Fronda - Archiwum - Nr 01



TABLE.main {}
TR.row {}
TD.cell {}
DIV.block {}
DIV.paragraph {}
.font0 { font:11.0pt "Times New Roman", serif; }

#divMenu {font-family:sans-serif; font-size:10pt} #divMenu a{color:black;} #divMenu a:visited{color:#333333;} #divMenu a:hover{color:red;} self.name = 'dol' /******************************************************************************** Submitted with modifications by Jack Routledge (http://fastway.to/compute) to DynamicDrive.com Copyright (C) 1999 Thomas Brattli @ www.bratta.com This script is made by and copyrighted to Thomas Brattli This may be used freely as long as this msg is intact! This script has been featured on http://www.dynamicdrive.com ******************************************************************************** Browsercheck:*/ ie=document.all?1:0 n=document.layers?1:0 ns6=document.getElementById&&!document.all?1:0 var ltop; var tim=0; //Object constructor function makeMenu(obj,nest){ nest=(!nest) ? '':'document.'+nest+'.' if (n) this.css=eval(nest+'document.'+obj) else if (ns6) this.css=document.getElementById(obj).style else if (ie) this.css=eval(obj+'.style') this.state=1 this.go=0 if (n) this.width=this.css.document.width else if (ns6) this.width=document.getElementById(obj).offsetWidth else if (ie) this.width=eval(obj+'.offsetWidth') // this.left=b_getleft this.obj = obj + "Object"; eval(this.obj + "=this") } //Get's the top position. function b_getleft(){ if (n||ns6){ gleft=parseInt(this.css.left)} else if (ie){ gleft=eval(this.css.pixelLeft)} return gleft; } /******************************************************************************** Checking if the page is scrolled, if it is move the menu after ********************************************************************************/ function checkScrolled(){ if(!oMenu.go) { oMenu.css.top=eval(scrolled)+parseInt(ltop) oMenu.css.left=eval(scrollex)+parseInt(llef) } if(n||ns6) setTimeout('checkScrolled()',30) } /******************************************************************************** Inits the page, makes the menu object, moves it to the right place, show it ********************************************************************************/ function menuInit(){ oMenu=new makeMenu('divMenu') if (n||ns6) { scrolled="window.pageYOffset" ltop=oMenu.css.top scrollex="window.pageXOffset" llef=oMenu.css.left } else if (ie) { scrolled="document.body.scrollTop" ltop=oMenu.css.pixelTop scrollex="document.body.scrollLeft" llef=oMenu.css.pixelLeft } var sz = document.body.clientWidth; if(!sz) sz = window.innerWidth-20; oMenu.css.width=sz oMenu.css.visibility='visible' ie?window.onscroll=checkScrolled:checkScrolled(); } //Initing menu on pageload window.onload=menuInit;






























według długości wyroku. Za jeden miesiąc pozbawienia wolności państwo przyznało zryczałtowane odszkodowania w wysokości 2.500. koron (w tym czasie przeciętna zapłata wynosiła ok. 3.500. koron), nadzwyczajne odszkodowania były realizowane za trwałe uszkodzenie zdrowia, państwo pokryło też wydatki byłych więźniów na adwokata, koszta sądowe itd. Byli więźniowie otrzymali 30.000. koron w gotówce, resztę zaś w formie obligacji, których płatność rozłożono na 10 lat. Więźniowie z lat 50., którzy mieli wówczas ponad 60 lat, a niektórzy nawet ponad 70, potraktowali tą decyzję jak szyderstwo: państwo obiecuje im wprawdzie ogromne sumy, ale jest problem, czy dożyją wypłaty swoich pieniędzy (w przypadku ich śmierci obligacje państwowe mogą przejść na ich dzieci). Jesienią 1992 r. praktycznie wszystkie procesy rehabilitacyjne zostały administracyjnie zakończone, a ministerstwo finansów doniosło, że na obligacje będą wypłacane kwoty zaplanowane pierwotnie na dwa lata, a na jesieni 1993 r. kwoty za kolejne trzy lata. Oznacza to, że w obecnej chwili wypłacona została już połowa wszystkich przyznanych pieniędzy, a według przyjętej ustawy długi państwa będą spłacone do końca 1995 roku.


