Szczawik chilijski






SZCZAWIK CHILIJSKI
(Oxalis adenophylla)





  Szczawik chilijski należy do najładniejszych roślin alpinariów. Jest ponadto dosyć łatwy w uprawie. Płatki jego dużych dzwonkowatych kwiatów tworzą małe lejki, różowe na końcach, a blednące, a nawet białe pośrodku. Żyłki na płatkach są w ciemniejszym odcieniu różu i zbiegają się w przewężeniu kwiatu, tworząc ciemne oczko. Łodygi z pąkami kwiatowymi wznoszą się pionowo, a płatki w pąkach są zwinięte jak w złożonym parasolu. Liście rośliny składają się z wielu odwrotnie sercowatych listków, z których każdy ma wygląd półotwartego parasola. Liście tworzą gęste kępy w jasnym, srebrzystoszarym kolorze. W odróznieniu od wielu swych krewniaków, roślina ta nie rozsiewa się po całym ogrodzie, lecz pozostaje w wyznaczonym miejscu, stopniowo się rozrastając.







Warto wiedzieć



 Krajowy gatunek to leśny szczawik zajęczy.
 Szczawiki zwykle nie chorują. Roślina obumiera jesienią, nie pozostawiając na powierzchni ziemi śladu swojej obecności. Dobrze jest zaznaczyć jej stanowisko, gdyż można przypadkowo ją wykopać.
 Odrośla szczawiku można oddzielać od rośliny macierzystej w marcu i ponownie wsadzić do gruntu lub do doniczek. Rośliny można wyhodować też z nasion, które jednak trzeba zasiać , póki są świeże.
 Kiedy szczawik obumrze, nie podlewajmy go, dopuki na wiosnę nie pojawią się nowe pędy.