Ludowa koncepcja pełni człowieczeństwa w II części "Dziadów" Adama Mickiewicza











Środa, 26 Kwietnia Imieniny obchodzą: Marzena, Maria, Klaudiusz
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Romantyzm >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???




Gdzie jestSciaga.pl
?
















Ludowa koncepcja pełni
człowieczeństwa w II części "Dziadów" Adama
Mickiewicza










kategoria:   J.polski
zakres:   Romantyzm
dodano:   2000-02-29




Adam Mickiewicz
oparł swój dramat poetycki pt. „Dziady” na ludowym obrządku, który
odbywał się w krajach Litwy, Rusi i Prus. Za życia Mickiewicza
chłopi wciąż gromadzili się w Dzień Zaduszny w ustronnych kaplicach,
aby odprawić pogański rytuał przywoływania zmarłych i ofiarowywania
im pożywienia . Mistrzem tej ceremonii był zazwyczaj miejscowy
kapłan lub starzec. W drugiej części „Dziadów” Adam Mickiewicz
przedstawia chłopów recytujących w nocy zaklęcia i przywołujących
duchy. Pierwszymi wywołanymi zjawami są dwa aniołki, które proszą o
ziarna gorczycy, ponieważ za życia były zbyt szczęśliwe, aby po
śmierci wstąpić do Nieba. Przed opuszczeniem zgromadzonego w kaplicy
ludu wygłaszają następujące upomnienie: „Bo słuchajcie i zważcie
u siebie, Że według Bożego rozkazu, Kto nie doznał goryczy
ni razu, Ten nie dozna słodyczy w niebie.” Następnie wkracza
duch złego pana, który za życia posiadał pewną małą wioskę. Po
śmierci za swe złe uczynki oraz brak współczucia i litości do
bliźniego spada na niego kara Boża; musi się tułać po świecie, jako
rozkładające się ciało. Dręczy go ogromne pragnienie oraz głód.
Otaczają go drapieżne ptaki, które porywają każdy ofiarowany mu
kęs pożywienia. Ponieważ dręczył swoich poddanych, nikt spośród
żyjących nie może mu pomóc, a drapieżne ptaki to duchy tych, których
kiedyś męczył: „Tak muszę dręczyć się wiek wiekiem,
Sprawiedliwe zrządzenia Boże! Bo kto nie był ni razu
człowiekiem, Temu człowiek nic nie pomoże." Duch trzeci to
młoda pasterka, która za życia odrzucała zaloty młodych chłopców.
Nie zaznała miłości, więc musi latać pomiędzy niebem a ziemią. Nie
chce jedzenia ofiarowanego jej przez ludzi. Prosi tylko o to, aby
młodzi wieśniacy uchwycili ją za ręce i ściągnęli na ziemie, lecz w
jej widmowym stanie nie mogą tego uczynić: „Bo słuchajmy i
zważmy u siebie, Że według Bożego rozkazu, Kto nie dotknął
ziemi ni razu, Ten nigdy nie może być w niebie.” Nauka jaka
płynie z tych trzech scenek mówi o kryteriach jakie człowiek musi
spełniać za życia, aby po śmierci móc doznać bożego odkupienia.
Według dziadów człowiek musi w swej ziemskiej egzystencji zaznać
cierpienia, miłości do innego człowieka oraz musi być litościwy,
współczujący i służyć pomocą bliźniemu, gdy ten będzie jej
potrzebował. Pełnia człowieczeństwa polega właśnie na tym, na tych
kilku zasadach, które muszą być spełniane przez człowieka, który po
swej śmierci chce się zjednoczyć z Bogiem.







Autor: SAFIR-WMF

Ocena : 5.5 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000