Specyfikacja dla sieci Ethernet opartej na kablu UTP (skrętka). Jest to skrót od wyrażeń 10 Mbps, baseband signaling (metoda wysyłania sygnału używana w sieciach Ethernet) oraz twisted pair cable (kabel UTP/STP). 10BASE5
Specyfikacja Ethernet która używa kabla koncentrycznego. Sieci 10BASE5 są mało popularne, a przez to drogie. Zapewnia prędkość 10 Mbps, maksymalna długość magistrali to 500m. 10BASE2
Specyfikacja Ethernetu która używa kabla koncentrycznego. Najpopularniejsze obecnie rozwiązanie w małych sieciach. Maksymalna długość magistrali to 185m. Najtańszy i najprostszy model sieci. Może jednak być używany tylko w niewielkich sieciach. Prędkość 10 Mbps. Analizatory protokołów Programy diagnostyczne (lub samodzielne zestawy sprzętowo-programowe) przeznaczone do oceny działania sieci. Służą do wyświetlania informacji o liczbie i rodzaju pakietów w sieci, określania konfiguracji sieci, analizy krytycznych dróg w sieci w celu wyeliminowania wąskich gardeł w konfiguracji, określania wydajności sieci itp. Produkowane przez dostawców sprzętu i oprogramowania. Aplikacja zarządzająca Program do zarządzania zasobami sieciowymi, przystosowany do określonego typu protokołu zarządzania (np. SNMP), słu żący do scentralizowanej inwentaryzacji, określania konfiguracji, dystrybucji oprogramowania, prowadzenia polityki licencyjnej w sieciach lokalnych i globalnych. Zwykle pracuje na specjalnym stanowisku zarządzania i współpracuje z agentami SNMP, uruchomionymi na stacjach roboczych i innych węzłach sieci. Korzysta z bazy MIB w celu zapisywania danych o sprzęcie i oprogramowaniu w sieci. Współpracuje ściśle z lokalną bazą danych użytkowników, ich kont i uprawnień. Zwykle przystosowany do zarządzania zasobami w niejednorodnym środowisku sprzętowym. ATM (Asynchronous Transfer Mode) Szerokopasmowa technologia komunikacyjna przeznaczona do przesyłania danych cyfrowych, głosu, sygnału wizyjnego i danych z sieci lokalnych LAN i rozległych WAN z szybkością od 155 Mbps do 622 Mbps. Technologia polega na wykorzystaniu kabla światłowodowego jako medium komunikacyjnego i tworzeniu połączeń między odbiorcą a nadawcą na podstawie informacji zawartej w przesyłanych komórkach informacyjnych. Wszystkie komórki informacyjne mają tę sam ą długość. Daje to możliwość przydzielenia aplikacjom pasma przesyłania, jakie jest im niezbędne. Ma to zasadnicze znaczenie dla przesyłania informacji głosowych i sygnału telewizyjnego, które wymagają stałego pasma oraz pojawiania się kolejnych komórek u odbiorcy w takiej samej kolejności, w jakiej zostały nadane. Sieć ATM składa się na ogół z wielu połączonych ze sobą przełączników. Gdy pakiet informacyjny przybywa do przełącznika, jest kierowany na właściwą drogę do kolejnego przełącznika na podstawie informacji adresowej zawartej w nim samym. Przełączanie pakietów następuje sprzętowo i dlatego ATM może być tak szybki. Podobnie jak wiele innych współczesnych technik transmisyjnych, przełączniki ATM nie dokonują żadnych weryfikacji poprawności przesyłanej informacji - odpowiada za nią nadawca. Technologia ATM jest realizowana przy użyciu elementów przełączających (ATM switch) sygnały oraz multipleksujących wolniejsze sygnały z wielu źródeł do wspólnego medium transmisyjnego. W przypadku używania światłowodu w ATM stosuje się system SONET. backbone > Sieć szkieletowa Część sieci która łączy poszczególne grupy robocze lub małe sieci w całość w budynku. Jest także używane to łączenia poszczególnych sieci w budynku razem w jedno środowisko. bridges (mosty)
Urządzenia które filtrują pakiety pomiędzy sieciami decydując o tym czy przekazać dalej pakiet czy nie. Pakiety pochodzą ze wszystkich sieci do których mostek jest podłączony. bus topology (topologia magistrali) Pierwotna topologia sieci LAN oparta na kablu koncentrycznym, w którym wszystkie stanowiska są połączone do jednej "magistrali". Ta topologia wyróżnia się najniższymi kosztami montażu, jednak dodawanie nowych stanowisk do sieci, gdy ma ona większe rozmiary, jest bardzo kłopotliwe. Taka sieć jest też bardziej podatna na uszkodzenia. carrier sense multiple access with collision detection (CSMA/CD) CSMA/CD jest to mechanizm dostępu danych używany w Ethernecie oraz sieciach typu 802.3. Innymi słowy, określa on sposób w jaki pakiet danych jest umiejscowiony na kablu. CSMA/CD oznacza "Carrier Sense Multiple Access, with Collision Detection". Zanim urządzenie Ethernet wysyła pakiet po kablu, sprawdza czy inne urządzenie w danej chwili nie transmituje danych. Kiedy urządzenie upewni się że kabel jest nieużywany, zaczyna wysyłać pakiet, nasłuchując czy inne urządzenie nie zaczęło wysyłać pakietu w tym samym czasie (wtedy następuje kolizja). CCITT (Consultative Comitee for International Telegraph and Telephone) Komitet doradczy i konsultacyjny ITU (International Telecommunication Union) przy ONZ, zajmujący się opracowaniem standardów i zaleceń w dziedzinie telekomunikacji. collision (kolizja) Zdarza się wtedy, gdy dwie stacje próbują wysłać pakiety w tym samym czasie. W sieciach Ethernet kolizje są uznawane sa rzeczy normalne, a metoda dostępu CSMA/CD jest zaprojektowana aby szybko przywrócić sprawność sieci, gdy kolizja wystąpi.
