Tekst pochodzi z blogu pewnej internautki... Poruszył mnie.

Nienawiści, rozgość się...
Nienawiści, rozgość się. Jest już Smutek i Rozpacz, jest Bezradność , a tam stoi Samotność . Niedawno przyszła. Nie było jej długi czas. Ale dobrze, że wróciła. Miłość wyszła jakiś czas temu, było tu tak pusto. Ale dzięki Samotności przepędziłam wreszcie to paskudne Zaufanie. Razem z Naiwnością. Tylko mi przeszkadzały.

Może herbaty? Niedawno wpadła tu Śmierć, całkiem niezła z niej kobitka. Myślałam, że jest taka oschła i bezwzględna, ale zmieniłam o niej zdanie. Potrafi sobie radzić w życiu. Ach, dawno nie widziałam Płaczu. Cieszę się, zawsze rujnował mi plany. Z Tęsknotą też długo się nie widziałam. Też dobrze.

A, nie przedstawiÅ‚am ci tej “mÅ‚odzieży". To moje marzenia, prawda że dużo ich tutaj? O, poznaj Å»ycie. Znacie siÄ™? No tak, przecież nie możecie siÄ™ obejść bez siebie. O kim mówisz? A, o tej dziewczynie przy oknie? To Wolność. Dopiero niedawno jÄ… poznaÅ‚am. Rozmawia z moim AnioÅ‚em.

A to jest moja Dusza. Najpierw była naiwna i ufna. Potem po jego pogrzebie rozpaczała, czuła się bezradna. Oswajała się z Samotnością. Ale teraz nie będzie już sama. Ma przecież swojego Anioła, on pokazuje jej wolność. Ale żeby przeżyć potrzebuje jeszcze czegoś. Ty ją tego nauczysz. Nauczysz ją nienawidzić.