4 W okupowanym kraju


Polityka hitlerowska ~ Organizacja okupacji
niemieckiej. ~ Formy oporu spoiecze艅stwa
polskiego w pierwszym okresie
okupacji.
Bekanntmachung
Trotz de wiederhohen wamenden Auhuie ist em 1.2.1944 van ver贸rechc dxhen Elementen der Im Solde Englands stehenden feheimorganiaetion P. Z. P. wiederum ein gemelnes, himerhnihges Attemat begangen worden, bei dMimo wieb mych oaraegawc dexw zbrodnicze anty tajnej orgeniaecji P. Z. stojqeej ne 101 'i, dnie 1.2.19 znowu dokonalyohydnego,yo w贸ch Niemc贸w stmcilo tyck. Kasku o9rOd os贸b, skazanych przez Sqd Dora偶ny
'~ Policji Be:piWxe艅atwa i SD in Prveatqpstwe pOlilycine na era, Przeor dxlenyeh do utaskewitnie dnia 2.2.1994 r. 100 os贸b nale偶qcych do organi. gsCji P. Z. P, xostato w Warszawie publicznie rozstrselanych. '.
_ Komendant Policji Bexpiecxenetwa ~ W r. i SD na Dywrykt Warszawek,
Obwieszczenie komendanta policji bezpiecze艅stwa i SD na dystrykt warszawski
z 2 11 1944 r. o rozstrzelaniu zak艂adnik贸w polskich z namalowanym na nim znakiem Polski Walczqcej
Po wybuchu wojny niemiecko-radzieckiej r贸wnie偶 ziemie wschodnie II Rzeczypospolitej znalazly si臋 pod panowaniem III Rzeszy W lipcu 1941 r. rz膮d niemiecki wprowadzit na zdobytych terenach now膮 organizacj臋 administracji. Utworzono okr臋g bialostocki, kt贸ry wl膮czono do Rzeszy Dawne wojew贸dztwa: stanistawowskie, tarnopolskie i cz臋艣膰 lwowskiego pol膮czono w pi膮ty dystrykt GG ze stolic膮 we Lwowie. Wojew贸dztwo woly艅skie znalaz艂o si臋 w nowo powstalym Komisariacie Rzeszy Ukraina, podczas gdy wile艅skie, nowogr贸dzkie i poleskie wt膮czono do Komisariatu Rzeszy Wsch贸d, obejmuj膮cego tak偶e Litw臋, 艁otw臋 i Estoni臋. Do Rzeszy wt膮czono 31% terytorium RP z 1939 r., 39癐; przypad艂o na GG, 30% wcielono natomiast do Komisariat贸w Ukraina i Wsch贸d.
0 ile dotychczas w艂adze niemieckie nie negowa艂y, i偶 Generalne Gubernatorstwo ma by膰 terenem zamieszkanym przez Polak贸w, o tyle w lecie 1941 r. uznano, 偶e GG ma si臋 sta膰 w ci膮gu 15-20 lat krajem niemieckim. W hitlerowskim Og贸lnym Planie Wsch贸d zakladano, 偶e 80-85% ludno艣ci polskiej, kt贸ra prze偶yje wojn臋, zostanie wysiedlona, reszt臋 za艣 zamierzano wymordowa膰 lub zgermanizowa膰. Jako teren przysz艂ego osiedlenia Polak贸w po zwyci臋skiej wojnie ze Zwi膮zkiem Radzieckim przewidywano rozlegle obszary zachodniej Syberii, gdzie zostaliby oni rozproszeni w艣r贸d autochton贸w i wynarodowieni. Nar贸d polski mial przesta膰istnie膰.
Niemcy kontynuowali dotychczasowe formy polityki na ziemiach polskich. Trwaly wysiedlenia z teren贸w przyt膮czonych do Rzeszy W 1942 r. wtadze hitlerowskie podj臋ty pr贸b臋 germanizacji Zamojszczyzny Wi臋kszo艣膰 spo艣r贸d ok. 150 tys. wysiedlonych os贸b trafila na roboty przymusowe do Niemiec i do oboz贸w kon
81

er1
centracyjnych. Cz臋艣膰 dzieci skierowano do dom贸w wychowawczych w Rzeszy w celu zniemczenia, inne znalazcy si臋 w dzieci臋cych obozach koncentracyjnych, niekt贸re za艣 uratowali z transport贸w mieszka艅cy Warszawy i okolic. Jednocze艣nie prowadzono akcj臋 kolonizacyjn膮. Do ko艅ca 1942 r. na ziemiach polskich osiedlito si臋 ok. 700 tys. Niemc贸w, przybytych gt贸wnie z kraj贸w battyckich i batka艅skich. Po zaj臋ciu Kres贸w Wschodnich hitlerowcy dokonali tam licznych mord贸w na ludno艣ci polskiej i 偶ydowskiej. W lipcu 1941 r. w masowych egzekucjach we Lwowie zgin臋to wielu przedstawicieli inteligencji i dzialaczy politycznych, kt贸rzy prze偶yli okupacj臋 radzieck膮, mi臋dzy innymi Kazimierz Bartel i Tadeusz Boy-Zele艅ski. Rozszerzano sie膰 oboz贸w koncentracyjnych. Istniej膮ce ju偶 obozy w O艣wi臋cimiu, Stutthofie i Treblince stale rozbudowywano. Powstaly obozy zag艂ady w Brzezince, na Majdanku pod Lublinem, w Chelmnie, Sobiborze, Bet偶cu oraz nowe obozy koncentracyjne w ok. 200 innych miejscowo艣ciach (zob. s. 34).
