarta. La ąsoforo elaŚ
utią
gis, iris al la kuąsanta
homo.
28
śBatita! Videble tiu estis atakita kaj batita! Li estas senkonscia, sed li vivas.”
La ąsoforo rondrigardis, esperante vidi iun, kiu povus helpi. Malplaącis al li lasi la junulon sola surtrotuare, dum li iras telefoni al la polico. Sed la strato estis plu senhoma.
Feliące, telefono trovią
gis ne tre malproksime. Post nelonge, la polico estis informita. Plu pasis
kelkaj minutoj kaj jen polica aŚ
uto, kun turnią
ganta lumo sur ą
gi, rapidege alvenis al la loko, kie la
taksiąsoforo atendis.
Milan estis elią
ganta el sia nekonscia stato. Li sukcesis sidigi sin.
śNenio serioza,” diris unu el la du ąus alvenintaj policistoj, post rapida kontrolo. śNenio ąsajnas rompita. Ili trafis vin nur supraąe.”
śSupraąe, ącu vere?” Milan respondis. śLa doloro, kiun mi sentas, ne ąsajnas al mi supraąa. ą
Sajnas,
kvazaŚ
u mia kapo baldaŚ
u eksplodos.”
ś ą
Cu vi sentas vin kapabla rakonti, kio okazis?”
śNu, mi provis haltigi tiun teroriston, li ąetis min teren, mi tamen tuj restarią
gis, kuris post li,
sed tiam aliaj atakis min de malantaŚ
ue, mi ne vidis ilin, eąc ne scias, kiom da ili estis. Tre rapide ili
havigis al mi baton, ege dolorigan " eąc se laŚ
u kelkaj nur supraąan " kiu faligis min senkonscien.”
śTeroristo, ącu? Kiu?”
śNu, mi ne scias la nomon, sed lia foto trovią
gas ącie en la urbo, en la tuta lando, fakte. Polico
serącas lin.”
29
ś ą
Cu vi estas certa? Kie vi provis haltigi lin?”
śMi eble ne estus certa, se mi nur vidus lin pasi kure, kiam li eliris el la magazeno, sed post la batoj, kiujn mi ricevis, ne plu estas dubo. Se aliaj fiuloj havus similan vizaą
gon, estus vere plej
mirige.”
śLi eliris el magazeno, vi diris. El kiu?”
śPlinov. Mi estis tie kun knabino. Kiam ni alvenis ące pordo, li eliris, preskaŚ
u kure. Mi tuj rekonis
lin. Mi provis lin haltigi, sed ne sukcesis, kaj...”
śKun knabino? Kie estas nun tiu knabino?”
śMi ne scias. Si eble eniris la ąciovendejon. Ni iris helpi Sekuriks-gardiston, kiu, ąsajne, estis enąslosita tie.”
śEnąslosita? Sekuriks-gardisto? Kion vi rakontas?”
La dua policisto tre mallaŚ
ute komunikis sian opinion en orelon de la unua:
śLa bato, kiu lin trafis, verąsajne malbonigis lian kapon...”
śNu,” reparolis la unua, śącu vi kapablas stari? Jes? Bone! Ni iru al Plinov por vidi, ącu eblas igi la aferon pli klara, kaj eble eąc ankaŚ
u trovi vian kunulinon. Venu kun ni.”
15
Feliąca trovią
gi sola en tiu vastega magazeno, Katarina promenis en ą
gi, observante, interesią
gante
30
pri tio kaj tio ąci, fojfoje eąc dancante en la pasejoj, kiuj tage ąciam plenplenis je movią
gantoj, sed kiuj
aspektis nekredeble larą
gaj ąci-nokte pro la senhomeco.
Sed jen ąsi aŚ
udis, kvazaŚ
u pluraj homoj envenus.
śMilan! Mi forgesis pri Milan!” ąsi ekpensis. śCerte li kaptis tiun teroriston kaj ą
cion rakontis
al la polico. Ili do venas por vidi la eksplodaąon. Kaj mi eą
c ne telefonis al Sekuriks! Tio aperos
suspekta. Mi devas telefoni tuj.”
Feliące, ąsi rapide trovis telefonon, kaj post kelkaj provoj sukcesis ricevi komunikią
gon kun la ekstero.