DECnet Nazwa zbioru produktów firmy Digital Equipment Corporation, przeznaczonych do realizacji sieci o nazwie Digital Network Architecture. DECnet jest zdefiniowany dla warstw fizycznych Ethernet i FDDI. Korzysta z protokołów TCP/IP, protokołów zgodnych z OSI i własnych produktów firmy Digital. EMI Electromagnetic interference.
Ethernet Technika sieciowa opracowana w Xerox. Obecną postać nadały jej ustalenia IEEE 802.3, zmieniając nieco format ramki i metodę dostępu. Użytkownik sieci sprawdza stan sygnału w kablu i przesyła dane tylko wtedy, gdy nikt inny nie nadaje. W kabel może nadawać wiele węzłów sieci, jeżeli jednak nastąpi próba nadawania przez dwa węzły w tym samym czasie, to wykrywa się powstającą kolizję i każdy z węzłów ponawia próbę nadawania po przypadkowo wybranym czasie opóźnienia. Powoduje to jednak zmniejszanie szybkości transmisji w sieci. Jeżeli wiele stacji próbuje jednocześnie nadawać, może nastąpić znaczne obniżenie efektywnej szybkości sieci. Szybkość przesyłania w sieci Ethernet wynosi 10 Mbps na kablu koncentrycznym grubym, cienkim lub na skrętce. Maksymalna długość pojedynczego segmentu sieci (segment to część sieci, do której można podłączyć stacje robocze bez dodatkowego osprzętu wzmacniającego sygnał) zależy od rodzaju użytego kabla i wynosi 500 m dla grubego koncentryka, 186 m dla cienkiego koncentryka i 100 m dla skrętki. Metoda dostępu CSMA/CD, polegająca na sprawdzaniu zajętości kabla i powtórnej próbie przesyłania po pojawieniu się kolizji, ogranicza długość kabla do ok. 2,5 kilometra. Ramka Ethernet ma długość od 64 do 1518 bajtów i zawiera: preambułę oznaczającą jej początek, SFD - dodatkowy znacznik początku ramki, adres portu pochodzenia, informacje o długości pola danych, samo pole danych o dowolnej długości od 0 do 1500 bajtów, bajty uzupełniające i 4 bajty sumy kontrolnej CRC. Topologia. Ethernet z kablem koncentrycznym korzysta z topologii szynowej. W przypadku grubego koncentryka stacje są podłączone do kabla za pomocą odcinków kabli przyłączeniowych przez układy odga łęziacza, izolujące kabel główny od obciążenia stacją. Kabel koncentryczny musi być na obydwu końcach dopasowany za pomocą rezystora dopasowującego. Ethernet ze skrętką jest realizowany w topologii gwiazdy, w której środku znajduje się koncentrator, zbierający sygnały do wszystkich stacji. Do połączenia wykorzystuje się dwie pary skrętki w kablu. Fizycznie w kablu sygnał jest przesyłany w postaci samosynchronizującego kodu Manchester. Segmentacja. W celu zwiększenia liczby stacji, które można połączyć w sieć lokalną Ethernet, stosuje się segmentację polegającą na tworzeniu podsieci lokalnych i łączeniu ich za pomocą mostów lub routerów. Most ma za zadanie lokalizowanie ruchu w sieci do obrębu segmentu oraz przesyłanie między segmentami tylko tych ramek, które są przeznaczone do stacji w