K U R S
Wielopoziomowe menu w C
Opisane w artykule funkcje wykona-
Jednym z najwi�kszych �połeraczy� czasu i energii
łem jako demonstracj� sposobu imple-
programisty, obok uruchomienia programu, jest tak zwany
mentacji menu. Nie są one związane
z ładnym konkretnym urządzeniem. Do
interfejs ułytkownika. Mikrokontroler nie potrzebuje do pracy
ich uruchomienia ułyłem płytki ekspe-
rymentalnej własnej konstrukcji, zbliło- wyświetlacza, klawiatury, diod świecących LED i temu
nej funkcjonalnie do AVR Starter Kit
podobnych element�w, o ile nie jest to ściśle związane
i zawierającej mikrokontroler AT89S8252,
programator oraz złącza doprowadzające
z operacjami zapisu lub odczytu danych. Wszystkie te
sygnał do wyprowadze� mikrokontrole-
drobiazgi są potrzebne nam, ludziom, abyśmy mogli
ra. Do płytki podłączyłem wyświetlacz
LCD (pracuje z interfejsem 4-bitowym)
wprowadzaĘ parametry i poznaĘ rezultat wykonania przez
oraz klawiatur� wykonaną jako matryc�
mikrokontroler określonego programu.
3 wierszy i 4 kolumn (w sumie 12 kla-
wiszy). Port P2, do kt�rego podłączy-
W artykule przedstawi� sposoby tworzenia jedno-
łem klawiatur�, dodatkowo wyposałyłem
i dwupoziomowych menu, wyświetlanych na typowym
w rezystory pull-up o wartości 47 k&!.
Ułyłem ich ze wzgl�du na długie kable
wyświetlaczu LCD 4 linie po 20 znak�w.
łączące klawiatur� z portem mikrokont-
rolera. W tab. 1 i na rys. 1 zawarto
opis połącze� elektrycznych. numer 0 argumentu (argument wywoła- ki) poleceniem curr &= Row_mask (ilo-
nia np. 0xFE), drugiej bitu numer czyn bitowy). WartośĘ maski r�wnieł
Odczyt klawiatury 1 itd. W pliku nagł�wkowym KBD3X4.H zdefiniowana została w pliku nagł�wko-
Funkcje odczytujące klawiatur� za- za pomocą dyrektywy #define zdefinio- wym. Bit aktywny przyjmuje stan niski.
deklarowałem jako zewn�trzne funkcje wano właściwe wartości argumentu wy- W związku z tym, łe łatwiej jest por�w-
biblioteczne i umieściłem w module wołania funkcji KBD_Read (Co- nywaĘ bity znajdujące si� w stanie wy-
o nazwie KBD3X4. Pierwsza z nich char lumn_1...3), kt�re p��niej uływane są sokim, wartośĘ zwracanej zmiennej jest
KBD_Read(char column) słuły do obsłu- przez funkcj� Key_Number. negowana (polecenie return(~curr), �~�
gi klawiatury na poziomie sprz�tu, ope- Spos�b funkcjonowania KBD_Read to operator dopełnienia jedynkowego).
rując na portach mikrokontrolera. Dru- jest nast�pujący: argument column jest Funkcja Key_Number przyporządko-
ga - char Key_Number(void) - przydzie- zapisywany do portu klawiatury i tym wuje kombinacjom bit�w odczytanych
la klawiszom odpowiednie kody. samym linia kt�rejś z kolumn przyjmu- z portu mikrokontrolera określone kody.
Funkcja KBD_Read w wyniku dzia- je stan niski. Na skutek przyciśni�cia Konstrukcja programu zbliłona jest do
łania zwraca unikatową dla kałdego (zwarcia) klawisza linia wiersza - b�- budowy klawiatury. Warunki if tworzą
z wciśni�tych klawiszy, odpowiadającą dąca normalnie w stanie wysokim - rodzaj matrycy, na kt�rej przeci�ciach
mu wartośĘ lub 0 - jeśli ładen z kla- przejdzie w wymuszony stan niski. Stan znajdują si� kody klawiszy. Wartości
wiszy nie jest wciśni�ty. Nie pracuje ten jest dwukrotnie odczytywany przez Row_1...4 r�wnieł predefiniowane są
ona poprawnie, jeśli wciśni�to wi�cej mikrokontroler: za drugim razem po 50 w pliku nagł�wkowym. Jedynka na po-
nił jeden klawisz. Zawsze zwracana milisekundach. Zrobiłem tak, aby zycji bitu wiersza odpowiada wciśni�-
jest jako pierwsza kombinacja klawiszy upewniĘ si�, łe klawisz został naciś- ciu klawisza. W przypadku, gdy ładen
z kolumny b�dącej pierwszą odczytaną. ni�ty celowo i było to zamiarem ułyt- z klawiszy nie jest naciśni�ty, funkcja
Jako argument wywołania spodziewane kownika. Jest to r�wnieł bardzo prosty zwraca wartośĘ 0.
