Maria Valtorta - Ewangelia, jaka została mi objawiona (Księga
III.161)



 
 









Ewangelia według
św. Mateusza
Ewangelia według
św. Marka
Ewangelia według
św. Łukasza
Ewangelia według
św. Jana













Maria Valtorta


Księga III - Drugi
rok życia publicznego




–
  POEMAT BOGA-CZŁOWIEKA    –






161.
JEZUS PRZEMAWIA W AERZE
Napisane 7
października
1945. A, 6666-6673


Jezus przemawia na
głównym placu w Aerze:
«...I nie mówię
wam, jak mówiłem
gdzie indziej, o pierwszych i podstawowych sprawach, jakie trzeba znać
i co czynić,
żeby się zbawić. Wy to znacie – i to bardzo dobrze – dzięki Tymonowi,
mądremu
przewodniczącemu synagogi dawnego Prawa, a teraz mędrcowi, gdyż odnowił
je w świetle
Prawa nowego. Chcę jednak was ostrzec przed niebezpieczeństwem, którego
- w stanie
ducha, w jakim się obecnie znajdujecie - nie możecie zobaczyć. Jest to
niebezpieczeństwo polegające na tym, że zostaniecie zawróceni z drogi
poprzez naciski
i podszepty, usiłujące oderwać was od wiary, jaką obecnie macie we
Mnie. Teraz
pozostawię wam Tymona na jakiś czas. Wraz z innymi on wyjaśni wam słowa
Pisma w nowym
świetle Mojej Prawdy, jaką przyjął. Nim jednak was opuszczę – po
przebadaniu
waszych serc i po ujrzeniu, że są one szczere w miłości, pełne dobrej
woli i pokorne
- chcę wyjaśnić wam fragment z drugiej Księgi Królewskiej.
Kiedy Ezechiasz,
król Judy, został
zaatakowany przez Sennacheryba, trzej wielcy nieprzyjacielskiego króla
przybyli do niego,
żeby go przerazić. [Mieli] go wystraszyć obawą o zerwanie przymierzy
oraz siłą
[wojsk], które już go otoczyły. Na słowa potężnych wysłanników Eliakim,
Szebna i
Joach odpowiedzieli: “Mów tak, żeby lud nie zrozumiał”. Uczynili to po
to, żeby
lud, w przerażeniu, nie poprosił ich o pokój. Wysłannicy Sennacheryba
jednak tego
właśnie chcieli i powiedzieli głośno i doskonale po hebrajsku: “Niech
was nie zwodzi
Ezechiasz... Zawrzyjcie ze mną pokój i mnie się poddajcie! A każdy
będzie jadł owoce
ze swej winorośli i ze swego drzewa figowego, i będziecie pili wodę
każdy ze swej
cysterny, aż przyjdę zabrać was do kraju, który jest podobny do waszego
– kraju
zboża i moszczu, kraju chleba i winnic, kraju oliwy i miodu, abyście
żyli, a nie
umarli....” Jest też powiedziane: “Lud milczał i nie odpowiedział mu
ani słowa, bo
otrzymał rozkaz od króla, żeby nie odpowiadać”.
Tak. Ja lituję się
nad waszymi
duszami, obleganymi przez siły okrutniejsze niż moce Sennacheryba. On
mógł zranić
ciała, nie dotykając jednak duchów. W waszym zaś wypadku to duchom
wypowiada się
wojnę, z pomocą wojska dowodzonego przez despotę najbardziej pysznego i
najbardziej
okrutnego, jaki istnieje w stworzeniu. Właśnie dlatego zwróciłem się z
prośbą do
wysłanników, którzy – chcąc Mnie zaatakować w was - próbują zastraszyć
nas, Mnie
i was, groźbami straszliwych kar. Powiedziałem im: “Mówcie do Mnie
samego, lecz
pozostawcie w pokoju dusze, które teraz rodzą się do Światłości.
Dręczcie Mnie,
męczcie Mnie, oskarżajcie Mnie, zabijcie Mnie, lecz nie rzucajcie się
na te małe
dzieci Światłości. One są jeszcze słabe. Pewnego dnia będą silne, lecz
teraz są
słabe. Nie rzucajcie się na nie z wściekłością. Nie zamierzajcie się na
wolność
wyboru drogi, [posiadaną przez] duchy. Nie atakujcie prawa [posiadanego
przez] Boga:
wzywania do Siebie tych, którzy Go szukają z prostotą i miłością.”
Czy jednak ktoś,
kto nienawidzi,
może kiedykolwiek ulec prośbom tego, kogo nienawidzi? Czy ktoś opętany
nienawiścią
może kiedykolwiek poznać miłość? Nie może. Dlatego też z jeszcze
większą
zaciętością - z coraz bardziej wzrastającą zaciętością - będą
przychodzić,
żeby wam powiedzieć: “Niech Chrystus was nie zwodzi. Przyjdźcie do nas,
a będziecie
mieć wszelkie dobra....” I powiedzą wam: “Biada, jeśli pójdziecie za
Nim.
Będziecie prześladowani.” Ponaglani zaś nieszczerą dobrocią [powiedzą]:
“Ratujcie wasze dusze. On jest szatanem.” Powiedzą wam wiele o Mnie,
tak bardzo
wiele, żeby was skłonić do porzucenia Światła.
Ja zaś mówię wam:
“Kusicielom
odpowiedzcie milczeniem”. Kiedy potem Moc Pana zstąpi na serca wierne
Jezusowi
Chrystusowi, Mesjaszowi i Zbawcy, wtedy będziecie mogli przemówić. To
bowiem już nie
wy, lecz sam Duch Boga będzie przemawiał waszymi ustami i wasze duchy
staną się
dojrzałe dzięki Łasce, silne i niezwyciężone dzięki Wierze.
Bądźcie wytrwali.
Tylko o to was
proszę. Pamiętajcie, że Bóg nie może zgodzić się na czary jednego ze
Swych wrogów.
Niech wasi chorzy, którzy uzyskali pociechę oraz pokój dla swych
duchów, mówią wam
zawsze – już samą swą obecnością - o Tym, który przyszedł do was
powiedzieć wam:
“Wytrwajcie w Mojej miłości i w Mojej nauce, a posiądziecie Królestwo
niebieskie”.
Moje dzieła przemawiają jeszcze bardziej niż Moje słowa. I chociaż
jest
doskonałym błogosławieństwem umieć wierzyć bez konieczności posiadania
dowodów,
to jednak Ja pozwoliłem wam ujrzeć cuda Boże, aby została umocniona
wasza wiara.
Odpowiedzcie waszemu umysłowi, kuszonemu przez nieprzyjaciół
Światłości, słowami
waszego ducha: “Wierzę, bo widziałem Boga w Jego dziełach”. Wrogom zaś
odpowiedzcie aktywnym milczeniem. Dzięki tym dwom odpowiedziom
poczynicie postępy w
światłości. Pokój niech zawsze będzie z wami.»
Żegna ich i
odchodzi z placu.
«Dlaczego tak mało
do nich
mówiłeś, Panie? Być może Tymon będzie zawiedziony» – mówi Natanael.
«Nie będzie. Jest
bowiem kimś
sprawiedliwym i rozumie, że ostrzeżenie kogoś przed
niebezpieczeństwem jest
miłowaniem miłością najsilniejszą. To niebezpieczeństwo jest
bliskie.»
«Wciąż faryzeusze,
co?» -
dopytuje się Mateusz.
«Oni i inni...» [–
odpowiada mu
Jezus.]
«Jesteś
przygnębiony, Panie?» –
pyta zasmucony Jan.
«Nie. Nie bardziej
niż zwykle...»
«A jednak byłeś
szczęśliwy w
ostatnich dniach...»
«Będzie smutno,
kiedy już nie
będziesz miał ze Sobą uczniów. Dlaczego ich odesłałeś? Czy chcesz
kontynuować
wędrówkę?» - dopytuje się Iskariota.
«Nie. To ostatni
etap. Stąd wracamy
do domu. Niewiasty jednak nie mogły iść dalej o tej porze roku. Wiele
uczyniły. Nie
muszą czynić więcej.»
«A Jan [z Endor]?»
[– pyta
jeszcze Iskariota.]
«Jan, chory, jest
w gościnnym domu,
jak i ty kiedyś byłeś.»
Potem Jezus żegna
Tymona i innych
uczniów, którzy pozostają w okolicy. Z pewnością Jezus już dał im
polecenia na
przyszłość, gdyż nie udziela im żadnych rad.
Są na progu domu
Tymona, gdyż
jeszcze jeden raz Jezus chciał pobłogosławić panią domu. Tłum z
szacunkiem
przygląda się Mu i idzie za Nim, aż do drogi na przedmieściach. Potem
przechodzą
przez ogrody i pola. Najbardziej wytrwali idą za Jezusem w grupie,
która się coraz
bardziej przerzedza: zostaje dziewięciu, potem pięciu, następnie
trzech, a potem
jeden... i wreszcie ten ostatni wraca do Aery, gdy Jezus zwraca się na
zachód sam z
dwunastoma apostołami, gdyż Hermastes pozostał z Tymonem.


