Istota działań sowieckiej Rosji  Kodeks Karny z 1926r a Katyń
Aktualizacja: 2011-03-13 8:05 pm
Wydaje się niewiarygodne, żeby większość przestępstw, za które skazywani byli ludzie w czasie
po rewolucji proletariackiej dotyczyło tylko jednego artykułu Kodeksu Karnego. A jednak.
Posługując się nim można było skazać wszystkich i za wszystko. Chodzi o art. 58, składający się
z 14 paragrafów. Jak to się działo, czego dotyczył ten artykuł, skoro na jego podstawie
skazywano aż tylu ludzi, i jak to się działo, że to na jego podstawie można było udowodnić dużo
więcej, niż sam głosił?
Przeanalizuję teraz treść poszczególnych artykułów wykazując nadużycia, do których na ich podstawie
dochodziło. Niekiedy wydawać by się mogły zabawne, gdyby nie fakt, że faktycznie ludzi za to
wywożono na roboty i umierali za to.
Artykuł nie uściślał, nie konkretyzował przestępstw, dlatego był dobrym polem do szerokiej interpretacji
(lub nadinterpretacji) poszczególych paragrafów. Na początku trzeba zaznaczyć, że nie stanowił on w
Kodeksie odrębnego rozdziału, zawierał się w dziale  przestępstw państwowej wagi . Nie wspomina się,
ze może dotyczyć przestępstw politycznych, wszystko uznawane jest jako przestępstwa kryminalne.
Paragraf 1 mówi, że za czyn kontrrewolucyjny uznane jest każde działanie mające na celu wystawienie
na szwank władzy.
Jak należy rozumieć tak brzmiący paragraf? Otóż w praktyce wyglądało to tak, że więzień, który z
wyczerpania odmówił pójścia do pracy  naraża władzę na szwank. Konsekwencją było jego
rozstrzelanie.
Idz
my dalej. Naruszeniem tego paragrafu jest również niewola. Otóż tacy żołnierze, którzy wróciliby z
niewoli winni zostać rozstrzelani. Ciekawe.
Dobrze sytuacje obrazuje pewna historia. Otóż Polak urodził się we Lwowie, gdy był on jeszcze częścią
Austro-Węgiej. Mieszkał tam, czyli de facto w Polsce, w czasie II Wojny Światowej wyjechał do Austrii,
wcielony został do wojska. Tam aresztowali go sowieci. Dostał 10 lat za zdradę swojej ojczyzny, uwaga,
UKRAINY. Nie możliwe? A jednak.
Żeby tego było mało, w rozpatrywaniu przestępst ważny stał się także  zamiar . Śledczy rozpatrywał,
nawet gdy nie popełniono przestępstwa, czy może podejrzany miał ZAMIAR je popełnić. Taki zamiar
traktowano już jako przygotowanie do przestępstwa, stosowano najwyższy wymiar kary.
Paragraf 2 mówi o powstaniu zbrojnym, zagarnięciu władzy w stolicy i na prowincji, zwłaszcza w celu
oderwania gwałtem jakiejkolwiek części terytorium Związku Republik.
Rozumie się przez to oczywiście każdą próbę oderwania się republik od Związku Sowieckiego.
Paragraf 3 brzmi: Pomoc, okazywana w jakiejkolwiek bądz
formie obcemu mocarstwu znajdującego się
w stanie wojny z ZSRR.
Otwierało to możliwości skazania każdego, kto w jakikolwiek sposób miał do czynienia z
przedstawicielami innych narodowości bądz
kiedykolwiek był na terenie obcych mocarstw.
1
Paragraf 4 mówił o pomocy okazywanej międzynarodowej burżuazji.
No cóż. O co może chodzić? Otóż, wszyscy, którzy opuścili Związek Radziecki przed 1920 rokiem, gdy
po latach zostali złapani przez Armię Radziecką w Europie, mogli zostać skazani. Bo co niby za granicą
robili, jeśli nie wspomagali burżuazję?
