WYTRZYMAAOŚĆ MATERIAAÓW WYKAAD 21 21.1 WytrzymaÅ‚ość zÅ‚ożona 21.1.1 Naprężenia Rys.21.1 Przypadek zginania prostego Rys.21.2 Przypadek zginania ukoÅ›nego SkÅ‚adowe momentu zginajÄ…cego M M =M cosÕ y M =M sinÕ (21.1) z Naprężenia normalne spowodowane przez skÅ‚adowe momenty zginajÄ…ce M z y Ãa"Ãx= (21.2) J y M y z Ãa"Ãx=- (21.3) J z Rys.21.3 SkÅ‚adowe momenty zginajÄ…ce Naprężenie wywoÅ‚ane Å‚Ä…cznym dziaÅ‚aniem skÅ‚adowych M z M y y z Ã= - (21.4) J J y z Z zaÅ‚ożenia pÅ‚askich przekrojów i prawa Hookea wynika Ã=Cr Elementarna siÅ‚a dziaÅ‚ajÄ…ca na pole dA ÃdA=CrdA Suma momentów siÅ‚ wzglÄ™dem osi obojÄ™tnej ob +"ÃrdA=C+"r2dA=CJ A A Suma ta musi równoważyć moment CJob=Mob Mob StÄ…d C= Job Ostatecznie bÄ™dzie Mobr Rys.21.4 Naprężenia normalne przy zginaniu ukoÅ›nym Ã= (21.5) Job Gdy poÅ‚ożenie osi głównych nie jest znane (uciążliwe jest okreÅ›lenie wielkoÅ›ci Mob i Job) naprężenia można okreÅ›lić z zależnoÅ›ci ogólnych (zaÅ‚ożenie pÅ‚askich przekrojów): à = a + b· + cÅ› (21.6) Warunki równowagi ukÅ‚adu na rys. 21.4b: N= M·= MÅ› = +"ÃdA=0, +"ÃÅ›dA, +"÷dA (21.7) A A A Po podstawieniu do powyższych zależnoÅ›ci (21.6) otrzymuje siÄ™ M· J·Å›+MÅ› J· -M· JÅ›-MÅ› J·Å› a=0 ; b= ; c= 2 2 J·Å›-J· JÅ› J·Å›-J· JÅ› Ostateczny wzór okreÅ›lajÄ…cy naprężenia normalne M·(J·Å›·-Jśś)-MÅ›(J·Å›Å›-J··) (21.8) Ã= 2 J·Å› -J· JÅ› PoÅ‚ożenie osi obojÄ™tnej okreÅ›la zależność M zo M z yo y - =0 (21.9) J J y z Po podstawieniu skÅ‚adowych momentu bÄ™dzie zo cosÕ yo sinÕ - =0 (21.10) J J y z yo J z SkÄ…d tangens nachlenia osi tgÈ= = ctgÕ (21.11) zo J y Rys.21.5 PoÅ‚ożenie osi obojÄ™tnej Rys.21.6 Punkty ekstremalnych naprężeÅ„ normalnych OÅ› obojÄ™tna w przypadku zginania ukoÅ›nego: - przechodzi przez Å›rodek ciężkoÅ›ci przekroju, - przebiega przez te same ćwiartki ukÅ‚adu współrzÄ™dnych, co prosta, na której leży wektor M Maksymalne naprężenia normalne dla przekrojów bisymetrycznych mozna obliczać ze wzoru ëÅ‚ öÅ‚ M M y z ÷Å‚ Ãextr = Ä…ìÅ‚ + (21.12) ìÅ‚ Wy Wz ÷Å‚ íÅ‚ Å‚Å‚ Gdzie J J y z Wy = , Wz = (21.13) h b ëÅ‚ öÅ‚ ëÅ‚ öÅ‚ ìÅ‚ ÷Å‚ ìÅ‚ ÷Å‚ 2 2 íÅ‚ Å‚Å‚ íÅ‚ Å‚Å‚ Wypadkowe naprężenie styczne 2 2 Ä= Äxy +Äxz (21.14) Naprężenia skÅ‚adowe ) TySz Äxya"Äy= (21.15) J by z ) TzS y Äxza"Äz= (21.16) J bz y Rys. 21.7 SkÅ‚adowe naprężeÅ„ stycznych 21.1.2 Przemieszczenia UgiÄ™cia prÄ™ta ukoÅ›nie zginanego oblicza siÄ™ z zasady superpozycji: - przemieszczenie w pÅ‚aszczyznie xy EJÅ''= +M (21.17) z z - przemieszczenie w pÅ‚aszczyznie xz EJ w''=-M (21.18) z y Przemieszczenie wypadkowe ´= Å2 + w2 (21.19) Kierunek tego przemieszczenia jest ogólnie w każdym przekroju inny, tak iż oÅ› odksztaÅ‚cona jest krzywÄ… przestrzennÄ…. Rys. 21.8 Przypadek pÅ‚askiej osi odksztaÅ‚conej prÄ™ta zginanego ukoÅ›nie JeÅ›li wszystkie siÅ‚y wraz reakcjami leżą w jednej pÅ‚aszczyznie, zwanÄ… pÅ‚aszczyznÄ… siÅ‚, oÅ› odksztaÅ‚cona jest krzywÄ… pÅ‚askÄ…. Zachodzi to wówczas gdy siÅ‚y P speÅ‚niajÄ… warunek Py =tgÕ (21.20) Pz Przy jednakowych warunkach brzegowych bÄ™dzie Py M z = (21.21) M Pz y Å Å'' = (21.22) w w'' Po podstawieniu (21.17), (21.18) i (21.20) bÄ™dzie J Å'' M y z =- (21.23) w'' M J y z J Å y - = tgÕ (21.24) w J z Å Czyli oÅ› odksztaÅ‚cona jest krzywÄ… pÅ‚askÄ… bowiem = const w Na podstawie (21.11) można napisać J y ctgÈ= tgÕ (21.25) J z Czyli Å - =ctgÈ (21.26) w Zależność ta oznacza, że pÅ‚aszczyzna zginania jest prostopadÅ‚a do osi obojÄ™tnej a oÅ› odksztaÅ‚cona leży w pÅ‚aszczyznie zginania. PrzykÅ‚ad Obliczyć najwiÄ™ksze odksztaÅ‚cenia belki zginanej w dwóch pÅ‚aszczyznach SkÅ‚adowe przemieszczeÅ„ v (w kierunku osi y) i w (w kerunku osi z) îÅ‚ (l - x)3 Å‚Å‚ M l(l - x)- ïÅ‚ śł 2 l ïÅ‚ śł ðÅ‚ ûÅ‚ Å= 6EJ z ëÅ‚ x3 öÅ‚ ÷Å‚ M1ìÅ‚lx - ìÅ‚ ÷Å‚ l íÅ‚ Å‚Å‚ w = 6EJ y Przemieszczenie wypadkowe ´= Å2 + w2 . d´ Maksymalna wartość przemieszczenia z zależnoÅ›ci =0 dx ëÅ‚ d´ 1 dÅ2 dw2 öÅ‚ 1 dÅ dw ëÅ‚2Å + 2w öÅ‚ ìÅ‚ ÷Å‚ = + = = 0 ìÅ‚ ÷Å‚ dx dx Å‚Å‚ 2 Å2 + w2 ìÅ‚ dx dx ÷Å‚ 2 Å2 + w2 íÅ‚ dx íÅ‚ Å‚Å‚ Rys.21.9 Schemat belki M2 J x y WprowadzajÄ…c oznaczenia =Ä…, =¾ otrzymuje siÄ™ równanie M1 J l z 2 2 3 2 Ä…(4-14¾+12¾ -3¾)+(1+¾)(1-3¾)=0 Przybliżona wartość pierwiastka 0,42d"¾md"0,58