jest wyzerowanie bitu odpowiadającego filtr zakł�ce� mogących pojawiĘ si� na
odczytywanej kolumnie. W związku doprowadzeniu portu. Menu jednopoziomowe
z tym, łe kolumna pierwsza klawiatury Aby zapobiec wpływowi na wynik Najprostszym rodzajem menu jest me-
podłączona jest do P2.0, druga do P2.1 działania funkcji bit�w innych nił przy- nu jednopoziomowe. Charakteryzuje si�
a trzecia do P2.2, odczytowi pierwszej porządkowane wierszom klawiatury, są ono tym, łe po wybraniu opcji nast�pu-
kolumny odpowiada wyzerowanie bitu one maskowane (ustawiane w stan nis- je bezpośrednie wywołanie akcji. Menu
takie jest łatwe do wykonania, jeśli
Tab. 1. Przypisanie funkcji wyprowadzeniom mikrokontrolera w całości mieści si� na ekranie LCD.
Znacznie gorzej jest, gdy ma ono na
Nazwa portu Oznaczenie Funkcja
Nazwa portu Oznaczenie Funkcja
Nazwa portu Oznaczenie Funkcja
Nazwa portu Oznaczenie Funkcja
Nazwa portu Oznaczenie Funkcja
przykład 8 pozycji, a na ekranie mamy
P2.0 PC0 Doprowadzenie pierwszej kolumny matrycy klawiszy
do dyspozycji 2 czy 4 linie. W�wczas
P2.1 PC1 Doprowadzenie drugiej kolumny matrycy klawiszy
musimy nie tylko określiĘ nazwy po-
P2.2 PC2 Doprowadzenie trzeciej kolumny matrycy klawiszy szczeg�lnych opcji, ale r�wnieł spos�b
wyświetlania menu po przekroczeniu roz-
P2.3 PC3 Doprowadzenie drugiego wiersza matrycy klawiszy
miaru ekranu. Wyliczenie tych wszyst-
P2.4 PC4 Doprowadzenie trzeciego wiersza matrycy klawiszy
kich zmiennych zajmuje duło pami�ci
P2.5 PC5 Doprowadzenie czwartego wiersza matrycy klawiszy
programu oraz czasu mikrokontrolera.
P2.6 PC6 Doprowadzenie pierwszego wiersza matrycy klawiszy
Początek programu (cz�śĘ deklara-
P3.4 PD4 Sygnał RS wyS
wietlacza LCD cyjna zmiennych) zawiera definicj� ty-
pu o nazwie menuitem. Jest to struktu-
P3.5 PD5 Sygnał READ wyS
wietlacza LCD
ra pojedynczego rekordu opisującego li-
P3.6 PD6 Sygnał ENABLE wyS
wietlacza LCD
ni� menu. Rekordy te są nast�pnie
P1.4 PB4 Bit 5 szyny danych wyS
wietlacza LCD
zgrupowane w tabeli menus, tam teł
P1.5 PB5 Bit 6 szyny danych wyS
wietlacza LCD
nadawana jest im wartośĘ. Kilku sł�w
P1.6 PB6 Bit 7 szyny danych wyS
wietlacza LCD om�wienia wymaga rola poszczeg�lnych
p�l rekordu.
P1.7 PB7 Bit 8 szyny danych wyS
wietlacza LCD
Elektronika Praktyczna 9/2003
77
K U R S
menu posługuj� si� zmienną globalną
o nazwie actpos. Jest to zmienna typu
signed char (z zakresu od -128...127).
