Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
KiryłBułyczow
SPOTKANIE TYRANÓW
PODRÓWNEM
http://www.e-biblioteka.com
2003
KiryłBułyczow
SPOTKANIE TYRANÓW POD RÓWNEM
Suusszedł z przodu.
Był w długiej, białej burce generałaSkobielewa , spod której wystawał, zaczepiając o trawę, czubek
kozackiej szabli.Suus pogwizdywał marsz konnych grenadierów. Humor miał doskonały. Bo jaki może
mieć humor dyplomant szkoły desantowej, któremu udało się uciec z mechaniki kwantowej, właśnie w
taki jasny wiosenny dzień?
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Hiltupał z tyłu, kręcił ostrym nosem, jak lufąblastera , podejrzewał, że przebiegli Śniadolicy zastawili
pułapkę. Na szyi dyndał mu wycięty z plastyku, pokryty tuszem Krzyż Żelazny.
- Miejcie się na baczności, wredni Turcy! -zaryczałSuus i zaczął z rozmachem rąbać szablą twarde,
proste łodygigrutisu . Żółte kwiaty hojnie padały na burą wiosenną trawę.
Cień orbitalnej stacji Sztuk Powszechnych na sekundę zasłonił słońce. Było widać, jak na tle
oślepiająco niebieskiego nieba leciały ku niej kropkiflaerów ipitekorów . Za godzinę zacznie się koncert
symfoniczny harmonijnej doskonałości.
- Ale nuda!  powiedział nagleSuus .  Wszystko zrobione, ustalone i zatwierdzone. Żebyśmy już stąd
wreszcie odlecieli& I do roboty.
- Wiesz, co czeka nas dziś po wysokokalorycznej kolacji? -uśmiechnął sięHil .
-Coś strasznego?
- Będziemy rozpatrywać fatalny postępek dwóch wyrostków z sekcji przygotowawczej, którzy
podeptali klomb przedwideoteką .
- I tym samym naruszyli ekologiczny bilans naszego ogródka  z przesadnym obrzydzeniem w głosie
wyjęczałSuus .
Usiedli na skraju opuszczonej szosy. W szczelinach pomiędzy betonowymi płytami przebijały się
miękkie igłyriusy .
- Dobrze, że w Galaktyce jest jeszcze tyle do zrobienia.  odezwał sięHil . - Wystarczy dla nas.
- Wyobraz
sobie -Suus rozłożył na trawie białą burkę i położył się na niej, patrząc w niebo  nasze
spotkanie po jakichś czterdziestu, pięćdziesięciu latach. Wilki kosmiczne.
- Władcy.
- Niosący sprawiedliwość...
- Wyższą sprawiedliwość
- Harmonię wszechświata.
- Obdarzeni tajną świadomością wyższego celu.
I obaj zaczęli chichotać i okładać się pięściami, przy szumie motorów zbyt nisko lecącego modułu
kapsułowego  Równik - Biegun .
1.
Trzeci dzień lał deszcz.
Krople zrywały się z liści siny, a one, uwolnione od ciężaru chłodnej wody, drgały i prostowały się.
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Na leśnym lotnisku nie było już partyzantów. Gdy skończyli oczyszczać pole i ubijać kretowiska, pod
konwojem desantowej grupy SMERSZ, zaprowadzono ich w głąb lasu. Tam, w ziemiankach, mieli
czekać. Może jeszcze będą potrzebni.
O 23:40, z dwuminutowym opóz
nieniem, rozległ się warkot motorów.
Żołnierze, skuleni pod pelerynami, czatowali przy ogniskach. Na sygnał latarki, która rozbłysła pod
gałęziami starego świerku, chlusnęli benzyną na drewno i rozpalili ogniska.
 Douglas pojawił się ponad wierzchołkami i zaczął schodzić do lądowania.
Jeszcze przez minutę czy dwie słychać było buczenie osłaniających go myśliwców.
Śmigła  Douglasa obracały się jeszcze, gdy na polanę wbiegły cienie żołnierzy z grupy specjalnej.
Luk  Douglasa otworzył się, z samolotu na mokrą trawę padł owal słabego, żółtego światła. Trap
brzęknął o okrągłą burtę, przygniatając trawę. Człowiek, który pojawił się w luku za pilotem, zatrzymał
się, wpatrując się w ciemność.
- Wszystko w porządku  odezwał się major.
Jego słowa zagłuszył trzask motoru niemieckiej zdobycznej tankietki.
W tankietce było zimno i trzęsło. Bardzo trzęsło. Stalin dłuższy czas próbował rozpalić fajkę, ale
zapałki gasły.
Siedzący obok major, bardzo uważając, aby nie dotknąć ramienia Stalina, podał mu zapalniczkę,
zrobioną z naboju karabinowego.
