Teoria innowacji
falowe pojawienie się innowacji organizacyjno technicznych (teoria J. Schumpetera, lata 1883
1950). Rozprzestrzenianie się innowacji (dyfuzja techniki), sprawiają falę wzmożonych inwestycji i wzrostu produkcji.
Podaży nie towarzyszy odpowiedni wzrost popytu, prowadzi to do zniżki cen i spadku stopy zysku, w efekcie maleje popyt inwestycyjny i gospodarka wchodzi w fazę kryzysu. Zmniejszająca się stopa zysku staje się impulsem do wprowadzania nowych technik wytwarzania. Impuls innowacyjny, jego rozpowszechnianie wprowadza gospodarkę w fazę ożywienia. Zdaniem Schumpetera wprowadzanie i rozpowszechnianie innowacji warunkuje nie tylko rozwój gospodarczy ale również cykliczny przebieg tego rozwoju. Autor ten wyróżnia innowacje, których skutki powodują cykle Juglara (średnie) oraz innowacje epokowe warunkujące cykle Kondratiewa (długie fale).
Pierwsza długa fala przypadała na lata 1787
1842, przebiegała pod znakiem maszyny parowej i związanej z tym wynalazkiem rewolucji przemysłowej.
Druga fala (1843 -1897) zapoczątkowana budowa kolei żelaznej, zaś trzecia(1998
1945) z zastosowaniem elektryczności i wynalazków z dziedziny chemii.
Czwarta fala (1946
II połowy lat 70-tych) spowodowana rozwojem motoryzacji, budownictwa.
Piąta fala występująca obecnie spowodowana m. in. rozwojem elektrotechniki, mikroelektroniki, informatyki, liberalizacją polityki światowej.