#title= Sztuczna inteligencja (część 1)
#params=200;1440;3;2
#HTMLInfo=courses\texts\Mt_02001.htm
Zapewne każdy z nas zetknął się z terminem sztuczna inteligencja. W brzmieniu tych słów jest jakaś siła poruszająca ludzką wyobraźnię. Chyba dlatego, że od niepamiętnych czasów ludzie snują marzenia o stworzeniu istoty rozumnej, choć częściowo naśladującej nasze zachowania.
Jak się okazuje, nie jest to łatwe zadanie. Nad jego rozwiązaniem pracują od lat rzesze naukowców. Mimo całej otoczki niezwykłości, u podstaw sztucznej inteligencji leżą bezsprzecznie nauki ścisłe, przede wszystkim logika i matematyka.
Od czasu, gdy pojawiły się pierwsze komputery, starano się "wbudować" w nie jak najwięcej inteligencji i już na przełomie lat 50. i 60. rozważano konstruowanie takich programów, które pozwolą komputerom samodzielnie "myśleć". Tak narodziła się nowa nauka, którą nazwano sztuczną inteligencją (ang. artificial intelligence).
Chciano stworzyć maszyny mogące podejmować samodzielne działania właściwe istotom myślącym. Pojawił się jednak problem, jak ocenić, czy określone działania są zaprogramowane, czy już "inteligentne". Rozwiązał go Turing wymyślając sprytny test. Sprawdzian polegał na konfrontacji maszyny z człowiekiem. W tym celu ustawiano przegrodę tak, aby po jednej stronie znajdował się człowiek, a po drugiej maszyna. Oczywiście człowiek nie wiedział, że będzie komunikował się z maszyną. Jeśli w trakcie testu nie był w stanie rozpoznać, że po drugiej stronie jest komputer, to wówczas uznawano maszynę za inteligentną.