Stalin wziął ją w milczeniu, ale odechciało mu się palić.
- Długo będziemy jechać? -zapytał .
- Zaraz będzie droga - odpowiedział major.
Tankietka wpełzając na nasyp, zadarła przód do góry i Stalin przygniótł majora. Nie odezwał się , ale
major powiedział:
- Nic nie szkodzi.
- Dają sygnały - powiedział kierowca tankietki.
Tankietka zamarła.
- To oni? -zapytał Stalin.
- Dwa błyski. Jeden. Jeszcze dwa. Oni. -odparł major.
Stalin milcząc przesunął się w stronę luku.
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Major pomógł go otworzyć. Chciał coś powiedzieć. Z trudem się powstrzymał.
- Nie denerwujcie się - powiedział Stalin. - Czekajcie, tak jak było ustalone. Będę za dwie godziny.
Stalin zrobił kilka kroków w stronę ciemnej plamy na szarej, mokrej drodze. Zatrzymał się. Wyjął z
kieszeni płaszcza zapalniczkę, ale znowu nie zapalił. Czuł na plecach wzrok i strach majora.
Przy niskim, czarnym mercedesie stali ludzie w lśniących, czarnych płaszczach. Połysk płaszczy
sprawiał wrażenie, że są przedłużeniem samochodu.
Jeden z nich zręcznie i nawet elegancko otworzył drzwi. Stalin nie patrzył na ich twarze.
Drzwi zamknęły się. Mercedes ruszył. Stalin odnotował, że resory Mercedesa są lepsze niżzisowskie .
Jechali około 40 minut. Obok Stalina siedział oficer w lśniącym płaszczu. Duże, ciężkie dłonie
spoczywały na kolanach. Stalin widział cyferblat jego zegarka z zielonkawymi fosforyzującymi cyframi.
Zatrzymali się raz, przy punkcie kontrolnym. Człowiek obok kierowcy opuścił szybę i od razu zrobiło
się rześko. Podał hasło. Stalin nie słuchał. Gdy dojechali na miejsce, Stalinowi zdrętwiała noga.
Wychodząc z mercedesa omal nie krzyknął z bólu. Zachwiał się. Oficer w lśniącym płaszczu zdążył
podać mu dłoń i Stalin oparł się na niej. Przed jego twarzą znalazły się naszywki oficera. Lśniące
sześciany. Stalin pomyślał, że po powrocie trzeba będzie się zapoznać z dystynkcjami SS. Zresztą,
wątpliwe, żeby ta informacja kiedykolwiek się przydała.
Hitler powitał go na schodach bunkra.
Drzwi na górze zadz
więczały, wsuwając się w ścianę.
- Nie ma tu nikogo - powiedział Hitler. - Tylko ja i ty. Rozbieraj się, pomogę ci.
Hitler powiesił płaszcz Stalina na wieszaku z jelenich rogów. Ściany były szare. Po środku długiego,
niskiego pokoju bez okien stał stół. Na nim leżała duża mapa.
- MójSzaposznikow oddałby pół życia, za jedno spojrzenie na to  uśmiechnął się Stalin.
Objęli się. Hitler zmienił się przez te miesiące, gdy się nie widzieli. Worki pod oczami, drgający
policzek...
- Ty też nie odmłodniałeś - Hitler odgadł myśli Stalina. - Podejdz
tu.
Przeszli do następnego pomieszczenia. Stała tam czarna, skórzana kanapa i kilka krzeseł. Na niskim
stole dziwne zestawienie: butelki z winem i sokiem, i mleko w kryształowej karafce.
- Obsłuż się sam. -powiedział Hitler. - Jest tutaj twoje wino.
- A z ciebie ciągle taki abstynent? -zapytał Stalin.
- Muszę się podleczyć - powiedział Hitler. - Tutaj nie ma lekarzy, sami znachorzy.Nawiedzeńcy .
- Wytrzymaj.
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Nalał pełen kielichkinsmarauli . Ciągle nie mógł się rozgrzać. W bunkrze było ciepło, ale w kościach
czuł jeszcze chłód podróży.
- Jak się tu dostałeś? -zapytał Hitler.
- Normalnie. Nawet się zdrzemnąłem w samolocie.
- Leciałeś  Douglasem ?
- Tak.
- Namierzyli cię - powiedział Hitler. - Zameldowano mi. Dobrze, że zrobili to zanim zaczęli strzelać.
- Miałem niezłe myśliwce. Asy.
-  Jaki ?
- Tajemnica wojskowa - uśmiechnął się Stalin.
Można już było zapalić.
Hitler skrzywił się.
- Dym z fajki też ci przeszkadza?
