stania się zarówno ofiarą, jak i sprawcą krzywdzenia osoby starszej. Jeśli chodzi o ryzyko wymienione jako pierwsze, to w miarę konsekwentnie pojawia się kilka czynników (zob. Barnett i in., 1997; Griffin, 1999; Wiehe, 1998). Oto one: izolacja społeczna (to znaczy niewiele kontaktów wewnątrz własnej rodziny i poza nią); starszy wiek; gorszy stan zdrowia somatycznego i psychicznego; wspólne życie osoby starszej i jej opiekuna w jednym mieszkaniu. Dane dotyczące ptci ofiary są niespójne - niektóre statystyki sugerują, że starsze kobiety są bardziej narażone na krzywdzenie (Tatara, 1993), inne mówią o wyższym poziomie wiktymizacji mężczyzn (np. Pillemer, Finkelhor, 1988). Po stronie sprawcy prawdopodobieństwo krzywdzenia niesamodzielnej osoby starszej zwiększa wiele czynników ryzyka: Psychopatologia krzywdzącego: stwierdzono, że osoby krzywdzące mają za sobą częściej choroby psychiczne i hospitalizację psychiatryczną (Pillemer, Suitor, 1988). Nadużywanie substancji psychoaktywnych: na przykład Anetzberger, Kor-bin i Austin (1994) stwierdzili, że w porównaniu z niekrzywdzącą grupą kontrolną, osoby, które krzywdziły będących pod ich opieką rodziców w starszym wieku, informowały o większym spożyciu alkoholu i częściej uzyskały rozpoznanie problemu alkoholowego. Zależność krzywdzącego od ofiary, zarówno finansowa, jak i emocjonalna (Pillemer, Suitor, 1988). Przypuszcza się, że krzywdzenie może być reakcją na poczucie bezsilności doświadczane przez dorosłe dzieci, które są zależne od swych rodziców (Gełles, 1997). Międzypokoleniowa transmisja przemocy w zachowaniu. Cykl "od ofiary do sprawcy", stwierdzony w odniesieniu zarówno do krzywdzenia dzieci, jak i partnera, przywoływany był również jako wyjaśnienie wyrządzania krzywdy osobom starszym. Dane, choć ograniczone, sugerują, że krzywdzenie starszych jest często dziełem jednostek, które same były ofiarami przemocy w rodzinie (np. Steinmetz, 1978). Stres zewnętrzny, to znaczy mający źródła poza kontekstem rodzinnym. Stwierdzono, że stresorami zewnętrznymi oddziałującymi częściej na opiekunów krzywdzących niż niekrzywdzących są bezrobocie i trudności finansowe (np. Bendik, 1992). Płeć: stwierdza się nadreprezentację mężczyzn wśród osób krzywdzących, zwłaszcza sprawców krzywdzenia fizycznego. Ustalenie to wiąże się, przynajmniej po części, z faktem, że mężczyźni częściej krzywdzą żonę niż kobiety męża (Barnett i in., 1997).