A Miłość...?

Istnieje ogromna rzesza Istot (w ciałach lub nie), które pracują na Realizację Nowej Ziemi czyli na stworzenie energetycznych warunków do zaistnienia Rzeczywistości Materialnej bardziej subtelnej, która opierać się ma na zasadzie "Harmonii przez miłość" a nie, jak dotychczas, na "Harmonii przez konflikt", co zapewniało Cierpienie jako warunek ewolucji (krzyż, trud, brud, ubóstwo, wojny, walka z materią, destrukcja, konkurencja, podział).
Lecz jakże mało jest jeszcze osób gotowych wyobrazić sobie istnienie bez cierpienia! Wydaje się to paradoksalne, ale gdy naprawdę stajemy wobec możliwości, że już nigdy nie będziemy cierpieć, większość z nas cofa się przed tą wizją, zachowując się jak samochód zaprojektowany na benzynę, który nie może funkcjonować nagle np. na oleju rzepakowym.

Wbrew pozorom, "Harmonia przez Miłość" nie jest wcale łatwiejszym doświadczeniem niż dotychczasowa "Harmonia przez Konflikt", gdyż w nasze pojmowanie Miłości wpisany jest konflikt (interesów) i władza. Następuje więc teraz okres wstępny, gdzie oczyścić się ma pojęcie Miłości obciążone fałszywym Miłosierdziem, Warunkowością ("musisz zasłużyć na miłość"), uzależnianiem (się i kogoś), poczuciem związania (pasja, namiętność), władzy nad druga osobą (zawłaszczeniem, wykorzystaniem, okrucieństwem).
Ile już razy porównywano akt płciowy do zmagań i zapasów.
Usiłowano uświęcić seks i uerotycznić miłość. Głębokie (programowe) rozdarcie między Miłością - czyli Boskością a Ciałem czyli Materią, trzeba było przekraczać przez tysiące lat, usiłować przybliżyć ich poszarpane brzegi, by zeszyć z powrotem coś, co z istoty swej zawsze było całością. Doświadczaliśmy cielesności w całej jej ograniczoności wyuzdania, perwersji, deprawacji, zaspokajania zmysłów, przyjemności krótkiej jak słodycz chemicznego cukru. Doświadczaliśmy także oddechu platoniczności, dotyków przyjaźni, westchnień i wzniesień do (naszego wyobrażenia) duchowości a także mistycznych doznań podczas chwil wglądu w inne wymiary. Usiłując połączyć fragmenty robiliśmy to przenosząc znane nam stany z jednego obszaru do drugiego, niekoniecznie
kompatybilnego wibracyjnie.

Doświadczanie Całości nie jest żmudnym zbieraniem skorup. Jest AKTEM MIŁOŚCI. Jest Byciem Jednocześnie Wszystkim, każdym fragmentem puzzli. Być w środku i na zewnątrz. Testy i techniki na harmonię i osmozę (typu Tantra, Yoga, Feng-
shui)są reliktem tych usiłowań, ale zawsze pozostaną technikami. Spolaryzowanie, najjaskrawiej wyrażające się w podziale na płeć, może być przekroczone poprzez stan poszerzonej świadomości, gdy, przy uznaniu faktu używania ciała o konkretnej płci, odwołujemy się do całości możliwości duchowych, będących, z definicji, Jednią, brakiem polaryzacji.

Ciekawy komunikat przekazuje ostatnio widziana przeze mnie reklama. Na ogromnym plakacie (bilboard) jest zdjęcie nagiej pary z tyłu. On trzyma jej dłoń na karku. Obydwoje maja tatuaże: ona: symbole japońskie- on: litery arabski.
Środowisko energetyczne Ziemi usubtelnia się, co oznacza, że poziom energii subtelnych jest bardziej dostępny. Poziom energii subtelnych
to uczucia (tzw. Wyższe), aspiracje, symbole, skojarzenia. Zanika więc już potrzeba walki wręcz ( w tym wypadku np. słynny problem reklam: uprzedmiotowienie ludzi, czynienie z kobiety obiektu działań erotyczno-seksualnych, traktowanie jej jak przedmiot i narzędzie oddziaływania na magnetyczny obszar pożądań w ludzkiej percepcji) i można odwołać się do głębszych, energetycznych prawd. Ktoś, kto ma już dostęp do wiedzy wewnętrznej (czyli ezoterycznej) wie, że czakram korzenia (umieszczony na końcu kręgosłupa na dole) a wiążący się z energią życia (energią seksualną) kundalini jest w człowieku współzależny od czakramu gardła, który go wyraża. Jeśli czakram korzenia jest zablokowany
to nie mamy specjalnie nic do powiedzenia ani do wyrażenia a jeśli czakram gardła ma kłopoty, to wyrażamy się nieporadnie lub w ogóle, kumulując nie zużytą energię aż do stanów patologii. Związki miłosne, oparte na seksie, mają za zadanie m.in. "upłynnienie" tej energii, rozładowanie jej w przepływie między partnerami.

