PI
Ć NAJLEPSZYCH TRIKÓW W ARANŻACJI (FUTURE MUSIC)
1. BUDOWANIE. Jedynym z najprostszych trików jest stopniowe wprowadzanie do utworu
nowych partii. Nauczysz się wiele o współbrzmieniu, dobieraniu dz
więków i wszystkich
niuansach pozwalających na tworzenie dobrych aranżacji, stosując proste ćwiczenie: zagraj
ścieżkę, która Ci się podoba  niech trwa cztery takty  po czym dodaj kolejną partię
uzupełniającą, po czterech kolejnych taktach następną itd. To ruch  odpływów i
przypływów w utworze, budowany w czasie i wprowadzający nowe, uzupełniające (lub
ciekawe kontrastujące) brzmienia, czyni muzykę interesującą!
2. CZWÓRKI I ÓSEMKI. Dokładaj wszelkich starań, aby Twój utwór  żył - nie powinno być
w nim zastojów dłuższych niż osiem taktów, wprowadzaj więc nowe elementy co cztery lub
co osiem taktów. Możesz również postępować wręcz przeciwnie  większość ścieżek
muzyki tanecznej rozwija się (zob. Wyżej) aż do pełnego brzmienia, a następnie część partii
zostanie nagle  wycięta (zob. Niżej), aby  zresetować umysł słuchacza i rozpocząć
kolejne narastanie. Nigdy nie rozpoczynaj utworu z użyciem wszystkich partii granych
niezmiennie aż do końca  to po prostu nudne.
3. WYCI
CIE. Kiedy już wszystko nabrało doskonałej harmonii, a wszystkie partie
instrumentów brzmią razem, nadszedł najlepszy moment, aby nagle, dramatycznie wyłączyć
większość z nich! Nagłe  wycięcie partii instrumentów i pozostawienie jedynie stopy, hi-
hatu i linii basu brzmi zawsze, powiedzmy  dramatycznie. Od tego punktu możemy zacząć
budować nasz utwór na nowo. Niech  wycięcie trwa zawsze przez cztery lub osiem taktów
 w głowie słuchacza wciąż będzie brzmieć muzyka, a jego mózg, antycypując spodziewany
bieg wydarzeń, uzyska gratyfikację, gdy w istocie stanie sie to, co przewidywał.
4. ŚRODKOWA ÓSEMKA. Jeśli wykorzystujemy konwencjonalną strukturę utworu,
potrzebujemy tzw.  środkowej ósemki. jest to dramatyczna zmiana w utworze, budowana
często przy użyciu instrumentów, których nie użyto ani w zwrotce, ani w refrenie. Nazwano
ją  ósemką , gdyż tradycyjnie trwa osiem taktów, ale oczywiście może to być jakikolwiek
przedział rytmiczny, który nam odpowiada  16 taktów, 32 takty itd. Spróbujmy stworzyć
następującą sekwencję: budowanie, wycięci, budowanie, a następnie dramatyczna zmiana na
nową (najlepiej uzupełniającą) melodię. To sztuczka, którą wykorzystywano praktycznie w
każdym utworze muzycznym, jaki stworzono do tej poru.
5. ZAKOC
CZENIE. Unikaj tandetnych, efekciarskich zakończeń. Jeżeli trudno Ci wymyślić
coś oryginalnego, wykorzystaj tradycyjne zakończenie, polegające na powtórzeniu refrenu
aż do wyciszenia  to niezawodne (choć może ciut oklepane) rozwiązanie.