Środowisko modelowania
zespołów
w
w Autodesk Inventor 2009
2
0
0
9
Wiązania kątowe
Wersja 2009 programu Autodesk
Wiązania iMate
W oknie dialogowym wprowadzania wiązań
Inventor przynosi szereg udoskonaleń
Podczas tworzenia komponentów można
dla wiązań kątowych znajdziemy nową, trzecią
niemal w każdym module tego definiować wiązania, zwane iMate, określające
opcję Ustalony wektor odniesienia. Została
sposób połączenia części i podzespołów podczas
rozbudowanego produktu. Rodzaj
ona wprowadzona dla takich przypadków, dla
wstawiania ich do zespołu. W oknie dialogowym
zmian nie jest rewolucyjny, a raczej
których wskazanie wzajemnej zależności dla tylko
wstawiania komponentów obok istniejącej już
ewolucyjny. Z jednej strony poszerzanie
dwóch komponentów nie jest dość jednoznaczne.
ikony Wstaw interaktywnie z iMate pojawiła się
istniejącej funkcjonalności o nowe opcje
Przy zastosowaniu typowego wiązania kątowego,
nowa Automatycznie generuj iMate w miejscu.
i obszary zastosowań przy optymalizacji
zdefiniowanego przez dwie płaszczyzny zdaża
Włączenie pierwszej z nich uruchamiało podczas
interfejsu, z drugiej przystosowanie do się, że kiedy zespół zostaje wprawiony w ruch
wprowadzania części do zespołu mechanizm
np. poprzez przeciąganie, wiązanie kątowe jako
obsługi coraz większych zespołów 
wyszukiwania pasujących par iMates interaktywnie,
zależność dwóch części zaczyna wykazywać
tak można by ogólnie scharakteryzować
czyli przy zatwierdzaniu każdego wiązania przez
pewną nieprzewidywalność podczas znajdywania
kierunek zmian w stosunku do użytkownika albo automatycznie (opcja z menu
rozwiązania położenia. W efekcie część potrafi
kontekstowego Wstaw przy wszystkich
poprzedniej wersji. Dziś zajmijmy się
w sposób niekontrolowany zmienić orientację.
odpowiednich iMate). Nowa ikona powoduje
tymi zmianami, które wpływają na
Rozwiązaniem jest trzeci rodzaj wiązania,
wstawienie tylko jednego wystąpienia komponentu
sposób i wygodę pracy w środowisku
pozwalający na wskazanie trzeciego zestawu
z automatycznym wyszukaniem pasujących
zespołów.
geometrii  wektora kierunkowego - jako
wiązań, po czym funkcja kończy działanie.
odniesienia dla definicji kąta. Tak zdefiniowany
Użytkownicy zyskują w ten sposób trzy różne
kąt zapewnia stabilność przy zmianie pozycji lub
warianty wstawiania komponentów z iMates, do
orientacji zaangażowanych komponentów.
zastosowania zależnie od okoliczności.
Wiązanie kątowe można obecnie zdefiniować jednoznacznie poprzez wskazanie dodatkowego wektora kierunkowego.
3
Lokalizacja przez uchwyty
Często podczas ustawiania położenia
poszczególnych komponentów w zespole istnieje
potrzeba precyzyjnego dopasowania (wyrównanie
płaszczyzn, wstawienie w otwór) tak jak podczas
tworzenia wiązań ale jednak bez ich tworzenia.
W niektórych branżach wręcz celowo nie stosuje
się wiązań zwłaszcza w trakcie budowania bardzo
dużych zespołów, ponieważ ich analiza bardzo
obciąża system operacyjny. Nie wprowadzanie
wiązań tam, gdzie nie ma potrzeby budowania
ruchomych zespołów, pozwala na bardzo wydajną
pracę. Oczywiście, można wprowadzić wiązanie
celem ustawienia zależności a potem zamocować
części i usunąć wiązanie, zajmuje to jednak
dodatkowy czas, ponadto nie pozwala swobodnie
pozycjonować komponentów z różnych
poziomów struktury zespołu. W Inventorze 2009
na panelu narzędziowym środowiska zespołów
znajduje się nowa ikona Lokalizacja przez uchwyt.