śSekuriks,” diris dormema voąco, post kiam la longa sonorado finfine ącesis.
śMi estas en Plinov,” Katarina diris, śmi telefonas nome de via gardisto. Li trafis teroriston, kiun la polico serącas, kaj...” ą
Si rakontis la tutan aferon, kun la ąsaną
goj, kiujn ąsi trovis metindaj.
śBone, mi tuj informos la policon. Restu tie. Vi certe tuj ricevos ties viziton,” la sekuriks-ulo finis.
LaŚ
u la bruoj, Katarina komprenis, ke oni serącas ąsin. ą
Si decidis plej diskrete reiri al la loko, kie la
eksplodaąo trovią
gis, kaj tie malkaąsi sin. ą
Si nun estis sur la sepa etaą
go, kaj la homoj, kiuj envenis la
ąciovendejon, aŚ
udeble traserącis etaą
gon post etaą
go, komencante de malsupre. ą
Si rapide ąstuparis ą
gis la
kvina, kie la teroristo faris sian kaąsan laboron, kaj tie bonvenigis la policanojn, sekvatajn de Milan, kies vizaą
go montris batsignojn.
śKion vi faras ąci tie, nokte, en ąslosita magazeno?” suspekteme demandis unu el la policanoj.
31
śMi atendas vin.”
śKiel vi povas atendi nin? Ni eąc ne estis informitaj pri via ąceesto!”
Precize je tiu momento ekvivis la portebla radio-aparato, elsenda kaj riceva, kiun la alia policano surhavis. La interparolo ne estis tre aŚ
udebla por la aliaj ąceestantoj, sed tuj li klarigis:
śOni petas nin veni al la kvina etaą
go de Plinov. Tie atendas nin knabino, kiu havas ion gravan
por diri.”
śStrange, ke nur nun ni ią
gis informitaj,” diris la alia.
śHo, vi scias,” Katarina respondis ridete, śtiu Sekuriks-ulo ąsajnis tiel dormema, li diris, ke li sciigos al la polico, sed mi min demandis, ącu estas saą
ge fidi lin. Tamen li tiom ripetis śestas nia
tasko kontakti la policon, ne faru al vi zorgojn”, ke mi ne kuraą
gis mem voki vian oficejon.”
śHa! Sekuriks! Kompreneble!” la policanoj pli malpli samtempe diris. śTiuj kredas sin pli fortaj ol la vera polico kaj ąciam volas solvi la problemojn mem, eąc kiam ili ne kapablas... Sed diru do al ni, kial vi telefonis al Sekuriks kaj kion vi faras ąci tie.”
Refoje, la raporto de Katarina ne plene prezentis la veron, sed ą
gi estis kredebla, kaj ą
gusta pri la
detaloj, kiuj riskus enhavi gravegajn sekvojn. Kiam ąsi montris la aąon, kiun la teroristo fiksis sub montrotablo, la policaj vizaą
goj alprenis plej seriozan esprimon. Tuj la policestro estis informita, kaj
post neimageble mallonga daŚ
ureto alvenis fakulo pri eksplodaąoj kaj suspektindaj objektoj.
32
16
ś ą
Ci tiu estos facila,” diris al si Rikardo, enirante ne tre grandan magazenon, porsemajne fermitan
śpro subita forpaso de la estro”, laŚ
u skribaąo fiksita sur la pordo.
Sed apenaŚ
u li estas en ą
gi, jam lin ekkaptas nova timo. ą
Sajnas, ke io bruas, kaj tiuj bruoj strange
similas tiujn, kiujn li mem faris, kiam li estis enąslosita. Ne ekzistas tiom da malsamaj manieroj alvoki helpon!
ą
Sranko. Muroąsranko, fakte. Jes, el ą
gi la batbruoj venas. ą
Slosilo trovią
gas en la ąsrankopordo. Kun
koro batanta, Rikardo maląslosas, malfermas kaj vidas viron, kies korpo ne povas movią
gi pro tre
serioze farita ligado: la manoj estas fiksitaj unu al la alia ące la dorso, kaj ankaŚ
u la malsupran parton
de la kruroj oni ligis. Tuko sur la buąso malebligas parolon, kaj, mirige, mankas al la viro pantalono.