Zycie spo艂eczne pod okupacja
Sytuacja materialna ludno艣ci pod okupacj膮 hitlerowsk膮 stale si臋 pogarsza艂a. Spadek produkcji, wzrost bezrobocia, konfiskaty mienia, zamro偶enie plac przy rosn膮cych stale kosztach utrzymania, wszystko to powodowato pauperyzacj臋, zwlaszcza w艣r贸d robotnik贸w i inteligencji. Coraz wi臋ksza ,~:cz臋艣膰 ludno艣ci miast nie dojadata, a 藕r贸dtem dodatkowych dochod贸w byta cz臋sto wyprzeda偶 rzeczy Rozwin膮t si臋 nielegal- ! ny handel i szmugiel 偶ywno艣ci do miast, a tak偶e zdobywanie 艣rodk贸w do 偶ycia przez okradanie wtadz okupacyjnych, np.
przez wynoszenie narz臋dzi i materiat贸w z fabryk niemieckich, co uwa偶ano tak偶e za form臋 sabota偶u przeciw okupantowi. Warunki 偶ycia pod okupacj膮 hitlerowsk膮 powodowaty zmiany w zachowaniu, hierarchii warto艣ci i norm etycznych. Grozity upowszechnieniem si臋 postaw cynicznych i cwaniac
kich, rodzity margines osobnik贸w 偶eruj膮cych na nieszcz臋艣ciu innych. Przed niszcz膮cym wptywem rzeczywisto艣ci okupacyjnej broniono si臋 konspiracyjn膮 aktywno艣ci膮 polityczn膮 i wojskow膮, a tak偶e podziemnym 偶yciem kulturalnym i naukowym.
Dzi臋ki pracom Departamentu O艣wiaty i Kultury Delegatury Rz膮du oraz jego biur terenowych uda艂o si臋 wprowadzi膰 do wszystkich czynnych szk贸t podstawowych tajne programy j臋zyka polskiego, geografii i historii. Szczeg贸lne znaczenie dla przetrwania narodu w latach okupacji miat Ko艣ci贸艂 rzymskokatolicki. Niezale偶nie od pracy duszpasterskiej ksi臋偶a anga偶owali si臋 w r贸偶ne formy oporu, udzielali schronienia oraz wsparcia materialnego. Podobn膮 rol臋 odgrywato polskie duchowie艅stwo protestanckie. Pod nieobecno艣膰 w kraju prymasa Polski kardynata Augusta Hlonda, przyw贸dc膮 duchowym Polak贸w sta艂 si臋 arcybiskup Adam Sapieha, metropolita krakowski. Ksi臋偶a padali te偶
82
nowe granice okupacyjne
Og贸lny Plan Wsch贸d zaostrzenie terroru
Riksza (trzyko艂owy rower) by艂a popularnym w czasie okupacji 艣rodkiem transportu towar贸w i ludzi. Na fotosrafii riksze towarowe na pl. Zelaznej Bramy w Warszawie
uv awv n~ I~XI , 1 e
~.my iiiieodp艂atnie materia艂y informacyjne, prosimy ,poda膰 nmnery pozycji ,c~~.A1'.NY TRAN~P(~I~'~',
RO~'~KI ~~MIN DOSTAW
n .~i Y. 9 i...... .. u..'ini

gl贸 wnie ofiarami represji, zar贸wno radzieckich, jak i niemieckich. Zaprzeczeniem ideologii nienawi艣ci i ludob贸jstwa oraz symbolem wiary w godno艣膰 ludzk膮 stalo si臋 m臋cze艅stwo o. Maksymiliana Kolbe, kt贸ry ofiarowal swoje 偶ycie za wsp贸lwi臋藕nia, wybieraj膮c 艣mier膰 w bunkrze glodowym w O艣wi臋cimiu.
Mimo prze艣ladowa艅 polskie 偶ycie umyslowe nie tylko nie zamarlo, ale zaowocowalo wieloma wybitnymi osi膮gni臋ciami. W czasie okupacji debiutowalo nowe pokolenie poet贸w, anga偶uj膮cych si臋 w walk臋 narodu o przetrwanie, chroni膮cych warto艣ci narodowe przed groz膮 codziennej rzeczywisto艣ci. Wielk膮 popularno艣e zdobyty Kamienie na szaniec Aleksandra Kami艅skiego, wydany w 1943 r. w podziemiu obraz czynu 偶o艂nierskiego Szarych Szereg贸w. Organizowano te偶 konspiracyjne przedstawienia teatralne, koncerty i inne imprezy kulturalne.
Eksterminacja Zyd贸w
W 1941 r. nast膮pi艂o zaostrzenie akcji anty偶ydow-
skich. W marcu 1941 r. Zydzi zostali calkowicie wy-
j臋ci spod prawa, a w pa藕dzierniku tego roku wydano
zarz膮dzenie przewiduj膮ce kar臋 艣mierci dla Zyd贸w
opuszczaj膮cych getta bez upowa偶nienia oraz dla
os贸b udzielaj膮cych im schronienia. Ludno艣膰 偶ydow-
sk膮 dziesi膮tkowa艂 w zastraszaj膮cym tempie gl贸d i epi-
demie chor贸b zaka藕nych. Hitlerowcy uznali jedn膮k,
偶e tempo wymierania Zyd贸w jest zbyt powolne.
W tym celu rozpocz臋to realizacj臋 Endl贸sung, tzw
ostatecznego rozwi膮zania kwestii 偶ydowskiej.
