Obszar decyzyjny- klasyfikacja materiałów, części i podzespołów.

Zadania logistyki zaopatrzenia: kształtowanie, sterowanie i regulacja całkowitego przepływu informacji i materiałów od dostawców do odbiorców, uwzględniając optymalizację strefy zaopatrzenia, gospodarki magazynowej, transportu i produkcji, które wynikają z ogólnych celów przedsiębiorstwa.

Logistyka zaopatrzenia jako źródło dostaw na wejściu określa, przyporządkowuje środki pieniężne do odpowiednich ilości odpowiednich materiałów.

Założenia dla stosowania metody ABC:

1. Asortyment materiałów, podzespołów i części powinien być sortowany i kumulowany wg ustalonych kryteriów.

2. Równocześnie kumulowany będzie udział częściowy każdej procentowej wielkości wartości i wyrażony jako udział procentowy w ogólno częściowym udziale.

Metoda ABC

Klasyfikacja zapasów metodą ABC jest stosowana przy zakupach. Różnicuje występujące w przedsiębiorstwie asortymenty materiałowe z punktu widzenia ich „cenności”. Cenność okreśła poziom zapasu materiału.

- grupa A- materiały najdroższe, 10-20% ogólnej masy, udział wartościowy całości 70-80%,

- grupa B- materiały pośrednie wartościowo, ok. 15% wartości,

-grupa C materiały najtańsze, o charakterze masowym.

Kryteria wyznaczania cenności:

1. Zapasy niezbędne do produkcji,

2. Zapasy o krytycznym znaczeniu dla utrzymania produkcji,

3. Zapasy o krótkim okresie przechowywania,

4. Zapasy o długim czasie dostawy,

5. Zapasy podatne na kradzież,

6. Zapasy dóbr charakteryzujących się dużymi gabarytami lub dużą wagą,

7. Zapasy, które mogą stać się nieprzydatne ze względu na zmianę lub unowocześnienie produkcji,

8. Zapasy wymagające specjalnego składowania.

Klasyfikacja zapasów metodą ABC (kategorie zapasów):

1. Najwyższy priorytet- zapasy krytyczne- nie mogą się wyczerpać,

2. Wysoki priorytet- zapasy istotne- limitowany poziom zapasów,

3. Średni priorytet- zapasy potrzebne- okazjonalnie limitowane (dopuszczalne wyczerpania)

4. Mały priorytet- zapasy pożądane- wyczerpanie dozwolone.

Metoda XYZ

Podstawą jest podział części na grupy, które opisują struktury użytkowania.

X- regularne zapotrzebowanie,

y- wahania sezonowe występujące w popycie,

Z- zapotrzebowanie występujące sporadycznie.

X- ciągłe zużycie, wahania okazyjne równające się wielkości niedostatków <20% stałego zużycia,

Y- zużycie podlega silnym wahaniom wynoszącym 20- 50% stałego zużycia,

Z- zużycie podlega silnym wahaniom wynoszącym > 50% zużycia stałego.

Cecha materiałów w analizie XYZ jest dokładność prognozowania poziomu ich zapotrzebowania.