Streszczenie









POWRÓT DO POPRZEDNIEJ STRONY



WYDOLNOŚĆ WYSIŁKOWA U CHORYCH Z KRYTYCZNĄ STENOZĄ MITRALNĄ A KWALIFIKACJA DO LECZENIA OPERACYJNEGO.
P. Turek *, J. Legutko *, D. Dudek *, A. Kmita *, A. Surdacki *, A. Zdzienicka **, A. Dembińska-Kieć **, J. S. Dubiel *
*II Klinika Kardiologii, **Zakład Biochemii Klinicznej Collegium Medicum UJ w Krakowie.
Część chorych mimo krytycznego zwężenia zastawki dwudzielnej cechuje skąpoobjawowość i dobra tolerancja wysiłku. W tej grupie pacjentów (NYHA - I), w obserwacji odległej, nie wykazano przewagi leczenia operacyjnego nad zachowawczym w poprawie rokowania.
Cel pracy: analiza wydolności wysiłkowej u chorych z krytyczną stenozą zastawki mitralnej w aspekcie ustalenia kryteriów kwalifikacji do leczenia operacyjnego.
Pacjenci i metodyka: u 20 chorych w wieku 50.2 +/- 6.86 lat z krytycznym zwężeniem zastawki dwudzielnej (PU = 1.18 +/- 0.23 cm2) z przewagą rytmu zatokowego (80%), wykonano limitowany objawami, echokardiograficzny test wysiłkowy. W spoczynku, na szczycie wysiłku i po jego zakończeniu pobrano próbki krwi dla oznaczenia poziomu ANF - jako wskaźnika stopnia niewydolności krążenia. W oparciu o kliniczną ocenę niewydolności krążenia, chorych podzielono na grupy: A - NYHA I (9 chorych), B - NYHA II-III (11 chorych).
Wyniki: grupy nie różniły się: powierzchnią zastawki mitralnej (1.19 +/- 0.18 cm2 /A/ vs. 1.16 +/- 0.25 cm2 /B/), EF lewej komory (LK), częstością akcji serca, wielkością lewego przedsionka, wymiarami i objętościami LK. Tolerancja wysiłku, lepsza w grupie A (108 +/- 20 Watt vs. 72 +/- 16, p<0.05) korelowała z rozkurczowym (r=0.86, p<0.01), skurczowym (r=0.71, p<0.05) wymiarem LK, objętością końcowo-rozkurczową (r=0.88, p<0.01), końcowo-skurczową (r=0.71, p<0.05), wyrzutową (r=0.94, pO.Ol) LK i pojemnością minutową (r=0.85, p<0.01). Spoczynkowa powierzchnia zastawki i gradient mitralny nie korelowały z poziomem wydolności wysiłkowej. Stwierdzono istotną zależność między poziomem ANP na szczycie wysiłku, po 5-ciu minutach od jego zakończenia oraz przyrostami jego stężenia w osoczu a stopniem niewydolności krążenia określanym klasyfikacją NYHA. Podczas wysiłku ANP istotnie bardziej narastał w grupie B, podobnie gradient mitralny, który jednak nie przekroczył progu istotności statystycznej.
Wnioski: l) Wydolność wysiłkowa u chorych z krytycznym zwężeniem zastawki mitralnej nie zależy od spoczynkowej powierzchni ujścia i gradientu mitralnego. 2) Niedopełnienie LK wydaje się być niezależnym czynnikiem determinującym wydolność wysiłkową u tych chorych. 3) U chorych zatokowych wskazania do leczenia operacyjnego muszą uwzględniać tolerancję wysiłku, ponieważ nawet w obecności krytycznego zwężenia zastawki dwudzielnej, pacjentów w klasie NYHA - I charakteryzują znacznie mniejsze przyrosty gradientu mitralnego i poziomu ANF, pomimo obciążenia ich większym wysiłkiem fizycznym.




POWRÓT DO POPRZEDNIEJ STRONY



© Copyright by Polskie Towarzystwo Kardiologiczne 1998-2000