Wst臋pem do tej akcji byty masowe rozstrzeli-
wania Zyd贸w na Kresach Wschodnich. Na
wiosn臋 1942 r. rozpocz臋to likwidacj臋 gett
~
przez wywo偶enie ich mieszka艅c贸w do
"
oboz贸w zaglady, gdzie cale transporty ~, ~o;
kierowano wprost do kom贸r gazowych, ~~ ~~~~y~~ ',,~~ "~.
~
a zwloki palono w krematoriach lub na ~
stosach ulo偶onych pod golym niebem. Przez obozy w O艣wi臋cimiu
i Brzezince, Treblince, Majdanku, Sobiborze, Bel偶cu i innych miejscach
przechodzily setki tysi臋cy skazanych na zaglad臋 Zyd贸w, przywo偶onych
Rze藕ba przedstawiajqca 艣w. o. Maksymiliana Kolbe (1894-1941 ), franciszkanina, misjonarza w Japonii (1931-1935), wi臋藕nia obozu koncentracyjnego w O艣wi臋cimiu. Zg艂osi艂 si臋 dobrowolnie zamiast wsp贸艂wi臋藕nia wyznaczonego na 艣mier膰, dajqc prryk艂ad heroicznej postawy chrze艣cijanina. O. Kolbe zosta艂 kanonizowany w 1982 r.
pauperyzacja ludno艣ci mi臋dzy heroizmem
i bestialstwem
Janusz Korczak (Henryk Goldszmit, 1878-1942) -wielki pedagog i wychowawca; nie skorzystai
z mo偶liwo艣ci opuszczenia getta i zosta艂 wraz ze swoimi wychowankami wywieziony do Treblinki.
F. W. Fr贸bel napisa艂: wychowanie to dobry przyk艂ad i mi艂o艣膰 - nie nadto. Na zdj臋cu symboliczna mogi艂a J. Korczaka na Cmentarzu 呕ydowskim
w Warszawie
83

r~ :i
~ ij z Polski i z podbitych kraj贸w Europy. Symbolem niezlomno艣ci w obrot,
r~ nie warto艣ci humanistycznych stala si臋 m臋cze艅ska 艣mier膰 Janusza Kor czaka. Zdecydowal si臋 on nie opuszcza膰 dzieci, kt贸rymi si臋 opiekowal, ' i poszedl z nimi na 艣mier膰, cho膰 mial mo偶liwo艣膰 ratunku.
~x i
~E Podziemie polityczne
Uklad Sikorski-Majski z lipca 1941 r. przyj臋to w kraju w zasadzie f I z aprobat膮. Podkre艣lano jedynie nienaruszalno艣膰 granic Polski. Odr臋b ne zdanie na temat ukladu wyrazila PPS-WRN, dla kt贸rej stanowisko Si korskiego by艂o zbyt ugodowe, a delegat Ratajski zbyt zachowawczy. We wrze艣niu 1942 r. Ratajski ust膮pil ze stanowiska, a w miesi膮c p贸藕niej zmarl. Funkcj臋 delegata rz膮du na kraj obj膮l Jan Piekalkiewicz z SL i pelnil j膮 do lutego 1943 r., gdy aresztowalo go Gestapo. W maju 1943 r. nowym delegatem zostal Jan Stanislaw Jankowski z SP
Struktura pa艅stwa polskiego w czasie II wojny 艣wiatowej i
RADA PREZYDENT RP POLSKIE NARODOWA RZ膭D RP SI艁Y ZBROJNE
NA ZACHODZIE
I SL Si' ~ SdV ~ inne
)E
APARAT DELEGATURY
POLITYCZNY KOMITET POROZUMIEWAWCZY--艂 KRAJOWA REPREZENTACJA POLITYCZNA--艂
RADA JEDNO艢CI NARODOWEJ
84
Endl贸sung
obozy 艣mierci
Cyryl Ratajski (1875-1942), polityk chrze艣cija艅sl~o-demokratyczny, minister spraw wewn臋trznych w latach 1924-1925, delegat w okresie XII 1940--VII 1942 r.
Jan Pieka艂kiewicz (1892-i 943), polityk i ekonomista zwi膭zany z SL, obj膭艂 funkcj臋 we wrze艣niu 1942 r., w lutym 1943 r. zosta艂 aresztowany i zamordowany przez Niemc贸w
. omy nieodp艂atnie materia艂y informacyjne, prosimy poda膰 numery pozycji ~~,c'~~.A1~NY TRA1~T~P('~R'~', ~R!GT~KI '~"E~MIN Dt`7STAWY
Delegaci rzqdu RP na kraj:

W latach 1941-1943 nast膮pil dalszy rozw贸j organizacyjny Delegatury Rz膮du na Kraj. W Departamencie Spraw Wewn臋trznych Delegatury dzialalo Biuro Ziem Nowych, kt贸re przygotowywalo plany przej臋cia przez Polsk臋 Prus Wschodnich, Pomorza Zachodniego i Sl膮ska Opolskiego po zako艅czeniu wojny Departament ten zorganizowal te偶 Pa艅stwowy Korpus Bezpiecze艅stwa, zal膮偶ek policji, kt贸ry mial si臋 ujawni膰 w chwili obejmowania w艂adzy Gl贸wnym zadaniem Departamentu Informacji i Prasy by艂o dostarczanie ludno艣ci okupowanego kraju prawdziwych wiadomo艣ci i przeciwdzialanie wrogiej propagandzie. Departament O艣wiaty i Kultury zaj膮l si臋 ratowaniem dziel sztuki i pomnik贸w kultury polskiej przed dewastacj膮 i grabie偶膮 przez okupanta. Departament Pracy i Opieki Spolecznej roztaczal m.in. opiek臋 nad wi臋藕niami politycznymi i ich rodzinami. W 1942 r. rozbudowano te偶 sie膰 delegat贸w wojew贸dzkich i powiatowych.