La aero, kiu trafas la nazon de la knabo, tiel aące malpuras, ke lia unua movo estas forturni sin.
Nur per tre malfacila kunpreno de la tutaj troveblaj kuraą
go kaj volforto li sukcesas reveni al la viro
kaj liberigi lin.
Kiam tiu ekparolas, lia voąco plenas je kolero:
śPli ol dudek kvar horojn! ą
Cu vi povas imagi? Pli ol dudek kvar horojn mi restis en tiu lokaąco.
Sen maną
gi, sen trinki, sen povi iri necesejen. Fi! Mi fermu la pordon. Pri la purigo ni araną
gos poste.
Iru al la fenestreto tien, bonvolu, kaj envenigu iom da pura aero. Elteni tian malpurecon mi ne plu povas. Kaj nun trinki,” li aldonas, kaj li iras preni por si grandan glason da biero.
33
Rikardo estis tiel trafita de la neatendita trovo, ke li nur rigardegas plu, senvorte, kun la malfermita buąso, kiun li kutime elmontras, kiam timo aŚ
u nekompreno forprenas de li ącian kapablon funkcii.
śKi... ki... kio o... okazis al vi?” li fine sukcesas elparoli.
śLa teroristo atakis min. Tiu, kies foto malbeligas ąciun straton de ąci tiu urbaąco. Mi apenaŚ
u vidis
lin, sed tamen sufiące por lin rekoni. Sed tuj mi estis senkonsciigita. Mi vekią
gis ligite kaj enąslosite,
sen pantalono.”
śTion mi komprenas eąc malpli ol la ceteron. Kial diable igi vin senpantalona?”
śUniformon li volis. Li prenis ankaŚ
u la jakon. Li ial bezonis mian uniformon de Sekuriks-gardisto.”
ś ą
Cu ankaŚ
u vi estas Sekuriks-ano? Nekredeble!”
śKion vi trovas nekredebla? Mi ne estas malpli taŚ
uga por tiu belaąca funkcio ol vi, knabeto! AŚ
u
ącu vi trovas min fi-garda, ącar mi lasis ilin superforti min?”
śNe, ne, mi...” komencis Rikardo, time, ącar tiu viro estis alta, larą
ga kaj dika fortegulo, kiun kolero
igis eąc pli daną
gera. Sed li ne havis la tempon fini, jam la alia interrompe parolis:
śNe kredu min pli fuąsa ol vin. Via nuna sinteno ne vidigas vin alte kapabla gardisto. Vi staras tie kiel ulo, kies pensilo ącesis funkcii.”
śMi trovas en vi nenion malbonan. Kaj mi ne dubas, ke mi estas ąciurilate malpli kapabla ol vi.
Ne. Vi min miskomprenis. Kiam mi uzis la vorton nekredebla, mi simple volis diri, ke mi ne facile komprenas, kial nia firmao lasis vin en tiu ąsranko sen zorgi pri vi dum pli ol dudek kvar horoj.”
34
śVideblas, ke vi estas novulo. Min tio ne mirigas. Sekuriks estas en tre malfacila situado. Mankas viroj, kiuj akceptas fari tiun laboron. Domąstelistoj, fajrofarantoj kaj teroristoj pli kaj pli multas, kaj farią
gas pli kaj pli sentimaj...”
śSed,” Rikardo interrompis, śse vi ne faris vian tutan rondiradon, la centra oficejo tion eksciis jam frumatene. Ili sciis, kiun vojiron vi devis sekvi. Kial ili ne serącis vin?”
śIli ne havas sufiące da homoj por fari la tutan laboron, kaj serąci min ne alportas al ili monon, do estas por ili malpli grava tasko ol kontentigi la protekto-petantojn. Eble ili opiniis, ke mi ien forveturis kun mono ąstelita dum mia rondirado. Kiu scias?”
śTamen, se ili ne havas sufiącan personaron por serąci malaperintan gardiston, ili povas transdoni la aferon al la polico!”