Jej wartośĘ ulega zmianie po naciśni�-
ciu klawiszy umownie przyj�tych jako
kierunek d�ł (8) lub g�ra (2). Dodatko-
wo wartośĘ tej zmiennej por�wnywana
jest z liczbami określającymi jej maksi-
mum i minimum. W przypadku przekro-
czenia maksimum, zmiennej actpos na-
dawana jest wartośĘ minimum i vice
versa: gdy jej wartośĘ jest mniejsza nił
wartośĘ minimalna, zmiennej nadawana
jest wartośĘ maksimum. Tu jedna uwa-
ga: wartośĘ maksymalną stanowi liczba
element�w tablicy menus. Jej elementy
numerowane są od 0. W związku z tym
numer ostatniego elementy tablicy to
rozmiar-1, a pierwszego to 0. Na sku-
tek tak przyj�tej konwencji r�wnieł
Rys. 1. Schemat klawiatury matrycowej 3 (kolumny) x 4 (wiersze) wykorzystywanej
i zmiennej actpos naleły w przypadku
w modelu
dolnej granicy zakresu nadaĘ wartośĘ
Pole o nazwie name to ła�cuch spowoduje przesuni�cie wskaza� na po- maksymalnej liczby opcji pomniejszoną
znak�w wyświetlany na ekranie i sta- zycj� 4 w tablicy (pozycje numerowane o 1. Odpowiada za to polecenie if (--
nowiący nazw� (etykiet�) danej pozy- są od 0), a nie na liter� �c� w napisie actpos < 0) actpos=maxoptions-1. Po-
cji menu. Jest on widziany przez ułyt- �opcja 1 .�, co odpowiadałoby dodaniu dobnie jest w przypadku g�rnej grani-
kownika dokonującego wyboru opcji. do wartości wska�nika 3 bajt�w. Tyle cy. Wska�nik adresuje obszar lełący
Pole ptr to offset dodawany do adre- słowem przypomnienia o arytmetyce poza tablicą juł w�wczas, gdy przyj-
su początku tablicy - wykazu menu. wska�nik�w. Wr�Ęmy do sposobu defi- muje wartośĘ jej rozmiaru. Z mojej
Jego rola polega na wskazaniu miejs- niowania menu. praktyki wynika, łe mimo faktycznie
ca, od kt�rego mają byĘ wyświetlane Po uruchomieniu funkcji wyświetla- zachodzącej r�wności, w takiej sytuacji
etykiety menu. I tak dla przykładu jącej, wska�nik do wykazu ustawiany bezpieczniej jest ułyĘ znaku �wi�ksze
ptr=4 spowoduje, łe w linii numer jest na jego początek (pozycja 0). Na- lub r�wne�. W związku z tym linia
1 wyświetlacza LCD znajdzie si� ety- st�pnie pobierane są wartości programu przyjmuje postaĘ if (++actpos
kieta menu spod adresu menus+4. Ko- menus[0].y0 oraz menus[0].ptr. WartośĘ >= maxoptions) actpos=0.
lejne pole - y0 - to numer linii, ptr dodawana jest do adresu początku Program gł�wny wykonuje czynnoś-
w kt�rej ma si� znajdowaĘ znak wy- tablicy (w tym przypadku ptr=0) i od ci związane z obsługą wyświetlacza
boru w momencie, gdy wska�nik aktu- wyliczonego w ten spos�b adresu wy- (inicjalizacja trybu 4-bitowego oraz de-
alnej pozycji w tabeli-wykazie wskazu- świetlane są na ekranie LCD 4 etykiety finicja znak�w ułytkownika), a nast�p-
je na rekord związany z tym paramet- menu. nie wywołuje funkcj� obsługi menu.
rem. Kombinacja dw�ch ostatnich pa- Parametr pobrany z tablicy y0 to ar- Zwracana przez t� funkcj� wartośĘ roz-
rametr�w umołliwia efektywne i czy- gument funkcji wyświetlającej znaczni- patrywana jest nast�pnie przez wyrałe-
telne wyświetlanie zawartości menu. ki wyboru. W tym przypadku, poniewał nie switch - case. Oczywiście mołna
Sp�jrzmy dla przykładu na deklaracj� y0=0, znaczniki b�dą wyświetlone na ułyĘ instrukcji if lub chociałby zbudo-
menu pochodzącą z prezentowanego wsp�łrz�dnych (0,0) oraz (19,0). Podob- waĘ tablic� z wykazem wywoływanych
programu: nie b�dzie, gdy wska�nik pokałe pozy- funkcji, a zwr�coną w wyniku działania
//deklaracja tablicy-wykazu cj� 2, 3 i dalsze. Za kałdym razem wartośĘ potraktowaĘ jako offset lub
//opcji menu wartości y0 i ptr określają pozycj� zna- wska�nik do tejłe tablicy.