Paragraf 5: skłanianie obcego mocarstwa do wydania wojny ZSRR.
Paragraf 6: szpiegostwo.
Jak łatwo zgadnąć, interpretowane niesamowicie szeroko. Można było dostać także wyrok np. za
Podejrzenie o szpiegostwo, za Niedowiedzione szpiegostwo a nawet za stosunki wywołujące
podejrzenie o szpiegostwo. Do wyboru do koloru.
Paragraf 7: działanie na szkodę przemysłu, transportu, handlu, obiegu pieniężnego i spółdzielczości.
Paragraf 8: terror.
Problem dotyczył oczywiście dopuszczenia się użycia siły wobec aktywisty. Gdy bowiem zdarzyło się
uderzyć zwykłego człowieka, przestępstwo uznawano za pospolite. Tutaj też brano pod uwagę sławetny
 zamiar .
Paragraf 9: zniszczenie albo uszkodzenie drogą wysadzenia w powietrze albo podpalenia, czyli
dywersja.
Jeśli ktoś się pomylił, coś się stało w pracy  działał na szkodę, dopuszczał się dywersji.
Paragraf 10: propagadna albo agitacja zachęcająca do obalenia, podkopania albo osłabienia władzy
sowieckiej a również rozpowszechnianie albo przygotowanie bądz
przechowywanie publikacji tejże
treści.
Trzeba było uważać na prywatne rozmowy, poglądy, pisanie pamiętnika, notatek.
Paragraf 11: nie miał oddzielnego brzmienia, dostarczał tylko inny charakter poprzednich przestępstw,
mianowicie charakter grupowy, bądz
gdy ta grupa tworzyła organizację.
Oczywiście dwoje osób już taką organizację mogło stworzyć.
Paragraf 12 dotyczyłniedoniesienia o każdym z poprzednich czynów.
Bo to tak, jakby człowiek sam taką zbronię popełnił.
Paragraf 14 karał za świadome uchylenie się od wykonania określonych obowiązków albo umyślnie
niedbałe ich wykonanie.
Mieści się tutaj sabotaż. Kto odróżniał, czy czyn był umyślny czy nie? Oczywiście funkcjonariusz.
***
2
Należy nadmienić, że zgodnie z Kodeksem Karnym z roku 1926 mord katyński uznano w Rosji za
przedawniony, gdyż potraktowano go jako przestępstwo pospolite.
Prawdopodobie także na podstawie tego Kodeksu wydano rozkaz rozstrzelania polskich żołnierzy w
Katyniu. Choć czy tak było, dość trudno się tak naprawdę dowiedzieć.
Wiemy tylko, że podjęło ją 5 marca 1940 r. Biuro Polityczne KC WKP(b) na podstawie pisma, które
ludowy komisarz spraw wewnętrznych A
awrientij Beria skierował do Stalina. Szef NKWD, oceniając w
nim, że wszyscy wymienieni Polacy  są zatwardziałymi, nierokującymi poprawy wrogami władzy
sowieckiej , wnioskował o rozpatrzenie ich spraw w trybie specjalnym,  z zastosowaniem wobec nich
najwyższego wymiaru kary  rozstrzelanie . *
Natomiast na jakiej podstawie prawnej..
***
Paragrafy, które przytoczyłam dotyczą obywateli rosyjskich. Podają przyczyny, dla których można ich
było skazać na śmierć. To o ile łatwiej można było uśmiercić wrogów wojennych, skoro tak łatwo
przychodziło im zabijanie swoich&
Partyzantka
* Cytat z dzieje.pl
y
ródło:
A.Sołżenicyn, Archipelag Gułag 1918-1956,Nowe Wydawnictwo Polskie, Warszawa 1990, t.1, s.65-73
cytaty: tamże (kusywa)
Za: blogniepoprawny (" Istota działań sowieckiej Rosji - KK z 1926r - a Katyń")
3