Modlitwa o uwolnienie od działania złych duchów
Wydaje się, i\
na szkodliwe działanie złych duchów względem
człowieka patrzymy dzisiaj z większym realizmem ni\
jeszcze
dwadzieścia lat temu.Świadomość zniewoleń duchowych jest o wiele
większa, chocia\
w skrajnych przypadkach przesadzona, prowadzi do
demonofobii; jednak na samej świadomości nie mo\
emy poprzestawać.
Nale\
y z wielką rozwagą podjąć wysiłek rozeznawania duchowego
(najlepiej wraz ze stałym spowiednikiem lub kierownikiem duchowym)
i kiedy będzie taka potrzeba, podjąć modlitwę o uwolnienie.
Modlitwa o uwolnienie nie jest prośbą skierowaną do Jezusa Chrystusa,
aby wyrzucił złego ducha; ma ona formę rozkazu wydanego złemu
duchowi w imię Jezsa, by przestał nas albo kogoś drugiego dręczyć, i
jednocześnie, aby odszedł do czeluści piekielnych, nigdy ju\
nikomu nie szkodząc. Modlitwę
tę normalnie wypowiada się w myślach (nie poruszając nawet wargami), mo\
na jednak
modlić się nią równie\
na głos, szczególnie w przypadku wspólnotowej modlitwy nad osobą
zniewoloną. Z tego względu pragnę przedstawić dwa przypadki modlitwy o uwolnienie:
pierwszy to modlitwa nad sobą samym, a drugi - nad inną osobą, z uwzględnieniem całej
grupy modlitewnej, której przewodzi kapłan.
Modlitwa osobista
Jak mówi soborowa Konstytucja o Liturgii świętej Sacrosanctum Concilium w nrze 6: "Syn
Bo\
y swoją śmiercią i zmartwychwstaniem wyrwał nas z mocy szatana", dlatego tylko w
Chrystusie jest nasze wybawienie i On jest naszą mocą. To wa\
ne, gdy\
bez względu na to,
jakimi słowami będziemy się posługiwać przy modlitwie o uwolnienie, nale\
y pamiętać, by
najpierw uwielbiać Chrystusa, a następnie w Jego mocy podjąć konkretny akt walki
duchowej. Akt ten zawiera trzy podstawowe elementy:
- stanięcie do modlitwy o uwolnienie w imię Jezusa Chrystusa;
- skierowanie wezwania do złego ducha, określające jego sposób działania i nakazujące mu
odejść od siebie;
- zabronienie złemu duchowi powrotu do siebie. Te trzy rzeczywistości stanowią tzw.
kręgosłup osobistej modlitwy o uwolnienie, wokół którego mo\
na budować poszczególne
formuły modlitewne. I tak dla przykładu, kiedy ktoś rozeznał ze swoim spowiednikiem, \
e
jest dręczony przez ducha zazdrości, mo\
e sam uło\
yć i odmawiać następującą modlitwę: "W
imię Jezusa Chrystusa, mocą sakramentu chrztu świętego, zły duchu zazdrości odejdz
ode
mnie w czeluść piekła i nie wracaj więcej. Niech moc Pana mojego Jezusa Chrystusa nie
pozwoli ci szkodzić ani mnie, ani nikomu innemu. Od daję się cały Chrystusowi i cieszę się, \
e
błogosławi mojej Siostrze (mojemu Bratu) w tym, co posiada. Niech nigdy ju\
twoje
diabelskie działania nie rodzą we mnie zazdrości. W imię Jezusa Chrystusa, zły duchu
zazdrości nie dręcz mnie ju\
więcej. Idz
do piekła i nie wracaj więcej. Amen".
Winniśmy zawsze pamiętać, by w czasie modlitwy koncentrować się na Jezusie Chrystusie, a
nie na swoich własnych słabościach lub złym duchu. Do tego ostatniego zwracamy się tylko
stanowczo, ale z nim nie prowadzimy dialogu, ani go nie prowokujemy np. kpiąc z niego.
Jako rycerze Chrystusa z wielką powagą i roztropnością prowadzimy swą modlitwę.
Wielu chrześcijan podejmuje modlitwę o uwolnienie, ale nie ze względu na potrzebę powrotu
w ramiona Ojca, lecz z chęci wyzbycia się cierpienia, zrzucenia cię\
aru, który jest wielkim i
niewygodnym duchowo, fizycznie i psychicznie balastem. Traktowanie modlitwy tylko jako
środka na powrót do dobrego samopoczucia, bez dokonania metanoi - jest wielkim
nieporozumieniem. Motywacja musi być klarowna: pragnę nadać nowy sens historii mojego
\
ycia przez przylgnięcie do Boga i \
ycie w łasce uświęcającej. Zniewolenie duchowe często
powstaje z powodu braku naszego czuwania, bądz
nawet za naszą zgodą, kiedy świadomie
idziemy za szatańską pokusą, kiedy trwamy w nałogach bądz
grzechach cię\
kich; dlatego
potrzebne jest uświadomienie sobie własnego zaniedbania i wkroczenie na drogę
naśladowania Chrystusa.