innym segmencie. Router wykonuje dodatkowe operacje kierowania ramek w sieci rozległej. Dzięki segmentacji maleje liczba kolizji w sieci i rośnie jej wydajność. Kierowanie ramek przez mosty i routery wymaga ich przetworzenia, co może ograniczać wydajność połączeń międzysegmentowych. Nowoczesne rozwiązania polegają na stosowaniu hubów przełączających na granicy segmentów. Hub przełączający pozwala na dynamiczną segmentację dużej sieci w taki sposób, że stacja nadająca jest ł ączona bezpośrednio ze stacją odbiorczą; sygnał nie przechodzi do innych stacji w sieci. Praktycznie pozwala to na uniknięcie zjawiska kolizji ramek i zwiększa znacznie wydajność sieci. Fast Ethernet. W celu zwiększenia wydajności sieci opracowano metody przesyłania z szybkością 100 Mbps na okablowaniu ze skrętki ekranowanej (lub nie). Obecnie konkurują ze sobą dwa systemy szybkiego Etherneta; żaden nie uzyskał jednak ani pełnego wsparcia w przemyśle, ani pe łnej standaryzacji IEEE. Systemy szybkiego Etherneta korzystają z okablowania strukturalnego kategorii 3 lub 5. W Ethernecie 100VG-AnyLAN jest wymagane połączenie stacji za pomocą 4 par skrętek; sygnał jest przesyłany przez wszystkie 4 pary z szybkością 25 Mbps. Kod Manchester jest zastąpiony przez specjalny kod. Hewlett-Packard i AT&T opracowały dla sieci szybkiego Etherneta metodę dostępu zwaną Demand Priority Access Method (dostęp na żądanie). Konkurencyjny standard 100Base-T, korzysta z dwóch par skrętek kategorii 5 i metody dostępu CSMA/CD. Dupleksowy Ethernet. W typowym okablowaniu zawsze występują co najmniej dwie pary przewodów. Jeżeli do połączenia poszczególnych stacji sieci stosuje się huby przełączające, to nic nie stoi na przeszkodzie, aby przełączać dwie pary przewodów i używać jednej pary do transmisji w jedną stronę, drugiej - w przeciwnym kierunku. Propozycja w pełni dwukierunkowego Ethernetu nie znalazła jeszcze uznania gremiów standaryzacyjnych, ale niektóre firmy oferują takie produkty. Fast Ethernet
Rozszerzenie standardowego Ethernetu. Fast Ethernet pracuje z przędkością 100 Mbps. Prawa Fast Ethernetu są opisane przez specyfikację IEEE 802.3u. Ze względu że oba Ethernety używają takich samych protokołow, dane mogą przechodzić między tymi dwoma standardami bez ich konwersji. Fiber Distributed Data Interface (FDDI) Technologia LAN która używa prędkości 100 Mbps. Pierwotnie sieci FDDI wymagały światłowodów, teraz mogą pracować również na kablu UTP (skrętce). filtering
Występuje wtedy kiedy pakiet danych jest badany w sieci w celu określenia jego przeznaczenia. Przez sprawdzenie adresu pakietu, urządzenie sieciowe decyduje czy powinien on zostać w lokalnej sieci czy powinien zostać skopiowany do innej sieci. Filtrowanie, które zapewnia pewną kontrolę nad ruchem intranetowym oraz bezpieczeństwo, jest zwykle wykonywane przez mostki, switche oraz routery.
