Biologia Ściągi, Sciaga, Ściąga, Sciagi Prace Dla Maturzystów Matura Bez Bólu Biologialllll
BIOLOGIA ::Ściągi, Sciaga, Ściąga, Sciagi :: Prace dla maturzystów. Matura bez bólu. BiologiaŚCIĄGI I MATERIAŁY DLA MATURZYSTÓW Z BIOLOGII BIOLOGIA
SCIAGI ORAZ DUŻO MATERIAŁÓW DO MATURY BIOLOGIA Na stronie tej znajdziesz materiały oraz ściągi interesujące każdego maturzystę. Jeśli interesują Cię ściągi z przedmiotów takich jak Biologia, Historia, Język polski, Średniowiecze, Matematyka, fizyka, polski, angielski, fizyka to materiały z tych przedmiotów się tutaj znajdują. Są to prace które wyszukałem w sieci. Większość ściąg jest dostępna za free. Możesz przysłać mi swoje ściągi, a na pewno żadna ściąga nie zostanie pominięta. Matura zdana na 100%. BiologiaAntyk Antyk Sredniowiecze Sredniowiecze Renesans Renesans Barok Barok Oswiecenie Oswiecenie Romantyzm Romantyzm Pozytywizm Pozytywizm Mloda Polska Mloda Polska Dwudziestolecie Dwudziestolecie Wspolczesna Wspolczesna Wypracowania Wypracowania 1 Kwiecień imieniny: Grażyna, Zbigniew, Teodor - Prima aprilis
Wszystkich materiałów 3174 Biologia wszystkich materiałów z biologii 638
Jamochłony – charakterystyka Jamochłon ogólnie dwuwarstwowy worek ze specjalnymi wyrostkami (czułkami bądź ramionami). Budowa: - Stułbia występuje tylko w postaci polipa. Ciało jej wygląda jak wydłużony worek przymocowany do podłoża tzw. stopą. W górnej cz. ciała występuje wieniec 6-12 czułków okalających otw. gębowy. - Meduza dojrzałej chełbii przypomina parasol bez rączki. Na spodniej stronie parasola znajduje się czworokątny otwór gębowy. W jego rogach na boki rozchodzą się ramiona, służące do chwytania zdobyczy. Na krawędziach często występują ciałka brzegowe, spełniające funkcje zmysłowe. Symetria promienista: Jamochłony od początku istnienia wykazywały tę cechę. Dla tego typu org. ważniejsze jest odróżnianie góry od dołu niż konkretnych kierunków Budowa ściany ciała jamochłonów: Przedmiot: BiologiaStron: 2
Jamochłony, plazińce i nicienie Stułbiopławy(stułbia pospolita), krążkopławy(chełbia modra), koralowce(ukwiał, k szlachetny) Polip Pokolenie bezpłciowe, Osiadły tryb życia otwór gębowy na górze zakończ wieńcem czułek Cienka mezoglea, Wydłużony cylindryczny meduza Pokolenie płciowe, Wolno żyjący Otwór gębowy na dole otoczony 4 ramionami Gruba mezoglea, Kształt dzwonowaty. Podobieństwa: Promienista budowa ciała, wiele osi symetrii, niedrożna jama gastralna, budowa dwuwarstwowa (epiderma-kom. nabłonkowo-mięśniowa, nerwowe, zmysłowe, gruczołowe, parzydełkowe; gastroderma-kom. rozrodcze, gruczołowe) ZNACZENIE – Przedmiot: BiologiaStron: 2
Jądro komórkowe Kształt jądra komórkowego może być różny:kulisty,soczewkowaty,wrzecionowaty,itp Wielkość jądra zależna jest od typu komórki i wynosi od 0,5-600 nanometrów.Z reguły występuje ono we wszystkich żywych komórkach;znane są także komórki(bakterie i sinice) nie mające uorganizowanego jądra.Istnieja również komórki wielojądrowe(komórczaki). Przedmiot: BiologiaStron: 1
JĄDRO KOMÓRKOWE I CHROMOSOMY Jądro znajduje się w każdej komórce. Organizmy zawierające w komórkach jądra należą do eukariota. Organizmy z komórkami bez jąder należą do prokariota - należą tu: bakterie i sinice. Jądro otaczają błony białkowo lipidowe wybiórczo przepuszczalne, duże cząsteczki np. emeryna przechodzą przez błonę tam, gdzie są ośmiościenne pory. Wnętrze jądra wypełnia kardiolimfa. Zewnętrzna błona jądrowa łączy się z szorstkim reticulum endoplazmatycznym tworząc układ chłonny. W komórkach bakterii i sinic genofor - nukleoid ( pojedyncza nić ) jest zawieszony w DNA. W tych komórkach nie zachodzi podział mitotyczny, ani mejotyczny. Przedmiot: BiologiaStron: 1
Jądro komórkowe i chromosomy Jądro znajduje się w każdej komórce. Organizmy zawierające w komórkach jądra należą do eukariota. Organizmy z komórkami bez jąder należą do prokariota - należą tu: bakterie i sinice. Jądro otaczają błony białkowo lipidowe wybiórczo przepuszczalne, duże cząsteczki np. emeryna przechodzą przez błonę tam, gdzie są ośmiościenne pory. Wnętrze jądra wypełnia kardiolimfa.
