Rozdział 25
Kanadyjczycy ukazali sprzeciw. Głównie Polary I Grizzly, oni wszyscy znali się I dorastali
przez lata razem.
Zdecydowali się na pozycję I zgodzili się na kilka podstawowych zasad, które zawierały
żadnych trwałych obrażeń prze rozdzieleniem I zajęciem pozycji członków przeciwnego zespołu.
To było wtedy gdy Bo zwracał na nich uwagę. Jakby nie mógł kiedy było tu całe miasto
Hrabstwa Ursus I lokalni Kanadyjczycy siedzący wokół oczekiwując na rozpoczęcie gry. Szybko
przeskanował tłum I zobaczył Blayne stojącą samą. Podjechał na krawędz stawu I skinął na nią.
-Co jest?- zapytał kidy staneła przed nim.
-Hm....
Zdjął hełm I pokręcił głową.
-Nie  Hm . Co jest?
-Oni siÄ™ poprostu pokazali.
-Acha.
-Nie jestem pewna czy doceniam ostatnio twój ton.
-Mój ton?
-Oznacza on że nie jestem prawdomówna.
-Może powinniśmy się wzrucić do szeryfa I mojego wuja w sprawie tego jak prawdomówna
jesteÅ›, ty z krokodylimi Å‚zami w oczach?
-Za bardzo ciÄ™ to bawi.
-Zgaduje że trochę tak. Pozatym...- pochylił się I przycisnął czoło do jej.- podoba mi się twoja
przebiegła strona, Blayne Thorpe.
Blayne uśmiechneła się.
-Twój akcent wrócił.
-Jaki akcent?
-Teraz kto nie jest prawdomówny?- odsuneła się od niego I odwróciła.
-Nie będzie pocałunku?- zawołał za nią kidy odeszła zawracając na nich wszystkich uwagę.
Blayne spojrzała na niego przez ramię.
-Czy musisz tak krzyczeć?
-Czy to oznacza nie?
-Tak. To oznacza nie. Żadnych pocałunków dla ciebie.
-Och daj spokój!- każdy zawołał, zaskakując Bo.
-Nie możesz zostawić go w zawieszeniu!
-Pocałuj go!
-Idz I go pocałuj mała!
Potem ktoś zaczął klaskać I śpiewać.
-Pocałuj go! Pocałuj go! Pocałuj go!- I każdy dołączył do niego.
Blayne podmaszerowała do niego spowrotem.
-Ciebie za to winiÄ™.
-Ty jesteś tą która zapoznała sie ze wszystkimi. Gdyby to odemnie zależało nigdy byśmy nie
oopuścili domu wuja.- pochylił się I dodał szeptem- Lub łużka.
-Nie martw się. Ciądle tam bedzie kiedy wrócimy do domu wieczorem.
Wyciągneła reće kładąc je na jego ramionach I pociągneła go w dół tak aż mogła dotrzeć do
niego nadal stojąc na palcach. Blayne pocałowała go a okrzyki I wrzaski wyblakła do niczego
więcej nirz szumu tła, kiedy pochwycił ją w obięcia I pocałował.
***********
-Oni wszyscy gapia się na nas, prawda?- Blayne zapytała kiedy się wreścię od siebie oddzielili.
-Wększość.
-To dobrze że nie jestem nieśmiała.- mrugneła do niego I odwruciła się w stronę mieszkańców,
któży mieli leżaki I ławki na zewnątrz dla wszystkich, aby usiedli, Marci uratowała miejsce dla niej.
-Wasza dwójka wygląda na szczęśliwych.- powiedziała.
-Nie tak szczęśliwi jak Grigori, kiedy wrucił do domu dziś rano.
-Hm....hm..- speszona Marci natychmiast odwruciła się w stronę stawu gdzie dwa zespoły się
rozgrzewały.- To jest bardzo ekscytujące.- wydukała.- Bardzo niewielu z nas widziało Bo
Novikowa grajÄ…cego przez lata.
-Nie macię profesjonalnego zespołu w pobliżu?
-Jedynie niewielkie zespoły niedz
wiedzi z miast daleko na północ stąd. Profesjonalne zespoły
nie przyjadą tu bo nie jesteśmy zbyt przyjemni dla innych gatunków.
-Och.- layne zastanowiła się chwilę.- Ale wszyscy byli dla mnie przyjemni.
Marci oduśmiechneła się.
-Tak byliśmy.- pochyliła się I szepneła.- Całe miasto mówi o tym jak poradziłaś sobie z Kerry-
Ann. Ona jest zwykle bardzo zastraszajÄ…ca.
