SPUŚĆCIE NAM NA ZIEMSKIE NIWY
sł.:XVIII w. mel.:(Miod.)
-�
ś�
'� '�
,� ,�-�-�-� � �
-� -�-� -� ,�'�-�-�-� ,�-��'� -� -�-�-�-�-�-�-�-��
-�-��'�'�
ś��4 +�-�-�-� +� -� -� �-� ,� -�-��-� ,�
+�-��-� -�
-� -��'�'� -� -� '�-� -��-� -� -�
-�,�
4-�-� ,� -� -�-� �
-� '�'�� '�-� -��-� -� -�-��
-� -�-�,�
�4 -� -� ,� -�� -� -� �-� -�-�
-�
'� -� ,�-�
4� ,� -�-� +� �-� �'�'�-�-� +� ,� �'�-� +�-�
� � -� � -�
-�'�
1.Spuśćcie nam na ziemskie niwy
4.Oto się już głos rozchodzi,
Zbawcę z niebios, obłoki,
wstańcie bracia uśpieni,
świat przez grzechy nieszczęśliwy
Zbawienie nasze nadchodzi,
wołał w nocy głębokiej,
noc się w jasny dzień mieni:
gdy wśród przekleństwa od Boga
precz odtąd dzieła niecnoty,
czart panował, śmierć i trwoga,
wylęgnione wśród ciemnoty,
a ciężkie przewinienia
niech każdy z nas w przyszłości
zamkły bramy zbawienia.
zbroję wdzieje światłości.
2.Ale się Ojciec zlitował
5.Niech nas zdobi mierność stała
nad nędzną ludzi dolą
w pokarmie i napoju,
Syn się chętnie ofiarował,
nie hołdujmy chuciom ciała,
by spełnił wieczną wolę:
żyjmy w zgodzie, w pokoju:
zaraz Gabryel zstępuje
naśladować Tego mamy,
i Maryi to zwiastuje,
którego przyjścia czekamy,
iże z Ducha Świętego
ta jest powinność nasza,
pocznie Syna Bożego.
tak Apostoł ogłasza.
3.Panna przeczysta w pokorze
6.Zbawco świata, szczerze chcemy
wyrokom się poddaje,
pełnić te powinności;
iszczą się wyroki Boże,
złącz się z nami, niech będziemy
Słowo Ciałem się staje:
Twymi dziećmi w szczerości:
ach, ciesz się, Adama plemię,
wlej, o Jezu miłościwy,
Zbawiciel zejdzie na ziemię;
w duszę mą pokój prawdziwy,
drżyj piekło, on twe mocy
posiądz
i serce moje,
w wiecznej pogrąży nocy.
wszak jestem dziecię Twoje.