Zewnętrzna błona jądrowa łączy się z szorstkim reticulum endoplazmatycznym tworząc układ chłonny. W komórkach bakterii i sinic genofor - nukleoid ( pojedyncza nić ) jest zawieszony w DNA. W tych komórkach nie zachodzi podział mitotyczny, ani mejotyczny. Przedmiot: BiologiaStron: 4
Jądro komórkowe, plastydy, mitochondrium JĄDRO KOMÓRKOWE: centrum, mózg komórki. Kształt kulisty, fasolkoawaty, okrągły, występują na ogół pojedyńczo Ale może być ich więcej lub wcale (czerwone krwinki) Jądro otoczone jest podwójną otoczką jądrową (zew. i wew.) Zew. Nadaje kształt jądru i izoluje od reszty komórek. Zew. łączy się z siateczką plazmatyczną. Otoczka jądrowa nie jest szczelna. Jest porowata, poprzebijana otworami, ale nie są na tyle duże aby DNA nie mogło opuścić jądra. Jest to subst. Skład. Się Przede wszystkim z białek, fosfolipidów podobnych do cytoplazmy. MITOCHONDRIUM: organellum otoczone po2 Przedmiot: BiologiaStron: 2
Jelita Jelito, stanowi najdłuższy odcinek przewodu pokarmowego u kręgowców rozpoczynający się za żołądkiem a kończący się odbytnicą lub stekiem. U większości bezkręgowców jelitem nazywa się cały przewód pokarmowy. Ściana jelita zbudowana jest z błony śluzowej, błony mięśniowej (tkanka mięśniowa) i otrzewnej. U ssaków więc też u człowieka wyróżniamy jelito cienkie i grube. Jelito cienkie
Jelito cienkie, ma długość 5-6 m, składa się z dwunastnicy, jelita czczego czyli próżnego i jelita krętego czyli biodrowego. Jelito cienkie charakteryzuje się obecnością w błonie śluzowej fałdów okrężnych i na nich osadzonych kosmków jelitowych, które w bardzo dużym stopniu zwiększają powierzchnię resorpcyjną (wchłaniania).
W jelicie cienkim odbywa się końcowy rozkład pokarmów (trawienie), cukrów do glukozy względnie fruktozy, tłuszczów do kwasów tłuszczowych: glicerolu, białek do aminokwasów. Z tego jelita resorbowane są do krwi cukry proste i aminokwasy, a do limfy( chłonki) kwasy tłuszczowe (enzymy trawienne).