-To z powodu jej małych paciorkowych oczu?- Blayne zapytała szeptem.- Bo z odrobiną
makijażu mogłabym całkowicie jej z tym pomuc.
Marci wzieła ręke Blayne pomiędzy swoje.
-Zaczynam wielbić cię Blayne Thorpe.
***************
Jego wuj jako ktoś zaufany był sędzią, poniewarz był zbyt surowy by ignorować błędy Bo,
miał opuścić krążek kiedy usłyszeli śmiech wszystkich. Na krutko zatrzymał się skupiając się na
gapiach.
-Wydaje się że twoja mała dziewczyna dopasowała się dość dobrze, Blod'dzie Novikow.-
stwierdził Raymond, najwyraz
niej pod wrażeniem.
-Ona ma to coÅ› w sobie.
-To musi być pies w niej, bo wilki....
Obie drużyny zadrwiły na zmiankę o wikach, aż Grigori pochylił się i zapytał:
-Czy dwie dziewczyniki skończą gadać, czy może powinniśmy zapomnieć o tym wszystkim I
zacząć zaplatać sobie włosy, co?
Bo skoncentrował się spowrotem na grze, starając się wyyżucić Blayne z umysłu. Nie było to
łatwe kiedy czuł jeszcze jej smak na ustach.
Jego wójek opuścił krążek I Bo podszedł do niego, starając się uzyskać nad nim kontrolę. Zły
ruch. To co powinien zrobić to pamiętać jak te improwizowane gry były zorganizowane na tym
stawie. Gdyby miał zapewne, kandyjski Polar nigdy nie byłby w stanie rozwalić czaszki Bo kijem
przed odjechaniem z krążkiem Bo.
*********************
Blayne skuliła się, gdy zobaczyła Bo na ziemi z opadającym kijem hokejowym na głowę.
Wygląda na to że na obiad będzię gęsta zupa. Lub proste dożylne karmienie.
Bo powoli usiadł kręcąc dużą głową. Prawdopodobnie całe to dzwonienie w uszach był dla
niego mylące. Ale nie trwało to długo. Podniósł głowę I warknął, jego wzrok zatrzymał się na
polarze, który zabrał jego krążek I był zajęty omijaniem bramkarza Bo.
Bo wstał.
-Oho- Marci rzekła do kobiety obok niej.- Jego kły są na zewnątrz.
-To nie są kły.- Blayne argumentowała- To są szable. Jak u potęrznych pradawnych kotów
szablozębnych.
-Pradawnych?
-Pewnie odziedziczył je po swoich dawnych przodkach mongolskich.-Blayne dodała.
-Wątpie- Locha siedząca za nimi powiedziała.- Szablozębne koty są dawno wymarłą
podrodzina kotów. Większość z nich pochodzi z północnej I połódniowej Ameryki. Lwi krewni Bo
Novikowa pochodzą ze starożytnych Chin, ale wierze że może sięgac do starożytnej Afryki, gdzie
poraz pierwszy......
Wykład lochy zakończył się, gdy Blayne odwruciła się I spojrzała na nią.
Uśmiechając się, Marci powiedziała:
-To jest moja córka Rebecca. Czy wspominałam już za ma doktorat z paleontologii?
Teraz Blayne popatrzyła na Marci.
-Jak kochany Park Jurajski?
-Ohhhh. Prawda.- dlatego że był to film który widziała.- Cóż cokolwiek. Są to kły o ile mi
wiadomo. Nie szable. On nie jest morsem.
-Mimo tego że wiadomo że może zjeść morsa.
Blayne zadrrzała:
-Dzięki za to Marci.
-Tylko udzielam siÄ™ w rozmowie kochanie.
Prawda. Pewnie że tylko się udziela.
Blayne zwróciła swoją uwagę na grę, ale oczywiści musiała trafić na moment kiedy odrobina
krwi wylądowała na jej twarzy I szyji, z biednego polara któremu zrobił coś Bo ponieważ stał na
jego drodze.
Starajac się nie śmiać, Marci sięgneła do dużej torby od projektanta, która była po części
podrużną torbą medyczną, a poczęści torebką, wyciągneła dużą białą szmatkę.
-Ty...- Marci kaszlneła śmiechem-....biedactwo. Pozwól mi się wyczyścić.
Zawsze miło wiedzieć, że chorobliwe zakłopotanie podąża za mną gdziekolwiek pójdę.
