1. R - granica proporcjonalności (obowiązuje tu prawo Hooke’a) H
2. R – granica sprężystości
sp
Naprężenie rzeczywiste obliczane przy
3. Jeżeli niemożliwe było określenie wyraźnej granicy sprężystości uwzględnieniu przewężenia próbki to wyznacza się umowną granicę sprężystości R0,05%
4. Jeśli nie istnieje wyraźnie przejście z zakresu sprężystego do plastycznego wtedy wyznacza umowną granicę plastyczności R0,2%
5. Płynięcie badanego materiału wyznacza górna R
i dolna R granica plastyczności.
eH
eL
Umocnienie się materiału
płynięcie
(Naprężenie inżynierskie)
Linia ciągła – stosunek
uzyskiwanych sił do przekroju
początkowego Ao
6. Naprężeniem, w którym pojawia
się szyjka jest max granica
wytrzymałości na rozciąganie Rm
7. Zerwanie przy naprężeniu
zrywającym Ru
8
Omówienie wykresu rozciągania z wyraźną granicą plastyczności
Początkowo powstające odkształcenia są proporcjonalne do R i sprężyste H
do R . Wykres przebiega w tej części stromo, gdyż odkształcenia sprężyste sp
są niewielkie. W tym zakresie obowiązuje praktycznie prawo Hooke'a.
Dopiero przy zjawianiu się odkształceń plastycznych bezwzględna wartość wydłużenia zaczyna rosnąć szybciej. Początkowo odkształcenia plastyczne są nieznaczne zakres od R
do R , po czym następuje zaburzenie
sp
eH
równowagi sił wewnętrznych i materiał zaczyna płynąć od R
do R .
eH
eL
(Próbka wydłuża się plastycznie na całej długości, przy czym obciążenie nie wzrasta, a nawet maleje). Przy dalszym trwaniu próby płynięcie ustaje i następuje umocnienie materiału. Odbywa się to przy dalszym wzroście siły obciążającej i znacznych wydłużeniach trwałych. Po osiągnięciu naprężenia R przez siłę wartości P , na próbce zaczyna się tworzyć w najsłabszym m
m
miejscu lokalne przewężenie czyli tzw. „szyjka”. Następnie krzywa rozciągania zaczyna opadać i po przekroczeniu R następuje zerwanie u
próbki.
9