Fronda - Archiwum - Nr 04-05 TABLE.main {} TR.row {} TD.cell {} DIV.block {} DIV.paragraph {} .font0 { font:7.5pt "Arial", sans-serif; } .font1 { font:8.5pt "Arial", sans-serif; } .font2 { font:9.0pt "Arial", sans-serif; } .font3 { font:13.0pt "Courier New", monospace; } #divMenu {font-family:sans-serif; font-size:10pt} #divMenu a{color:black;} #divMenu a:visited{color:#333333;} #divMenu a:hover{color:red;} self.name = 'dol' /******************************************************************************** Submitted with modifications by Jack Routledge (http://fastway.to/compute) to DynamicDrive.com Copyright (C) 1999 Thomas Brattli @ www.bratta.com This script is made by and copyrighted to Thomas Brattli This may be used freely as long as this msg is intact! This script has been featured on http://www.dynamicdrive.com ******************************************************************************** Browsercheck:*/ ie=document.all?1:0 n=document.layers?1:0 ns6=document.getElementById&&!document.all?1:0 var ltop; var tim=0; //Object constructor function makeMenu(obj,nest){ nest=(!nest) ? '':'document.'+nest+'.' if (n) this.css=eval(nest+'document.'+obj) else if (ns6) this.css=document.getElementById(obj).style else if (ie) this.css=eval(obj+'.style') this.state=1 this.go=0 if (n) this.width=this.css.document.width else if (ns6) this.width=document.getElementById(obj).offsetWidth else if (ie) this.width=eval(obj+'.offsetWidth') // this.left=b_getleft this.obj = obj + "Object"; eval(this.obj + "=this") } //Get's the top position. function b_getleft(){ if (n||ns6){ gleft=parseInt(this.css.left)} else if (ie){ gleft=eval(this.css.pixelLeft)} return gleft; } /******************************************************************************** Checking if the page is scrolled, if it is move the menu after ********************************************************************************/ function checkScrolled(){ if(!oMenu.go) { oMenu.css.top=eval(scrolled)+parseInt(ltop) oMenu.css.left=eval(scrollex)+parseInt(llef) } if(n||ns6) setTimeout('checkScrolled()',30) } /******************************************************************************** Inits the page, makes the menu object, moves it to the right place, show it ********************************************************************************/ function menuInit(){ oMenu=new makeMenu('divMenu') if (n||ns6) { scrolled="window.pageYOffset" ltop=oMenu.css.top scrollex="window.pageXOffset" llef=oMenu.css.left } else if (ie) { scrolled="document.body.scrollTop" ltop=oMenu.css.pixelTop scrollex="document.body.scrollLeft" llef=oMenu.css.pixelLeft } var sz = document.body.clientWidth; if(!sz) sz = window.innerWidth-20; oMenu.css.width=sz oMenu.css.visibility='visible' ie?window.onscroll=checkScrolled:checkScrolled(); } //Initing menu on pageload window.onload=menuInit; nihilizmu" dokonane nie w imię prawdy, ale w imię społecznego mitu - będącego prawdą siły rodzącą się w braku prawdy. Czy zatem agresja pałkarzy demolujących lokal kabaretu jest wyłącznie następstwem pojawienia się blondwłosego chłopczyka śpiewającego pieśń o utraconym ładzie świata, czy też może jest, w takim samym stopniu, następstwem pojawienia się homo-heteroseksualnej trójki bohaterów filmu połączonej ze sobą jedynie emocjonalnym więzem skrobanki wykonanej na nie-wiadomo-czyim dziecku przez jedną z uczestniczek kabaretowej "rodziny". Jak mawia Wojciech Cejrowski, ciemnogród powinien nauczyć się właściwie czytać teksty wybitnych dzieł kultury współczesnej, albowiem (jeśli wierzyć teoretykom "dialogiczności" tekstu artystycznego) nawet dzieło lewackie, o ile zostało stworzone przez uczciwego versus utalentowanego artystę zawiera także inne ideologiczne języki versus prawdę. Tam gdzie nie ma prawdy, tam rządzi sita - jest to jednak także zdanie antyhobbesowskie, skierowane przeciwko pragmatycznemu jedynie uzasadnieniu istnienia państwa, wartości, społecznego porządku, widzącemu w nich jedynie prawdę siły strzegącej własności i bezpieczeństwa obywateli przed "naturalnym" - zwierzęcym - prawem silniejszego samca do pozbawiania słabszych (uczynionych takimi przez naturę) pobratymców najsmakowitszych (a w skrajnych przypadkach wszystkich) porcyjek żywności i seksu. Platon nie zaczyna i nie kończy swoich, nie unikających przecież pragmatycznych i utylitarnych argumentów, rozważań politycznych na tautologicznym fundamencie czystego pragmatyzmu. Wywodzi je z ładu istniejącego obiektywnie i oddziaływującego realnie na świat pod księżycowy, jakkolwiek oddzielonego od niego otchłanią, jaka rzeczywiście dzieli niebo i ziemię, albo znak i to co, znaczone.