Gateway (brama) Specjalny sprzęt lub komputer (z programem) służący do tłumaczenia komunikatów przesyłanych między dwoma systemami komputerowymi, korzystającymi z różnych sposobów kodowania lub formatu danych czy różnych protokołów komunikacyjnych. Gateway rozpakowuje dane wejściowe i upakowuje je na nowo zgodnie z nowym formatem. header (nagłówek) Przekaz na początku pakietu danych który przenosi specjalne informacje używane przez sieć do zidentyfikowania stacji docelowej. Jest podobny do trailera, który kończy pakiet. HUB > koncentrator IEEE 802.3
Specyfikacja Ethernetu zdefiniowana przez Institute of Electrical and Electronics Engineers (IEEE). Specyfikacja 802.3 zawiera zasady konfigurowania sieci Ethernet, rodzajów połączeń jakich można użyć oraz jak elementy sieci powinny współdziałać. IEEE 802.5
Specyfikacja Token Ring zdefiniowana przez Institute of Electrical and Electronics Engineers (IEEE). Specyfikacja 802.5 zawiera zasady konfigurowania sieci Token Ring, rodzajów połączeń jakich można użyć oraz jak elementy sieci powinny współdziałać. intelligent hubs (huby inteligentne) Koncentratory kablowe które mogą być monitorowane oraz zarządzane przez operatorów sieci. interoperability
Możliwości software i hardware na różnych maszynach pochodzących od różnych dostawców do wzajemnego komunikowania się. interrepeater link Jedna z metod łączenia HUB-ów. Ten typ połączenia powtarza wszystkie pakiety z jednego HUB-a do drugiego tak że w efekcie oba HUB-y są częścią tej samej sieci. Izochroniczna komunikacja Polega na przydzieleniu do kanału komunikacyjnego stałego pasma przenoszenia. Niezbędna do obsługi ruchu multimedialnego (wideo) w celu uzyskania stałego ruchu ramek, przybywających w równomiernych odstępach i tej samej kolejności, w jakiej zostały nadane. Realizuje się zwykle przez czasowe multipleksowanie pasma przenoszenia łącza telekomunikacyjnego i przydzielenie do kanału izochronicznego określonych odcinków czasu. Kanał Łącze między urządzeniem we/wy a komputerem; w telekomunikacji łącze między dwoma urządzeniami. W telekomunikacji kanał może przybierać formę bezpośredniego połączenia przez parę przewodów; może być częścią większego łącza z podziałem czasu lub łącza z podziałem częstotliwości. Karta sieciowa Urządzenie montowane w komputerze, zapewniające przyłączenie go do sieci. Karta pozwala na dołączanie tylko do jednego typu sieci, zdefiniowanej przez protokół jej warstwy fizycznej. Komunikacja asynchroniczna Forma komunikacji między urządzeniami, w której dane cyfrowe są przesyłane znak po znaku (bajt po bajcie), kodowane w postaci ciągu bitów i oddzielane specjalnymi znacznikami początku i końca znaku. Asynchroniczność przesyłania oznacza, że między urządzeniami nie jest przesyłana żadna informacja synchronizująca. W celu poprawnego odtwarzania znaków w odbiorniku zakłada się, że na niewielkim odcinku czasowym odpowiadającym jednemu znakowi nastąpi tak nieznaczne przesunięcie czasowe sygnałów zegara nadawczego i odbiorczego, że zawsze uda się odtworzyć znak. Komunikacja synchroniczna Ma charakter ciągu bitów przesyłanych między urządzeniami. Odbiorca musi być w stanie odtworzyć z tego ciągu użyteczn ą informację. Ponieważ znaki przybywają w sposób ciągły i nie są oddzielone znakami początku i końca, to musi istnieć sposób ciągłego synchronizowania zegarów odbiorcy i nadawcy. W tym celu w przesyłanym sygnale umieszcza się informacje o zegarze oraz umieszcza w ciągu bitów wyróżnioną sekwencję bitową oznaczającą początek ciągu znaku lub ramki bitowej. Komunikacja szerokopasmowa Polega na przesyłaniu przez jedno łącze fizyczne wielu kanałów logicznych, łączonych przez podział czasowy lub częstotliwościowy. Podział częstotliwościowy jest często stosowany w analogowych liniach telefonicznych; w łączach cyfrowych stosuje się jedynie podział czasowy. Komunikacja wąskopasmowa Polega na przesyłaniu przez jedno łącze fizyczne tylko jednego sygnału, zajmującego całe pasmo kanału. Stosowana w telefonii analogowej, ale także w okablowaniu sieci Ethernet czy Token Ring, w których na jednym kablu przesyła się tylko jeden sygnał. Koncentrator (hub) Element sieci Ethernet, który łączy poszczególne stacje w jednym segmencie sieci. Hub pasywny tworzy