- To szkodliwe
- Starzejemy się - powiedział Stalin. - Jak nasi?
- Prawie nikogo nie widuję - westchnął Hitler. - Miałem depeszę odYamamoto . Nie jest zadowolony z
McArthura .
- Ledwo odradziłemMaotsouce - powiedział Stalin - uderzenie na Daleki Wschód. On to ma dziwne
pomysły.
- Zastanawiałeś się - powiedział Hitler - jak styl życia, codzienne otoczenie, nas zmienia? Zaczynamy
serio traktować swoje obowiązki.
- Mnie to nie dotyczy - mruknął Stalin.
- Słusznie, niech się tym zajmują analitycy w domu.
- Strasznie się stęskniłem za domem.
- Jeszcze trzy lata - Hitler ostrożnie nalał mleka do szklanki. - Dobre mleko tu mają. Krowy jedzą leśne
trawy.
- Tobie trzy. A mnie, prawdopodobnie dużo więcej. Obawiam się, że całe dziesięć.
- Wrócę i postaram się wyciągnąć ciebie - powiedział Hitler.
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Przeszli do większego pokoju, do stołu.
- Nie zgadzam się z centralą - rzekł Stalin. - Dlatego prosiłem cię o spotkanie.
- Domyśliłem się - odpowiedział Hitler. - Podejrzewam nawet, o co będziesz prosił.
Stalin postukał fajką w środek mapy. Na mapę upadła iskra i Hitler szybko strzepnął ją na podłogę.
- To Stalingrad  odezwał się Stalin. - Nie oddam ci go.
- Ale w centrali uważają, że powinieneś zatrzymać mnie przed Uralem  odparł Hitler.
- A twoim zdaniem?
- Egoistycznie zgadzam się z tobą  odezwał się Hitler - zajęcie Stalingradu przedłuży wojnę o pół roku.
To znaczy, o pół roku póz
niej będę w domu. Boję się, że po prostu nie dożyję.
- Egoistycznie - powtórzył Stalin. - Nie mówimy teraz o twoim egoizmie, mały chłopczyku.
- Twoje argumenty?
- Spełniliśmy demograficzne żądania centrali - powiedział Stalin. - Obliczyłem niedawno: począwszy od
1914 roku Rosja straciła 50 milionów ludzi, prawie połowę ludności.
- Rosjanie szybko się rozmnażają - zauważył Hitler.
- Ty też miałeś w to swój wkład.
- Nie dużo więcej, niż było zaplanowane.
- Dobrze im siedzieć przy komputerach - powiedział Stalin z nieoczekiwaną goryczą. - Kraj doszedł do
kresu wytrzymałości! Gdy planujemy zagładę japońskich samurajów i rozrzucamy nosicieli genetyki
samurajstwa - japoński korpus oficerski - po wyspach Oceanu Spokojnego, żeby wytępić go rękami
McArthura , wiem, że to słuszne. Gdy katastrofalnie osłabiamy Rosję, rozumiejąc, że w przeciwnym
wypadku stanie się ona zagrożeniem dla dalszego rozwoju ziemskiej cywilizacji, że pochłonie
demokracje Zachodu, idę na to. Gdy podrywamy i zgniatamy niemiecki militaryzm, organizując pierwszą
wojnę światową, popierając faszyzm, rzucając twoje armie w maszynkę do mięsa, logika centrali jest dla
mnie jasna. Ale teraz doszło do nadwyżki. Zagłada moich armii pod Stalingradem, likwidacja ludności na
Powołżu iZakaukaziu nie dają już efektu progresu. Niewykluczone, że twoje armie dotrą do Uralu i Azji
Środkowej - a przecież właśnie tam odesłaliśmy te mózgi kraju, które przydadzą się w przyszłości.
- Człowiek nie ma szans w pojedynku z komputerem - powiedział Hitler. - Uczyli nas tego w szkole,
mójSuus . Z wiekiem stałeś się sentymentalny. Obawiam się, że zacząłeś utożsamiać się z krajem, do
którego cię wysłano. Przyznaj się, że od czasu do czasu miło jest być bożyszczem, żywym bogiem.
- Widziałem niedawno kronikę. Stoisz na trybunie. Dosłownie szalejesz. Ohydne widowisko.
- A widzisz, dopiekłem ci do żywego  uśmiechnął się Hitler. - Napij się mleka. Tutejsze krowy jedzą
leśne trawy.
- Powtarzasz się.
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Stalin patrzył na mapę.
- Dziwna i straszna planeta  odezwał się Hitler.  Gdyby to zależało ode mnie, skreśliłbym ją z listy
progresu. Niech się nawzajem pozjadają. Ile wart jest ten chorobliwy kult tyranów! Im więcej ludzi
zabijasz, tym bardziej cię uwielbiają.