Jezus
mówi: «I podróż, druga wielka podróż apostolska,
zakończyła się. Teraz powracamy do znanych wiosek w Galilei.
Biedna
Mario, jesteś u kresu sił bardziej niż Jan z Endor. Pozwolę
ci więc opuścić opisy miejsc. Tak wiele już daliśmy ciekawskim
poszukiwaczom. Oni i
tak zawsze pozostaną “ciekawskimi poszukiwaczami”. Niczym więcej. Teraz
już dość.
Siły cię opuszczają. Zachowaj je dla słów. Z tym samym duchem, z jakim
stwierdziłem
daremność bardzo wielu Moich trudów, stwierdzam nieprzydatność i twoich wielu
wysiłków. Mówię ci więc: “Zachowuj [siły] tylko dla słów.”
Ty
jesteś “niosącą słowo” O! Zaprawdę na tobie powtarza się
to, co zostało powiedziane: “Przygrywaliśmy wam, a nie tańczyliście;
biadaliśmy, a
wyście nie płakali.” Ty powtarzałaś tylko Moje słowa, a drobiazgowi
doktorzy -
krzywili się. Dołączyłaś do Moich słów twoje opisy, a oni je zganili.
Teraz znowu
znajdą [powody do] krytyki. Jesteś u kresu. Powiem ci, kiedy będziesz
miała opisać
podróż. Tylko Ja. To już niemal rok, jak cię dotknąłem. Czy chcesz, nim
rok
upłynie, spocząć na nowo na Moim Sercu? Chodź więc, mała męczennico...»


 
 



Przekład: "Vox Domini"