Stoicyzm
ZENON (336-264 p.n.e.)
CHRYZYP (280-205 p.n.e.)
SENEKA (3-65 n.e.)
EPIKTET (50-130 n.e.)
MAREK AURELIUSZ (121-180)
1.Ogólna charakterystyka szkoły. Opozycja
względem Arystotelesa  nie istnieje
rzeczywistość ponadzmysłowa. Opozycja
względem Epikura: Kosmosem nie rządzi
przypadek lecz rozum kosmiczny (Logos).
2. Monizm materialistyczny: materia stanowi
jednolitą całość, która zawiera w sobie zasadę
życia i zasadę rozumności. Zasada ta
wyprowadza z materii wszystkie rzeczy.
Panteizm: Kosmos jest absolutny i rozumny.
3. Nauka o Kosmosie.
logos (ogień) element powietrzny el. płynny el. Stały
4. Pojęcie pneumy jest to element powietrzny podgrzany
przez ogień. Pneuma rozchodzi się w Kosmosie i
przejawia się:
- w roślinach, jako zasada wzrostu, odżywiania i
rozmnażania
- w zwierzętach, jako zasada życia (psyche); poznanie
zmysłowe i instynkty
- w człowieku, jako rozum.
5. Kosmosem rządzi przeznaczenie. Pożar świata i teoria
wiecznych powrotów.
5. Centralna rola Logosu w filozofii stoickiej;
- zasada prawdziwości;prawa myślenia i poznawania
- zasada kosmiczna (prawa kierujące kosmosem)
- zasada określająca sens każdej rzeczy
6. Etyka stoików. Najwyższym dobrem jest cnota a nie
przyjemność. Cnota polega na życiu zgodnym z naturą.
Natura jest rozumna  zatem cnota polega na życiu
zgodnym z rozumem.
7. Radykalizm stoików: tylko cnota jest dobrem w sensie
ścisłym, tylko występność jest złem w sensie ścisłym.
Wszystkie rzeczy zewnętrzne są obojętne.
8. Dystynkcja w obrębie rzeczy obojetnych:
- godne przyjęcia (np. zdrowie, dobre urodzenie, dobra
opinia)
- godne odrzucenia (np. choroba, złe urodzenie, zła
opinia).
9. Afekty (namiętności)  przeszkadzają w osiągnięciu
cnoty i szczęścia; pochodzą ze złego )błędnego) sądu
rozumu. Tak powstają m. innymi zawiść, zazdrość, lęk
smutek.
10. Ideał stoika: apatia (całkowity brak afektów i
samowystarczalność)
11. Ocena stoicyzmu: co jest cenne, czego możemy się
nauczyć, a co musimy odrzucić.