Do kierowania oporem spo艂ecze艅stwa delegat rz膮du i komendant g艂贸wny ZWZ mianowali w kwietniu 1941 r. wsp贸lnego pelnomocnika w osobie Stefana Korbo艅skiego z SL. W grudniu 1942 r. zorganizowal on Kierownictwo Walki Cywilnej (KWC), kt贸rego gl贸wnym zadaniem by艂o rozpowszechnienie i egzekwowanie zasad walki cywilnej w calym kraju. Mia艂y temu s艂u偶y膰 s膮dy podziemne KWC. Rozprawy prowadzone przez zawodowych s臋dzi贸w byly tajne, a o doprowadzeniu oskar偶onego decydowal przewodnicz膮cy, je艣li nie zagra偶aio to bezpiecze艅stwu s膮du. Oskar偶onego, nawet nieobecnego, bronil obro艅ca. Od wyroku nie przyslugiwa艂o odwolanie, ale wymagal on zatwierdzenia przez delegata rz膮du. Orzeczenia kary 艣mierci za zdrad臋, szpiegostwo, denuncjacj臋 lub prze艣ladowania oparte byty na polskim kodeksie karnym z 1932 r. Uchwala Komitetu Ministr贸w do spraw Kraju z kwietnia 1940 r. nadala s膮dom podziemnym charakter s膮d贸w pa艅stwowych. Pierwsze wyroki 艣mierci wydano i wykonano w Warszawie za udzial w niemieckich akcjach eksterminacyjnych. Za przest臋pstwa mniejszej wagi s膮dy skazywaly na nagany, upomnienia, chlost臋 lub strzy偶enie wlos贸w - w przypadku kobiet utrzymuj膮cych bliskie stosunki z Niemcami. Kierownictwo Walki Cywilnej posiadalo w艂asn膮 radiostacj臋 pozwalaj膮c膮 utrzyma膰 kontakt z Londynem.
Armia Krajowa
Zdaniem Naczelnego Dow贸dztwa w Londynie jednoczenie organizacji zbrojnych zakladanych 偶ywiolowo przez r贸偶ne 艣rodowiska by艂o zbyt powolne. 14 II 1942 r. Zwi膮zek Walki Zbrojnej przemianowano na Armi臋 Krajow膮 (AK), kt贸ra migla podj膮膰 akcj臋 scalania podziemia wojskowego. Na czele AK stan膮l komendant g艂贸wny gen. Grot-Rowecki. Kraj podzieh;no na obszary, obszary na okr臋gi odpowiadaj膮ce wojew贸dztwom, okr臋gi za艣 na obwody pokrywaj膮ce si臋 z powiatami i plac贸wki odpowiadaj膮ce gminom. Naczelnym celem AK by艂a samoobrona i przygotowanie powszechnego powstania w momencie zalamania si臋 Niemiec. Na razie nie
Jan Stanis艂aw Jankowski ( 1$821953), polityk chrze艣cija艅sko-demokratyczny, minister prary
i opieki spo艂ecznej w latach 1921
i 1926. Delegat w okresie II 1943 ill 1945. Skazany na 10 lat
w moskiewskim procesie szesnastu, zmar艂 w wi臋zieniu w ZSRR
Stefan Korbo艅ski (1901-1989), dzia艂acz ludowy, pose艂 PSL, funkcj臋 p.o, delegata pe艂ni艂 do VI 1945 r. Zmar艂 na emigracji w Stanach Zjednoczonych
dzia艂ania Delegatury Kierownictwo Walki Cywilnej
85

:ert
planowano podejmowania otwartej walki z okupantem, gdy偶, jak dusznie oceniano, nie migla ona szans powodzenia przed decyduj膮cymi rozstrzygni臋ciami w wojnie 艣wiatowej, a spowodowa膰 mogla nieobliczalne straty
W pierwszej kolejno艣ci wcielono do AK Socjalistyczn膮 Organizacj臋 Bojow膮 i Tajn膮 Organizacj臋 Wojskow膮. Autonomi臋 w ramach AK utrzymata Chtopska Stra偶 SL, przeksztatcona w 1942 r. w Bataliony Chtopskie (BCh). Najwi臋ksze trudno艣ci wynikty w trakcie przyt膮czania Narodowej Organizacji Wojskowej SN - tylko oko艂o polowy jej cztonk贸w przyst膮pito na jesieni 1942 r. do AK, reszta natomiast pot膮czyta si臋 z narodowo-radykaln膮 Grup膮 Sza艅ca i Zwi膮zkiem Jaszczurczym w Narodowe Sily Zbrojne (NSZ).