***************
Podczas przerwy Bo podjechał do lini bocznej, gdzie Blayne na niego czekała.
-Skąd ta cała krew pochodzi?- zapytał.
Spojrzała na niego ale nie odpowiedziała. Ponieważ zdawała się być w stosunkowo
nienaruszonym stanie, nie martwiło go to.
-Gra idzie całkiem dobrze, co?
-Pewnie.
Ona pewnie nie brzmiała.
-Co? Powiedz to.
-To tylko sugestia, ale może mógłbyś......
-Mógłbym co?
-Pozwolić komuś innemu szczelić gola.
-Dlaczego miałbym to zrobić?
Przetarła czoło obiema rękami.
-Ponieważ zrobienie tego byłoby bardzo fajne I nie masz absolutnie nic do stracenia?
-Z wyjątkiem mojego krążka.
Jej ręce zacisneły sie w pięści, I pomyślał że może go próbować okładać, ale obejrzała się
wzieła głęboki wdech I spróbowała ponownie.
-Tylko mężczyzna prawdziwie pewny..
-Chce być przegrany?
Tym razem zamachneła się, uderzając jego ramie I klatke piersiową tymi drobnymi pięściami
Wilko-Psa. I jego śmiech nie pomagał.
Prawda jest taka że Bo nigdy dobrowolnie nie pozwoliłby nikomu dostać jego krążka, ale
Blayne miała rację. Nie miał nic do stracenia. Ale był tu większy problem.
-Czy to sprawi że będziesz szczęśliwsza jeśli to zrobię?- zapytał.
-Tak- sykneła sfrustrowana- To by mnie uszcześliwiło.
-Zatem zrobie to.
Blayne zamrógała, pięści wyprostowała.
-Tak poprostu?
-Yep. Lubie ciebie uszczęśliwiać.
Jej uśmiech sprawił że warto było złamać jego osobiste przekonania.
-Ale nie próbuj tego w czasie rzeczywistej gry gdzie mi płacą miliony żeby wygrać.- dodał,
więc granice są jasne.
Roześmiała się wracając na swoje miejsce.
-Jakby mnie obchodziło czy zrobisz pokaz jak pies I kucyk na stadionie.
Nie. Nie uzyskał jej całej ale mężczyzna ją lubił.
*****************
Blayne wróciła na swoje miejsce, Marci przyglądała jej się z bliska.
-Co to było?
-Tylko mała rozmowa. Nic czym musiałabyś się martwić.
-Wydaje mi się że wasza dwójka staje się coraz poważniejsza.
-Staje się poważniejsza w czym?
Locha oddaliła ją machnieńciem ręki.
-Zapomnij że pytałam.
-Dobrze.
Kerry-Ann która pokazała sie tylko jak mecz się rozpoczoł, wyciągneła torbę z popkornem w
stronÄ™ Blayne.
-Gra idzie im tak dobrze, czyż nie?
-Miałaś dać mi więcej czasu.- przypomniała jej Blayne z ustami pełnymi popkornu.
-Miałam pelną wiarę w twoje umiejętności Blayne Thorpe.
-Aha- Blayne podjęła kolejną garść popkornu.- Mam pytanie.
-A jak ono brzmi, kochanie?
-Wszystkie bezpańskie psy którę ciągle znajduję. Skąd one pochodzą?
Zarówna Kerry-Ann I Marcy wzruszyły ramionami.
-Nie wiem.- Kerry-Ann przyznała.- Ciągle je znajdujemy. Sądzimy że pochodzą z jednego z
pełno ludzkiego miasta. Kilku właścicili sklepów chciała zorganizować zespół by zapolować na nie
I....uh...- studiowała Blayne chwile przed skończeniem. - Zabrać je gdzieś gdzie mogły by żyć
wiecznie I szczęśliwie na jakimś obszarze.
Nawet gdyby Marci nie wypluła swojego Sprite'a, Blayne nie kupiłaby tego nawet przez
chwilÄ™.
-Wbrew powszechnemu przekonaniu Kerry-Ann psy nie są głupie. Wiemy kiedy jedziemy do
weterynarza.
-Dobrze że tego nie zrobiliśmy, prawda?-rzuciła Kerry-Ann - W każdym razie to była tylko
sugestia.
-Aha- Blayne wzieła więcej popkornu teraz czując w pełni prawo do całego worka.- A co z
domem wiejskim?
-Jakim domem wiejskim?
-Tym w pobliżu plaży. Do którego musisz przejść przez Antarktyde aby się do niego dostać.