Jelito grube Przedmiot: BiologiaStron: 2
Jemioła Jemioła jest półpasożytniczym krzewem osiągającym 20-50 cm wysokości. Żyje do 50, a nawet 70 lat. Występuje w Europie, Afryce, Azji i Australii, na terenach z łagodnymi zimami, od nizin do terenów pagórkowatych, niekiedy w górach do wysokości 1300 m n.p.m. Wyróżnia się około 100 gatunków, ale najczęściej można spotkać trzy następujące: - Jemioła zwyczajna czyli pospolita (viscum album) - występuje głównie na drzewach liściastych, jak topole, wierzby, brzozy, graby, lipy, robinie, kasztany i drzewa owocowe, oraz na sosnach (pospolita w Polsce) - Jemioła jodłowa (viscum abietis) - występuje wyłącznie na jodłach. - Jemioła rozpierzchła (viscum laxum) - występuje na sosnach i świerkach. Jemioła ma kształt kulisty, przypominający wronie gniazdo, o średnicy dochodzącej do 1 m. Jest rośliną żółtozieloną, posiada widełkowato rozgałęzione pędy. Na podstawie liczby rozwidleń (jedno na rok) można określić wiek krzewu. Liście jemioły są pojedyncze, ułożone naprzeciwległe, skórzaste, twarde, zimozielone, podługowate, podłużnie językowate, o niewyraźnym, równoległym unerwieniu. Są one po obu stronach jednakowo żółto-zielone. Osiągają długość 3-6 cm., szerokość 2 cm. Na szczycie są tępe, nie przebarwiają się. Po ok. 15 miesiącach opadają zielone. Przedmiot: BiologiaStron: 3
Kampinoski Park Narodowy Utworzony został 16.01.1959 r. Ogólna powierzchnia wynosi 35765 ha, lasy zajmują 74% tej powierzchni. Osobliwością jest łoś, będący symbolem parku. Park chroni resztki dawnej Puszczy Kampinoskiej, w dużym stopniu przekształconej gospodarką człowieka. Zachowane w nim są fragmenty zespołów leśnych naturalnych (bory, lasy mieszane, grądy), ostępy bagien i torfowisk, krajobraz wydmowo-leśny (wydmy śródlądów). Park reprezentuje przyrodę nizin środkowopolskich. Przeważają w nim drzewostany sosnowe, w miejscach wilgotnych las dębowo-grabowo-sosnowy, na bagnach las olszowo-brzozowy, tzw. ols z domieszką jesionu. Ciekawsze składniki flory to: brzoza czarna, gnidosz królewski, modrzewnica północna. Ogółem w parku występuje 1000 gatunków roślin naczyniowych oraz wiele niższych. Kampinos jest siedliskiem takich zwierząt, jak: dzik, jeleń, sarna, lis, borsuk, zając, królik, wiewiórka, łasica, kuna leśna, tchórz, orzesznica, ryjówka, bóbr, bocian czarny, żuraw, sokół wędrowny, czapla siwa, sowa błotna, ropucha paskówka. Na około 5000 gatunków zwierząt ponad 4000 stanowią owady (głównie biegacze i mrówki) oraz 500 gatunków kręgowców. Przedmiot: BiologiaStron: 1
Karaczan Wschodni Karaczan wschodni (Blatta orientalis) Karaczan wschodni , zwany inaczej karaluchem , żyje w mieszkaniach ludzkich , w których znajduje potrzebne mu do życia ciepło i pożywienie. Występuje obecnie w całej Europie. Pochodzi z tropikalnych obszarów Azji , skąd przedostał się do Europy wraz z przywożonymi towarami. Budowa zewnętrzna. Karaczan ma ciało miękkie , spłaszczone grzbieto-brzusznie , pokryte brązowym oskórkiem , który stanowi jego szkielet zewnętrzy i ochrania narządy wewnętrzne. Ciało dzieli się wyraźnie na trzy części: głowę , tułów i odwłok. Głowa pochylona jest w dół , ukryta pod przednią częścią tułowia , spod którego wystaje tylko niewielka jej część. Głowa tworzy zwartą puszkę , w której nie można wyodrębnić składających się na nią segmentów. O pierwotnie segmentalnej budowie głowy świadczą umieszczone na niej różnorodne odnóża. Na przodzie głowy osadzone są dwa długie , szczeciniaste czułki , złożone z licznych drobnych członów. Czułki służą karaczanowi jako narządy węchu i dotyku. Tuż za czułkami położone są duże , złożone oczy , składające się z mniej więcej 1800 drobnych sześciobocznych oczek , zwanych fasetkami. Przedmiot: BiologiaStron: 3