W reklamie, symbol jest wytatuowany na "korzeniu" kręgosłupa kobiety, ale na "gardle" kręgosłupa mężczyzny. Energia kundalini kobiety służy więc możliwości wyrazu mężczyzny. Z tym wiążą się stereotypy: kobieta daje inspirację, jest Muzą, podtrzymuje żywotność mężczyzny. Otwiera mu więc drogę do jego własnej twórczości, możliwości wyrazu sama pozostając w cieniu, z boku, najczęściej nieświadoma tych zależności. Można przystać na taki układ, jeśli jest on świadomym wyborem, bo wtedy pojawia się element wymiany w druga stronę: wdzięczność i rozpoznanie. Zależność ta jednak została ukryta pod obowiązkiem małżeńskim, domami publicznymi, wielożeństwem, czyli programem myślowym patriarchatu. Zakłada on konieczność władzy, żerowania, zmagania się, wykorzystywania, narzucania opieki (czyli upośledzania), zamykania w stereotypach, zakazach i ograniczeniach. Jakkolwiek wyrażał się on głównie w strukturach rodzinnych, to te struktury, jak wiemy, są kalkowane na inne obszary społeczne a kobiety walczące o swoje prawa a nie mające jeszcze dostępu do prawdy energetycznej o sobie i związkach, przejmowały ten paradygmat myślowy w całości, ze wszystkimi jego przekłamaniami. W ten sposób "wirus perwersji" zaraził wszystkie umysły, bez względu na płeć. Dopiero praca nad sobą, nad uruchomieniem narzędzi dostępu do wiedzy wewnętrznej, wraz z pojawieniem się możliwości paradygmatu myślenia Nowej Ery, umożliwił (i umożliwia) świadome poruszanie się po meandrach zakłamania. I jedynie ta busola Prawdy (wewnętrznej) pozwoli nam powrócić do Światła właściwie pojętej esencji Miłości.
Pierwszym krokiem jest rozpuszczenie ograniczeń programu polaryzacji. Drugim
spostrzeżenie możliwości (i konieczności) rozróżniania. Lęk przed Jednią jest wyobrażeniem, że jest to obszar nieświadomości, zapadnięcie się a więc brak punktów
odniesienia, którymi były do tej pory przeciwieństwa. Wstępowanie w Całość podobne jest zanurzeniu się w ufność zaopatrzoną w czujność poznawczą. Otwarcie przytomne. Lot kontrolowany.

W jeden z Chórów w Kabalistycznym Systemie Anielskim w Drzewie Życia i Wiedzy
chórze KSIĘSTW ( umieszczonym w Sefirocie siódmym:Necach, czyli na planecie Wenus) wyrażającym m.in. energię Boskiej Wytrwałości, ideę Wieczności (przetłumaczoną nieporadnie na "wierność do grobowej deski") wpisane jest pojęcie MIŁOŚCI. Jak wiadomo Wenus jest Boginią Miłości czyli Esencją, Energią przejawiającą się jako Upostaciowanie Miłości.
Zużyty już obraz "Wenus wychodzącej z kąpieli" mówi o archetypalnej i symbolicznej relacji pojęcia Miłości z Wodą (pamięcią) , falowaniem (wolnością, spokojem, ukojeniem, płynnością
myśli i zachowań), głębią (tajemnicą i źródłem intuicji), nieskończonością (istnieje rozróżnienie jęz. Greckim na "morze"
wodę w określonym zbiorniku i "Ocean (okeanos)
nieobjętą, niezmierzoną wodę), snem (innymi wymiarami i stanami świadomości), akceptacją totalną (ocean przyjmie każdego), wiecznością (ciągłość ruchu fal) itp. Z tylu znaczeń odczytuje się jedno: zmysłowość i cielesne piękno Afrodyty. Na tej podstawie nie można było wytworzyć innych relacji miłosnych niż cielesne, materialne (zazdrość, ocena małe poczucie wartości wobec "doskonałości itp.). świadczy o tym także zaginięcie w naszych językach rozróżnienia na, choćby, 3 rodzaje (stany) miłości
EROS, FILOS I AGAPE ( w greckim). Oto fragment opisu esencji chóru Księstw w Drzewie Sefirotycznym:

