23. listopad 2006
S-W5-PRZEBIEG
Przebieg
Kontynuujemy o Teorii Kelley'a i Hansena.
Dwie zasadnicze rozbieżności między teorią a ekperymentami.
Zwykli ludzie informacje wskazującą na niską spójność zachowania alokują we wniosku że przyczyna zachowania tkwi w sprawcy.
Dwie próbby odpowiedzi na najwazniejsze dwa pytania rozbieżności między teorią a eksperymentami.
W typowym badaniu nad trafnością teorii Kellego eksperymentator dostawał wiele informacji nt.
Obserwatora.
Ludzie jak dostawali opis zachowania próbowali odpowiedzieć na to pytanie poprzez: co ja bym zrobił w takiej sytuacji. Czy zachowanie możę być powszechne czy jest mało powszechne?
Info o powszechności zachowania podawane przez eksperymentatora nie wpływało na decyzji badanych.
W momencie kiedy badani próbowali odpowiedzieć sobie na pytanie dlaczego zaszło pewne zachowanie... w grę wchodzą trzy czynniki:
–
właściwości sytuacji
–
uśmiechającego się
–
obserwatora
Istnieją dobre powody aby sądzić
Człowiek jest nosicielem bardzo wielu naiwnych teorii przyczynowości. Przyczyny pewnych zdarzeń są określone.
Hansen: ludzie jako nosiciele teorii oni ich używają w procesie atrybucji. Nigdy nie jest tak, żę obserwator ma te teorie to preferuje jedną z alternatyw już na starcie.
Człowiek jak najprostszą metodą stara się sprawdzić czy jego teoria jest słuszna.
Obserwator powinien poszukiwać informacji o wybiórczości.
Obserwator też jest zainteresowany tym jak postrzegają przyczynowość inni.
Hansen: podawał ludziom info o pewnych zdarzeniach, a wcześniej ustalił, że ludzie mają wcześniej ustalone hipotezy nt. Czy ludzie mają ustaloną teorię o tym, że ludzie alokują przyczynowość u X czy Y.
1. Ułożenie/nieułożenie puzzla to kwestia zdolności, a śmiech/powaga podczas oglądania filmu to śmieszność filmy.
Strona 1 z 2
S-W5
23. listopad 2006
NP> Jan układał puzzle, a badani mieli wybierać jakie informacje potrzebują ażeby zdecydować co jest przyczyną tego, że Jan ułożył puzzla.
A inny oglądał film i się śmiał.
U Jana ważne jest jak Jan układał resztę puzzli.
A u Józka ważne było jak inni reagowali na dany film.
Jeżeli hipoteza wstępna głosi, że przyczyną zachowania była jakość bodźca A u Kelleya i jedne i drugie informacje były jednakowo ważne.
Wprost – Jan ułożył również wiele innych puzzli -> większe przekonanie Niewprost – nikt inny nie ułożył tego puzzla, który ułożył Jan. -> mniejszy przekonanie o przyczynowości
Obie przesłani świadczą o tym, że to pomysłowość jana zadecydowała o tym, że ułożył tego puzzla.
Puzzle lub Film + informacje o wybiórczości lub powszechności lub spójności lub o wszystkich kryteriach.
Badani określali stopień w jakim przyczyną były...
Aktor / Bodziec / Sytuacja – co jest przyczyną
Cechy aktora – wybiórczość
Cechy bodźca – powszechność
Cechy sytuacji – spójność (powtarzalność)
Inne dane : B. Major
Badani obserwatorzy dyspoonowali swobodą wyboru co do liczby, jakości i kolejności pobierania informacji o kelleyowskich kryteriach.
Każdy mógł uzyskać 36 szczegółowych informacji o wybiórczości, powszechności i stabilności zachowania (12 o każdym kryterium).
W dwóch zrealizowanych eksperymentalnych stwierdzono niski „pobór” tych informacji Eksp. 1/2: spójność (najważniejsza) , wybiórczość, powszechność (najbniej ważna) Rozwiązanie problemu powszechności
Powodem nie korzystania z danych o powszechności zachowania jest: Podstawowy błąd atrybucyjny
Automatyczna wstępna „hipoteza” o osobowościowym uwarunkowaniu obserwowanego zachowania + dążenie do jej weryfikacji metodą „wprost”
Przyczyna zachowania to najprawdopodobniej u aktora – jego cech charakte.
Strona 2 z 2