"Te nasze dzieci"
B A R
***************************

Jest taki moment w zyciu najwazniejszy,
gdy wszystko nagle zmienio nom sie,
jak na swiat przychodzi twoj pierwszy bajtel
i ojcami stowomy juz sie.

Te nasze dzieci, te nasze dzieci tak kochane...
Choc nerwuja czasem cie:
tyn cos przeszkrobie, tyn z czyms przyleci
i bez przerwy od ciebie cos chce.

One sa przeciez calym twoim zyciem,
czuwosz nad nimi, wierzyc w nie chcesz,
chcesz, by one byly twoim odbiciem,
chcesz, by zawsze kochaly juz cie.

Te nasze dzieci, te nasze dzieci tak kochane...
Choc nerwuja czasem cie:
tyn cos przeszkrobie, tyn z czyms przyleci
i bez przerwy od ciebie cos chce.

A jak juz przyjdzie dzien niespodziewanie,
gdy chca przekroczyc domu swego prog,
niech nic zlego im sie nigdy nie stanie,
niech w swej opiece tyz mo ich Bog.

Te nasze dzieci, te nasze dzieci tak kochane...
Choc nerwuja czasem cie:
tyn cos przeszkrobie, tyn z czyms przyleci
i bez przerwy od ciebie cos chce.

Te nasze dzieci, te nasze dzieci tak kochane...
Bez nich zycia nie ma, nie,
i choc na wieczor slaby s nog lecisz,
wszystko to strzymiesz, bo kochosz je.