- Pod tym względem w porównaniu ze mną jesteś malutki.
- Być może. Dlatego nawet trąby głośniej trąbią na twoją cześć.
Stali i patrzyli na mapę.
Potem odezwał się Hitler:
- Czas na ciebie.
- Kiedy się połączysz z centralą? -spytał Stalin.
- Dziś w nocy. Poprę twoją prośbę. Tak bardzo chcę do domu ...
Odprowadził Stalina do schodów.
- Pamiętasz, jak byliśmy chłopcami, marzyliśmy o bitwach i bohaterskich czynach.
- Nie wiedzieliśmy wtedy, jak pachną rzeki krwi - powiedział Stalin.
- Ale służymy wielkiej i szlachetnej sprawie. Kiedyś, gdy ziemska cywilizacja osiągnie harmonię, będą
nas sławić .. Już nie jako tyranów.
- Bywa - mruknął Stalin.
- Poprę twoją prośbę.
Stalin wyszedł na deszcz. Mercedes stał przy wejściu do bunkra. Płaszcz nie zdążył wyschnąć, było w
nim zimno i wstrętnie. Bardzo wysoko, pod niewidocznymi przez chmury gwiazdami, narastał niewyraz
ny
huk. Lecą  SB , pomyślał Stalin. Dałem rozkaz nalotu na Berlin i prawie o tym zapomniałem. A one lecą.
Niemieccy oficerowie zamarli patrząc w niebo.
Już w tankietce, wracając na partyzanckie lotnisko i odwracając się od majora, którego nagle chwycił
atak kaszlu, Stalin pomyślał, że należałoby zwiększyć racje pisarzom, ewakuowanym doCzystopola . W
nawale spraw ciągle o tym zapominał. A zresztą, jeżeli ci powymierają, znajdą się inni. W gruncie rzeczy
to nieistotne.
2.
Siedzieli na skraju opuszczonej, zapomnianej szosy. Pomiędzy starymi, betonowymi płytami rosły
krzakiriusy . W promieniach zachodzącego słońca lecący wysokopitekor rozbłyskiwał niczym iskra.
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Suuszerwał z
dz
bło trawy i zaczął je żuć.
- Wiesz, za czym tęsknię? -powiedział . - Za łykiem gruzińskiego wina.
- Nie mogę podzielić twojej tęsknoty - odparłHil . Zdrowy tryb życia i kilka udanych operacji zrobiło
swoje. Wydawał się o wiele młodszy niż trzydzieści lat temu, według chrześcijańskiej rachuby czasu
jesienią 1942 roku, w bunkrze podRównem . - Myśl o tej planecie jest dla mnie wstrętna.
- Wiem czemu -Suus pogładził siwe wąsy. Nawet po powrocie do domu nie mógł z nich zrezygnować. -
Bo poniosłeś klęskę. Pamiętasz, robiłeś mi wyrzuty, że na pewnym etapie zacząłem utożsamiać się z
socjumem , którym kierowałem?
- Nie chodzi o klęskę. Zawsze wstrętny był mi ustrój, który musiałem stworzyć i maska, którą nosiłem.
Hilpołożył się na plecach i mrużąc oczy patrzył na niebieskie niebo.
- Możliwe - powiedział po przerwie - że to z powodu strachu. Strachu przed śmiercią w kwietniu
czterdziestego piątego..
- Nasi wyciągnęli cię w ostatniej chwili. -przyznałSuus . - Jakie wiadomości z Ziemi?
- Wiesz przecież.
- Wiem. Ale myślę, że robimy błąd.
- A ja podzielam stanowisko centrali.
- Ale tyle wysiłku! Tyle ofiar! Jeśli się nie mylę, w ciągu tych lat zginęło tam szesnastu naszych.
- Siedemnastu - poprawiłHil .
- Takie ofiary i wszystko na próżno. Nie trzeba było przerywać kontaktu.
- W naszym wielkim dziele zdarzają się błędy - powiedziałHil . - Jeśli cywilizacja zabrnęła w ślepą
uliczkę, dalsze ofiary nie mają sensu.
- To znaczy, że kiepsko pracowaliśmy.
- Pracowaliśmy dobrze  nie zgodził sięHil . - Oddaliśmy Ziemi najlepsze lata życia. Staraliśmy się ...
- Kiedy doprowadzą się do zagłady, według obliczeń centrali?
- Za dwadzieścia lat ...
- Do diabła! -wykrzyknął po rosyjskuSuus . - Pół życia za kielichkinsmaraunli !
- Powinieneś pójść do psychiatry  wygłosił mentorskim tonemHil .
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
KONIEC