B/173: A.E.Powell - Ciało Astralne









Wstecz / Spis
Treści
ROZDZIAŁ XXV: UCZNIOWIE
Wspominaliśmy wcześniej o możliwości uzyskania pomocy od Mistrza Mądrości w
kształceniu i ćwiczeniu ciała astralnego. Warto dorzucić jeszcze kilka szczegółów
na ten temat, mających doniosłe znaczenie dla ucznia okultyzmu.
Kiedy człowiek ma niezbędne kwalifikacje, dzięki którym może zostać uczniem
Mistrza, bywa przyjmowany na okres próbny
pozostaje wtedy przez pewien czas
pod baczną obserwacją Mistrza, który w tym celu stwarza "żywy wizerunek
kandydata", czyli dokładną reprodukcję jego ciała przyczynowego, mentalnego,
astralnego oraz sobowtóra eterycznego. Mistrz umieszcza ten obraz w miejscu
dla siebie dostępnym i magnetycznie łączy go z kandydatem, tak że każda zmiana
myśli czy uczucia zachodząca w ciałach ucznia natychmiast wiernie odzwierciedla
się w tym żywym wizerunku. Zmiany te są codziennie badane przez Mistrza, który
w ten sposób uzyskuje obraz wszystkich myśli i uczuć swojego przyszłego ucznia.
Na tej podstawie może on zdecydować o chwili, kiedy będzie możliwe wejście w
ściślejszy związek z kandydatem, czyli przyjęcie go na ucznia. Wówczas Mistrz
niszczy obraz, od tej chwili bowiem uczeń staje się uczestnikiem Jego świadomości

wszystko, co myśli i czuje, bezpośrednio dociera do ciała mentalnego lub astralnego
Mistrza. Gdyby do umysłu ucznia wtargnęła myśl niegodna Mistrza, natychmiast
wznosi On zaporę i odrzuca jej wibrację.
Rezultatem tego zadziwiającego, ścisłego związku jest zharmonizowanie i dostrojenie
ciała ucznia, dzięki czemu staje się on niejako wysuniętą w świat placówką Mistrza.
W ten sposób siła Wielkich Istot może spływać przez niego i rozprzestrzeniać
się po świecie, czyniąc go wyraźnie lepszym. Gdy uczeń przesyła Mistrzowi pełną
uwielbienia i samooddania myśl, wówczas spływa na niego potężny strumień miłości
i siły Mistrza, rozchodzący się we wszystkich kierunkach.
Uczeń pozostaje w tak ścisłym związku z myślami Mistrza, że w każdej chwili
może zobaczyć, co sądzi On o jakiejś sprawie, a to z kolei często chroni go
przed popełnieniem błędu. Również Mistrz w każdej chwili może przekazać własną
myśl za pośrednictwem ucznia, czy to w postaci sugestii, czy też wiadomości.
Przyjęty uczeń ma prawo i obowiązek udzielać błogosławieństwa w imieniu Mistrza.
Posługiwanie się przez Mistrza ciałem ucznia w żadnym razie nie ma związku
ze spirytyzmem i mediumizmem, gdyż chodzi tu o stan całkiem odmienny. Jedynie
najwyższa forma spirytystycznej władzy nad medium przypomina nieco więź pomiędzy
Mistrzem a jego uczniem, ale zdarza się to bardzo rzadko i nigdy nie jest tak
doskonałe.
Różnica zachodząca pomiędzy tymi dwoma zjawiskami jest zasadnicza, oba stany
bowiem są od siebie biegunowo odległe. Medium pozostaje bierne i otwarte na
wpływ każdej istoty astralnej, będącej w pobliżu. Pozostając pod tym wpływem
jest nieświadome i nic nie pamięta po wyjściu z transu. Jego stan jest rzeczywiście
stanem chwilowej obsesji. Nawet duch opiekuńczy, który zawsze jest obecny, nie
potrafi niekiedy uchronić medium przed niepożądanym, a nawet zgubnym wpływem.
Z drugiej strony uczeń, kiedy Mistrz zdecyduje się przemawiać przez niego,
jest w pełni świadomy tego, co się dzieje i komu chwilowo użycza swojego organu
mowy. Stoi w pobliżu własnego ciała i jest w stanie pełnej świadomości i czujności.
Słyszy każde słowo wypowiedziane przez jego usta i wszystko wyraźnie pamięta.
Oba te wypadki nie mają ze sobą nic wspólnego oprócz tego, że ciało jednego
człowieka jest chwilowo użytkowane przez kogoś innego.
W miarę rozwoju ucznia, dochodzi do trzeciego okresu ściślejszego zjednoczenia.
Uczeń zostaje "synem" Mistrza, co oznacza, że ego ucznia w ciele przyczynowym
zostaje ogarnięte przez ego Mistrza. Jest to związek tak ścisły i święty, że
nawet siła Mistrza nie potrafi go zerwać i nie jest możliwe choćby chwilowe
oddzielenie obu świadomości. Oczywiście przed tym krokiem Mistrz upewnia się,
że w ciele astralnym ucznia lub w jego umyśle nie pojawi się nic, co należałoby
odrzucić.
Te trzy etapy: okres próby, przyjęcie na ucznia i synostwo nie pozostają w
żadnym związku z Wtajemniczeniem i postępem na Ścieżce. Wtajemniczenia są bowiem
oznaką stosunku człowieka do Wielkiego Białego Braterstwa i jego majestatycznej
Głowy. W chwili Wtajemniczenia Monada utożsamia się z ego, co ma z kolei pewien
wpływ na ciało astralne. Zostaje ono wprawione w silny rytmiczny ruch, nie naruszający
stałości jego równowagi, nie wstrząsający jego podstawami i nie wytrącający
spod władzy ego.
Mistrz zatrudnia uczniów w rozmaity sposób, zlecając różne zadania do wykonania,
na przykład nauczanie w świecie astralnym, pomaganie ludziom pogrążonym we śnie,
a także zmarłym fizycznie itp.
Kiedy uczeń zapada w sen, udaje się do Mistrza. Jeżeli nie ma On dla niego
jakiegoś szczególnego zadania, uczeń prowadzi nadal swoją nocną działalność.
Przygotowanie do pracy w świecie astralnym jest zazwyczaj zadaniem jednego ze
starszych uczniów Mistrza.
Trzeba podkreślić, że nie powinno się mieszać zwykłego ciała astralnego z mayavi
rupą, czyli ciałem złudy. Zasypiając uczeń Mistrza pozostawia swoje ciało astralne
przy ciele fizycznym i porusza się w ciele mentalnym. Kiedy potrzebuje chwilowo
ciała astralnego, materializuje je korzystając z materii otoczenia. Takie ciało
astralne może, ale nie musi, być podobne do fizycznego, ponieważ jego postać
jest dostosowana do aktualnie wykonywanego zadania. Zależnie od woli ucznia
może ono być fizycznie widzialne lub niewidzialne, podobne do ciała fizycznego
ciepłe i twarde przy dotknięciu, a także nadawać się do prowadzenia rozmowy
z każdą inną istotą ludzką. Tylko Mistrzowie i ich uczniowie potrafią stwarzać
prawdziwą mayavi rupę, a zdolności te uzyskuje się przy drugim Wtajemniczeniu
lub w jego okresie. Jedną z zalet mayavi rupy jest to, że nie ulega ona złudzeniu
i urokowi świata astralnego, któremu ulega zwykłe ciało astralne.
Kiedy człowiek działa w ciele mentalnym, pozostawiając astralne przy ciele
fizycznym w stanie zawieszonego życia, może
jeśli zachodzi taka potrzeba