konfigurację gwiazdową z segmentu sieci i nie wzmacnia sygnału. Hub aktywny zawiera obwody elektroniczne wzmacniające sygnał, co pozwala na zwiększenie długości przewodów między stacjami. Hub aktywny nie zajmuje się rozstrzyganiem priorytetów, ma jedynie za zadanie wzmocnić sygnał i przekazać go do innych stacji. Połączenie kilku segmentów sieci za pomocą hubów tworzy strukturę drzewiastą, w której sygnał między stacjami może wędrować przez wiele hubów. W zależności od wymagań stawianych wobec huba stosuje się różne jego rodzaje. Hub prosty realizuje jedynie funkcje wzmacniania sygna łu. Znajduje zastosowanie w niewielkich sieciach dla grup roboczych. Hub inteligentny zawiera możliwość zarządzania segmentem sieci za pośrednictwem protokołu SNMP oraz dopuszcza dołączanie segmentów sieci z różnymi mediami transmisyjnymi. Istnieją rozwiązania z wieloma szynami wewnętrznymi, pozwalające na dołączenie wielu typów sieci. Zwykle oparte są na silnym procesorze zarządzającym całością. Przeznaczony do łączenia segmentów sieci w większą strukturę departamentalną. Huby modularne są przeznaczone do pracy na wierzchołku drzewiastej struktury sieciowej. Zawierają możliwości dołączania różnych typów sieci, pozwalają na zarządzanie siecią i elastyczną zmianę konfiguracji za pośrednictwem modułów, włączanych w szybką płytę główną. Nowoczesne huby pozwalają na tworzenie w jednym hubie kilku grup roboczych i przenoszenie użytkownika między segmentami, bez potrzeby fizycznego przełączania jego stacji do innego miejsca w hubie. Współczesne huby na ogół zapewniają możliwość niezawodnej pracy: są wyposażone w podwójny zasilacz awaryjny UPS, dopuszczają możliwość wymiany modułów na gorąco, bez potrzeby wyłączania całości, można nimi zarządzać za pomocą protokołu SNMP. LAN internetwork Łączenie osobnych lub geograficznie odległych sieci razem aby utworzyć coś w rodzaju systemu globalnego. LAN (Local Area Network) > Sieć lokalna MAN (Metropolitan Area Network) Sieć typu szkieletowego o zasięgu miejskim. Dostarcza usług typu SMDS (Switched Multimegabit Data Services). Jest oparta na podwójnej pętli światłowodowej i metodzie dostępu Distributed Queue Dual Bus. Służy do zapewnienia usług w zakresie przesyłania danych, dźwięku i wideo. Korzysta z przesyłania komórek o stałej długości 53 bajty (rozmiar zgodny z ATM i szerokopasmowym ISDN). Metoda dostępu DQDB polega na tym, że w jednym miejscu pętli znajduje się generator pustych komórek, do których stacje robocze wstawiają swoje dane w celu przetransportowania ich przez sieć. manageable hubs
Inna definicja hubów inteligentnych. Każdy port może być konfigurowany, monitorowany, włączany bądź wyłączany przez operatora sieci z konsoli zarządzania hubem. MAU Medium Access Unit, nazwa IEEE dla transceivera. MAU jest często nieprawidłowo używany do opisania Token Ring Multi-Station Access Unit (MSAU).
MIB (Management Information Base) Baza danych zawierająca wszelkie informacje o obiektach w sieci, wykorzystywana przez program zarządzania zasobami sieciowymi. Może zawierać informacje o stacjach roboczych, serwerach, koncentratorach, mostach, routerach, a nawet o zasilaczach awaryjnych UPS, pod warunkiem, że na każdym z tych elementów sieci działa agent SNMP.
Most (bridge) Element służący do połączenia jednego lub więcej segmentów sieci między sobą. Wszystkie stacje segmentu muszą być wykonane tą samą technologią ale most dopuszcza łączenie różnych segmentów. Umożliwia także zwiększenie wydajności sieci przez podzielenie jej na części, ograniczając ruch lokalnie do segmentu. Filtruje komunikaty, przesyłając do segmentów tylko te, które są dla nich przeznaczone. Jest na ogół urządzeniem samodzielnym; niektóre sieciowe systemy operacyjne realizują funkcje mostowania dzięki możliwości obsługi w serwerze wielu kart sieciowych różnych typów. modular hubs
HUB, który składa się z pojemnika na karty, z wieloma slotami, z których każdy może przyjąć kartę lub moduł komunikacyjny. Każdy moduł pracuje jak pojedynczny HUB. Kiedy moduły są umiejscowione w slotach, są połączone do szybkiego urządzenia zbiorczego które łączy je razem, dlatego stacja podłączona do portu lub pojedynczego modułu może łatwo się porozumiewać z inną stacją lub modułem.