Zwrot majątku


Osobna ustawa zwróciła część majątku parafiom kościelnym. Ustawa reprywatyzacyjna zleciła zwrot majątku wszystkim tym prawowitym właścicielom, którym reżim komunistyczny odebrał go lub zmusił do jego zrzeczenia się. Jako cezurę reprywatyzacji parlament przyjął dzień 25. lutego 1948 r. - datę przejęcia władzy przez komunistów. W praktyce proces zwracania majątku przebiega niezmiernie długo i dochodzi przy nim do wielu nowych krzywd. Dotyczy to przede wszystkim ziemi, która w czasie komunistycznej kolektywizacji była odebrana właścicielom rolnym i wcielana do spółdzielni. Te ostatnie bronią się teraz przed oddawaniem ziemi, oferując starającym się o zwrot zupełnie inne grunta niż te, których pierwotnie byli właścicielami. Osoby prawne i fizyczne, które stały się właścicielami zagrabionego lub wymuszonego siłą majątku bardzo często nie mają ochoty zwracać go w ogóle pełnoprawnym właścicielom. Obowiązek oddawania ziemi i majątku nie jest, niestety, wzmocniony sankcjami i przez to wiele spraw reprywatyzacyjnych ciągnie się latami. Administracja nie jest też przygotowana na taki natłok spraw, przez co np. na wypis z katastru nieruchomości, który potwierdza tylko prawo własności, czeka się długimi miesiącami.






Zakończenie reprywatyzacji


Dalszą przyczyną kontrowersji stała się cezura czasowa - 25 lutego 1948 r. Najwidoczniej przejawia się to w przypadku majątku żydowskiego - jego "aryzacja" nastąpiła już w 1939 r., kiedy to Czechy i Morawy znalazły się pod protektoratem Rzeszy Niemieckiej. Po wojnie miał on na mocy uchwalonego wówczas prawa wrócić w ręce żydowskie, ale udaremnił to komunistyczny pucz. Nad ponownym, tym razem skutecznym, zwrotem tego majątku partie koalicji rządzącej debatują już od kilku miesięcy, ale na razie do tego nie doszło.


Premier Czech Vaclav Klaus przed kilku tygodniami ogłosił, że rząd ma zamiar zakończyć wkrótce proces reprywatyzacji. Jest to zrozumiałe: zbyt powolne zwracanie majątku utrudnia zamierzenia prywatyzacyjne. Do tego czasu ani pierwotni właściciele, ani organy państwowe nie mają wolnej ręki w dysponowaniu majątkiem. Dodać trzeba, że w komunistycznej Czechosłowacji upaństwowione i uspołecznione było praktycznie wszystko i oprócz byłej NRD w żadnym innym byłym państwie satelickim ZSRR proces ten nie zaszedł tak daleko. Chcąc więc zrealizować swój program i przekazać majątek z rąk państwowych przedsiębiorstw i spółdzielni w efektywne ręce prywatnych właścicieli, władze zmuszone będą przyspieszyć zakończenie procesu reprywatyzacji. Ludzie, którzy zostali w przeszłości poszkodowani, mogą też odzyskać swój majątek innym sposobem - instytucje państwowe mogą sięgnąć po ustawę o bezprawności reżimu komunistycznego.


Ustawa o bezprawności reżimu komunistycznego


Ustawa o bezprawności reżimu komunistycznego i o oporze przeciwko niemu została przyjęta przez parlament republiki czeskiej i weszła w życie l sierpnia 1993 r. Ustawa ma przede wszystkim charakter deklaratywny: uznaje reżim komunistyczny za zbrodniczy, bezprawny i godny potępienia, a partię komunistyczną i inne organizacje powstałe na jej ideologii za przestępcze i godne potępienia. Opór przeciw reżimowi komunistycznemu ustawa scharakteryzowała natomiast odwrotnie: jako prawomocny, sprawiedliwy, uprawniony moralnie i godzien szacunku, a ofiary tego reżimu uznała za zasługujące na cześć i moralne zadośćuczynienie. Na tym jednak treść ustawy się nie wyczerpuje: w paragrafie 5 mowa jest o tym, że czyny karalne popełnione w okresie od 25 lutego 1948 do grudnia 1989 r. nie podlegają przedawnieniu, jeśli z powodów politycznych, sprzecznych
























14






15





























« Poprzednie  [Spis treści]  Następne »




_uacct = "UA-3447492-1"; urchinTracker();