Narzędzie to posiada rozbudowane możliwości
obejmujące: elastyczny wybór komponentów (po
wybraniu głównego komponentu do przesunięcia,
Opcje menu HUD - po wprowadzeniu dopasowania typu Wstawienie pozostanie jeszcze jeden stopien swobody Obrót.
z klawiszem Ctrl lub oknem wyboru można
wybrać więcej elementów); stopniowe odbieranie
stopni swobody poprzez dopasowywanie w kilku
krokach; tzw. Opcje wyświetlania HUD, które na
bieżąco informują ile i jakie stopnie swobody
pozostały do wykorzystania oraz pozwalające za
każdym razem podać z klawiatury odległości
a także aktywnie modyfikowane przez program
menu ikonowe, w którym użytkownik wybiera
albo przesuwanie swobodne albo też przesuwanie
ograniczone np. wzdłuż wskazanej osi. Menu
ikonowe podaje inne opcje gdy dopasowujemy
punkt, inne gdy krawędz
, jeszcze inne gdy otwór
(krawędz
łukowa).
Orientacja komponentu przy wstawianiu
Przy zachowaniu domyślnych ustawień programu
pozycja nowo wstawionego komponentu do
zespołu wynika (pomijając oczywiście używanie
iMate) z wzajemnych relacji układów
współrzędnych zespołu i komponentu.
Każdorazowe wstawienie tego samego
komponentu do zespołu pozycjonuje komponent
w identyczny sposób w przestrzeni zespołu.
W obecnej wersji, jeśli umieścimy komponent
Menu ikonowe po wskazaniu krawędzi łukowej oferuje opcje przesuwania swobodnego oraz kilka wariantów przesuwania
w zespole w docelowej pozycji i wywołamy
i obrotu w osi.
ponowne jego wstawienie, możemy wymusić
jego orientację startową na wzór istniejącego
ostatniego wystąpienia. Aby tak było należy
w Opcjach aplikacji w zakładce Zespół włączyć
opcję Użyj orientacji ostatniego wystąpienia
w celu wstawienia komponentu.
Środek ciężkości
Już poprzednie wersje programu Inventor
posiadały możliwość wyświetlenia środka
ciężkości w środowisku części i zespołu, jak
również w szkicu. Pozwalało to na kontrolę
wizualną, możliwość pobrania współrzędnych
i porównania ich potem do współrzędnych
innych punktów. Od wersji 2009 znacznik środka
ciężkości jest wyposażony w płaszczyzny XYZ,
które można zaznaczać do rozmaitych pomiarów.
Wyświetlenie na bieżąco obliczanego środka
ciężkości jest możliwe także w środowisku
Menadżera rysunku. Znacznik daje się wybierać
jako punkt zaczepienia wymiarów, co wzbogaca
dokumentację o istotną wartość.
Środek ciężkości posiada płaszczyzny pozwalające na dokonanie interaktywnych pomiarów.
4
Funkcja wykrywania kolizji zatrzmuje się dokładnie w momencie wystąpienia kontaktu.
Sterowanie wiązaniem do punktu kolizji Praca z dużymi zespołami Obsługa rozkazów 64-bitowych
Kiedy w programie Autodesk Inventor włączamy Użytkownicy programów do projektowania CAD, Stosowanie 64-bitowego sprzętu wraz
sterowanie wiązania, określamy wielkość kroku pracujący na dużych i skomplikowanych z odpowiednim systemem operacyjnym pozwala
dla przesuwania czy obrotu wiązania. Opcjonalnie projektach są zmuszeni stale balansować na przekroczyć barierę maksymalnej obsługi 2GB
możemy włączyć wykrywanie kolizji dla tej krawędzi możliwości sprzętu i systemu pamięci RAM (bądz
3GB po zastosowaniu
operacji tak, aby ruch zakończył się w momencie operacyjnego. Przykładowo projekty maszyn systemowego przełącznika). Ale aby skorzystać
nastąpienia kolizji. Do wersji 2008 zatrzymanie przemysłowych czy kompleksowych systemów z tej możliwości aplikacja inżynierska także
ruchu nie następowało faktycznie w momencie transportowych osiągają wielkość dziesiątek musi być odpowiednio przygotowana. Autodesk
bezpośredniego kontaktu, tylko w następnym a nawet setek tysięcy części. Wprowadzenie Inventor 2009 jest dostarczany w pakiecie
kroku sterowania tuż po jego wystąpieniu. w Inventorze 2007 funkcjonalności Poziomów w postaci dwóch kompilacji: 32- i 64-bitowej,
Wynikowa pozycja zatrzymania była zatem szczegółu otworzyło możliwość częściowego które są automatycznie wybierane w momencie
przybliżeniem. Od bieżącej wersji Inventora ładowania zespołów bez całkowitego odłączania instalacji dla systemu operacyjnego, na jakim
2009 zatrzymanie następuje dokładnie w chwili subkomponentów. Obecna wersja przynosi szereg program jest instalowany. Więcej pamięci RAM
zetknięcia elementów, bez potrzeby zwiększania kolejnych zmian, które mają na celu ułatwić oznacza możliwość pracy na znacznie większych
liczby kroków. Ponadto, podczas sterowania obsługę dużych zespołów. A oto szczegóły. zespołach, a także swobodną pracę w Inventor
wiązaniami honorowany jest wybór zestawu Studio czy w module Symulacji dynamicznej 
kontaktowego (wybieramy komponenty najbardziej  pamięciożernych częściach pakietu.
w środowisku zespołu i z menu kontekstowego
włączamy opcję Zestaw kontaktowy). Oba te
udoskonalenia znacznie zmniejszają obciążenie
sprzętu podczas dokonywania obliczeń, ponadto
pozwalają na identyfikację komponentów, między
którymi zachodzi kolizja.
