Do wsi powraca żebraczka Agata. Dziwi się, że wiosną, gdy na polu tyle roboty, nikt nie pracuje. Kobieta zostaje poinformowana, że wszyscy mężczyźni zostali aresztowani i od trzech tygodni siedzą w kryminale. Wśród nielicznych mężczyzn, którzy pozostali we wsi jest między innymi ciężko ranny Boryna oraz wójt, z którym romansuje Jagna. W chacie Boryny gospodarzy Hanka. Przychodzi Roch z wiadomościami o Antku. Przekazuje również dyspozycje od więźnia, któremu grozi największa kara (za morderstwo). Maciej, który chwilowo odzyskał przytomność, informuje synową, gdzie są ukryte pieniądze. Nakazuje Hance wykorzystanie ich, by pomóc Antkowi. Wichura niszczy dach chałupy Weroniki (siostry Hanki). Trwają przygotowania do świąt. W Wielkanoc kobiety udają się do aresztowanych mężczyzn. Ponieważ Antek z dystansem traktował żonę, Hanka jest po tej wizycie bardzo smutna. Jagna jest zafascynowana Jasiem, który uczy się, by zostać księdzem. Wybucha pożar. Pali się dworski folwark. Mieszkańcy Lipiec czują satysfakcję. Hanka rodzi syna ?Rocha. Ponieważ samotne kobiety nie nadążają z wiosennymi obowiązkami i robotą, czują ogromną radość, gdy Roch informuje je, że mieszkańcy sąsiadujących wsi przyjdą z pomocą. Po wsi roznosi się wieść, ze mężczyźni rychło powrócą do domów. Hanka obawia się, że mąż, któremu grozi większa kara za zabójstwo, nie powróci z innymi chłopami. Jej obawy okazują się zasadne. Grunty na Podlesiu są mierzone przez Niemców. Roch angażuje się w sprawę zwolnienia Antka. Pijany wójt zostaje przyłapany z Jagną w lesie. Para spała w zaroślach. Trwają przygotowania związane z Bożym Ciałem (strojenie ołtarzy). Chłopi radzą się, co zrobić, by Niemcy nie osiedli się na Podlesiu. Rozważają kwestię pogodzenia się z dziedzicem, który miałby nadać ziemię w zamian za las. Jagna ma przeciwko sobie całą wieś. Istnieje możliwość wypuszczenia Antka za poręczeniem. Żona więźnia decyduje się na wpłacenie kaucji. Dominikowa kłóci się z synem. Nie wyraża zgody na małżeństwo Szymka z Nastką (Nastka pochodzi z rodziny nie posiadającej wielkich gruntów). Konflikt kończy się poważnym urazem kobiety (oparzenie) i wypędzeniem syna z chałupy. Sianokosy. Boryna, odzyskawszy przytomność, udaje się na pole, gdzie wykonuje gesty typowe dla siejącego rolnika. Borynie ukazuje się Bóg, który wzywa swego parobka. Mężczyzna umiera.