ĆWICZENIE 2B
Zaprojektować stopę fundamentową hali przemysłowej na podstawie wyników próbnych obciążeń.
Układ i wartości obciążeń podaje Rysunek 1 i Tabela 1.
Wyniki próbnych obciążeń podaje Tabela 2. Tarcie negatywne nie wystąpi.
40
-0,40
70
Vk
ETAPY PROJEKTU:
Hx;k
1. Wyznaczyć charakterystyczną i obliczeniową
My;k
nośność pala na podstawie badań statycznych.
y
H
y;k
2. Założyć wysokość i wyznaczyć usytuowanie oczepu.
3. Przyjąć liczbę i rozkład pali pod oczepem.
4. Obliczyć obciążenia na pale.
Mx;k
5. Sprawdzić nośność pala.
6. Zaprojektować konstrukcję żelbetową stopy.
Rysunek 1
7. Wykonać rysunki konstrukcyjne.
x
Tabela 1
Schemat 1
Schemat 2
Oddziaływania
Vk
Mx;k
My;k
Hx;k
Hy;k
Vk
Mx;k
My;k
Hx;k
Hy;k
charakterystyczne
kN
kNm
kNm
kN
kN
kN
kNm
kNm
kN
kN
stałe
G
2200
0
350
-50
0
----------------------------------------------
zmienne
Q
400
±122
190
-33
±35
500
±142
-90
15
±40
wyjątkowe
A
----
----
----
----
----
----
----
----
----
----
Tabela 2
Próbnemu obciążeniu statycznemu poddano pale: prefabrykowane wbijane. 300 mm o L=13,00 . .m.
Numer badania
1
2
3
4
5
6
Opór graniczny Rm
1331
1410
1425
1397
1367
-------
1
ETAPY PROJEKTU 2B:
1. Wyznaczenie obliczeniowej nośności pala na podstawie serii próbnych obciążeń.
Nie ma tarcia negatywnego, więc opory nie wymagają korekty.
Przy pięciu badaniach Rc,k jest równe najmniejszej, więc Rc,k = 1331 kN
Nośność obliczeniowa Rc,d = Rc,k / 1,10 = 1210 kN i tyle jest projektowania geotechnicznego.
2. Usytuowanie środka ciężkości grupy palowej (wysokość i usytuowanie oczepu).
Tutaj można wprowadzić procedurę wyznaczania Rmax w różnych schematach w zależności od przesunięcia ex ale studenci się w tym gubią. Mając wyseparowane obciążenia stałe można się nimi kierować i wtedy: Od obciążeń stałych, zakładając, że oczep ma ok. 0,80 m wysokości dostajemy M=350 + 0,8·50 = 390 kNm Mimośród obciążenia zewnętrznego od obciążeń stałych e=M/G=390/2200=18 cm względem osi ściany.
Przesuwamy środek ciężkości układu palowego o ex=15 cm 3. Przyjęcie liczby i układu pali pod oczepem.
Teraz zestawiamy wszystkie obciążenia stałe (G) i zmienne (Q) charakterystyczne i obliczeniowe Vk
Mx;k
My;k
Hx;k
Hy;k
G
2200
0
350
-50
0
S1
400
122
190
-33
35
Schemat 1
Q
S2
500
142
-90
15
40
Schemat 2
Vd
Mx;d
My;d
Hx;d
Hy;d
G
2970
0
472,5
-67,5
0
S1
600
183
285
-49,5
52,5
Schemat 1
Q
S2
750
213
-135
22,5
60
Schemat 2
Po zsumowaniu obliczeniowych obciążeń G+Q dostajemy Vd
Mx;d
My;d
Hx;d
Hy;d
G+Q
S1
3570
183
757,5
-117
52,5
Schemat 1
G+Q
S2
3720
213
337,5
-45
60
Schemat 2
Po sprowadzeniu obliczeniowych obciążeń G+Q do środka ciężkości układu palowego M’x;d = Mx;d+ h·Hy;d
oraz
M’y;d = My;d - h·Hx;d - ex·Vd
Vd
M’x;d
M’y;d
G+Q
S1
3570
225
315,6
Schemat 1
G+Q
S2
3720
261
-184,5
Schemat 2
Obliczeniowa nośność pala wynosi 1210 kN – 4 pale powinny wystarczyć Aby nie było znaczącego wpływu nachodzenia naprężeń przyjmuję układ z rozstawem pali 1,80 m po osi „x”
oraz 1,50 m po osi „y”. Oznacza to, że we wzorze na siłę w palu x=0,90 m, y=0,75 m.
2
4. Wyznaczenie obciążenia na pale pod założonym oczepem.
Teraz można już oszacować dodatkowe obciążenie od ciężaru oczepu.
Bok pala a=0,30 m, oczep wystający 0,15 m poza obrys pala, x=0,90 m, y=0,75 m..
Wymiary oczepu
L=2·x+a+2·0,15 =2,4 m
B=2·y+a+2·0,15 =2,1 m
Ciężar oczepu
W1k=2,4·2,1·0,8·25=100,8 kN
Ciężar gruntu
W2k=(2,4·2,1-0,7·0,4)·0,4·18=34,3 kN Słup 0,7·0,4 m2
Tutaj można się jeszcze bawić w uwzględnienie, że zasypka w sytuacji przesunięcia układu palowego (oczepu) jest
„niesymetryczna” ale liczbowo to nie ma żadnego znaczenia. Co innego gdyby była zróżnicowana wysokość zasypu np. przy słupach skrajnych (np. przy rampach) ale to ćwiczą w przykładzie z ławą.
Suma ciężarów charakterystycznych
Wk=135,1 kN
Suma ciężarów obliczeniowa
Wd=182,3 kN (tj. ok. 45,6 kN na każdy pal) Stosując znany wzór na siłę w palu: Fcd=(Vd+Wd)/n ± M’x;d·y/Σy2 ± M’y;d·x/Σx2 dostajemy W schemacie 1
Fcd1=938± 75 ± 88 = 1101 kN
W schemacie 2
Fcd1=976± 87 ± 51 = 1114 kN
5. Sprawdzenie nośności pala.
Obliczeniowa nośność wynosi Rcd=1210 kN więc jest „ładnie zaprojektowane”.
Tu można znowu podyskutować o strefach naprężeń i zapasie na okoliczność m1. Kiedy nie wykonuje się obliczeń statycznych nośności, trudno jest określić udział pobocznicy i podstawy w przenoszeniu obciążeń. Zresztą przy rozstawach 1,50 na 1,80, ekwiwalentnej średnicy 0,34 m i długości pala 13 m raczej nie ma znaczącej redukcji.
Można się jeszcze pobawić w optymalizację i zmniejszyć rozstawy pali. Rosną wtedy wpływy od momentów ale maleje ciężar oczepu. Może to otworzyć nową dyskusję o „m1” ale akurat w technologii pali prefabrykowanych, przy najmniejszych wahaniach zaleca się nieznaczne pochylenie pali (rozejście dołem).
Jarosław Rybak
3