Podczas pracy z systemem 64-bitowym licznik zużycia pamięci pokazuje rownież ilość pamięci pobraną przez system
operacyjny.
5
Zakres uproszczenia komponentu zastępczego może być różny zależnie od potrzeb. Na dole okna dialogowego jest nowa opcja Tryb zredukowanej pamięci.
z dużą ilością danych. To metoda płynnej
modyfikacji sposobów reprezentacji obiektów
Tryb zredukowanej pamięci dla komponentów Elementy zastępcze
przy zachowaniu wiązań i dokładnej
pochodnych
dokumentacji, dzięki czemu nie ma konieczności
Funkcjonalność Poziomów szczegółu ułatwia
pracy na granicy możliwości sprzętowych.
W oknie dialogowym tworzenia Komponentów wydajną pracę z dużymi zespołami  poprzez
To daje także możliwość współdzielenia projektu
pochodnych dla zespołów znajdziemy nową wyłączenie grafiki zbędnych elementów można
bez konieczności ładowania u poszczególnych
opcję Tryb zredukowanej pamięci. Włączenie zmniejszyć ilość wyświetlanych szczegółów, co
projektantów całego zestawu plików projektu.
trybu zredukowanej pamięci w oknie tworzenia polepsza przejrzystość modelu i tym samy
Komponentów pochodnych pozwala zwolnić zmniejsza obciążenie sprzętu. To, co z jednej
Na zakończenie wspomnę jeszcze
z pamięci informacje o modelu bryłowym strony jest zaletą, potrafi być też wadą 
o wprowadzonej w wersji 2009 możliwości
w wynikowym komponencie. Dzięki temu mniej jeśli nie widać wszystkich elementów, to łatwo
cofania wprowadzonych zmian w tabelach iParts,
pamięci potrzeba, aby otworzyć zespół pochodny, o błąd konstrukcyjny. Dla wielu czynności
iAssemblies i iFeatures. Zmiany w tabelach
co skutkuje większą wydajnością przy pracy projektowych niezbędna jest reprezentacja
są traktowane na równi z innymi operacjami
z zespołem zbudowanym z dużej ilości części wszystkich komponentów całego zespołu.
edycyjnymi w środowisku modelowania.
i podzespołów. Stworzenie uproszczonych wersji podzespołów
w poprzednich wersjach było możliwe poprzez
Wszystkie opisane powyżej udoskonalenia
ręczne utworzenie części jako komponentu
środowiska tworzenia zespołów są wynikiem
pochodnego zastępującego podzespół.
analizy potrzeb użytkowników, werbalizowanej
W Inventorze 2009 zaimplementowano nowy
na listach życzeń i forach użytkowników. Mają
typ Poziomów Szczegółu o nazwie Zastąpienie
na celu przede wszystkim poprawić wydajność
(Substitute). Poziom szczegółu pozwala zastąpić
i ułatwić tworzenie złożonych cyfrowych
w zespole nadrzędnym wybrany podzespół jedną
prototypów, wystarczająco dokładnych, aby
częścią w przyjazny dla użytkownika sposób.
można było poddawać je analizom. Zapewne ten
Dla zastąpienia można użyć dowolnej, wybranej
kierunek zmian zostanie zauważony i doceniony
przez użytkownika części, bądz
też wykorzystać
przez doświadczonych użytkowników programu,
mechanizm komponentu pochodnego. Jeden
dla których nie liczą się wodotryski i gadżety, tylko
zespół może posiadać wiele zastąpień o różnym
określona funkcjonalność.
stopniu uproszczenia. Użycie zastąpień nie
wpływa na parametry iProperties zespołu
(np. ciężar) ani nie naraża na utratę istniejących
wiązań czy nie powoduje przekłamań na liście
IA MSD Anna Nowak
części zespołu, nawet jeśli uaktywnimy zastępczy
Man and Machine Software
poziom szczegółu.
Ta nowa funkcjonalność oferuje użytkownikowi
kontrolę nad zużyciem pamięci podczas pracy
6