network center
W języku biznesu odosobnione, zabezpieczone miejsce gdzie firma konsoliduje swoje zasoby sieciowe. network interface card (NIC) Fizyczne połączenie z komputera do sieci zrobione poprzez włożenie karty komunikacyjnej do komputera oraz połączenie z kablem współdzielonym. Okablowanie Stosunkowo drogie okablowanie sieciowe wykonuje się z zamiarem wykorzystania go przez wiele lat. Musi zatem spełniać wymagania dotyczące obecnych i przewidywanych szybkości przesyłania danych. Coraz częściej drogie kable koncentryczne zastępuje się okablowaniem za pomocą skrętek (ekranowanych lub nie). W celu ułatwienia zmiany konfiguracji i technologii sieci w sposób możliwie elastyczny wykonuje się tzw. okablowanie strukturalne, zgodnie z przemysłowymi standardami (Systimax, Mod-Tap i in.). Open Systems Interconnect reference model (OSI) Model komunikacyjny opracowany przez organizację ISO aby zdefiniować wszystkie usługi, które sieć LAN powinna zapewniać. Model składa się z siedmiu części, z których każda zapewnia podkategorie wszystkich usług sieci LAN. OSI model sieciowy (Open System Interconnection) Standard komunikacji sieciowej opracowany przez Międzynarodową Organizację Standardów ISO. Zdefiniowano 7-warstwowy model umożliwiający porozumiewanie się przez sieć procesów działających na różnych komputerach, pod warunkiem, że działają na tych samych poziomach modelu OSI. Został opracowany w celu umożliwienia opracowania aplikacji działających w niejednorodnym środowisku sieciowym i promocji systemów sieciowych zdolnych do współpracy między sobą. W tym modelu jedynie najniższa warstwa dotyczy sprzętu, pozostałe są modułami programowymi. Ładowane kolejno i uruchamiane na komputerze tworzą tzw. stos protokołów sieciowych. Każdy poziom modelu definiuje pewną liczbę realizowanych funkcji, służących do wykonywania określonych czynności oraz do komunikowania się z pozostałymi warstwami.
Warstwa fizyczna definiuje elektryczne właściwości łącza (poziomy sygnału, okablowanie, właściwości mechaniczne elementów itp.). W tej warstwie zdefiniowano właściwości łącz sieci Ethernet, Token Ring i FDDI.
Warstwa łącza danych określa sposoby kontroli elementów fizycznych łącza sieciowego, wykrywania i korekcji b łędów, rozstrzygania o kolejności dostępu do łącza itp. W warstwie łącza danych działają sterowniki kart sieciowych.
Warstwa sieciowa określa i utrzymuje drogi komunikacji między różnymi sieciami. Korzystając z adresu sieciowego umieszczonego w pakiecie, może skierować pakiet na właściwą drogę w sieci lokalnej lub rozległej. W tej warstwie działają protokoły bezpołączeniowe (IP z TCP/IP, X.25, Novell IPX), a także w niej są realizowane routery.
Warstwa transportowa realizuje podstawowe funkcje kontrolne w sieci: kontrolę błędów, rozpoznaje kolejność pakietów, żąda przesłania brakujących pakietów i usuwa duplikaty pakietów, dopisuje do pakietu informacje pozwalające odbiorcy na wykonanie tych samych czynności kontrolnych. Z warstwą transportową odbiorcy ustanawia logiczne połączenie nadawca/odbiorca. W tej warstwie działają typowe transportowe protokoły połączeniowe: TCP z TCP/IP, Novell SPX, Microsoft NetBIOS/NetBEUI.
Warstwa sesji służy do określania parametrów sesji połączeniowej między nadawcą a odbiorcą. Wie, gdzie przesłać dane i co zrobić po utracie połączenia.
Warstwa prezentacji, część systemu operacyjnego komputera, pozwala np. Na przekształcenie kodów ASCII z jednego systemu na kody zgodne z reprezentacją stosowaną przez IBM - EBCDIC.
Warstwa aplikacji definiuje aplikacje korzystające z pozostałych warstw, np. W celu przesyłania plików korzystania z poczty elektronicznej czy emulacji terminala. Pakiet Najmniejsza jednostka informacji przesyłana za pośrednictwem sieci przechodząc od aplikacji przez kolejne warstwy modelu sieciowego OSI, powiększa się o dodatkowe informacje, które służą m. in. do określenia jego miejsca przeznaczenia, pozwalają zidentyfikować odbiorcę, nadać mu priorytet itp. Pasmo Szerokość pasma częstotliwości to różnica między największą a najmniejszą częstotliwością sygnału użytecznego. Pasmo na żądanie Wielcy operatorzy telekomunikacyjni są w stanie stworzyć połączenia między sieciami lokalnymi, których przepustowość jest zależna od obciążenia i może wynosić od 64 kbps przez wielokrotności tego pasma aż do 2,048 kbps. Takie wirtualne połączenia wykorzystują możliwości jakie oferują współczesne technologie frame relay i przesyłania komórek, zwiększania pasma dla użytkownika przez przydzielenie do jego kanału wirtualnego odpowiedniej liczby komórek w szybkim łączu ATM lub SMDS. Regenerator Element aktywny sieci służący jedynie do wzmocnienia sygnału w kablu sieciowym. repeaters