code menuitem menus[maxoptions] = ku wyboru oraz t� etykiet� menu, kt�-
{{ opcja 1 .  , 0, 0}, ra znajdzie si� w pierwszej linii wy- Menu dwupoziomowe
{ opcja 2 .  , 0, 1}, świetlacza. Rozbudowując menu o dodatkowy
{ opcja 3 .  , 0, 2}, Do wyliczenia wartości wska�nika poziom, zawsze naleły liczyĘ si�
{ opcja 4 .  , 0, 3}, do aktualnej pozycji w tabeli-wykazie z tym, łe zajmie ono duło miejsca
{ opcja 5 .  , 1, 3},
{ opcja 6 .  , 2, 3},
List. 1. Sposób budowania definicji menu
{ opcja 7 .  , 3, 3},
code menuitem mainmenus[6] =
{ opcja 8 .  , 4, 3}}
{{name =  opcja menu głównego 1 , |--> code submenu submenu1[3] =
ptr = 0, | {{ podmenu 1.1 ,0,0,11},
//deklaracja wskaz
nika do pozycji
y0 = 0, | { podmenu 1.2 ,0,1,12},
nextmenu = &submenu1, ----------------| {0,0,0,0}}
//w tablicy-wykazie menu
retval = 0},
code menuitem *ptrmenus = &menus;
{name =  opcja menu głównego 2 , --> code submenu submenu2[7] = {
Wska�nik ptrmenus jest tego same- ptr = 0, | {{ podmenu 2.1 ,0,0,21},
y0 = 1, | { podmenu 2.2 ,0,1,22},
go typu, co element tablicy - wykazu.
nextmenu = &submenu2, ----------------| { podmenu 2.3 ,0,2,23},
W związku z tym operacje arytmetyczne
retval = 0}, { podmenu 2.4 ,0,3,24},
wykonywane na wska�niku dodają (lub
{ podmenu 2.5 ,1,3,25},
{ podmenu 2.6 ,2,3,26},
odejmują) do (od) jego wartości liczb�
{0,0,0,0}}
bajt�w identyczną z rozmiarem pojedyn-
{name =  opcja menu głównego 3 ,
czego elementu tablicy. Na przykład
ptr = 0,
wykonanie polece�: y0 = 2,
nextmenu = 0,
ptrmenus = &menus
retval = 3},
ptrmenus = ptrmenus+3 //równoważne
............
//polecenie to ptrmenus += 3
Elektronika Praktyczna 9/2003
78
K U R S
w pami�ci mikrokontrolera. Sytuacja menu i jego opcje. Wr�Ęmy do sposobu Ogranicza ona od g�ry wartośĘ zmien-
wygląda zupełnie inaczej, gdy tworzo- tworzenia definicji menu gł�wnego. Na nej globalnej POS_IN_SUBMENU, kt�ra
na jest aplikacja dla komputera PC list. 1 przedstawiono schemat budowy nie mołe byĘ wi�ksza nił maxsubopt-1
nił gdy dla mikrokontrolera. Ten pier- definicji menu gł�wnego oraz odpowia- i jest sprawdzana po kałdym naciśni�ciu
wszy w por�wnaniu z drugim posiada dających mu opcji podmenu. klawisza w g�r� czy w d�ł.
