S-W5

23. listopad 2006

S-W5-PRZEBIEG

Przebieg

Kontynuujemy o Teorii Kelley'a i Hansena.

Dwie zasadnicze rozbieżności między teorią a ekperymentami.

Zwykli ludzie informacje wskazującą na niską spójność zachowania alokują we wniosku że przyczyna zachowania tkwi w sprawcy.

Dwie próbby odpowiedzi na najwazniejsze dwa pytania rozbieżności między teorią a eksperymentami.

W typowym badaniu nad trafnością teorii Kellego eksperymentator dostawał wiele informacji nt.

Obserwatora.

Ludzie jak dostawali opis zachowania próbowali odpowiedzieć na to pytanie poprzez: co ja bym zrobił w takiej sytuacji. Czy zachowanie możę być powszechne czy jest mało powszechne?

Info o powszechności zachowania podawane przez eksperymentatora nie wpływało na decyzji badanych.

W momencie kiedy badani próbowali odpowiedzieć sobie na pytanie dlaczego zaszło pewne zachowanie... w grę wchodzą trzy czynniki:

–

właściwości sytuacji

–

uśmiechającego się

–

obserwatora

Istnieją dobre powody aby sądzić

Człowiek jest nosicielem bardzo wielu naiwnych teorii przyczynowości. Przyczyny pewnych zdarzeń są określone.

Hansen: ludzie jako nosiciele teorii oni ich używają w procesie atrybucji. Nigdy nie jest tak, żę obserwator ma te teorie to preferuje jedną z alternatyw już na starcie.

Człowiek jak najprostszą metodą stara się sprawdzić czy jego teoria jest słuszna.

Obserwator powinien poszukiwać informacji o wybiórczości.

Obserwator też jest zainteresowany tym jak postrzegają przyczynowość inni.

Hansen: podawał ludziom info o pewnych zdarzeniach, a wcześniej ustalił, że ludzie mają wcześniej ustalone hipotezy nt. Czy ludzie mają ustaloną teorię o tym, że ludzie alokują przyczynowość u X czy Y.

1. Ułożenie/nieułożenie puzzla to kwestia zdolności, a śmiech/powaga podczas oglądania filmu to śmieszność filmy.

Strona 1 z 2

S-W5

23. listopad 2006

NP> Jan układał puzzle, a badani mieli wybierać jakie informacje potrzebują ażeby zdecydować co jest przyczyną tego, że Jan ułożył puzzla.

A inny oglądał film i się śmiał.

U Jana ważne jest jak Jan układał resztę puzzli.

A u Józka ważne było jak inni reagowali na dany film.

Jeżeli hipoteza wstępna głosi, że przyczyną zachowania była jakość bodźca A u Kelleya i jedne i drugie informacje były jednakowo ważne.

Wprost – Jan ułożył również wiele innych puzzli -> większe przekonanie Niewprost – nikt inny nie ułożył tego puzzla, który ułożył Jan. -> mniejszy przekonanie o przyczynowości

Obie przesłani świadczą o tym, że to pomysłowość jana zadecydowała o tym, że ułożył tego puzzla.

Puzzle lub Film + informacje o wybiórczości lub powszechności lub spójności lub o wszystkich kryteriach.

Badani określali stopień w jakim przyczyną były...

Aktor / Bodziec / Sytuacja – co jest przyczyną

Cechy aktora – wybiórczość

Cechy bodźca – powszechność

Cechy sytuacji – spójność (powtarzalność)

Inne dane : B. Major

Badani obserwatorzy dyspoonowali swobodą wyboru co do liczby, jakości i kolejności pobierania informacji o kelleyowskich kryteriach.

Każdy mógł uzyskać 36 szczegółowych informacji o wybiórczości, powszechności i stabilności zachowania (12 o każdym kryterium).

W dwóch zrealizowanych eksperymentalnych stwierdzono niski „pobór” tych informacji Eksp. 1/2: spójność (najważniejsza) , wybiórczość, powszechność (najbniej ważna) Rozwiązanie problemu powszechności

Powodem nie korzystania z danych o powszechności zachowania jest: Podstawowy błąd atrybucyjny

Automatyczna wstępna „hipoteza” o osobowościowym uwarunkowaniu obserwowanego zachowania + dążenie do jej weryfikacji metodą „wprost”

Przyczyna zachowania to najprawdopodobniej u aktora – jego cech charakte.

Strona 2 z 2