Szczęść Boże premierowi, który się księżom nie kłaniał 
Janusz Wojciechowski
Data publikacji: 06-13-2011 @ 9:41 am
Nie będziemy klęczeć przed księdzem!  brawurowo, z odwagą zawołał premier Tusk na
urodzinowym zjez
dzie, a sala zatrzęsła się od od braw.
Panie Premierze  a to ktoś Panu kazał klęczeć przed księdzem, że się Pan aż tak zbuntował? Bo mnie
 choć jestem katolikiem  nikt nie kazał. I nigdy nie klękam przed księdzem dlatego, że jest księdzem,
a tylko dlatego i tylko wtedy, gdy ksiądz szedł do mnie z Panem Jezusem.
Kiedyś na wsi był też zwyczaj, że gdy ksiądz szedł przez wieś do chorego z ostatnim namaszczeniem,
to szedł przed nim ministrant i dzwonił dzwonkami, dając znak, że idzie ksiądz z Panem Jezusem. Albo
że Pan Jezus idzie z księdzem. I wtedy rzeczywiście się klękało, Panu Jezusowi hołd oddając, nie
księdzu.
Albo gdy ksiądz jechał furmanką jako pasażer, na specjalnie wymoszczonym siedzisku, wtedy też było
jasne, że jedzie do chorego z Panem Jezusem, wtedy zwyczaj też nakazywał przyklęknąć na poboczu
drogi i się przeżegnać.
Myślę, że to nie był zły zwyczaj.
Zresztą dziś, Panie Premierze, nie musi Pan klękać nawet przed Panem Jezusem, nikt Pana za to z
kościoła nie wypędzi. Może Pan iść nawet do komunii świętej i wcale nie przyklęknąć, wystarczy, że
schyli Pan głowę.
Można ją schylić tylko odrobinę przed siebie, podczas komunii nie potrzeba zginać karku ani na
wschód, ani na zachód, nawet gdyby szyja z przyzwyczajenia ciągnęła w tamtą stronę.
Nie musi Pan też klękać przed księdzem przy spowiedzi, bo Pan nie potrzebuje się spowiadać, przecież
grzechów nie popełnia pan żadnych. Ttylko i wyłącznie dobre uczynki i spełnione obietnice idą za
Panem w ślad. No i miłość oczywiście, którą pańskie rządy przepojone są na wskroś.
Szczęść Boże, Panie Premierze, Szczęść Boże!
Janusz Wojciechowski