Propozycje odpowiedzi

na pytania z działu Ćwiczymy

czytanie ze zrozumieniem

podręcznika Aleksandra

Nawareckiego i Doroty Siwickiej

Przeszłość to dziś, kl. II, cz. I*

Mircea Eliade, [ Duch, który przeczy] (s. 20)

_ 1. Mefistofeles jest, zdaniem Eliadego, „ojcem wszelkich przeszkód”, ponieważ

każe człowiekowi zatrzymać się w dążeniu do celu, utrudnia działanie.

_ 2. Działania Mefistofelesa prowadzą do bezruchu, do śmierci za życia i do

potępienia.

_ 3. „Duch negacji”

_ 4. odpowiedź c)

Jarosław Marek Rymkiewicz, Dlaczego romantycy umierali

młodo? (s. 33)

_ 1. odpowiedź c)

_ 2. Fakt, że romantycy umierali młodo, można wytłumaczyć po pierwsze

złymi warunkami higienicznymi i szerzącymi się w tym czasie chorobami zakaźnymi.

Po drugie, romantycy często narażali się na niebezpieczeństwa i szybko

wyczerpywali siły witalne.

_ 3. Romantyczny styl życia polegał na poszukiwaniu intensywnych przeżyć

i podejmowaniu odważnych wyzwań, jak zdobywanie szczytów, spiskowanie,

walka zbrojna.

_ 4. Romantyczny styl życia, zdaniem autora, był wyrazem żądzy poznania

wszystkiego i zaznania wszystkiego.

Maria Janion, [ Wyzwolenie wyobraźni] (s. 47)

_ 1. Romantycy odkryli rzeczywistość wewnętrzną, czyli podświadomość.

_ 2. „bezczelność”, „bezceremonialność”, „chorobliwa (wyobraźnia)”

_ 3. Tworzywem sztuki romantycznej były sny i twory wyobraźni.

_ 4. Współczesne kino – podobnie jak sztuka romantyzmu – czerpie

z podświadomości.

Marta Piwińska, Bunt zakochanych (s. 60)

_ 1. Zakochany jest wolny, ponieważ miłość pozwala mu spojrzeć na świat

subiektywnie, tak jak dyktują mu uczucia, bez liczenia się ze zdaniem innych

ludzi.

_ 2. Wyrażenie „społeczne okulary” oznacza powszechnie przyjęte poglądy,

zapatrywania itd., które wpływają na sposób, w jaki jednostka widzi świat.

_ 3. odpowiedź a)1

_ 4. Miłość ustawia jednostkę w opozycji do zbiorowości. Uświadamia ona sobie

swą odmienność od otoczenia i czuje się w nim obco. Otoczenie nie toleruje inaczej

myślącej jednostki. Nakłania zakochanego do opamiętania się lub go odrzuca.

_ 5. Sformułowanie oznacza, że miłość prowadzi do poznania – zakochany

odkrywa, czym jest świat i czym jest jednostka.

Stefania Skwarczyńska, [ Jak poeci romantyczni widzieli

kolory? ] (s. 78)

_ 1. Przymiotnik „niebieski” dla romantyków nie oznaczał wartości kolorystycznej,

lecz związek z niebem, „błękitny” zaś był nazwą koloru odpowiadającą

znaczeniem dzisiejszemu niebieskiemu.

_ 2. Nazwy kolorów mogą być utworzone od nazw rzeczy, które mają dany

kolor, oraz od nazw materiałów, z których rzeczy są wykonane.

_ 3. W obu przypadkach widzenie koloru wiązało się ściśle z etymologią wyrazów,

które je określały (granatowy był kolorem owocu granatu, a brązowy

kolorem rzeczy wykonanych z brązu).

_ 4. Różnice w pojmowaniu kolorów mogą być przyczyną niezrozumienia

intencji autorów romantycznych, błędów i nieporozumień interpretacyjnych. Te

same kolory bywają w różnych epokach różnie nazywane i odbierane, np. określenie

„majowy”, przez nas odbierane jako metaforyczne, dla Mickiewicza było

zwykłą nazwą koloru zielonego2 .

Gaston Bachelard, Marzenie i kosmos (s. 79–80)

_ 1. odpowiedź b)

_ 2. Spokojna woda jest obrazem trwania; czas przestaje istnieć; widok wody

łączy chwilę obecną ze wspomnieniem (przeszłością) – odpowiedzi wariantowe.