Urządzenia które wzmacniają oraz regenerują sygnały, co pozwala na zastosowanie większych odległości. Termin repeater jest też używany do opisu koncentratorów (HUB-ów)
ring topology (topologia pierścienia) Sieć w której stacje są połączone w nieprzerwaną pętlę. Router Urządzenie do kierowania pakietów w sieci zgodnie z informacją adresową, zawartą w warstwie sieciowej pakietu. Służy do tworzenia sieci rozległych, zapewniając filtrację pakietów i kontrolę ruchu między sieciami LAN. Sprawdza informację po odebraniu kompletnego pakietu o drodze jego przebiegu, zawartą w samym pakiecie danych i przesyła go do innej sieci tylko wtedy, gdy adres przeznaczenia wskazuje tę inną sieć, dzięki temu routery nie przesyłają poza sieć lokalną informacji rozgłoszeniowych. W celu określenia dróg przesyłania pakietów przechowuje tablice adresowe innych routerów w sieci. Jeżeli nie znajdzie w tablicy drogi dla pakietu, odrzuca go, ewentualnie przesyłając nadawcy informację o błędzie w transmisji. Routery mają możliwość komunikowania się przez sieć o dowolnej topologii: pakiet jest przesyłany po najlepszej drodze. Definicja najlepszej drogi zależy od stosowanego protokołu kierowania pakietów. Na przykład niektóre protokoły określają najlepszą drogę na podstawie liczby przejść przez routery; inne dopuszczają wprowadzenie czynnika wagowego dla poszczególnych dróg między routerami. segmentation
Sposób usprawnienia wydajności sieci przez dzielenie pojedyncznych dużych sieci w wiele mniejszych, mniej przecią żonych sieci z zachowanie połączenia między nimi. Switche są efektywnym narzędziem segmentacji przez zapewnienie ka żdemu portowi konkretnej wielkości łąca, bez konieczności zmiany jakiegokolwiek wyposażenia LAN (karty, huby, okablowanie, routery, mostki) przez użytkowników. Switche także pozwalają na liczne transmisje jednoczesne. shared access (dostęp współdzielony) Technologia dostępu współdzielonego oznacza to że wszystkie urządzenia podłączone do sieci korzystają z pojedynczego medium komunikacyjnego, najczęściej kabla koncentrycznego lub UTP. shielded twisted pair (STP) Kabel który posiada dodatkową osłonę dookoła która zapewnia większą ochronę przeciw przepięciom. Sieć komputerowa System łączący dwa lub więcej komputerów w celu wymiany danych i wspólnego korzystania z zasobów sprzętowych (drukarek, faksów, faks/modemów, stacji CD-ROM, dużych dysków). Ze względu na zasięg dzieli się je na: lokalne (LAN), miejskie (MAN) i rozległe (WAN). Ten podział nie jest w pełni rozdzielny, gdyż nie obejmuje np. Specyficznej kategorii sieci w przedsiębiorstwach, składających się z kilku sieci lokalnych, połączonych za pomocą mostów lub innych elementów aktywnych, połączonych czasami przez sieć rozległą do centrali firmy lub między jej siedzibami. Podstawowe elementy sieci:
serwery sieciowe
stacje robocze
okablowanie
sieciowy system operacyjny
Sieć lokalna (Local Area Network - LAN) Takie połączenie komputerów, rozmieszczonych w niewielkich odległościach od siebie, aby zapewnić im możliwość dzielenia się wspólnymi zasobami, informacją i danymi. W celu połączenia komputerów wykorzystuje się zwykle jakiś rodzaj okablowania. Dla obsługi połączeń i dzielenia się zasobami w sieci wykorzystuje się sieciowy system operacyjny, zapewniający przekazywani lokalnych żądań dostępu do zasobów komputera (pliki, drukarka). Sieć rozległa (Wide Area Network - WAN) Komunikacja między komputerami znajdującymi się w dużych odległościach wymaga zaangażowania publicznej sieci telekomunikacyjnej. Do połączenia sieci lokalnych w sieć rozległą najczęściej korzysta się z modemu dającego możliwość korzystania z zasobów sieci przez komutowaną sieć telefoniczną. Modemy mają szybkość przesyłania danych nie przekraczającą na ogół 28,8 kbps, nie nadają się więc do przesyłania większych pakietów danych. Podobne szybkości poł ączeń zapewnia cyfrowe łącze X.25. Przy większych wymaganiach co do szybkości połączeń w sieciach WAN stosuje się dedykowane lub komutowane cyfrowe łącza telekomunikacyjne o szybkościach od 64 kbps, przez tzw. szerokopasmowe