otoczyć odrętwiałe ciało astralne powloką ochronną lub nadać mu odpowiednią
wibrację, nie przepuszczającą żadnych złych wpływów.
W mniejszych misteriach starożytnej Grecji, odprawianych w Agrar, podstawowym
nauczaniem obejmowano wiedzę o świecie astralnym i o życiu astralnym po śmierci.
Ceremonialnym strojem wtajemniczonych była skóra białego jelenia, której nakrapiany
wygląd miał symbolizować wielobarwność zwykłego ciała astralnego. Pierwotnie
nauczyciel wytwarzał z materii astralnej i eterycznej obrazy przedstawiające
rezultaty spowodowane w świecie astralnym przez niektóre formy fizycznego życia.
W późniejszych czasach, nauki podawano w formie dramatu, w którym kapłani lub
poruszane mechanicznie lalki odgrywały poszczególne role.
Wtajemniczeni znali pewną liczbę przysłów lub aforyzmów, niekiedy bardzo charakterystycznych,
na przykład: Śmierć jest życiem, a życie jest śmiercią; Kto za życia szuka rzeczywistości,
będzie jej szukał po śmierci; Kto za życia szuka rzeczy nierzeczywistych, będzie
ich poszukiwał także po śmierci.
Południowi buddyści wyliczają pięć władz psychicznych, możliwych do zdobycia
przez człowieka w miarę jego postępu na Ścieżce:
1. Zdolność poruszania się w powietrzu, przechodzenia przez przedmioty stałe
i odwiedzanie świata niebiańskiego za życia na ziemi. Być może oznacza to tylko
zdolność swobodnego działania w świecie astralnym i owym niebiańskim światem
są w tym wypadku tylko wyższe sfery świata astralnego.
2. Wyraźny Boski słuch, co oznacza zdolność jasnosłyszenia.
3. Zdolność rozumienia i obdarzania sympatią wszystkiego, co znajduje się w
umysłach innych ludzi; chodzi tu zapewne o telepatię.
4. Zdolność przypominania sobie dawnych żywotów. Jest to wyraźnie zdolność
wyższego umysłu, czyli ciała przyczynowego.
5. Boski, jasny wzrok, czyli jasnowidzenie.
W niektórych przekazach wymienia się również wyzwolenie przez mądrość, co oznacza
wyzwolenie od konieczności ponownych narodzin. Stanowi to bardzo wysokie osiągnięcie,
które nie należy do tej samej kategorii, co inne wymienione wyżej władze psychiczne.
Kiedy człowiek zrozumie swoją prawdziwą naturę, zrozumie też fakt, że się stale

życie za życiem, z przerwami spędzanymi w innych, subtelniejszych światach

rozwija na ziemi i staje się coraz bardziej duchową istotą, logicznie i nieuchronnie
doprowadzi go to zrozumienia, że jeśli chce, może skończyć z marnotrawstwem
energii życiowej i z biernym płynięciem w prądzie ewolucji oraz może ująć w
swoje ręce ster życiowej podróży. Poczynając od tego punktu zwrotnego własnej
świadomości rzeczy i wrodzonych możliwości, przechodzi do następnego stadium
w którym zbliży się do "odwiecznej wąskiej ścieżki" i odnajdzie Tych,
którzy już osiągnęli szczyt czysto ludzkiego rozwoju. Czekają oni na swych młodszych
braci żarliwie, ale z bezgraniczną cierpliwością, aby przeszli z ziemskiego
przedszkola do wyższego życia, w którym pod Ich kierownictwem i przy pomocy
Ich współczucia mogą osiągnąć zawrotne wyżyny duchowości, przez Nich już osiągnięte,
i stać się z kolei zbawicielami oraz dobroczyńcami ludzkości, przyspieszając
w ten sposób realizację Boskiego Planu Ewolucji.