niewyobrałalne wr�cz zasoby do wyko- Tablica mainmenu zawiera wykaz Po wejściu do podmenu zaczyna
rzystania, istne �morze pami�ci�, przy definicji etykiet i parametr�w menu r�wnieł działaĘ klawisz o kodzie 0x0B
dodatkowo bardzo dułej szybkości dzia- gł�wnego. Polu wska�nikowemu o na- pełniący rol� podobną do ESCAPE
łania. Pewnych nawyk�w i przyzwycza- zwie nextmenu nadawana jest wartośĘ w komputerze PC. Jego naciśni�cie powo-
je� (o ile takie są) nie da si� po pros- adresu - wskazania do wykazu opcji duje, łe nast�puje powr�t do menu
tu w tym momencie wykorzystaĘ, cho- podmenu, jeśli takie istnieje. Kolorami gł�wnego bez podejmowania jakiejkolwiek
ciał nowe, pojawiające si� na rynku wyr�łniono te przypisania. W takim akcji i mołna w�wczas dokonaĘ innego
mikrokontrolery imponują wr�cz swoi- przypadku pole retval ma wartośĘ 0. wyboru. Wyb�r zawsze potwierdzany jest
mi zasobami sprz�towymi. Zostawmy Gdy podmenu nie istnieje (mołe to byĘ przez naciśni�cie klawisza ENTER.
jednak rozwałania i wr�Ęmy do opisu na przykład opcja �Uruchom�, �Oblicz� Podobnie jak w poprzednim przykła-
sposobu wykonania menu. itp.), polu retval nadawana jest war- dzie, program gł�wny zawiera inicjaliza-
Przy jego budowie posłułyłem si� tośĘ, kt�rą ma zwr�ciĘ funkcja, a polu cj� wyświetlacza, wywołanie funkcji ob-
rozwiązaniami z pierwszego przykładu nextmenu naleły przypisaĘ wartośĘ 0. sługi menu oraz konstrukcj� switch -
programowania, jednak wyra�nie zosta- Wymagane jest, aby kałda tablica- case w celu rozpoznania wybranej opcji.
ły rozgraniczone menu gł�wne od me- wykaz etykiet podmenu była zako�czo-
nu podrz�dnego. Rozgraniczają je za- ny rekordem, w kt�rym co najmniej po- Uwagi na temat programu
r�wno funkcje realizujące wyświetlanie le name ma wartośĘ 0. Rekord ten jest Funkcje w moich przykładach cz�sto
etykiet i wyb�r spomi�dzy nich, jak niezb�dny, poniewał na podstawie jego posługują si� wska�nikami do struktur.
i typy rekord�w ułytych do deklaracji. połołenia obliczana jest przez funkcj� Ich konstrukcja oraz spos�b zapisu jest
Rozpocznijmy analiz� od menu gł�wne- wyświetlającą podmenu długośĘ wyka- specyficzny i wymaga kilku sł�w om�-
go. Dla potrzeb budowy tablicy-wykazu zu opcji, a tym samym liczba etykiet wienia zwłaszcza dla tych os�b, kt�re
opcji menu gł�wnego zadeklarowałem do wyświetlenia. spotykają si� z nimi po raz pierwszy.
typ o nazwie menuitem. Zawiera on Menu gł�wne wyświetlane jest Definicja tabeli zawierającej rekordy
pola poznane juł wcześniej (name, ptr w identyczny spos�b jak to było robio- jest doskonałym mechanizmem zwłasz-
i y0) i opr�cz nich nowe, o nazwach ne w przypadku menu jednopoziomowe- cza przy tworzeniu baz danych i pli-
nextmenu oraz retval. go. Jego obsługą zajmuje si� funkcja k�w dyskowych. I chociał w tych przy-
Pole nextmenu to wska�nik do ob- Main_Menu i jej funkcje usługowe. Jako kładach program�w nie są uływane
szaru wykazu opcji odpowiadającego rezultat zwraca ona liczb� jednobajto- ładne zbiory znajdujące si� na dysku,
mu podmenu. W przypadku, gdy na- wą b�dącą kodem wybranej opcji. to jednak tablica rekord�w do złudze-
st�pny poziom nie jest dost�pny, Po naciśni�ciu klawisza o kodzie nia przypomina struktur� bazy danych,
wska�nikowi nadawana jest wartośĘ 0. 0x0C umownie funkcjonującego jako EN- a lełący gdzieś w obszarze code pami�-
Z tym polem ściśle związana jest za- TER, funkcja sprawdza, czy pole next- ci mikrokontrolera wykaz - plik dysko-
wartośĘ pola retval. Zawiera ono licz- menu przyporządkowane biełącej pozy- wy. Istnieją dwie podstawowe metody
b� zwracaną przez funkcj� w przypad- cji zawiera jakąś wartośĘ. Jeśli tak, fun- odwoływania si� do pozycji w takiej
ku wyboru opcji. Jak łatwo si� domyś- kcja wywołuje obsług� podmenu jako strukturze:
liĘ, wartośĘ wpisana do retval nie ma parametr, podając zawartośĘ odpowied- - z zastosowaniem indeks�w (np. me-
ładnego znaczenia w przypadku, gdy niego pola nextmenu. W związku z tym, nus[1], menus[5] itd.),
wywoływane jest podmenu. W�wczas łe chciałem napisaĘ funkcj� uniwersal- - z zastosowaniem wska�nika (wska�ni-
to, funkcja obsługi menu zwr�ci war- ną, zdolną do wyświetlenia podmenu k�w).
