Fronda - Archiwum - Nr 07 table.main {} tr.row {} td.cell {} div.block {} div.paragraph {} .font0 { font:9.00pt "Arial", sans-serif; } #divMenu {font-family:sans-serif; font-size:10pt} #divMenu a{color:black;} #divMenu a:visited{color:#333333;} #divMenu a:hover{color:red;} self.name = 'dol' /******************************************************************************** Submitted with modifications by Jack Routledge (http://fastway.to/compute) to DynamicDrive.com Copyright (C) 1999 Thomas Brattli @ www.bratta.com This script is made by and copyrighted to Thomas Brattli This may be used freely as long as this msg is intact! This script has been featured on http://www.dynamicdrive.com ******************************************************************************** Browsercheck:*/ ie=document.all?1:0 n=document.layers?1:0 ns6=document.getElementById&&!document.all?1:0 var ltop; var tim=0; //Object constructor function makeMenu(obj,nest){ nest=(!nest) ? '':'document.'+nest+'.' if (n) this.css=eval(nest+'document.'+obj) else if (ns6) this.css=document.getElementById(obj).style else if (ie) this.css=eval(obj+'.style') this.state=1 this.go=0 if (n) this.width=this.css.document.width else if (ns6) this.width=document.getElementById(obj).offsetWidth else if (ie) this.width=eval(obj+'.offsetWidth') // this.left=b_getleft this.obj = obj + "Object"; eval(this.obj + "=this") } //Get's the top position. function b_getleft(){ if (n||ns6){ gleft=parseInt(this.css.left)} else if (ie){ gleft=eval(this.css.pixelLeft)} return gleft; } /******************************************************************************** Checking if the page is scrolled, if it is move the menu after ********************************************************************************/ function checkScrolled(){ if(!oMenu.go) { oMenu.css.top=eval(scrolled)+parseInt(ltop) oMenu.css.left=eval(scrollex)+parseInt(llef) } if(n||ns6) setTimeout('checkScrolled()',30) } /******************************************************************************** Inits the page, makes the menu object, moves it to the right place, show it ********************************************************************************/ function menuInit(){ oMenu=new makeMenu('divMenu') if (n||ns6) { scrolled="window.pageYOffset" ltop=oMenu.css.top scrollex="window.pageXOffset" llef=oMenu.css.left } else if (ie) { scrolled="document.body.scrollTop" ltop=oMenu.css.pixelTop scrollex="document.body.scrollLeft" llef=oMenu.css.pixelLeft } var sz = document.body.clientWidth; if(!sz) sz = window.innerWidth-20; oMenu.css.width=sz oMenu.css.visibility='visible' ie?window.onscroll=checkScrolled:checkScrolled(); } //Initing menu on pageload window.onload=menuInit; własną koncepcję procesu symbolizacji. Może nie od rzeczy będzie zacytowanie tutaj z tej książki tabeli ujmującej polaryzację człowieka w sposobach pozyskiwania znaczeń (podać tab. 4 ze str. 61), jako przeciwstawienie dedukcji analogizowaniu. Ostatecznie, metaforę określam jako przeniesienie danego pola semantycznego w inne takie pole poprzez analogizację Metaforyzacja w Biblii jest szczególnie częstym zjawiskiem, jak gdyby pozaludzki współautor wyjątkowo ją sobie upodobał. Można postawić pytanie skąd się to bierze? Odpowiedź nie wydaje się zbytnio skomplikowana. Otóż dzieje się tak dlatego, że metafora, lub cała narracja metaforyczna, czyli przypowieść, umożliwiają: trafianie poprzez słownie wyrażoną obrazowość do archetypowej struktury podświadomości, a stąd wywoływania określonych stanów emocjonalnych, dostrzeżenie nowych, nieoczekiwanych znaczeń, na skutek przeniesienia do nowego kontekstu, ukrycie tych znaczeń przed osobami niepowołanymi, lub nieprzygotowanymi do ich pojęcia, analogizowanie osób, wydarzeń, lub całych sytuacji, sukcesywnie pojawiających się w biegu biblijnej historii (tzw. "typiczność"), poetyckość narracji, co ułatwia jej wielostronną percepcję i służy zarazem celom mnemotechnicznym i recytatorskim, i wobec