Enochianie są małą liczebnie grupą wpisującą się w tradycję hermetyczną. Nie są znani poza kręgami hermetycznymi. Żyją w izolacji, poświęcając czas na studiowanie swoich tajemnic, unikając konfliktów zewnętrznych. Inni magowie traktują ich z mieszaniną irytacji, zaniepokojenia i szacunku.

Nie mając realnych wpływów, wywarli wielki wpływ na kształtowanie się magii hermetycznej. Wielu magów poszukuje podstaw wszechświata - enochianie uważają, że je znaleźli, lecz inni podchodzą do tych oświadczeń sceptycznie. Enochianie nie wdają się w dyskusje i skupiają się nieporuszeni na swojej pracy.

Magia enochiańska narodziła się 20 kweitnia1587, gdy dr John Dee, sławny mag elżbietański wraz ze swoim pomocnikiem i medium Edwardem Kelly napotkali istotę, która przedstawiła się jako archanioł Rafael i dała im tablicę liter znaną dziś jako "Wielka Tablica" lub "Tablica czterech strażnic". Miała zawierać tajemne imiona archaniołów. Magowie zaczęli z nią eksperymentować i odkryli, że są w stanie wezwać hierarchie duchów; z wiedzy przekazanej im przez Rafaela i te duchy stworzyli enochiańską teorię magii.

Teoria ta jest złożona i hierarchiczna. Każda istota ma swojego zwierzchnika, który z kolei ma swojego zwierzchnika. By mieć nad czymś kontrolę, mag musi wezwać siłę kontrolującą daną sferę życia. By zgasić ogień, mag musi wezwać siłę mającą władzę gaszenia ognia. Można też wezwać zwierzchność tej siły, anioła władającego wszystkimi aniołami ognia, lecz to byłoby ryzykowne, bo ten mógłby się rozgniewać będąc wezwanym do tak trywialnego zadania.

Magia enochiańska wykorzystuje język enochiański. Według enochian jest to prawdziwy język, którym mówią anioły. Jest to złożony język, prawie pozbawione samogłosek i nie mający swojego odpowiednika w żadnym ziemskim języku. Wielu magów przyznaje, że w tym języku tkwi wielka moc i niektórzy nie-enochianie również go używają w swoich rytuałach. Enochianie przywiązują wielką wagę do jego prawidłowej wymowy, wierząc, że język ten jest tak potężny, że źle wymówiona litera może sprowadzić na maga zagładę.

Maia enochiańska opiera się na tajemnych imionach archaniołów, aniołów i demonów, zawartych w Wielkiej Tablicy, będącej prosokątem o wymiarach 27 na 25, zawierającym litery nie posiadające żadnego znaczenia dla nie-enochianina. Te litery przedstawiają prawdziwą hierarchię sił we wszechświecie. Jest to mapa świata, zawierająca imię każdego anioła i demona. W tablicy zawarte jest wszystko, nawet los każdego pojedynczego człowieka, a nawet los kosmosu.

Teoria przedstawia się w skrócie następująco: Na jej szczycie jest Najwyższy, Niepoznany, Prawdziwa Siła. Ten czysty stan istnienia pozwolił małej części siebie upaść w dół, do świata materii, tworząc wszechświat. Siła podzieliła się na cztery żywioły, z których każdy jest rządzony tajemnym imieniem, a także trzema boskimi imionami. Te dwanaście imion wiąże się z dwunastoma znakami zodiaku. Każdy żywioł jst również rządzony przez planetarnych władców żywiołów. Żywioły mieszają się, tworząc szesnaście pod-żywiołów, jak Woda-Powietrza lub Ogień-Ognia. Każdy z tych pod-żywiołów jest rządzony dwoma imionami Boga - jedno z nich służy do wezwania aniołów pod-żywiołu, a drugie do ich kontrolowania. W końcu są kokademony, najprostsze byty, którym przypadła czarna robota tworzenia wszechświata. Jest 1024 większych kokademonów i wiele pomniejszych.

Wszechświat dzieli się na 33 aethyry, oddzielone od siebie nieprzekraczalnymi ścianami. Świat fizyczny jest najniższym z aethyrów.

Wszystko, co się dzieje, jest częścią Wielkiego Planu. Nic nie jest przypadkowe. Mag musi zrozumieć swój Plan i wykonywać swój obowiązek przypisany mu w Planie. Plan Wszechwiata jest objaśniony w czterdziestu ośmiu kluczach, 19 krótkich inwokacjach po enochiańsku. Ostatni klucz, "zew trzydziestu aethyrów", jest liczony jako 30 kluczy. Enochianie spędzają większość czasu studiując klucze, które muszą znac na pamięć i które są niezbędne w jakiejkolwiek magicznej operacji.
By użyć magii, enochianin wzywa anioły lub demony używając ich świętych imion. Jest to bardzo rytualistyczny i czasochłonny system. Magia enochiańska wymaga opanowania wymowy języka enochiańskiego. Enochianie nie używają z reguły magii poza swoją świątynią, choć mogą wysyłać duchy dla wykonania dla nich określonych zadań.

Enochianie wolą komunikować się z duchami przez kryształ lub czarne lustro niż bezpośrednio je wzywać, wierząc, że duchy nie lubią pojawiać się w fizycznym ciele.

Jako swojej świątyni enochianie używają miejsca zawierającego nie tylko magiczny krąg, ale także należycie konsekrowanego według drobiazgowych wskazań. Na ołtarzu często znajduje się Wielka Tablica, a na ścianach wiszą tablice pod-żywiołów. Na ścianach sa symbole namalowane w wyznaczonym astrologicznie odpowiednim momencie. Przed wejściem do świątyni mag dokonuje oczyszczenia, a wewnętrz nosi szaty rytualne.

Ich magia jest usztywniona i cokolwiek nieprzyjazna dla użytkownika, ale nikt nie zaprzecza jej mocy.

Enochianie rzadko szkolą uczniów od podstaw. Większość enochian wywodzi się z zakonów hermetycznych, spośród ludzi, którzy zetknęli się z enochiańską wizją świata i zafascynowali się nią. Niektórzy nigdy nie mieli ludzkiego nauczyciela, duchy skontaktowały się bezpośrednio z nimi.

Enochianie są samotnikami i rzadko angażują się w działania i sprawy dotyczące innych tradycji, utrzymując najwyżej kontakty towarzyskie. Starzy enochianie, którzy spędzili więcej czasu rozmawiając z duchami niż z ludźmi są aspołeczni. Mówią w bardzo sformalizowany sposób i myślą kategoriami cokolwiek obcymi dla zwyczajnego człowieka. Czasem jednak próbują wyjaśnić swój system innym i wtedy czynią to z zadziwiającą cierpliwością.

W praktyce enochianin zna swoje miejsce w kosmicznej hierarchii i wpada w gniew, gdy ktoś próbuje wejść na jego teren.