Ćwiczenie: Mikrobiologiczne badania ilościowe

Pobór materiału i przygotowanie do posiewu -Metoda tamponowa:

Stosowana do oceny zanieczyszczenia mikrobiologicznego duŜych powierzchni:

kadzie fermentacyjne,

beczki,

kontenery

oraz powierzchni wewnętrznych:

przewodów, zaworów, uszczelek.

Materiał pobiera się przecierając jałowym tamponem z waty lub gazy

powierzchnię przeznaczoną do badania, tampony do probówki z jałowym płynem, dokładne wytrząsanie, zawiesina z materiałem wysiewana na odpowiednie

podłoŜe.

Pobieranie materiału z powierzchni płaskich: jałowy szablon np. z drutu lub blachy w postaci kwadratu/ prostokąta o znanej powierzchni (25 lub 100 cm2).

Pobór materiału i przygotowanie do posiewu -Metoda wypłukiwania:

Do oceny czystości opakowań szklanych lub metalowych.

Wewnętrzne powierzchnie naczynia opłukuje się przez wytrząsanie określoną

ilością jałowego płynu fizjologicznego lub wody destylowanej. Zawiesina do

dalszych badań.

Pobór materiału i przygotowanie do posiewu -Metoda odciskowa:

Stosowana przy ocenie czystości materiałów opakowaniowych, korków, wieczek

lub innych małych powierzchni.

Badany materiał przyciska się do powierzchni zestalonego podłoŜa agarowego.

Po określonym okresie inkubacji w odpowiedniej temperaturze określa się

obecność kolonii mikroorganizmów.

Kontrola powierzchni moŜe być wykonywana specjalnymi przyrządami:

Płytki kontaktowe z podłoŜem stałym, np. RODAC, Envirocheck

Plastikowe ramki wypełnione podłoŜem stałym, np. Hygicult, Envirocheck

Pobieranie próbek Ŝywności do badań

Pobieranie płynów:

Soki, mleko, wodę itp. - jałową pipetą do jałowej butelki, kolbki lub

probówki

w ilości ¾ objętości naczynia

szczelnie zakorkować.

przed posiewem dokładnie wytrząsnąć próbkę

Pobieranie past

Galaretki, przeciery, pasztety itp.- jałową łopatką w ilości 20 – 50 g

do wyjałowionej i wytarowanej kolbki o pojemności 200 cm3

rozcieńczyć przed posiewem określoną ilością rozcieńczalnika

(rozcieńczenie 1 : 10 lub 1 : 100).

Pobieranie produktów o konsystencji stałej

Mięso, wędliny, podroby, sery itp.-jałowym skalpelem i wyjałowioną

pincetą ok. 200 g próbki

osobno z warstw powierzchniowych i z głębszych

wycinki do płytek Petriego lub kolbek z korkiem.

w laboratorium rozdrobnić

Pobrać próbkę (na ogół o masie 10, 20 lub 25 g) i zhomogenizować

dodać do 90 lub 180 g jałowego rozcieńczalnika (rozcieńczenie 1 : 10), a

następnie przygotować do posiewu

Posiew ilościowy

1. Przygotowanie kolejnych rozcieńczeń.

OdwaŜyć lub odmierzyć określoną ilość produktu (np. 1 g lub 1 cm3; 10 g),

rozdrobnić

umieścić w naczyniu i zalać 9 lub 90 cm3 roztworu rozcieńczalnika.

wymieszać- uzyskuje się rozcieńczenie wyjściowe 10-1 (1:10).

Kolejne rozcieńczenie 10-2 (1:100) sporządza się przenosząc 1 cm3

zawiesiny do kolejnej probówki z 9 cm3 rozcieńczalnika.

2.Oznaczanie ogólnej liczby drobnoustrojów metodą zalewową:

Na dwie płytki Petriego przenieść po 1 ml z badanego rozcieńczenia (np.

10-1)

Na dwie kolejne płytki przenieść po 1 ml z kolejnego rozcieńczenia, itd., itp.

Płytki zalać upłynnioną, schłodzoną do ok. 45oC poŜywką (np. agar

odŜywczy).

Wymieszać i pozostawić do zestalenia.

Po zestaleniu inkubować obrócone do góry dnem w temp. 30oC przez 72

godz.

3. Oznaczanie ogólnej liczby drobnoustrojów metodą posiewu

powierzchniowego:

Na gotowe płytki z zastygłym podłoŜem agarowym przenieść po 0,1 ml z

odpowiedniego rozcieńczenia

Rozprowadzić równomiernie po powierzchni jałową, szklaną bagietką

Wstawić do cieplarki i inkubować j.w.

4. Obliczanie ogólnej liczby drobnoustrojów:

Do liczenia wybrać płytki, na których nie więcej niŜ 300 kolonii

Z dwóch rozcieńczeń następujących po sobie

Przynajmniej jedna z 4 płytek powinna zawierać nie mniej niŜ 15 kolonii

Wzór:

ΣC

L = (n + 0,1n ) d

1

2

ΣC- suma kolonii na wszystkich płytkach wybranych do liczenia

n1 – liczba płytek brana pod uwagę przy niŜszym rozcieńczeniu

n2 - liczba płytek brana pod uwagę przy niŜszym rozcieńczeniu

d- wskaźnik rozcieńczenia odpowiadający pierwszemu (niŜszemu) rozcieńczeniu Otrzymaną liczbę zaokrąglić do 2 cyfr znaczących.