śPolico! Knabo, sciu, ke mi siatempe anis al la polico. Mi konas tiun mondon. Kiam ili eksciis, ke mi ekspolicano malaperis, miaj ekskunuloj tute certe reagis per ą
gojega ridado. Kiam ili scios, ke
mi estis ligita en ąsranko dum dudek kvar horoj, senpantalone, ilia ridego altią
gos ą
gis neniam trafitaj
suproj, ą
gis ili preskaŚ
u mortos pro rido. Tian humuron ili havas.”
śTamen...”
śCetere, ankaŚ
u al la polico mankas homoj. Ili ne sukcesas plenumi ąciujn gravajn taskojn. kiujn
ili devus. Kaj vi scias pri tiu renkontią
go de ąstatestroj, kiu okazos morgaŚ
u. Pro ą
gi la polico petis la
helpon de Sekuriks, ącar ą
gi ne havas " multe mankas ą
gis tio " tiom da homoj, kiom ą
gi bezonus,
35
kiuj kapablas plenumi gardfunkciojn en tia riskoplena situacio. La polico komencos serąci min, post kiam la ąstatestroj reflugis sialanden. ą
Gi ne povas ącion fari, do ą
gi komencas per la tasko, kiun ą
gi
opinias plej grava. Por mi, mi gravas pli ol ąstatestro, sed mi dubas, ącu multaj samopinias kun mi.”
śKaj Sekuriks pensis, ke, se vi ne malaperis ien kun mono aŚ
u kun bela riąca virino, mi certe trovos
vin, ącar mi faras la saman rondiradon.”
śPrave. Vi komencas kompreni, kiel ilia kapo funkcias. Ili pensis, ke, kio ajn okazis al mi, mi verąsajne povos elteni unu tagnokton. Tamen ni ne estu tro aąc-opiniaj pri ili. Kion ili povas fari, sen pli da gardistoj, se la polico ne povas helpi tuj?”
śNu, jes, finfine, la nekredeblaąo farią
gas pli kredebla. Sed ne pro tio pli plaąca. Mi dekomence ne
estis tre ema akcepti tiun ąci laboron, kaj mi ne povas diri, ke la ąci-noktaj okazaąoj grandigas mian amon al ą
gi. Tamen, kion mi faru nun? Mi treege malfruas en mia vojiro.”
śRapidu for, kaj finu ą
gin. Mi tuj raportos mem pri mi, kaj pri la fakto, ke vi min liberigis. Diru
al mi, knabo: kiel vi nomią
gas?”
17
En la terorista loą
gejo, tri viroj ąetis al si reciproke vortaącojn.
śSufiącas!” aŚ
utoritatis la Unua. śMi plu surhavos la uniformon.”
śVi jam devus esti for de longe,” la Dua malkontentis. śMi ne komprenas viajn strangajn ideojn.
Normale vestita, en veturilo, vi jam estus ekster ącia daną
gero, ke polico kaptus vin...”
36
śKun gardista uniformo, vi estos tuj rekonebla,” aldonis la Tria, same aąc-voące.
ś ą
Guste ne. Uniformulon sur biciklo ąciuj vidas, sed memoras neniu. Nu, mi estas la ącefo, kaj sufiącas kun tiu ąci diskuto.
Montrią
gas, ke vi ne povas kompreni, sed tio nenion ąsaną
gas. Mi ne akceptas pluan diskutadon.”
śUniformo! Ili ne povas kompreni”, li plu pensis, dum streąca silento ekpezis en la ącambro. Li ąciam havis fortan amon al uniformoj. Jam kiam li estis nur dekjara, kaj lia dudekjara frato revenis hejmen soldate vestita, li sentis egan admiron, kiun ne vere ą
genis la fakto, ke tiu frato konstante
parolis pri li plej malestime. Kaj kiam tiu farią
gis policisto, kiel bela li aspektis en sia uniformo! Li
plu alparolis la frateton de alte, kvazaŚ
u ąci-lasta estis io fuąsita de la naturo, kaj tio kolerigis la knabon,
sed en la koleron kiom da admiro enmiksią
gis! Kaj kun la admiro venis dezirego foje montri al la
frato sian valoron. La pliaą
gulo trovadis plezuron en la arto, kiun li pli kaj pli perfektigis, ridindigi
la frateton, sed tio nur fortigis en la knabo la volon sekvi la vojon de la frato, por iutage povi diri:
śRigardu. Mi ne estas neniulo. AnkaŚ
u mi havas uniformon. Kaj oni trovas min pli bona ol vin.”