łącze ISDN (od 2 Mbps) aż po łącza o szybkości kilkuset Mbps. Sieć szkieletowa Sieć łącząca dwie lub więcej sieci lokalnych ( lub ich segmenty) w jedną spójną całość, zapewnia drogę przesyłania danych między nimi. Sieci lokalne dołącza się do sieci szkieletowej za pośrednictwem mostów lub routerów. Jako medium transmisyjnego często używa się światłowodów. Punktowa sieć szkieletowa jest realizowana w postaci hubu aktywnego, zapewniającego połączenie między sieciami. Sieć szkieletowa służy jedynie do przekazywania ruchu między sieciami, ruch lokalny zaś jest obsługiwany przez segmenty sieci. SNMP Najczęściej używany protokół zarządzania zasobami sieci. Opracowany dla sieci Internet, chociaż ostatnie wersje działają także dla innych protokołów sieciowych. Popularny protokół do zbierania informacji o węzłach sieci. Informacja jest zbierana przez agentów (programy działające w sieci) i zapisywana do bazy informacji do zarządzania. Stacja robocza Dowolny komputer dołączony do sieci lub specjalistyczny, szybki komputer do prac wymagających znacznych mocy obliczeniowych, np. do prowadzenia obliczeń inżynierskich. stackable hubs
HUB-y które wyglądają i działają jak pojedyncze urządzenia. Można je jednak łączyć razem, najczęściej korzystając z krótkich kabli. Wtedy można nimi zarządzać jak pojedynczym urządzeniem. standalone hubs
Pojedyncze HUB-y z pewną ilością portów. Huby pojedyncze zazwyczaj mają możliwość łączenia ich z innymi hubami pojedyncznymi - albo przez łączenie ich razem kablem koncentrycznym (10BASE5) lub ustawianie kaskadowe używając kabla UTP pomiędzy pojedynczymi portami w każdym hub-ie. structured wiring architecture Struktura okablowania która fizycznie łączy wszystkie stacje sieci do hub-ów inteligentnych w postaci "gwiazdy". switches
Urządzenie które łączy oddzielne sieci LAN oraz zapewnia filtrowanie pakietów między nimi. Switch LAN jest urządzeniem z pewną liczbą portów, z których każdy może współpracować z siecią Ethernet lub Token Ring. Terminal Proste urządzenie wejścia/wyjścia dla wprowadzania i odczytu danych z dużego systemu komputerowego lub mini-komputera. Na ogół nie wykonuje żadnych prac obliczeniowych, z wyjątkiem wprowadzania danych i ich prezentacji na ekranie. token
Sygnał używany w sieciach typu Token Ring który koordynuje transmisję danych pomiędzy stanowiskami. Token wędruje dookoła sieci, a urządzenie może transmitować dane tylko wtedy kiedy posiada token. token passing
Metoda dostępu używana w sieciach typu Token Ring. Token Ring Technologia sieciowa polegająca na przesyłaniu komunikatu (tokena) w kablu o formie pierścienia, do którego są włączone stacje robocze. W celu ułatwienia prowadzenia okablowania stacje są łączone do centralnego koncentratora, tworzącego z pierścienia logiczną gwiazdę. Został zdefiniowany w standardzie IEEE 802.5, pozwala na uzyskiwanie szybkości 16 Mbps. Jako medium transmisyjne stosuje się podwójną skrętkę (ekranowaną lub nie). Stacja w sieci TR może przesyłać komunikat tylko wtedy, gdy otrzyma token, oznaczający, że żadna inna stacja nie przesyła teraz danych w sieci. Stacja przejmuje token i wysyła komunikat, adresowany do konkretnej stacji odbiorczej. Stacja odbiorcza zaznacza odebranie komunikatu, dodając do niego potwierdzenie. Po przejściu komunikatu przez cały pierścień, stacja nadająca zwalnia kabel posyłając w niego token. W sieciach TR o szybkości 16 Mbps istnieje możliwość wcześniejszego zwolnienia kabla przez wrzucenie w linię tokena natychmiast po wysłaniu ostatniego komunikatu (bez potwierdzenia odbioru). Topologia szynowa sieci Sieć, w której stacje są połączone za pomocą kabla koncentrycznego, ma charakter długiej szyny. Wszystkie stacje w sieci korzystają z tego samego medium transmisyjnego i tylko jedna stacja w szynie może nadawać. Topologia gwiaździsta Stacje robocze w sieci są połączone do wspólnego koncentratora. Stosowana przy połączeniach za pomocą skrętki. trailer
Wiadomość na końcu pakietu danych która przenosi specjalne informacje używane przez sieć do zidentyfikowania stacji docelowej. Trailer jest podobny do nagłówka (header), który występuje na początku pakietu. unshielded twisted pair (UTP) - skrętka Kabel UTP jest podobny do kabla telefonicznego jednak spełnia surowsze normy dotyczące podatności na czynniki zewnętrzne (przepięcia) niż normy zwykłego kabla telefonicznego. Jest używany o wiele częściej.