" Miłość Wenus jest miłością zrównoważoną, która wymaga szacunku, zaufania i zaangażowania(. ..) Miłość jest udziałem Boskości w człowieku. ( ...) Miłość nie jest czymś naturalnym dla człowieka. Człowiek jest stworzeniem rozumu, a miłość jest zawsze irracjonalna. Jeśli rozsądek się w nią miesza, przestaje być Miłością.
Kochać, znaczy zaakceptować irracjonalność(. ..) Miłość jest zagadkowa. Nie otrzymuje się jej w zależności od zasług. Nie jest się kochanym dlatego, że na to zasługujemy. Miłość jest darmowa i przebacza. Możemy zakończyć karmę przebaczając. Jeśli przebaczymy, karma wiążąca nas z daną osobą jest wycofana. (...)

W Erosie, kocham dla ... siebie i tylko dla siebie! To nie kogoś kocham lecz to, co on mi daje (lub to, co mu zabieram, w zależności od sytuacji). Chodzi więc o charakter związku, w którym przewagę ma interes, czy to będzie fizyczny, uczuciowy, intelektualny czy nawet duchowy. Relacja typu Eros jest więc zorientowana na: ja.
W Filos, kocham dla......nas. To, co kocham to nie tylko druga osoba za to, co mi przynosi, lecz także związek, który tworzy się między nami, gdyż ja jej także coś daję... Chodzi więc o charakter relacji w której wymiana jest słówem-kluczem, podstawą związku. Relacja Filos jest więc zorientowana na: my.
W Agape, kocham dla ... tej drugiej osoby. Kocham drugą osobę, dla niej same i jedynie dla niej: pragnę jej szczęścia, nawet jeśli jej szczęście ma się spełnić z kimś innym niż ja! Chodzi tu o typ relacji, którą przekazał nam Mistrz Jezus, gdy powiedział nam : Kochajcie się nawzajem tak, jak ja was kochałem...W tym zdaniu, czasownik "kochać" użyte jest po grecku: agape, ten sam, którego Jezus użył, gdy pytał Piotra: Piotrze, czy kochasz mnie? A ten odpowiedział mu: Tak Panie, wiesz dobrze, że cię kocham! lecz używając słowa Filos...
(...) prawdziwe piękno pojawia się zawsze wtedy, gdy wyrażamy na zewnątrz to, czym jesteśmy wewnątrz (...) Ciało umrze. Pragnienie umrze. Myśl umrze. Lecz Miłość będzie żyła wiecznie."

Obszar miłości macierzyńskiej i ojcowskiej jest ostatnim testem na Miłość mającym za zadanie jej uduchowienie. Kiedy to mamy przekroczyć egoizm, wyzwolić w sobie właściwą opiekę, mieć wspólny cel zachowując jednak atrybuty indywidualności. Tylko przez doświadczanie i zrozumienie tych dwóch stanów będziemy partnerami i umiejącymi zarządzać w sposób właściwy.

I dopiero wtedy będziemy mogli właściwie korzystać z energii Marsa, która jest esencją Działania, twórczej żywości, czynności a nie konfliktowości , podziału i wojny. Bo być tzw. "Wojownikiem Światła" nie znaczy znowu walczyć, lecz jedynie świadczyć o prawdzie. A właśnie na to nas stać najrzadziej.