_ 3. Czasownik „medytować” użyty w trzecim akapicie oznacza kontakt duszy

ze światem, stan połączenia ich w całość.

_ 4. Marzyciel widzi w lustrze wody odbicie własnej duszy.

_ 5. Wyobrażenie wody

_ pozwala oddać się marzeniom;

_ zatrzymuje czas, pozwala cofnąć się we wspomnienia;

_ ukazuje odbicie duszy; dzięki niemu człowiek zagłębia się w siebie;

_ znosi przeciwności i dozwala na kontakt z całym światem.

_ 6. Metafora „okiem swoich jezior ziemia spogląda w niebo” oznacza, że wyobrażenie

o wodzie otwiera człowiekowi perspektywę na kosmos, wieczność. Niebo

odbite w lustrze wody jest obrazem nieba zamkniętego w duszy. (ew.: Dzięki

wyobrażeniu wody człowiek uświadamia sobie istotne, uniwersalne prawdy).

Ryszard Przybylski, [ Ubranie jako tekst] (s. 92–93)

_ 1. Sformułowanie „kamizelka i rękawiczki były metonimią dandysa” oznacza,

że dandysa utożsamiano z kamizelką i rękawiczkami. (Słowa „kamizelka”

lub „rękawiczki” zastępowały słowo „dandys”).

_ 2. Autor z ironią odnosi się do postawy dandysów (pejoratywne określa

ich mianem „tego plemienia”; ironiczny jest też zwrot: „z lubością prezentował”).

O gentlemenach wyraża się natomiast pozytywnie („wytworny gentlemen)

_ 3. Chopin, aby odróżnić się od dandysów, odpowiednio dobierał deseń kamizelki

i kolor rękawiczek, starając się, aby były inne niż preferowane przez

dandysów.

_ 4. odpowiedź b)

_ 5. Strój był w intencji kompozytora znakiem przynależności do wyższych

sfer Paryża, miał budzić podziw i szacunek.

_ 6. odpowiedź a)

_ 7. Autor chciał podkreślić, że Chopin musiał wszelkimi środkami zabiegać

o pozycję towarzyską i że strój odgrywał w tych zabiegach ważną rolę.

Andrzej Kijowski, O dobrym Naczelniku i niezłomnym

Rycerzu (s. 118–119)

_ 1. Przekształcenie krypt królewskich w panteon oznacza, że stały się one

miejscem pochówku osób szczególnie zasłużonych dla narodu.

_ 2. Przez sformułowanie „kult bohaterów stawał się instytucją” należy rozumieć,

że przybrał on oficjalne formy.

_ 3. Wydarzenia z życia księcia Józefa Poniatowskiego i Tadeusza Kościuszki

wiązały się z ostatnimi latami Rzeczypospolitej i bohaterskim okresem napoleońskim.

Przypominały świetne chwile: ogłoszenie Konstytucji 3 maja, przysięgę

Kościuszki i Racławice, oraz nadzieje pokładane w Napoleonie. Wzbudzały wielkie

emocje: dumy z osiągnięć i zwycięstw oraz żalu z powodu narodowych klęsk.

_ 4. Przejawy kultu Kościuszki i księcia Poniatowskiego to sprowadzenie ich

zwłok do krypt królewskich na Wawelu oraz powszechność ich wizerunków.

_ 5. Fragment czwartego akapitu od słów: „Rewolucja francuska...” do: „Emocje

te szukały sobie byle jakich ujść...”.

_ 6. Mitotwórstwo nie liczyło się z faktami: dowolnie je przekształcano, dostosowując

do wyobrażeń.

Zbigniew Raszewski, Poeci romantyczni i teatr

(s. 141–142)

_ 1. Twórcy dramatów romantycznych mieli wątpliwości, czy ich sztuki powinny

być w ogóle wystawiane w teatrze. Obawiali się bowiem, że dramaty,

w których króluje nieskrępowana wyobraźnia, zostaną zniszczone przez rutynę

i brutalność panujące w ówczesnym teatrze.

_ 2. Reakcją dramatopisarzy na rutynę teatru była obawa przed wystawianiem

sztuk w teatrze oraz wprowadzanie do utworów akcentów szyderstwa wobec

panujących stosunków.