tego wszystkiego, nieprzemijalność tekstu, który będzie budził zainteresowanie u kolejnych pokoleń i rozmaitość odczytu znaczeń. Z podobnym naciskiem położonym na metaforyzację spotykamy się zresztą również w tradycji ustnej, lub księgach sakralnych innych religii. Jasno o tym piszą np. św. Klemens Aleksandryjski, czy Orygenes. Oto pierwszy z nich tak się wypowiedział: "Wszyscy teologowie wśród Greków i niegreków ukrywali istotę rzeczy i prawdę przekazywali w zagadkach i symbolach, w alegoriach i metaforach". A tak wtóruje mu Orygenes. "Wszystkie narody wschodnie, ludy Indii, Persowie i Syryjczycy, ukrywali święte tajemnice w mitach religijnych; mędrcy i filozofowie wszystkich religii przenikali prawdziwe znaczenie, podczas gdy ignorant widzi tylko zewnętrzny symbol, korę, która je ukrywa". Jak dobrze wiadomo, lwią część wypowiedzi Jezusa Chrystusa, to krótsze lub dłuższe narracje metaforyczne, zwane w greckim tekście parabolami (od parabolh "zestawienie, porównanie, analogia, typ, figura, obraz, przypowieść, podobieństwo"). Powody tego stanu rzeczy On sam tak wyjaśnił: Mt. 13.10: "I przystąpiwszy uczniowie rzekli mu: Dlaczego mówisz do nich w podobieństwach (= parabole)? 11: A On odpowiadając, rzekł: Warn dane jest znać tajemnice Królestwa Niebios, ale tamtym nie jest dane. 13: Dlatego w podobieństwach do nich mówię, bo patrząc, nie widzą, i słuchając, nie słyszą, ani nie rozumieją"./2/ A teraz zwróćmy się ku Staremu Testamentowi, najpierw w wersji Septuaginty. Tak więc w Mądrości Syracha czytamy: 39.1: "(Ten, kto rozważa Prawo Najwyższego) śledzi mądrość wszystkich starszych, poświęca się cały poznawaniu proroctw, 2: rozważa wywody sławnych mężów, rozgłębia się w strofy przypowieści, 3: odkrywa tajniki przysłów i wykłada ukryte znaczenie przypowieści". Jeśli idzie o rabiniczny kanon Biblii hebrajskiej, to wypada zacząć od użycia w nim terminu melitzah, który oznacza właśnie "metaforę, przenośnię", a występuje tylko w dwóch, jakże znamiennych dla mojego wywodu miejscach: Prz.1.5: "Kto mądry, niech słucha i pomnaża naukę, a rozumny niech zdobywa wskazówki, 6: Aby zrozumieć przypowieść (- maszal) i przenośnię = melitzahV słowa mędrców i ich zagadki (= chidoth)". Hab. 2.5: Ponadto, bogactwo jest zdradliwe. Oto jest człowiek (chodzi o Babilon i jego władcę w sensie ogólnym), który ma żądzę mocy, a nie zaznaje spokoju. Jest chciwy jak Szeol i nie nasycony jak śmierć. Rości sobie prawo do wszystkich narodów i gromadzi dookoła siebie wszystkie ludy. 6: Lecz wszystkie one zanucą o nim pieśń szyderczą i uczynią go przedmiotem przypowieści i przysłowia (dosł.: melitzah chidoth - "przenośnia zagadek"), mówiąc: Biada temu, kto gromadzi mnóstwo tego, co do niego nie należy i przywłaszcza sobie wiele zastawów! Jak długo to potrwa? (Oj! Już chyba niedługo... A. W.). Tu trzeba wiedzieć, że słowo melitzah pochodzi odliłz, co znaczy: "mówić nie wprost, szydzić, naśmiewać się". Stąd też wywodzi się melitz - "tłumacz, interpretator, pośrednik, orędownik, naśmiewca, błazen. I rzeczywiście, czyż klasycyzm przykładem metaforyzacji nie jest czynność "tłumacza" - melitz, który przenosi znaczenia słów innego języka, co często nie jest jednoznacznym odwzorowaniem17 Oto co czytamy o melitz jako tłumaczeniu: Rdz. 42.23: "Lecz oni (tj. bracia Józefa) nie wiedzieli, że Józef to rozumie, bo tłumacz (melitz) pośredniczył między nimi". Do tego dodajmy znów wypowiedź z mądrości Syracha. Prolog, 15: "Prosi się więc was o życzliwość i uwagę przy czytaniu, a także o pobłażliwość tam, gdzie, mimo usilnych starań o przekład poprawny, 20: nie udało się niektórych wrażeń oddać wiernie. Nie można bowiem mówić o równorzędnym wyrażeniu tego, co czyta się w oryginale hebrajskim, i tego, co zostało przełożone na inny język. Nie tylko więc to dzieło, ale nawet samo Prawo i Prorocy, 25: i pozostałe Księgi wykazują niemałą różnicę, gdy się je czyta w oryginale". « Poprzednie  [Spis treści]  Następne » _uacct = "UA-3447492-1"; urchinTracker();