Sed pro iu fuąso, kiun kapdoktoro priskribis malhoneste, la pli juna frato ne restis longe soldato.
La polico malakceptis lin, ącar li estis iom tro malalta. En la ekzameno por farią
gi fervoja kontrolisto
li malsukcesis. La dogana servo rifuzis lin nejuste, ricevinte raporton pri lia sinteno dum la tempo soldata. Kaj tiam lian fraton policiston mortigis iu aąculo... Nun, kiam li havas belan uniformon, kaj plenumas konstante grandfarojn, kiuj igas la mondon paroli pri li, kaj lin senti sin grava, oni ne
37
forprenu de li la plezuron trabicikli la regionon uniforme!
Estas mirinde, kiom oni povas esprimi senparole. Dum la Unua perdią
gis en siaj memoroj kaj
konsideroj pri uniformoj, la Dua kaj Tria rigardis sin reciproke kaj interąsaną
gis per la okuloj, fojfoje
helpataj de diskreta manmovo, ideojn plej interesajn.
Kiam la ącefo videble elią
gis el sia doląca-maldoląca banią
go en silenta pensado, la Dua ekparolis:
śMi pripensadis, dum vi restis longe senparola, kaj finfine mi ąsaną
gis mian opinion. Aperas nun
al mi, ke vi pravas. Sur biciklo, kun gardista uniformo, vi estos malpli rimarkebla.”
śJes,” aldonis la Tria, śankaŚ
u mi nun samopinias. Krome, la fakto, ke ne tuj vi forkuris, helpos.
Eąc polico serącanta vin ne zorgos pri gardisto malrapide biciklanta tiel malfrue post la okazaąoj. Nun, kiam via vizaą
go estas tute senhara, vi ne plu similas viajn fotojn. Kaj ącar neniu povas suspekti, ke vi havas uniformon...”
śVi estas certaj, ke vi mortigis tiun ulon, kiu provis min haltigi ące la eliro el Plinov?”
śJes, tute certaj. Ne havu zorgojn pri tiu.”
śBone. Nu, ącio nun estas en ordo. Mi tuj forbiciklos. Vi konas viajn devojn pri la sekvo. Agu precize laŚ
u ili. Mi fidas vin. ą
Gis!”
Li ne estis for de tre longe, kiam la Dua ektelefonis:
śPolico, ącu? Mi vidis la teroriston, kies foto trovią
gas ącie en la lando. Li surhavas gardistan
uniformon kaj trankvile biciklas. Direkte al la maro, ąsajnas al mi. AntaŚ
u kelkaj minutoj li pasis
38
preter la Centra Teatro. Atentu, li ne plu havas eąc unu haron sur sia vizaą
go, sed eąc tiel li estas plene
rekonebla.”
śBone,” diris la Tria. śNun ni rapide transiru al la kaąsejo, kiun li ne konas. Finfine ni estos senigitaj de tiu ulo, kiu farią
gis pli kaj pli daną
gera kun siaj uniform-insisto kaj nekapablo konsideri
la realon.”
Dume, en la policejo, la juna viro, kiu ąus refermis la telefonon, deklaris sin senkomprena:
śImagu! Se lia informo estas ą
gusta, li rajtas ricevi multegon da mono, kaj li eąc ne diris sian
nomon, aŚ
u de kie li telefonas. Homoj farią
gas strangaj, kiam ili rilatas kun la polico.”
18
Rikardo turnis sin. Iu kuris post li, kaj li forte sentis la neceson esti plej singarda. Sed li tuj malstreącią
gis. Estis la fortulo, kiun li liberigis el la ąsranko.
śTie ąci vi jam estas! Diable! Vi rapidas!” tiu diris.
śVi rapidas ne malpli,” Rikardo rebatis. śKio okazas? Kial vi ne iris dormi tuj?”