W 1943 r. w tajnych szkotach podchor膮偶ych rezerwy ksztatcito si臋 ok. 3 tys. os贸b. Gromadzone przez AK uzbrojenie pochodzito z zapas贸w ukrytych przez oddziaty polskie w 1939 r., zakup贸w i zdobyczy, produkcji wtasnej i zrzut贸w Bro艅 produkowano potajemnie w zak艂adach prywatnych, korzystaj膮c z niedostatecznego nadzoru okupanta, lub we w艂asnych warsztatach podziemnych, kt贸re dostarczaty AK pistolet贸w maszynowych typu "Btyskawica" i "Sten", miotaczy ognia, min, bomb, granat贸w i materiat贸w wybuchowych. Jednym z najwi臋kszych sukces贸w wywiadu AK byto wykrycie i zlokalizowanie produkcji pocisk贸w rakietowych Vl; w marcu 1943 r. nalot bombowc贸w alianckich zniszczyt baz臋 w Peenemunde. R贸wnolegle do dziata艅 Delegatury, r贸wnie偶 w Komendzie Gt贸wnej AK zorganizowano Biuro Informacji i Propagandy (BIP) z ptk. Janem Rzepeckim na czele. W艣r贸d dziata艅 podejmowanych przez Armi臋 Krajow膮 du偶e znaczenie mia艂o utrzymanie t膮czno艣ci mi臋dzy krajem i wtadzami na emigracji przy pomocy tajnych radiostacji i kurier贸w
Podziemie polskie wobec eksterminacji Zyd贸w
Od lipca 1942 r. podziemie polskie informowato Londyn o nasilaj膮cej si臋 eksterminacji Zyd贸w Pocz膮tkowo alianci nie wierzyli doniesieniom z Polski, uwa偶aj膮c je za przesadzone. We wrze艣niu 1942 r. KWC wydato odezw臋, protestuj膮c w imieniu catego narodu przeciw zbrodni dokonywanej na ludno艣ci 偶ydowskiej. W tym samym czasie Komenda G艂贸wna AK nawi膮zata kontakt z Zydowsk膮 Organizacj膮 Bojow膮 (ZOB) w getcie warszawskim. ZOB byta konspiracyjn膮 organizacj膮 wojskow膮 w getcie, powotan膮 przez lewic臋 syjonistyczn膮, Bund i PPR.
86
x ,,rwea
"Filipinka', granat produkcji konspiracyjnej
(r) struktura Armii Krajowej (r) akcja konsolidacyjna
Biuro Informacji i Propagandy
Obwieszczenie w艂adz niemieckich z 24 IX 1942 r. o karze 艣mierci za udzielanie pomocy 呕ydom
n.., , .. ,
~rzwtrrraarwaaro clftrw ' h xij tydiw z irg t< ~. wmr$e~9 opr
poboru w t dxua li. x 14i) rolle
#tix kazp. dte ~G. gir. tadn.
e~~~~~~~ Mao aw~, ui
t ..~., ...,.,..... r..~,'~'
1W Wb wWS vtr3lWf b /ePtt

W grudniu 1942 r. z inicjatywy organizacji podziemnych powolano do 偶ycia Rad臋 Pomocy Zydom pod kryptonimem "Zegota". Tysi膮ce Zyd贸w ukrywalo si臋 przed okupantami, korzystaj膮c z pomocy rodzin polskich, za co grozili kara 艣mierci i za co hitlerowcy zamordowali wielu Polak贸w Zar贸wno w艣r贸d Zyd贸w, jak i w podziemiu polskim zdawano sobie spraw臋, 偶e pomoc jest niewystarczaj膮ca, jednak spo艂ecze艅stwo i podziemie polskie, samo podlegaj膮c terrorowi okupanta, mialo ograniczone mo偶liwo艣ci dzialania. Postaw臋 spolecze艅stwa polskiego wobec tragedii Zyd贸w bardzo trudno oceni膰 obiektywnie.
Z jednej strony, zdarzaly si臋 przypadki wydawania Zyd贸w czy szanta偶u, okre艣lane mianem "szmalcownictwa", a du偶a cz臋艣膰 Polak贸w z oboj臋tno艣ci膮 odnosili si臋 do bezprecedensowego mordu na ludno艣ci 偶ydowskiej. Z drugiej strony, antysemityzm panuj膮cy w niekt贸rych 艣rodowiskach przed wojn膮 ust臋powa艂 cz臋sto miejsca wsp贸艂czuciu, a nawet pomocy w obliczu zaglady Zyd贸w
Powstanie PPR
Jeszcze podczas rokowa艅 polsko-radzieckich, zako艅czonych podpisaniem umowy z lipca 1941 r., Kreml przyspieszyl przygotowania komunistycznego zaplecza w Polsce. Komintern przeszkolil grup臋 komunist贸w w specjalnym o艣rodku Puszkino pod Moskw膮 i zezwolil na odbudowanie w Polsce partii komunistycznej. Pod koniec grudnia 1941 r. w Wi膮zownej pod Warszaw膮 zostali zrzucona na spadochronach pierwsza grupa, kt贸ra mia艂a stworzy膰 proradzieckie ugrupowanie podziemne (m. in.: Pawel Finder, Boleslaw Molojec i Marceli Nowotko), a wkr贸tce nast臋pne grupy z Malgorzat膮 Fornalsk膮 i Janem Krasickim. 5 I 1942 r. cz艂onkowie pierwszej Grupy Inicjatywnej utworzyli Polsk膮 Parti臋 Robotnicz膮 (PPR).
Na czele Komitetu Centralnego PPR stan膮艂 Nowotko. W deklaracji programowej, ogloszonej w polowie stycznia 1942 r., Polska Partia Robotnicza wzywali, zgodnie z dyrektywami otrzymanymi w Moskwie, do podj臋cia w Polsce masowej akcji zbrojnej. Wyst膮pienie przeciw Niemcom byloby na r臋k臋 Kremlowi, kt贸ry pragn膮l oslabi膰 natarcie hitlerowskiego. Bylo to jednak sprzeczne z interesem polskim i zalo偶eniami rz膮du RP w Londynie, Delegatury i AK.