tośĘ zapisaną w polu retval właściwą o r�łnych ilościach etykiet, przy wywo- Ta pierwsza metoda jest bardzo
dla danej opcji (etykiety) podmenu. łaniu funkcja musi obliczyĘ, jaka jest prosta. Ilustruje ją przykład umieszczo-
Wska�nik nextmenu jest typu sub- liczba pozycji wykazu przekazanego ja- ny na list. 2. Indeks to po prostu nu-
menuitem. Ten typ zmiennych został ko argument wywołania. Minimalna mer pozycji w tabeli, do kt�rego łąda
utworzony dla potrzeb tablic-wyka- wartośĘ to 1, maksymalna 127. Koniec dost�pu aplikacja. Jeśli mamy do czy-
z�w opcji menu drugiego poziomu. Jest wykazu rozpoznawany jest po tym, łe nienia z tabelą zawierającą 10 elemen-
on prawie taki sam, jak uływany do pole name (etykieta menu) ma wartośĘ t�w, to indeks mołe przyjąĘ wartości
potrzeb menu gł�wnego. ale opr�cz pod- znaku o kodzie 0. Wynik oblicze� zapa- od 0 do 9. Gdy mamy do czynienia
stawowych p�l (etykieta name, połołe- mi�tywany jest w zmiennej maxsubopt. z tablicą struktur, dost�p do pola moł-
nie znaku wyboru y0, offset wska�nika
ptr oraz wartości zwracanej przez menu
List. 2. Odwołanie do tablicy rekordów poprzez indeksy
retval) nie zawiera ładnych wska�nik�w
typedef struct //definicja typu - struktury (rekordu) danych
do nast�pnych wykaz�w opcji.
{
Łatwo jest rozbudowaĘ podmenu
char x; //struktura zawiera 3 pola typu char: x, y, colour
o nast�pne poziomy. Wystarczy ułyĘ po- char y;
char colour;
dobnych mechanizm�w jak dla budowy
} attr;
poziomu 2. Jest w tym jednak drobna
trudnośĘ: naleły w jakiś spos�b podaĘ data attr points[10]; //deklaracja tablicy zawierającej rekordy danych
ułytkownikowi informacj�, z kt�rego me-
void main()
nu wybierana jest opcja, ot chociałby
{
przez wyświetlenie ściełki - opisu miej-
char temp;
sca, w kt�rym si� znajduje. Trudno jest attr pt;
znale�Ę to miejsce na ekranie LCD
points[0].x = 1; //nadanie wartości polu x tablicy wskazywanemu
o niewielkich rozmiarach. W praktyce
//przez indeks 0
ograniczam wi�c menu budowanych
temp = points[8].y; //pobranie wartości pola y wskazywanemu przez indeks 8
//do zmiennej temp
przez siebie urządze� co najwyłej do
pt = point[2]; //przepisanie rekordu danych z tablicy (indeks=2)
2...3 poziom�w i zazwyczaj nie ma po-
//do zmiennej pt będącej
trzeby tworzenia dalszej hierarchii. Za-
} //tego samego typu, co element tablicy
miast tego warto jest przemyśleĘ układ
Elektronika Praktyczna 9/2003
79
K U R S
Odwołanie do pola struktury umoł-
List. 3. Odwołanie do tablicy rekordów poprzez wskaz
nik
liwia operator wyglądający jak strzałka
typedef struct //definicja typu - struktury (rekordu) danych
skierowana w prawo, utworzony ze
{
znaku wi�kszości oraz odejmowania (-
char x; //struktura zawiera 3 pola typu char: x, y, colour
char y;
>) nast�pującego bezpośrednio po nim.