śSe vi scius, kiom mi tion deziras! Sed ili ne lasis min. Post kiam vi foriris, mi kompreneble tuj telefonis al Sekuriks. Ili opiniis, ke vi ankoraŚ
u ąceestas, kaj volis urą
ge paroli kun vi. Mi diris, ke
mi tuj iros transdoni ilian komunikon, kio ajn ą
gi estu, sed ke mi unue devas raporti, kio okazis al
mi. Estas grave, ke ili sciu, al kiaj daną
geroj ni elmetas nin. Tio donos al ili pli sanajn ideojn pri la
monvaloro de nia laboro.”
39
śKaj kio estas tiu informo, kiun vi devas transdoni al mi tiel urą
ge?”
śMi ne scias, al kio ą
gi rilatas. Estas simple, ke tuj post via rondirado vi iru al la ącefpolicejo, kie
oni atendas vin.”
La junulo ektremis. Malplaącaj pensoj pri lia laborpermeso envenis lin neforąeteble.
19
Fakte, la etoso en la ącefpolicejo estis tute alia, ol li atendis. Trovią
gis tie multaj homoj. ą
Ciu gazeto
ąsajne havis tie raportiston kaj fotiston. Se konsideri la voącojn kaj la aspekton de la vizaą
goj, ąciuj
ąceestantoj jam trinkis pli " kaj ne akvon " ol oni normale imagus ebla en tia loko.
śBerto! Alportu plian botelon!” iu kriis, dum apudulo lia diris, direktante al Rikardo okulojn iom mis-celajn: śJe via sano, knabo, je via sano!”
Iu sentis sin devigita prezenti al Rikardo la ącefrolulojn:
śS-ro Ipsilón, ącefącefo de Sekuriks. S-ro Ikso, estrestro de la polico. Sinjoro Zo, ącefestro de Plinov, la konata magazenego.”
Nur tiam Rikardo rimarkis, ke ankaŚ
u Katarina kaj Milan ąceestas. Li aliris ilin.
śKio okazas? ą
Cu ili perdis la kapon?”
śTute ne. Ili feliącas, kaj esprimas sian feliącon en iom nedigna maniero, sed ne pro tio malpli valora. Atentu. Iu ąsajnas deziri alparoli la ąceestantaron.”
40
Ruą
gvizaą
gulo staris, kun glaso en la mano, kaj per malprecizaj mansignoj provis estigi iom da
silento.
śIom da atento, mi petas, geamikoj,” li diris, kaj malrapide la bruo etią
gis.
śMi trinkas je la sano de tri gejunuloj, dank’al kiuj ni sukcesis kapti la plej daną
geran ulon el bando
de teroristoj, kiujn ni longe serącadis. Tiu bando, kiel vi scias, respondecas pri la morto de multaj homoj, kiuj faris nenion malbonan, sed nur malbonąsance trovią
gis surloke, kiam eksplodo destinita
teruri la popolon neatendeble okazis en strato multhoma.”
śVivu, vivu!” iu kriis.
śKiel vi ankaŚ
u scias, mono estis proponita por tiuj, kies precizaj informoj ebligos al la polico kapti unu el tiuj mortigistoj. Nu, nome de la ąstato, kaj en mia funkcio de polica parolperanto, mi havas la grandegan plezuron transdoni al niaj tri kuraą
guloj ącekon, kiu signas la dankemon de nia tuta
loą
gantaro pri ilia grandfaro. Dank’al ili ni kaptis la aąculon, kaj certe ni baldaŚ
u kaptos la aliajn en la
bando. Krome, dank’al tiuj gejunuloj ni sukcesis malebligi, ke okazu terura eksplodo en Plinov, kun neimageblaj, sed certe suferplenaj sekvoj por la personoj, kiuj trovią
gos ąci-posttagmeze je la kvara
en tiu ąciovendejo. Kaj, kompreneble, por iliaj familioj. Alproksimią
gu, geamikoj, ącu vi deziras unu
ącekon por la tri, aŚ
u tri samvalorajn ącekojn?”
śAl mi...” komencis Rikardo.
ś... tute ne gravas,” diris Katarina.
41
śNu, nu,” dubemis Milan.
śDankon, geamikoj,” la policano elparolis pli mallaŚ
ute, śsed pardonu, ne estas sufiące da loko por
skribi tri nomojn, kaj tio eble estigus malfacilaąojn ące la banko. Mi do faros tri ącekojn.” Lia voąco relaŚ
utią
gis por diri: śMi gratulas vin. Ni ąciuj trinku je ilia sano.”