Podziemie polskie przygotowywalo si臋 do og贸lnego powstania w momencie zalamania si臋 Niemiec. Przedwczesna akcja, w chwili gdy sity hitlerowskie sta艂y pod Moskw膮, r贸wnaliby si臋 narodowemu samob贸jstwu. Poniewa偶 PPR unikali hasel komunistycznych, a glosila program ludowy i patriotyczny oraz wzywali do walki, jej szeregi zacz臋ty powoli rosn膮膰. Na wiosn臋 1942 r. Polska Partia Robotnicza stworzy艂a wlasn膮 organizacj臋 wojskow膮, dowodzon膮 przez Franciszka J贸偶wiaka Gwardi臋 Ludow膮 (GL), kt贸rej oddzia艂y organizowaly akcje zbrojne. Na przyklad w pa藕dzierniku 1942 r. grupy GL obrzucily bombami lokale niemieckie: "Cafe Club" i "Mitropa" w Warszawie.
~ 呕OB "Zegota"
Marceli Nowotko (1893-1942), dzia艂acz SDKPiL, w 1920 r. komisarz bolsxewicki w 艁apach. Wi臋ziony w Polsce mi臋dzywojennej. Po wrze艣niu 1939 r. uko艅czy艂 Szko艂臋 Pariyjnct Kominternu. Zrzucony do Polski w sk艂adzie pierwszej Grupy Inicjatywnej, stanct艂 na czele PPR. Zamordowany w niejasnych okoliczno艣ciach przez partyjnych wsp贸艂towarzyszy
87

W kierownictwie PPR uwala ostra rywalizacja o wladz臋 i kierunki jf dzialania. Cho膰 Komintern oddal kierownictwo grupy w r臋ce Nowotj ki, narastaly tarcia wewn臋trzne. Pewn膮 odmienno艣膰, wynikaj膮c膮 z do
艣wiadcze艅 okupacji niemieckiej, wykazywali komuni艣ci nie wchodz膮 `I cy w sklad Grupy Inicjatywnej, dlu藕ej przebywaj膮cy w kraju, z Wlady stawem Gomutk膮 i Marianem Spychalskim na czele. Na jesieni 1942 r.
koi t w kierownictwie Polskiej Partii Robotniczej doszlo do konfliktu. Na polecenie swego brata Boles艂awa, w listopadzie 1942 r., Zygmunt Mo tojec zastrzeli) Nowotk臋. Boles艂aw Molojec uzurpowal sobie funkcj臋 nowego I sekretarza. Reszta kierownictwa: Finder, Fornalska, Gomul ka i J贸藕wiak, podj臋ta decyzj臋 o likwidacji obu Motojc贸w. Na czele PPR ri
stan膮) teraz Finder. r
j
Aktywizacja podziemia niepodleg艂o艣ciowego
W艂adze podziemne z niepokojem obserwowa艂y dzia艂ania PPR. Ko ~~ _ menda Gt贸wna AK powolata nawet w 1942 r. kom贸rk臋 "K do prowa dzenia kontrakcji i gromadzenia informacji o celach i metodach dziata nia PPR Pod koniec 1943 r. pojawily si臋 napisy umieszczane na murach miast: "PPR - Platne Pachotki Rosji". Wtadze Polski podziemnej liczy ly si臋 z atrakcyjno艣ci膮 hasel o podejmowaniu natychmiastowej walki, gdy偶 w spolecze艅stwie narastata potrzeba czynu. W lipcu 1942 r. ko mendam gl贸wny AK gen. Rowecki zdecydowal o przej艣ciu od biernego 0 oru do o raniczone walki. Na dec z t w 1 n lo l贸wnie zahamo
P g J YJ臋 臋 PY 臋 g
wonie post臋p贸w Niemiec na frontach, udoskonalenie struktury organizacyjnej AK oraz rosn膮ca liczba os贸b "spalonych", dla kt贸rych partyzamka byto jedynym ratunkiem.
W pa藕dzierniku 1942 r. jednostki sabota偶owo-dywersyjne AK (Zwi膮zek Odwetu i "Wachlarz") pol膮czono w Kierownictwo Dywersji (Kedyw), kt贸rego szefem zostal plk Emil Fieldorf ps. Nil. Wraz z Biurem Informacji i Propagandy, kontrwywiadem i specjaln膮 kom贸rk膮 "N" do cel贸w dywersji propagandowej w艣r贸d Niemc贸w Kedyw
艂l wszed艂 w sktad Kierownictwa Walki Konspiracyjnej (KWK) z komen 'j Bantem gl贸wnym AK na czele. Do oddzia艂贸w Kedywu zacz臋ty coraz ez 艣cie trafia膰 ru harcerz z Szar eh Szere 贸w, cz li kops irac
i;; 臋 J g PY Y Y g Y P YJ nego Zwi膮zku Harcerstwa Polskiego, kt贸re organizowaty wtasne jednostki dywersyjne. Szczeg贸ln膮 staw臋 zdobyta ich brawurowa akcja pod Arsenalem w Warszawie w marcu 1943 r., polegaj膮ca na odbiciu wi臋藕ni贸w przewo偶onych do wi臋zienia na Pawiaku, a opisana przez Aleksandra Kami艅skiego w ksi膮藕ce Kamienie na szaniec. Kedyw roz
I, budowywat te偶 oddziaty partyzanckie w terenie. Akcj臋 t臋 przyspieszy jj to wysiedlanie ludno艣ci polskiej z Zamojszczyzny, kt贸remu przeciw stawiono si臋 sil膮. Straty niemieckie spowodowaly wstrzymanie wy siedle艅 z Zamojszezyzny R贸wnolegle powa藕ne sity partyzanckie byty przerzucane te偶 na Kresy Wschodnie przez wladze radzieckie, by przygotowa膰 tam grunt pod przyszle panowanie.
