Motyw Boga







Język polski:

Motyw Boga
 






 
Biblia - ukazuje człowieka w stosunku do Boga, opis stworzenia świata - wszystko co jest stworzone pochodzi od Boga ,
Hymn o miłości - miłość jest cechą Boga, a zbawienie będzie oznaką tej miłości.
Ks. Koheleta fragment “Wszystko ma swój czas" - Kohelet w koÅ„cowych rozważaniach stwierdza, że wszystko pochodzi od Boga,
“Przypowieść o talentach" - wszystko, czym jesteÅ›my i co posiadamy jest darem Bożym, talentem nam powierzonym.
Narodziny i życie Chrystusa, dzieje apostolskie i prześladowanie pierwszych chrześcijan.
Åšredniowiecze
-teocentryzm- Bóg jest przyczyną wszelkiego bytu i bytem najwyższym.
“Legenda o Å›w. Aleksym" - tylko czÅ‚owiek cnotliwy może ze spokojem oczekiwać Å›mierci, po której zostanie zbawiony.
“Pieśń o Rolandzie" - “Bóg, honor i ojczyzna" - najważniejsze wartoÅ›ci rycerza, Roland poprzez swÄ… rycerskÄ… Å›mierć wyraża bezwzglednÄ… wierność Bogu.
“Rozmowa Mistrza Polikarpa ze Å›mierciÄ…" - Bóg przychyla siÄ™ do modlitewnej proÅ›by Mistrza, “by uźrzaÅ‚ Å›mierć w jej postawie" co Å›wiadczy o Jego wszechobecnoÅ›ci.
“PosÅ‚uchajcie bracia miÅ‚a" - Matka Boska namawia kobiety, aby prosiÅ‚y Boga, Bóg jest miÅ‚osierny.
Renesans
Jan Kochanowski:
hymn “Czego chcesz od nas, Panie" - utwór ten jest pochwaÅ‚Ä… Boga. ChwaÅ‚a niewidzialnego Boga poprzez widzialny Å›wiat. Bóg jako artysta, Å›wiat to dzieÅ‚o sztuki. Poczucie trwaÅ‚oÅ›ci i
niezmienności świata logicznie uporządkowanego i kierowanego przez Boską mądrość, wolę i opatrzność. Bóg jest doskonały, idealny i taki też stworzył świat.
fraszka “Na dom w Czarnolesie" - apostrofa do Boga, proÅ›ba o dobre, uczciwe życie.
pieÅ›ni: “Chcemy sobie być radzi", “MiÅ‚o szaleć kiedy czas po temu" - hoÅ‚d zÅ‚ożony Bogu przez poddanego mu, miÅ‚ujÄ…cego Go czÅ‚owieka,
treny: X - Jan Kochanowski zwątpił w życie po śmierci, w Boga, do którego miał zaufanie, w obliczu nieszczęść nawet wiara upadła.
XI - nie jesteśmy w stanie zmienić decyzji Boga.
Barok
M. Sęp - Szarzyński - Bóg karzący, Bóg jako Chrystus Król, oddalenie się, daleki do osiągnięcia
D. Naborowski “Marność" - dramatyczne życie czÅ‚owieka, ale należy to przyjmować ze spokojem, wierzyć w Boga jako przeznaczenie. Musimy być pobożni, aby móc nie bać siÄ™ Å›mierci ciÄ…gle musimy mieć wzglÄ…d na Boga.
Romantyzm
Adam Mickiewicz:
“Dziady" : Widzenie ks. Piotra - “Panie czymże ja jestem przed Twoim obliczem?...prochem i niczem" - personifikacja ojczyzny, jest ofiara niewinna, tak jak Chrystus.
Wielka Improwizacja - bunt i bluźnierstwo Konrada, który domaga siÄ™ od Boga “rzÄ…du dusz", Bóg milczy.
“Pan Tadeusz" - Jacek Soplica przyjÄ…Å‚ imiÄ™ Robak - wyraz skruchy i pokory wobec Boga.
J. SÅ‚owacki - “Smutno mi Boże" - ton żaÅ‚obny, elegijny, dominuje smutek i zaduma, dostrzeganie podobieÅ„stwa do modlitwy (Bóg, wieczór). Zrezygnowany podmiot wÄ…tpi w skuteczność wiary.
Z. KrasiÅ„ski - “Nie-Boska komedia" - przeciwko i bez Boga, krwawa komedia, zasÅ‚uguje raczej na Boży gniew. ZakoÅ„czenie utworu - cudowne pojawienie siÄ™ Chrystusa i zwyciÄ™stwo dobra nad zÅ‚em.
C. K. Norwid - “Moja piosnka" (II) - “TÄ™skno mi Panie..." - refleksja nad wÅ‚asnymi uczuciami, wÅ‚asnym losem. TÄ™sknota za ojczyznÄ… (gniazdo bocianie, zwyczaj pokÅ‚onu w imieniu Chrystusa)
Pozytywizm
H. Sienkiewicz - “Quo vadis" - obraz pierwszych chrzeÅ›cijan.
MÅ‚oda Polska
J. Kasprowicz - "Hymny" - bunt wobec Boga, wizja zagłady, końca świata, Bóg karzący, surowy sędzia obojętnie patrzy na to co dzieje się poniżej, niemy.
“KsiÄ™ga ubogich" - Bóg jest dobrotliwym staruszkiem, który wszystko wybaczy.
T. Miciński - [Jam ciemny jest wśrod wichrów płomień Boży]-wszystko pochodzi od Boga, nawet zło.
“Anake" - szatan buntuje siÄ™ przeciwko harmonii gwiazd, jednostka uosabiajÄ…ca bunt czÅ‚owieka przeciw boskiemu porzÄ…dkowi.
 