char colour;
Stosując go, naleły pami�taĘ, łe ma
} attr;
bardzo wysoki priorytet. Operacje
data attr points[10]; //deklaracja tablicy zawierającej rekordy danych (pointer+temp)->x oraz temp+pointer->x
data attr *pointer = &points; //deklaracja wskaz
nika oraz nadanie mu wartości
nie są r�wnowałne. Jednak bardziej
//początkowej: wskazania na początek tablicy points
jaskrawy przykład stanowi por�wnanie
sposobu funkcjonowania wyrałe�
void main()
{
++pointer->x oraz (++pointer)->x.
char temp;
W tym pierwszym przypadku wyrałe-
attr pt;
nie zwi�ksza zmienną x o 1, a nie
pointer->x = 1; //nadanie wartości polu x tablicy wskazywanemu wska�nik do struktury. W drugim
//przez indeks 0
wska�nik jest zwi�kszany przed odwo-
temp = (pointer+8)->y; //pobranie wartości pola y wskazywanemu przez
łaniem do struktury i na skutek tego
//indeks 8 do zmiennej temp
nast�puje przejście do nast�pnego
pt = pointer+2; //przepisanie rekordu danych z tablicy (indeks=2)
//do zmiennej pt będącej w kolejności elementu tablicy.
} //tego samego typu, co element tablicy
Na tej samej zasadzie wyrałenie:
- *pointer->x udost�pnia coś, na co
wskazuje x,
na uzyskaĘ podając po kropce jego na- pointer_1++; //spowoduje przesunię- - *pointer->x++ zwi�ksza x po udost�p-
zw�: zmienna = menu[1].ptr. //cie wskazania zmiennej nieniu obiektu wskazywanego przez
Inaczej ma si� sytuacja, gdy odwo- //points[0].x na points[0].y x,
łanie do struktury odbywa si� przez //(o 1 bajt) - (*pointer->x)++ zwi�ksza coś, na co
wska�nik. Posłułmy si� tym samym pointer_2++; //spowoduje przesunię- wskazuje x,
przykładem - na list. 3 umieszczono //cie wskaz
nika z rekordu - *pointer++->x zwi�ksza zmienną
program zmodyfikowany w taki spos�b, //points[0] na points[1] i jest pointer po udost�pnieniu obiektu
aby odwołania do p�l nast�powały //równoważne wyrażeniu wskazywanego przez x.
przez wska�nik a nie przez indeks. //pointer_1 = Jak wspomniałem wcześniej, wyko-
Wska�nik powinien byĘ tego same- //pointer_1 + sizezeof(attr) rzystując mechanizmy ułyte do budowy
go typu, co wskazywany obszar da- pointer_1 += 8; //spowoduje przesu- drugiego poziomu menu łatwo jest do-
nych. W konsekwencji wszelkie opera- //nięcie wskaz
nika o 8 bajtów, to daĘ nast�pne poziomy. Wystarczy, łe
cje arytmetyczne na nim wykonywane //jest na zmienną points[2].y typ submenuitem b�dzie zawierał wska�-
powodują jego zmian� o taką liczb� baj- pointer_2 += 8; //spowoduje przesu- nik do nast�pnego wykazu menu, a fun-
t�w, jaki jest rozmiar wskazywanego //nięcie wskaz
nika o 8 rekordów, kcja Sub_Menu zapami�ta i przechowa
elementu. Ilustracją tej zasady jest po- //to jest na pozycję 9 w tabeli stan zmiennej POS_IN_SUBMENU. Praw-
niłszy przykład: pointer_1 += temp; //spowoduje dopodobnie b�dzie r�wnieł wymagaĘ
//przesunięcie wskazania o 2 baj- słowa kluczowego reentrant (kompilator
data char *pointer_1 = &points; //ty, to jest na zmienną RC-51) powodującego, łe funkcja mołe
data attr *pointer_2 = &points; //points[0].colour byĘ wywoływana rekurencyjnie. Rozbu-
data char temp = 2; pointer_2 += temp; //spowoduje dow� pozostawiam jednak inwencji
... //przesunięcie wskaz
nika o 2 re- własnej Czytelnika.
... //kordy, to jest na pozycję Jacek Bogusz, AVT
... //3 w tabeli [e-mail]
Elektronika Praktyczna 9/2003
80