Modlitwa w grupie
Modlitwa w zespole nad osobą zniewoloną winna być prowadzona tylko w obecności kapłana
Chrystusowego i tylko wówczas, gdy osoby słu\
ące tą modlitwą są dojrzałe w wierze,
roztropne, nie doszukują się wszędzie diabła, lecz potrafią rozpoznać faktyczny jego wpływ i
obecność oraz są aktualnie w stanie łaski uświęcającej. Podstawowymi cnotami u takich
wstawienników powinny być pokora i miłość. Pokora, która pozwala wykonywać swą misję
w postawie nieu\
ytecznego sługi, oraz miłość, która przynagla do troski o dobro zbawienia
braci i sióstr w wierze.
Jak podaje w swej ksią\
ce o. Jim McManus (Uzdrowienie w Duchu Świętym, Kraków 1997),
w tego rodzaju modlitwie o uwolnienie skuteczne mo\
e być następujące postępowanie:
1. Modlitwa uwielbienia. Po święcenie czasu na radowanie się wielkim zwycięstwem
Chrystusa nad szatanem i ziem.
2. Modlitwa, by Chrystus ochraniał wszystkich, którzy biorą udział w tej posłudze. Chrystus
jest obecny, aby nas bronić i wobec tego nie musimy się bać złego ducha.
3. Modlitwa związania. Zanim naka\
emy złemu duchowi, by odszedł, najpierw
wypowiedzmy formułę związania np.: "Wszelki zły duchu, związuję cię w imię Jezusa
Chrystusa". Je\
eli wcześniej rozeznaliśmy, \
e jest to np. duch lęku, mo\
emy wypowiedzieć nad
nim taką formułę: "Związuję cię, duchu lęku, w imię Jezusa Chrystusa". Związanie ma
charakter duchowy i powoduje ograniczenie działania złego ducha w danej osobie.
4. Nakazanie złemu duchowi by odszedł. Tę część modlitwy powinien prowadzić kapłan.
Mo\
e posłu\
yć się taką formułą: "W imię Jezusa Chrystusa, mocą sakramentu święceń
kapłańskich, zły duchu lęku, nakazuję ci: wyjdz
z mojej siostry N. (mojego brata N.), udaj się
do piekła i nigdy nie wracaj. Amen".
Wa\
ną rzeczą jest, by przy odmawianiu tego nakazu pozostała część zespołu modlącego się
uwielbiała Pana Jezusa. Gdy uwolniona osoba przyłącza się do chwalenia Boga, jest to znak,
\
e dzieje się duchowe dobro i \
e zły duch odszedł. Je\
eli osoba ta nie mo\
e jeszcze uwielbiać
Boga, to znak, \
e jest ciągle w jakiś sposób związana. Warto wówczas zapytać tę osobę, co
się dzieje w jej wnętrzu, jakie przychodzą jej na myśl prawdy, obrazy, sytuacje, co czuje, z
czym się wewnętrznie zmaga, co ją blokuje? Odpowiedzi na powy\
sze pytania pozwolą
ukierunkować modlitwę w taki sposób, aby "dotknąć" nowo poznane aspekty \
ycia osoby
zniewolonej lub z
ródła jej zniewolenia, co zawsze pozytywnie wpływa na proces uwalniania.
5. Ostatnim etapem modlitwy wspólnotowej o uwolnienie winno być wezwanie Ducha
Świętego, by przyszedł i na nowo napełnił omadlanego człowieka oraz dziękczynienie Bogu
za dar wolności (lub prośba o miłosierdzie i opiekę, je\
eli do uwolnienia jeszcze nie doszło i
trzeba sprawować egzorcyzm uroczysty).
Powy\
sze etapy modlitwy o uwolnienie mocno wpisały się w Polską rzeczywistość
szczególnie w grupach Odnowy Charyzmatycznej, ale nic nie stoi na przeszkodzie, by
stosowały je grupy Rycerzy św. Michała Archanioła czy grupy modlitewne św. O. Pio,
Rycerstwa Niepokalanej albo innych ruchów działających w Kościele katolickim. Tam, gdzie
jest wspólnota wierzących, gdzie członkowie \
yją sakramentami, współpracują z kapłanem,
anga\
ują się duchowo w odnowę Kościoła i świata, posługa uwalniania winna być stopniowo
rozwijana.
Małe wspólnoty prowadzące modlitwę o uwolnienie mają szansę pięknie rozwijać się wraz z
posługą kapłańską i w zale\
ności od niej, a nie w oddzieleniu, co mogłoby prowadzić do
wielu wypaczeń, często nawet nieświadomych, związanych z manipulacją szatana. Z tego
powodu najbardziej charakterystyczną cechą grup prowadzących modlitwę o uwolnienie,
obok świętości \
ycia - poszczególnych jej członków - winno być posłuszeństwo Kościołowi
świętemu, wyra\
ające się w akceptacji posługi przez proboszcza, a w niektórych przypadkach
nawet ordynariusza miejsca. Ta ostatnia akceptacja wydaje się być wymagana w sytuacji
prowadzenia modlitwy na szerszą skalę, w ramach diecezji i odkrytego charyzmatu. W ten
sposób wierni, zaanga\
owani w posługę uwalniania, stają się uczestnikami posłannictwa
Najwy\
szego Kapłana i świadkami wiary, ujawniającej się w konkretnym działaniu
duszpasterskim w jedności Kościoła, co stanowi dodatkowy atrybut mocy dla takiej posługi.
o. Bogdan Kocańda OFMConv