88
'~w ~~,A1,NY TRAN~P ~ R'~', ~R,~U'~'~KI '~'E~1V
~i /,
(r) Grupa (nicjatywna Nowotko pierwszym
sekreta rzem
pierwszy program PPR spory w kierownictwie zab贸jstwo Nowotki
Sylwetka 偶贸艂wia, rysowana na murach, wzywa艂a do oporu wobec okupanta przez powolnq
i z艂q prac臋 w niemieckch przedsi臋biorstwach. To powsta艂e
z pobudek patriotycznych has艂o os艂abia艂o zarazem etos pracy. Kazimierz Wyka we wspomnieniach z czas贸w okupacji Zycie na niby nazwa艂 to zjawisko "gospodarka wy艂qczonq"
Kedyw
walki partyzanckie
D(~STA

Powstanie w getcie warszawskim
Wiosn膮 1943 r. akcja eksterminacji Zyd贸w przez w艂adze niemieckie wesz艂a w stadium ko艅cowe. Komory gazowe O艣wi臋cimia, Treblinki, Be艂偶ca, Majdanka i innych hitlerowskich oboz贸w 艣mierci pracowa艂y bez przerwy Gdy 19 IV 1943 r. Niemcy przyst膮pili do likwidacji resztek getta warszawskiego, powita艂y ich strza艂y Rozpocz臋艂o si臋 powstanie kierowane przez Zydowsk膮 Organizacj臋 Bojow膮. Pomimo niewsp贸艂miernych si艂, powsta艅cy zdo艂ali zada膰 Niemcom du偶e straty Komendantem ZOB by艂 Mordechaj Anielewicz, a jego zast臋pc膮 - Marek Edelman. Po pocz膮tkowym zaskoczeniu do akcji wkroczy艂y wzmocnione si艂y SS i Wehrmachtu pod dow贸dztwem Jurgena Stroopa, niszcz膮c i pal膮c dom po domu. Gdy 8 maja hitlerowcy opanowali siedzib臋 powsta艅czego dow贸dztwa w bunkrze przy ul. Mi艂ej 18, jego czlonkowie z Anielewiczem na czele pope艂nili samob贸jstwo (pozosta艂 przy 偶yciu jedynie Edelman). Op贸r w getcie gas艂, przenosz膮c si臋 do podziemnych kryj贸wek, systematycznie niszczonych przez Niemc贸w Wraz z ok. 100 tys. ofiar bestialstwa hitlerowskiego z powierzchni ziemi znikn臋艂a ca艂a du偶a dzielnica Warszawy (zob. s. 90).
Ograniczonej pomocy udzieli艂o powsta艅com podziemie polskie. Reakcje spo艂ecze艅stwa by艂y natomiast r贸偶ne, nierzadko oboj臋tne. Przez ca艂y czas powstania delegat Jankowski alarmowa艂 rz膮d RP w Londynie, a za jego po艣rednictwem aliant贸w zachodnich. Na znak protestu przeciw bierno艣ci aliant贸w w obliczu tragedii Zyd贸w w Polsce pope艂ni艂 samob贸jstwo Szmul Zygielbojm, przedstawiciel Bundu w Radzie Narodowej RP w Londynie. Do akcji pomocy wzywa艂y odezwy "Zegoty", przem贸wienia Sikorskiego i apel delegata rz膮du. Mimo 艣miertelnego niebezpiecze艅stwa, jakim by艂o ukrywanie Zyd贸w, cz臋艣膰 z nich znalaz艂a schronienie w polskich domach, cho膰 efekty tej pomocy by艂y z pewno艣ci膮 mniejsze ni偶 potrzeby prze艣ladowanych.
Mordechaj Anielewicz (1919-1943), przed wojn膭 dzia艂a艂 w 偶ydowskim harcerstwie (Haszomer Hacair M艂ody Stra偶nik), zwiqzanym z lewica ruchu syjonistycznego, od 1942 r. na jego czele.
Z szereg贸w harcerstwa zar贸wno polskiego, jak i 偶ydowskiego wywodzi艂o si臋 wielu bohater贸w ruchu oporu. Kilka tygodni przed wybuchem powstania w get艂cie cz艂onkowie Szarych Szereg贸w przeprowadzili akcj臋 pod Arsena艂em
eksterminacja ~ heroiczna walka
P艂onctce getto warszawskie. S艂yszysz, niemiecki Bo偶e,
jak modlq si臋 Zydzi w dzikich domach trzymajqc w r臋ku 艂om czy 偶erd藕. Prosimy ci臋, Bo偶e, o walk臋 krwawa, b艂agamy ci臋 o gwa艂towna 艣mier膰. Niech nasze oczy przed skonaniem nie widza, jak wlokq szyny,
ale d艂oniom daj celno艣膰, Panie 偶ydowski poeta, W艂adys艂aw Szlengel w wierszu Kontratak, napisanym
w getcie warszawskim
89

I i. s
Sprawd藕, czy po przeczytaniu rozdzia艂u potrafisz om贸wi膰 nast臋pujc~ce tematy:
1 Warunki 偶ycia w okupowanym kraju.
2 Zag艂ada Zyd贸w na ziemiach polskich i powstanie w getcie warszawskim.
3 Struktury polskiego pa艅stwa podziemnego i formy walki z okupantem.
4 Lewica komunistyczna - powstanie PPR.
f
Przyk艂ady 膰wicze艅
1 Dlaczego polscy komuni艣ci, tworzqc parti臋 w 1 942 r., przyj臋li nazw臋 PPR, a nie wr贸cili do nazwy KPP2
2 Dlaczego rok 1943 mo偶na uzna膰 za prze艂omowy dla przysz艂o艣ci Polski2 (Uwzgl臋dnij przy formu艂owaniu odpowiedzi zar贸wno sytuacj臋 w kraju, jak i po- _ _-_- ~ _ _ ~l~t k f r r Getto warszawskie ~ %~
j y 臋 mocars w. ~ ,g4g-,943 il . f-`. ,r . @\ ~z
v Park ~
!
