FIZYCZNE PODSTAWY ELEKTROKARDIOGRAFII.
A. Przebieg doświadczenia:
1. Rozkład potencjałów pomiędzy biegunami dipola:
Do pomiaru wykorzystuje się kuwetę z elektrodami węglowymi zanurzonymi w roztworze
elektrolitu (roztwór NaCl), zasilacz 537-S oraz woltomierz 1002.500 G.
Uwaga: wykorzystywany w pomiarach zasilacz należy włączać tylko na czas pomiaru ze
względu na zachodzącą podczas przepływu prądu elektrolizę, w wyniku której
rozpuszczają się elektrody węglowe oraz wydziela się chlor!
Podłączyć przewody z zasilacza pomiędzy elektrodami 13 (biegun dodatni, czerwona końcówka
przewodul) i 73 (biegun ujemny, czarna końcówka przewodu). Włączyć miernik (włącznik
znajduje się na tylniej ścianie). Włączyć zasilacz - napięcie na zasilaczu powinno być ustawione
na 10 V. Zmierzyć napięcia pomiędzy wszystkimi elektrodami a elektrodą „zerową”. Jako
elektrodę „zerową” przyjąć elektrodę 43. W tym celu czarną końcówkę przewódu miernika
umieścić w otworze elektrody 43, zaś czerwoną przykładać kolejno do otworów wszystkich
elektrod. Uzyskaną na wyświetlaczu wartość zapisywać w odpowiednim polu tabelki. Numer
elektrody złożony jest z numeru kolumny elektrod (pierwsza cyfra w numerze elektrody) i z
numeru rzędu elektrod (druga cyfra numeru elektrody). W kwadratowym nawiasie zapisać
jednostkę mierzonego napięcia. Po zakończeniu pomiaru wyłączyć zasilacz i miernik, odłączyć
elektrody pomiarowe.
2. Rejestracja pracy serca:
Do zarejestrowania pracy serca należy użyć aparat AsCARD – A4.
Każdy student rejestruje własne EKG.
Elektrody kończynowe (szare) EKG powinny być połączone z klamrami. Nie plątać kabli.
Nałożyć niewielką ilość żelu na metalową płytkę wewnątrz klamry i założyć w następujący
sposób:
czerwona – prawe przedramię,
żółta – lewe przedramię,
zielona – lewa noga,
czarna – prawa noga.
Aby zarejestrować zapis EKG elektrody podsercowe (białe) muszą mieć kontakt ze skórą, w tym
celu umieszczamy czerwoną klamrę z literą S w dowolnie wybranym miejscu na ciele.
Włączyć aparat EKG przyciskiem
Ekran powinien przyjąć zapis :
STOP I – II – III
50 mm/s 20 mm/mV
Jeśli na ekranie pojawią się oznaczenia wieku, płci i wagi sprowadzić do powyższego
oznaczenia przy pomocy przycisku nr 1 a następnie przyciskiem nr 2 uzyskać zapis w systemie
odprowadzeń Einthovena (I-II-III), a przyciskami nr 3 i nr 4 ustawić wychylenie oraz prędkość
przesuwu taśmy podane w ramce powyżej.
Jeśli na ekranie widoczny jest napis INOP - aparat sygnalizuje nieprawidłowy kontakt elektrod
ze skórą osoby badanej. Należy poprawić elektrody tak, aby pojawił się napis STOP.
Po wciśnięciu przycisku uruchamiany jest przesuw papieru.
Należy zarejestrować 5 cykli pracy serca w systemie odprowadzeń Einthovena (I-II-III) a
następnie zatrzymać rejestrację wciskając przycisk
Powtórzyć pomiar pięciu cykli w trakcie których dwukrotnie badany szybko i mocno zaciska
pięść.
Przyciskiem nr 2 ustawić parametry badania w systemie odprowadzeń Goldbergera (aVR, aVF,
aVL). Ekran powinien wyglądać tak: STOP aVR – aVL - aVF
50 mm/s 20 mm/mV
Wykonać pomiar 5 cykli w odprowadzeniu Goldberga.
Odłączyć elektrody. Wyłączyć aparat przyciskiem
Oczyścić klamry z żelu. Wykonać pomiar dla drugiej osoby z pary. Sprawdzić czy dla każdej
osoby wykonano trzy zapisy pięciu cykli odpowiednio do powyższych instrukcji (zapis
Einthovena, zapis Einthovena z zaciśnięciem pięści, zapis Goldbergera). Opracować wyniki
pomiarów.
B: Opracowanie wyników:
1. Na podstawie rozkładu napięć pomiędzy elektrodami a elektrodą zerową narysować rozkład
linii ekwipotencjalnych wokół dipola. Porównać otrzymany rysunek z teorią.
2. Uwzględniając prędkość przesuwu taśmy v (podana na dole zapisu EKG), oraz odległości d
między załamkami R, wyznaczyć częstotliwość pracy serca dla 5 cykli odprowadzeń
Einthovena, wyznaczyć średnią częstotliwość pracy serca fśr w [Hz] oraz tętno (ilość skurczów
na minutę).
3. Uwzględniając czułość aparatu (cecha aparatu podana na dole taśmy z zapisem EKG) i linię
izoelektryczną wyznaczyć wartości UI, UII, UIII oraz aVR, aVL, aVF w dowolnej chwili czasu
w odpowiednich systemach odprowadzeń.
Sprawdzić czy każdy z zapisów spełnia II prawo Kirchoffa.
4. Dla cyklu pracy przy odprowadzeniu Einthovena narysować wektor elektryczny serca dla
załamka R oraz jeśli zapis jest czytelny dla załamka T. Rysunki wykonać na wspólnym
trójkącie różnymi kolorami.
5. Wyjaśnić przyczynę powstawania szumów przy zapisie Einthovena z zaciśniętą pięścią.
Wnioski zapisać.
6. Narysuj przebieg czasowy potencjału czynnościowego komórek kurczliwych i zaznacz na
krzywej poszczególne fazy zmian potencjału czynnościowego 0–4, gdzie: 0 - szybka
depolaryzacja, 1 – wczesna repolaryzacja, 2 – faza plateau, 3 – końcowa repolaryzacja,
4 – potencjał spoczynkowy.
7. Opisz każdą z faz 0 – 4 analizując zmiany w przepływie jonów.
8. Oznaczyć załamki (odpowiednimi literkami) w wybranym cyklu pracy w systemie
odprowadzeń Einthovena. Następnie przyporządkować pięć faz pobudzenia serca
poszczególnym fragmentom zapisu. Fragmenty zapisów na taśmie dołączyć do opracowania
(zszyć).