_ 3. W okresie romantyzmu z jednej strony tworzono widowiska, którymi

pasjonowali się ludzie wszystkich środowisk i które oglądały tłumy. Z drugiej

strony powstawały dramaty nieprzeznaczone na scenę – te jako widowiska istniały

jedynie w wyobraźni tworców i czytelników.

_ 4. Teatr polski – podobnie jak teatr europejski – cechuje się dwoistością: z jednej

strony działają teatry, z drugiej zaś – powstają sztuki nieprzeznaczone na scenę.

W Polsce to drugie zjawisko jest szczególnie nasilone. Dramaty pisane przez znakomitych

poetów są niemożliwe do wystawienia z powodu trudności technicznych.

_ 5. Obydwa wyrażenia: „spektakl w fotelu” i „teatr napowietrzny” łączy idea

widowiska, które powstaje w wyobraźni pisarza i czytelnika.

Alina Kowalczykowa, Polska prahistoria

(s. 142–143)

_ 1. odpowiedź a)

_ 2. Nazwa jeziora i imię władcy wskazują na to, że akcja dzieje się w polskich

dziejach bajecznych. Jednak Słowackiemu nie chodziło o rekonstrukcję legendy,

dlatego nieco zmienił imię władcy.

_ 3. odpowiedź a)

_ 4. „Poetyka anachronizmu”

_ zapobiega traktowaniu dramatu jako obrazu konkretnej epoki,

_ pozwala mówić o współczesności,

_ pozwala formułować myśli na temat charakteru dziejów.

_ 5. Dzieje prehistoryczne nie różnią się od współczesności, jeśli wziąć pod

uwagę charakter dziejów i namiętności ludzkie.

Klasa II 5

Jerzy Jedlicki, [ Rząd dusz i pospolitość życia]

(s. 160–161)

_ 1. Metafora „polska kopuła symboliczna” oznacza zespół polskich symboli

narodowych – to, co dla narodu było najwyższą, najświętszą wartością.

_ 2. Dawne polskie symbole narodowe były związane z tradycjami stanu rycerskiego

i szlacheckiej rzeczypospolitej z obieralnym królem. Symbole te uległy

dewaluacji po tym, jak ostatni król abdykował, szlachta nie potrafiła obronić

ojczyzny, a Polska przestała istnieć na mapie.

_ 3. Czasy tuż po rozbiorach zostały określone mianem „żyznego okresu”,

ponieważ wówczas stworzono narodowe symbole i legendy, które pozwoliły narodowi

przetrwać okres zaborów i pozostały żywe do naszych czasów.

_ 4. Paradoksem jest

_ kult Konstytucji 3 maja, która nie zdążyła wejść w życie;

_ kult Tadeusza Kościuszki, który był naczelnikiem przegranego powstania;

_ legenda Napoleona, dla którego tysiące Polaków poniosły daremną ofiarę.

_ 5. Poezja po kongresie wiedeńskim odgrywała rolę moralnego autorytetu,

który umacniał naród w poczuciu tożsamości i woli przetrwania. Poeci byli wieszczami,

czyli narodowymi prorokami, przywódcami narodu, pokrzepiali obietnicą

wyzwolenia, a także udzielali napomnień.

_ 6. Filozofia narodowa miała za zadanie nadać sens wysiłkowi, który na co

dzień podejmowano w kraju pod zaborami.

_ 7. Termin „praca organiczna” oznacza pracę gospodarczą i kulturalną, która

poprzez wzrost poziomu oświaty i wzmocnienie ekonomiczne narodu ma być

drogą do niepodległości.

Mieczysław Tomaszewski, [ Kompozytor i słowo]

(s. 172–173)

_ 1. Poezja i muzyka pełnią odmienne funkcje. Połączenie poezji i muzyki

potęguje ich oddziaływanie.

_ 2. Szczególna właściwość pieśni polega na tym, że tekst poetycki zyskuje

dzięki muzyce większą moc oddziaływania i trwałość.

_ 3. odpowiedź a)

_ 4. Kompozytor, zdaniem romantyków, ma za zadanie uchwycić i wiernie

przekazać sens utworu poetyckiego, a także dopowiedzieć to, czego nie potrafią

wyrazić słowa.