CZ臋StO Okre艣la $l臋, ~~ ,,f ~~' imRTr贸ttgutta -"i`~
'~ li f ~
..
~
~
~ ~. v ~, ya
Ze Warunki stworzone ooz ,$\ eot,, ~~nlo\ta~
t~ . i ,
$ ~ a ~
t ~owsk -
,r ~
~
rodzi3 ~ x~ ~
rzez oku ~ ~~_ ~ ~
acj f i ~
&e`r4k, ~f fiill. ~a,~~~ ` ~~9ra~
l~
~"~~~
e
p . '~~~ ~- ~ a KosR
p ~~ k
y ui 'W .~ .
臋 POW7jZKl
~~
~
~ i\0.a ` ~ ~~~~
~~
Wiele zagro偶e艅 dla morale r ne
, ~No 膮go
~ Miaa2a
. ~ ~'~,
~' ` f '~,z ` Um艣~l~g~let ~
+
spo艂ecze艅stwa. Spr贸by poYm d
zkow艣kn v~ ~
'% ~a
~~~~~
9
t ~ `
t o o
k (katolwky ; a ~ . ~o'
i ' ~
膰 K'~
d '
~
osun , ,, ~ RY~tek
owa , r
臋 ,
us ,
s ~
o
ego
~. ~ ,, I. ..Starego
twierdzenia f t
napisz esej ,
r~Psktch
, ~~j' o \
j ~AR@
Ogr贸d
na ten temat. " c i ~Krasl艅skich ~Z~~ NlIpSTO
4 Problem stosunku Polak贸w ~~~'~ ' a ~/~ ``@~
. -
s
. a
Cmentarz r
do zag艂ady Zyd贸w budzi艂 Zydawa贸 ;
~ ~DeNlaw;贸
...
"9'
a ~ f
i budzi wiele emocji oraz ~ ' y
^ , . .~(blioteke
~癿 nbectnie8/H/SiKPMy fa
a gC _ eDo9d ~~a y, PI Teatralny
d ~ -
skusji K S `"
r贸buj sformu- ' t'' S~~~ ~
S ~
'~ `.
y . I $/a a ~~'\~(r)
. \ ~
p Cment膮rr M"sckve9ol' P^ kowy ,o.
4wangelnck贸 '
~
艂owa膰 w艂asny sqd w tej ~ apgseUrskt e
i
aqte +_ ''~ ~ ~ ~ Pitsudskieeo
skompllkowane~ sprawie I 'ka皛 i Ogrbd
glu WOL ~^~
~
. ~ ,
A ~ ' pI Ze臋znaj Saski
ma ~~
~
Gin Ewangelncko th v(e ~` Malachow
~ , >
RBfnrmawa y 'r
~~ ~
. .
~ ~pi f~~'ttawski \.9
rn ;
~ _ skiego '
- ~t~
~~xata
~ ~ ,
dP ~ 癴 '~.L~ PI. Ketaals~O ~ l~,a ~ .\ ~ V1w9YK~
~ytea r.- , ~t951 , , g roH2
- klega
~ ~ a "
~ s ~
7
C \Jt
1 /~'脫~ t
idn
1 km ~ .,, \\
. M鞍jus ,
. q
~臋sb p zedw en Ima I ich nazw a akz~~ Zg~,
I ~ Y ~llnP e e walk)
~ g4 ~
ekt贸re I ce sp贸lczesne i Ich nazwy /~~~ w kmetn u 1943 \ "..~. - 194~~
穘x
granice bramy teren pomki of ar !
~ \ \
n
i bohate w getta 穨 A.,r' f,~ xa
("., getta w \ \\
Ij-f patdz rntku 1940 ~ ko艣cSy Io贸ecnie ~p ita
V'
tak偶ei tmejace) ~
s; nealego du偶ego ; , 穃
G~癭 , \\
s 9 tta w I pcu 1942 synagogi: \ ~ ~ , \
getta siczatkowego ~ n(e zachowane ~ ` f " ~p'~ !
w dniu Wybuehu
powstari a j19 IV 1943) ~ obecnie istniejace , 1 , i f ~ -0` k
I i . . ,: ~'-~ ~, ~ .,emaat ~
90
1,NY TRAN~P(I~'~',
'~"E~MIN D~,STAW~


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
ren, Troska o losy kraju w utworach pisarzy polskich doby r
Bezpieczestwo kraju
drogi naprawy kraju w przedwio艣niu (2)
艁otysze popieraj膮 walk臋 z oligarchami w swoim kraju
instrukcja przeciwpozarowa tablica sygnalow alarmowych obrony cywilnej kraju
PUBL oz inform o syt spol gosp kraju 10
呕ycie i tw贸rczo艣膰 Tadeusza Borowskiego 呕ycie w okupowanej Warszawie na podstawie Po偶egnania z Mari膮
06 Przej臋cie kraju Jak to dzia艂a
Dylematy Koncepcji Przestrzennego Zagospodarowania Kraju 2008 2033
Opoka w Kraju, nr 49 (70)
koncepcje naprawy kraju wed艂ug a f modrzewskiego i piotra
Opoka w Kraju, nr 42 (63)

wi臋cej podobnych podstron