Marci zachichotała.
-Ona mówi o starym domku Bensona, Kerry-Ann.
-Boże. Nikt tam nie mieszka od lat. I tak nie można się stąd do niego dostać z powodu burz.
-Takie jak te?
-Są powodem przez który nie mamy już żadnych zgromadzeń biegających do okoła Hrabstwa
Ursus.-mrukneła Marci.
-Chcieli uczynić Polarom wygodę wybierając częsci obszarów gdzie panuje zimno cały rok.
Nie trzeba dodawać że poszło z
le.
-Nawet Polary nie mają ochoty przeżywać tego mrozu. To piekło dla ich futra.
-I Benson zmarł nie mając własnych młodych tak że dom pozostaje bez opieki.
-Ale to jest własność plaży, tak? Możnaby to było sprzedać, prawda?
-Komu? Pełni ludzią? Pamiętaj Blayne, oni nie wiedzą że tu jesteśmy I zamierzamy utrzymać
to w ten sposób.
-Cóż, te psy muszą skaś pochodzić I to musi zostać powstrzymane.
-Mam kilku przyjaciół w Humane Society któży mogli by się temu przyjrzeć- powiedziała jej
Marci- Zadzwonie I siÄ™ zapytam.
Blayne wtuliła się w ramiona Marci.
-Dziękuję Dr. Luntz.
-Och przestań się wygłupiać Blayne Thorpe. I daj nura.
-Co...
Krążek uderzył ją w głowę, wyrzucając Blayne na kolana córki Marci.
-Moja wina!- jeden z Kanadyjczyków krzyknął z lodu.
Marci pokręciła głową na Blayne.
-Powiedziałam zrób nura, prawda? Nie słuchasz Blayne Thorpe.
************
Bo skierował się w stronę bramkarza, mając całą opozycję bespośrednio na swoim tyłku. Oni
jez
dzili za nim prawie przez całą grę, wiedząc że jest jedynym którego muszą zatrzymać. Był
ciężko obciążony do okoła, skrzydłowy drugiego zespoły szedł na niego od frontu, ich lewa obrona
na jego plecach. Reszta zespołu Bo przemieszczała się, a bramkarz przeciwników przykucnoł,
gotowy do blokowania strzału Bo.
Czy mógł przejść przez nich wszystkich I zdobyć gola? Taa. Mógł również w tym czasie
nabawić się uderzenia w głowę I spędzić resztę nocy liżąc rany I birąc ogromne ilości proszków
przeciw bólowych, aby pozbyć się tego co będzię potwornym bólem głowy zamiast grą, co było
jego ulubionÄ… grÄ…, poza boiskiem wykonano niegrzeczny Wilczo-Psi pisk.
Korzytając z nadmiaru widzenia peryferyjnego, który dał mu prawie 360 stopniowy widok na
wszystko w okół niego, Bo zobaczył Raymond'a Chestnut'a popchniętego przez prawego
skrzydłowego drugiego zespołu. Co się z nim stanie Bo nie miał pojącia I nie obchodziła go to.
Zamiast tego krzyknÄ…Å‚:
-Chestnut!
Prawie ośmio stopowy polar zatrzymał się natychmiast I odwrócił się w jego stronę. Bo chwycił
swój kij bokiem I uderzył kogoś w twarz, a natępnie ruszył do przodu, wyrzucając krążek po
lodzie z dala od przeciwników w stronę Raymond'a. Polar zamrógał zaskoczony. Grał z Bo
przez całą szkołę, gimnazjum, liceum I nigdy ani razu Bo celowo nie podał komuś krążka.
Wydawał się tak oszołomiony, że Bo był pewny że pozwoli krążkowi przejść obok niego.
Naszczęście tego nie zrobił. Raymond zatrzymał krążek kijem, obrucił się I wysłał go tuż obok
bramkarza który dopiero sekunde pużniej zorentował się że Bo nie ma już tego cholerstwa.
Krążek popłynął w nędzną siatkę, która była używana wczasie wewnętrznych rozgrywek miasta
w ciągu ostatnich czterdziestu lat, bramkarz zanurkował za nim, jego zespół żucił się na niego.
starając mu się pomuc. To była przegrana sprawa. Krążek wleciał I Grigori rozłożył ramiona I
gwizdnął. Gra się skończyła a Raymond Chestnut dokonał zwycięskiego strzału. Tłum ryknął
potwierdzająco, każdy schodził z ławki I szedł po lodzie. Raymond ściskał ręce I oddawał
uściski nadal oszołomiony. Locha polara rzuciła się na szyję Raymond'a podobnie jak pięcioro
młodych. Zajeło to Bo dłuższy czas ale ostatecznie rozpoznał Meg D'Accosta, dziewczyne
Raymonda w liceum I najwyraz
niej partnerkÄ™ teraz.