 
 
 
Współczesność
J. Twardowski - “PodziÄ™kowanie", “Daj nam", “Spieszmy siÄ™" - KsiÄ…dz-poeta prezentuje w swojej poezji ukÅ‚ad Bóg-czÅ‚owiek oparty na najważniejszym z przykazaÅ„ Boskich, na przykazie miÅ‚oÅ›ci, Bóg jest bliski czÅ‚owiekowi, przejawia siÄ™ w jego zwykÅ‚ym życiu, darach i radoÅ›ci ziemskiej, peÅ‚nym istnieniu.
Hanna Krall - “Zdążyć przed Panem Bogiem" - wyÅ›cig, chęć uprzedzenia Boga, próba wydarcia życia: “Pan Bóg już chce zgasić Å›wieczkÄ™, a ja muszÄ™ szybko osÅ‚onić pÅ‚omieÅ„ wykorzystujÄ…c Jego chwilowÄ… nieuwagÄ™. Niech siÄ™ pali choć trochÄ™ dÅ‚użej, niż On by sobie tego życzyÅ‚."
Albert Camus - “Dżuma" - dla dr Rieux niewiara staje sie siÅ‚Ä… i oparciem. Na nikogo nie zrzuca odpowiedzialnoÅ›ci, nie ma pytaÅ„, pretensji do Boga dlaczego do tego dopuÅ›ciÅ‚. “Åšmierć stanowi porzÄ…dek Å›wiata. Może lepiej jest dla Boga dlaczego do tego dopuÅ›ciÅ‚. Walczy ze wszystkich siÅ‚ ze Å›mierciÄ… nie wznoszÄ…c oczu ku temu niebu gdzie on milczy. Paneloux - uważa dżumÄ™ za karÄ™ rzuconÄ… przez Boga na grzeszników, jedynym sposobem odwrócenia plagi jest modlitwa i pokuta : MiÅ‚ość do Boga jest trudnÄ… miÅ‚oÅ›cia.
T. Różewicz - “Bez" - Å›wiat bez Boga. Współczesnego czÅ‚owieka cechuje brak wiary, Bóg przestaje być potrzebny, nie zauważamy momentu odejÅ›cia od Boga.
Cz. MiÅ‚osz - “Piosenka o koÅ„cu Å›wiata" - wiersz nie neguje Boga, przyjÄ™cie, że koniec Å›wiata nastÄ™puje każdego dnia dla jakiegoÅ› czÅ‚owieka.
“OEcomomia divina" - Å›wiat bez Boga byÅ‚by chaosem, byt bez Boga nie ma podstaw, ludzie grzeszÄ…c prowokujÄ… Boga, chcÄ… znaku, chociaż kary.
“Wiara" - cierpienie nadaje sens życiu, widzi Boga w Å›wiecie, wiersz to akceptacja Å›wiata.
“Nadzieja" - nadzieja, czyli wiara w to, że istnieje coÅ› wiÄ™cej niż Å›wiat widzialny.
“MiÅ‚ość" - kolejne wymaganie, prawda wiary, sÅ‚użyć Bogu należy nawet jeÅ›li nie rozumiemy : “to nic, że czasem nie wie czemu sÅ‚użyć, nie ten najlepiej sÅ‚uży kto rozumie".







Dawid Kozyra