Marta Jolanta Śliwa
20.03.2013
KRYSTALIZACJA
ochrona środowiska;
grupa C2
CEL ĆWICZENIA:
Celem ćwiczenia było przeprowadzenie krystalizacji z wody związku kwasu antranilowego OPIS KOLEJNYCH CZYNNOŚCI:
na wadze analitycznej odważono 1g kwasu antranilowego
odważoną substancję ilościowo przeniesiono do kolby Erlenmeyera o pojemności 250cm3 i dodano niewielką ilość wody;
mieszaninę ogrzewano do wrzenia z dodatkiem kamyczków wrzennych, gorący roztwór przesączono przez fałdowany sączek do kolby stożkowej i pozostawiono do krystalizacji;
wykrystalizowany związek oddzielono od roztworu przez odsączenie pod zmniejszonym ciśnieniem na lejku Buchnera;
osad przemyto czystym, ochłodzonym rozpuszczalnikiem a następnie przeniesiono go do pudełeczka i zostawiono do wysuszenia;
wysuszony osad zważono i obliczono wydajność krystalizacji oraz oznaczono temperaturę topnienia związku
WZÓR STRUKTURALNY ORAZ TEMP. TOPNIENIA KRYSTALIZOWANEGO ZWIAZKU: Kwas antranilowy (kwas 2-aminobenzoesowy), H2N-C6H4-COOH
temperatura topnienia = 144 - 6 °C
związek
temp. topnienia zaobserwowana temp. topnienia literaturowa Kwas antranilowy
144,3 – 145,1 °C
144 - 6 °C
OBLICZENIE WYDAJNOŚCI REAKCJI: masa substancji przed związek
masa substancji po krystalizacji krystalizacją
Kwas antranilowy
1.0g
0.55g
(
m
W %)
0
=
⋅ 100%
mt
m0 – masa związku po krystalizacji; mt – masa związku przed krystalizacją; W – wydajność krystalizacji.
ydajność krystalizacji dla k w asu antranilowego
0,55 g
W=
⋅100%
1,00 g
W= 55 . %
KOMENTARZ:
Z przeprowadzonego doświadczenia wynika, związek kwasu antranilowego nie był zanieczyszczony, ponieważ zanieczyszczenia obniżają temperaturę topnienia czystych związków a uzyskany wynik mieści się w wartościach tablicowych. Minimalna i prawie niezauważalna różnica w topnieniu może wynikać z tego, że nie dodano węgla aktywnego Na wynik wydajności krystalizacji wpływ mogą mieć: straty przy przenoszeniu związku do kolby po odważeniu, niedokładne odsączenie po krystalizacji, straty przy ważeniu.