-Jeśli w ogóle chrześcijańskim filozofom udało się, po długich usiłowaniach, ochrzcić Platona, to między innymi dzięki temu, że nie był hobbesowskim, zapowiadającym Oświecenie, pragmatycznym konserwatystą, ale wiedział, że tylko prawda, to znaczy żywa prawda, istniejąca na granicy naszego subiektywnego, a nawet gatunkowego doświadczenia (z niej bierze się nasze subiektywne i gatunkowe doświadczenie), ale także prawda przeżywana, realizowana przez daną wspólnotę ludzką - jest jedynym realnym fundamentem trwałego ładu społecznego. Tylko taka prawda może być zdrową karmą Lewiatana, który pozbawiony jej zdechłby w konwulsjach (już dzisiaj nie czuje się najlepiej), rozrywany wykluczającymi się wymaganiami; aby strzegł sprawiedliwości - będącej dla jednych tym, dla drugich czymś zupełnie przeciwnym, oraz życia, bezpieczeństwa i wolności istoty ludzkiej - mających dla jednych takie, a dla innych odmienne właściwości i granice. Cezary Michalski KRZYSZTOF MĄDEL SJ RESZTA NALEŻY DO UCZNIÓW Jeśliby badać cierpliwie rodowody myśli, to okazałoby się, że Eric Voegelin jest bliskim krewnym Sokratesa. Co prawda ten ostatni w przeciwieństwie do pracowitego Voegelina nie zostawił po sobie żadnych pism, jednak dla obu filozoficzna zagadka jest przede wszystkim problemem dialogu. Sokrates, a za nim i Yoegelin, przede wszystkim chce dogadać się z rozmówcą tak, żeby ten odnalazł w sobie prawdę oraz pewność, że prawda nie jest ani kukułczym podrzutkiem, ani wynikiem samorodnej fermentacji, ale czymś w istocie boskim. Innym przodkiem Voegelina, i to w linii prostej, jest Platon. Właśnie to pokrewieństwo sprawia, że Yoegelin nie dyskwalifikuje mitologicznych i symbolicznych nośników prawdy na korzyść li tylko pojęciowych struktur. Jest Voegelin także erudytą, prawdziwym połykaczem zasobów kultury piśmiennej od najdawniejszej starożytności poczynając. Niekiedy odzywa się w nim zrzędliwy prorok, który chce czym prędzej skruszyć złote cielce epoki pary, elektryczności i Oświęcimia, ale i tu nie brak mu horacjańskiego umiaru. Eric Voegelin jest ptakiem rzadkim. Jest także autorem trudno dostępnym. Także w sensie geograficznym. Co prawda ukazały się po polsku jego dwie mniejsze prace, ale sięgnięcie do fundamentalnego dzieła Order and History możliwe jest zaledwie w paru bibliotekach, a nawet i tam peerelowską niechęć do druków z Ameryki trzeba pokonywać marszem, bo poszczególne tomy żyją w separacji. Tymczasem dla amerykańskich konserwatystów Voegelin jest myślicielem pierwszej wielkości. Jego prace wywarły wpływ na autorów takich jak Hallowell, Molnar, Nisbet, Leo Strauss, Weaver czy Yiereck. Publicyści zwią go niekiedy anty-Heglem, co wydaje się równie słuszne jak nazwanie jaja anty-kurą. Owszem, Yoegelin jest krytykiem tzw. niemieckiego idealizmu, ale przecież nie w tym rzecz. Kiedy w roku 1938 po Anschlussie Austrii musiał porzucić wykłady z politologii na Uniwersytecie Wiedeńskim i szukać schronienia w Ameryce, to przecież nie dlatego, że obraził Gestapo wydaną dziesięć lat wcześniej książką Uber die Form des amerikanischer Geistes. Po kilkunastu latach pracy na skromnym uniwersytecie stanowym w Baton Rouge (Luisiana) objął katedrę politologii w Monachium. Prowadzone tam w latach 1958-69 wykłady, wydane później jako Wissenschaft, Politik und Gnosis, zakołysały ziemią nie tylko pod stopami niemieckiego idealizmu. Yoegelin nie widział powodów, by marksizujący egzystencjalizm czy jakieś inne pseudo-intelektualne mody lat 60. stawiać cokolwiek wyżej od intelektualizmu Hitlera i jego mistrzów. Po powrocie do Stanów kontynuował pracę m.in. nad wspomnianą wielotomową monografią Order and History w Instytucie Hoovera (Kalifornia), aż do swej śmierci w roku 1985. Filozofia polityczna Yoegelina posiada antyczny rodowód. Punktem wyjścia jest dla niego najbardziej ogólne pytanie o człowieka - pytanie, na które człowiek udziela odpowiedzi własnym życiem, niejednokrotnie myląc się przy tym tragicznie. To samo pytanie o sens stawia filozof posługujący się narzędziami logiki i tworzący swoiste typy racjonalności. Pomyłki filozofa bywają znacznie bardziej dotkliwe w skutkach, a to dlatego, że jego mniej lub bardziej metodyczny dyskurs może prowadzić do fałszywych syntez na głębinach ducha 244 FRONDA WIOSNA/LATO 1995 FRONDA WIOSNA / LATO 1995' 245 « Poprzednie  [Spis treści]  Następne » _uacct = "UA-3447492-1"; urchinTracker();