La glasoj malplenią
gis, dum manoj batis manojn por brue esprimi ącies ą
gojon kaj estimon al la tri
gejunuloj.
Alta maldikulo ekstaris.
śMi estras Plinov,” li diris. śKaj mi volas montri mian dankemon al la Sekuriks-gardisto, kies kuraą
go ebligis, ke ne okazu la terura mortigado preparita por ąci tiu posttagmezo. Venu ąci tien, junulo. Jen ąceko por vi.”
śSed...,” komencis Rikardo, al kiu ącies okuloj estis turnitaj, dum li pensis pri sia ne speciale kuraą
ga restado en la enąslositejo.
Feliące, Katarina tuj vidis, kion li pensas. śIru kaj prenu, ni partigos poste,” ąsi diris apenaŚ
u
aŚ
udeble en lian orelon. Rikardo, ąciam obeema, iris kaj prenis.
Kaj jen ekparolis la direktoro de Sekuriks:
śMi estas ą
goja kaj feliąca, ke vi estas ano de la granda Sekuriks-familio,” li solene elparolis.
śDank’al vi oni ącie en la lando parolos plej estime pri nia firmao. AnkaŚ
u mi forte deziras signi per
plej realeca dono la dankemon de Sekuriks al unu el ą
giaj multaj kuraą
guloj. Venu morgaŚ
u al mia
42
oficejo, knabo, kaj vi ricevos ion, kion vi neniam forgesos. Dume, mi proponas, ke ni ąciuj trinku pli je via sano.”
Pliafoje, trinkobruoj sonis tra la ącambro.
śNu, gesinjoroj,” la policestro alparolis la ąceestantaron, śąsajnas al mi, ke ni multe laboris. Estas nun ege malfrue, kaj mi ne dubas, ke vi ąciuj konsentos, se mi proponos, ke ni iru dormi. Gratulon al niaj savintoj, dankon al vi sinjoroj gravuloj, kaj bonan nokton al ąciuj, kiom da nokto restas.”
ą
Ciuj brue disią
gis.
20
śKion li donis al vi?” Katarina demandis sci-soife. śAŚ
u pli ą
guste, kiom?”
śNeniom,” Rikardo respondis. śLi estis plej realisma. Li diris: mi ne povis aspekti nedonema antaŚ
u la aliaj, sed nia firmao ne estas sufiące riąca por grandsinjori al vi kiel la ąstato aŚ
u Plinov; mi
preparis por vi paperon, kiu povos helpi al vi en la vivo.”
śPaperon! Nur paperon! Kio estas sur ą
gi?”
śEstas skribite, ke mi estis speciale altvalora kunlaboranto de Sekuriks, ke en la kadro de miaj funkcioj mi antaŚ
usavis la vivon de multegaj personoj dank’al miaj kuraą
go kaj rapida penskapablo,
kaj tiel plu kaj tiel plu. Kiel studanto pri filozofio, tio ege helpos min. Estas granda helpo por kompreni, kiel malproksime la vort-esprimoj kuąsas rilate al la vero. Imagu! Li eąc parolas tiuletere pri mia celtrafa, praktika aliro al la problemoj kaj pri mia sentima sinteno ące daną
gero!”
43
śNu, ne gravas. La mono, kiun vi ricevis, pagos vian reveturon hejmen, kaj restos al vi ankoraŚ
u
multo. Kiel al mi kaj al Milan, cetere. Kia nekredebla bonąsanco!”
śLa monon, kiun mi ricevis de Plinov, ni devas tripartigi. Estus nejuste, ke nur mi ricevu ą
gin,
pro tio, ke mi estis la gardisto, dum Milan kaj vi montrią
gis multe pli kuraą
gaj...”
śBele! Vi estas plej aminda. Dankon, Rikardo kara. Diru, kion vi volas fari nun? ą
Cu vi tuj reiros
hejmen?”
śMi ne scias, mi ankoraŚ
u ne decidis. Mi ankoraŚ
u ne kapablas akcepti la realecon de tio, kion
mi travivis. Konsciią
gi, ke mi nun estas riąceta, dum antaŚ
uhieraŚ
u mi havis precize nenion, ne estas
facile.”