- To było imponujące!- Blayne uśmiechneła się do niego, jej ręka trzymała worek z lodem-
Myślałam że już tego nie zrobisz.
- Musze przyznać to nie było dla mnie łatwe. A jak tam twoja glowa?
- Och no wiesz...- odgłos jak strzał odbił się od niewinnych w okół nich, niedzwiedzie I lisy,
wszyscy zamilkli, koncentrujÄ…c sie na Blayne.
Jej policzki poczerwieniały, opuściła worek z lodem, z wyjątkiem paskudnego cięcia nadal
istniejącego, nawet obrzęk zniknął. Po raz kolejny jej kości  pstrykneły z powroyem.
-Teraz znacznie lepiej- mrukneła.
- Właśnie widzę.
-Huh..- powiedział Grigori obok nich- A ja myślałem że chlopcy z Hrabstwa Ursus mają
najtwardsze głowy.
Wszyscy się zaśmiali a Bo przyciągnął zakłopotaną ale chichoczącą Blayne do siebie
przytulajÄ…c jÄ… mocno.
-Wszyscy idziemy do baru Chestnut'a na drinki- Dr.Luntz powiedziała jej klepiąc ręką w plecy
Bo- Pujdziesz z nami.
Bo pokręcił głową.
- Nie mogę. Mam rzeczy do zrobienia jak wrócę do domu Grigori'ego.
Jego wuj warknął I Blayne odsuneła się od niego.
-Jakie rzeczy?- zapytał.
WyciÄ…gnÄ…Å‚ litÄ™ ze swoich spodni hokejowych I rozwinÄ…Å‚ jÄ….
-Zobaczmy...
Zanim zdżżył przeczytać pierwszy element, Blayne zerwała sie I chwyciła papier z jego ręki,
Grigori I Marci zaśmiali się.
Bo patrzył przez chwilę na sowję pustę ręce w szoku przed przesunięciem wzroku na Blayne.
Trzymała listę dwoma rękoma I widział złe intencję w jej oczach.
-Blayne Thorpe ani mi się waż..
Za puz
no. Rozrywając listę na strzępy wyrzuciła papier w powietrzę.
-Pada śnieg!- ucieszyła się.
W przeciwieństwie do wcześniejszej tej z wujem Grigorim, Bo nie miał czasu zrobiś kopi tej
listy. Jego cennej, szczegułowej, doskonałej listy rozplanowania czasu!!! Jak ona mogła?
Bo podjechał do niej I Blayne zapiszczała I zatoczyła się do tyłu od niego.
-Nie zamierzasz zrobić nic szalonego, prawda?- zapytała.
-To była moja lista.
-To było zbyt ograniczające!- argumentowała.- Musisz nauczyć się żyć chwilą.
-A tobie potrzebna mała kąpiel w Małej rzece Niedziwedzia.
Sięgnął po nią, ale Raymond ogarnął ja ramionami I ruszył w kierunku miasta reszta dwuch
dróżyn ruszyła za nim, doping wpłynął na ninego.
- Chcesz swojego Wilko-Psa z powrotem Bold Novikow, domyślam się że masz zamiar po nia
przyjść I ją odzyskać?- Raymond krzyknął, wszyscy zaklaskali w zgodzie.
Grigori stanÄ…Å‚ teraz obok Bo.
-Chłopcy wydają się zabierac twoją dziewczynę.
-Ja nie biegam za kobietami- wciąż wkurzony o swoją listę.
-Niepowinieneś biegać za nimi. Zadna z nich nie zasługuję na to.
-Prawda.
-Oczywiście każdy wie że w mieście można umieścić wszystko cokolwiek chcę Blayne na
twoim kącie. I jeśli pujdziesz do miasta teraz ci chłobcy będą cholernie blisko oczyszczenia
baru Chestnut'a na długo przed tym zanim się tam dostaniesz.
-I..- Dr Luntz dorzuciła na środek- jest coś w Blayne Thorpe co krzyczy  Drinki dla
wszystkich . Nie sÄ…dzisz Bold'dzie Novikow?
Z krótkim oburzonym krzukiem Bo wystartowała zanim jedna cholerna kobieta puści go z
torbami.
SiBiL