Wynik powinien być wyraŜony jako liczba pomiędzy 1,0 a 9,9 pomnoŜona przez

10x, gdzie x jest wykładnikiem potęgi.

Jeśli na płytkach wyrosło mniej niŜ 15 kolonii naleŜy obliczyć średnią

arytmetyczną z liczby kolonii i podać wynik:

- dla liczby bakterii w 1 ml:

L1= m

- dla liczby bakterii w 1 g:

L2=m x 1/d

m= średnia arytmetyczna liczby kolonii

d-stopień rozcieńczenia wyjściowej zawiesiny (10-1)

Jeśli dwie płytki posiane bezpośrednio z wyjściowej zawiesiny nie zawierają w ogóle Ŝadnej kolonii to ynik podać jako:

mniej niŜ 1 drobnoustrój w 1 ml (dla płynnej próbki)

mniej niŜ 10 drobnoustrojów w 1 g (dla stałej próbki)

Oznaczanie najbardziej prawdopodobnej liczby drobnoustrojów (NPL)

Metoda statystyczna

Próba 5 lub 3 probówkowa

Przygotować 3 rzędy po 5 lub po 3 probówki w kaŜdym

Do pierwszego rzędu posiać do kaŜdej probówki po 10 ml z podstawowego

rozcieńczenia, do następnego po 1 ml a do ostatniego po 0,1 ml

Po inkubacji ocenić w ilu probówkach z kaŜdego rzędu jest wzrost

NPL drobnoustrojów w 100 ml/ g próbki odczytuje się ze specjalnych tabel

Sosowane do oznaczania tylko niektórych grup bakterii, które występują w

badanej Ŝywności w niewielkich ilościach lub takich drobnoustrojów,

których hodowla metodą płytkową jest niemoŜliwa lub utrudniona.

Najczęściej oznaczenie pałeczek grupy coli, E. coli, bakterii beztlenowych, itp

Stosuje się poŜywkę selektywną,

Zasada oznaczania:

Posiew próbki i jej kilku (minimum trzech kolejnych) rozcieńczeń do

poŜywek selektywnych w próbówkach, w trzech równoległych

powtórzeniach.

Inkubacja.

Po inkubacji dla kaŜdego posianego rozcieńczenia zapisuje się liczbę prób dodatnich (w których stwierdzono objawy wzrostu bakterii);

do odczytu wybiera się 3 kolejne rozcieńczenia;

z zapisanych dla nich sekwencji trzech liczb (próby dodatnie) odczytuje się ze specjalnych tabel wskaźnik NPL, którego wartość mnoŜy się przez:

współczynnik pierwszego z 3 rozcieńczeń wybranych do odczytu – w ten

sposób uzyskuje się artość NPL w 1 cm3 lub 1 g.

Oznaczanie liczby drobnoustrojów metodą sączenia przez filtr membranowy:

Dla prób o niewielkiej liczbie drobnoustrojów (np. napoje, woda

wodociągowa)

przesączenie badanej próbki (np. objętości 100 cm3) przez sączek

membranowy,

połoŜenie sączka na podłoŜu stałym

inkubacja

policzenie kolonii wyrosłych na powierzchni sączka.

Oznaczanie miana drobnoustrojów:

Miano jest to najmniejsza objętość badanego materiału, w którym znajduje

się przynajmniej jedna Ŝywa komórka badanej bakterii.

Oznaczenie miana słuŜy do określenia stopnia zanieczyszczenia badanego

materiału.

Miano coli ( miano pałeczek okręŜnicy) to najmniejsza objętość badanego

materiału, w której stwierdza się jeszcze obecność E. coli

Określanie miana coli świadczy o zanieczyszczeniu Ŝywności kałem.

Badanie wykorzystuje właściwość fermentacji laktozy z wytworzeniem

kwasu i gazu w temperaturze 44°C.

Pobraną próbkę rozcieńcza się w poŜywce zawierającej laktozę (jako

substrat) i zieleń brylantynową (jako wskaźnik kwasowości).

Oznaczenie przeprowadza się w probówkach z rurkami Durhama (małe

probówki słuŜące do łapania wydzielanego gazu).

Po dobowej inkubacji moŜna odczytywać wyniki.

Bioluminescencja- pomiar ATP:

Termin bioluminescencja pochodzi od greckiego słowa „bios” –Ŝycie i

łacińskiego słowa „lumen” – światło.

Metoda oparta jest na wykrywaniu ATP (adenozyno-trójfosforan).

ATP występuje we wszystkich Ŝywych komórkach, gdzie pełni funkcję

nośnika energii

Podczas hydrolizy ATP wydzielana jest duŜa ilość energii swobodnej, która mierzona jako emisja kwantów światła wydzielanych w czasie reakcji.

Zjawisko to chemiluminescencja, której szczególnym przypadkiem jest

bioluminescencja

Bioluminescencja to proces enzymatyczny,

następuje utlenienie lucyferyny przy udziale enzymu lucyferazy w

obecności jonów magnezu.

Reakcji towarzyszy impuls świetlny, którego natęŜenie jest skorelowane z

ilością ATP.

Zjawisko zostało wykorzystane do kontroli stanu higienicznego linii

produkcyjnych i urządzeń technologicznych -kontrola skuteczności

procesu mycia i dezynfekcji.

pozwala na jednoznaczne stwierdzenie obecności Ŝywych komórek na

badanych powierzchniach

Wysoki poziom ATP wskazuje na niską skuteczność procesu mycia i

dezynfekcji