śNu, mi ąciam havas praktikan kapon. Kion vi opinias pri la ideo, ke ni kune faru longan vojaą
gon
tra EŚ
uropo kaj Ameriko? AŚ
u ącu vi preferas agi saą
ge kaj ne tuąsi tiun monon, krom por la vojaą
go
vialanden, kaj teni ą
gin en iu sendaną
gera loko kiel banko por la okazo, se oni ree priąstelus vin?”
śNe, ne. Tia seriozulo mi ne estas. Mi multe preferas la vojaą
gon kun vi. Sed ącu... ącu... ącu Milan
kunveturos?”
ą
Si ekridis.
śAnkaŚ
u vi reagas kiel bonkora hundo! Vi scias, ącu ne?, ke tiel oni kromnomas amikon Milan. Vi tute ne deziras, ke li venu, sed vi sentas vin devigita lin inviti, ącar li ricevis kelkajn batojn sur la kapon, dum vi trankvile sidis en sendaną
gera loko funde de konstruaąo. Ne. Milan estas bona knabo,
44
kaj saą
ga. Li provis kredigi al mi, ke mi estas la virino en lia vivo, sed mi komprenigis al li, kiom li mispensas. Mi amas vin, kaj volas esti kun vi. Al Milan mi sentas ąsaton, estimon, amikecon, sed tio estas io tute alia. La fakto, ke li ne volis iri helpi vin, dum vi trovią
gis sola kun tiu terura ulo
en Plinov, montras, ke li ne povus esti taŚ
uga viro por mi. Tion mi klarigis, kaj li estas sufiące saą
ga
por konsenti, ke estas pli bone forgesi min tuj, antaŚ
u ol esti forte korligita, ol post multaj kunaj
travivaąoj. Li estas plej bona knabo, sed ne tiajn mi povas vere ami, dum vi... vi bezonas praktikan kunulinon, decideman, kapablan ącion fari sukcese, unuvorte, vi bezonas min.”
śKaj vi bezonas min, ącu ne? Milan estas multe tro memstara por vi. Vi bezonas doni, helpi, servi... kaj ankaŚ
u direkti. Jes, jes. Mi komprenas nun. Vi estas bonkora hundino.”
śRikardo!”
Sed Rikardo nur ridetis. Ame.
POSTPAROLO
Kara Rikardo!
Eble vi rekonas mian skribon, kaj miras ricevi leteron de mi. Nu, mi skribas por montri, ke mi konscias, ke mia instruo vere agis instrue.
Mi legis pri vi, kaj eą
c vidis vian foton en gazeto. Vi ią
gis tutmonde konata. Sendube la
fakto, ke mankis al vi scioj pri la arto gardi sin, igis vin akcepti la rolon de gardisto.
45
Mi ą
gojas pri via belega komenco en tiu okupo. Savi la landon el terorismo en sia unua
labortago, tio estas vere rimarkinda grandfaro. Konante vin, kaj alportinte mian malgrandan helpon al tiu sukceso, mi ne povis resti silenta. Mi devis skribi al vi por esprimi mian kun-senton, kaj ankaŚ
u mian grandan ą
gojon, ke vi ne nur nenion perdis pro mi, sed eą
c multon pli
ricevis. Vi estas ege pli rią
ca nun, ol kiam vi ekkonis min, ą
cu ne? Gratulon! Kaj espereble vi
sentas iom da dankemo al mi.
Se vi foje pasos en la proksimeco de ą
ci tiu mia loą
gloko, bonvolu viziti min. Mi ne diras,
ke mi redonos al vi tion, kion mi prenis. Tio ne estus justa, ą
car ą
ciu serioza instruo, kiu
kondukas al reala sukceso, valoras pagon, kaj ą
ci-okaze vi pagis malmulte rilate al tio, kion vi
ricevis. Sed mi plezurus revidi vin, kaj aŚ
udi de vi la rakonton de viaj tiunoktaj aventuroj.
Eble mia espero revidi vin estas nerealisma. Se jes, mi tion bedaŚ
uros. Eble eą
c, nun kiam
vi havas miajn familian nomon kaj adreson, vi tuj iros porti ą