Dyscyplina implementacji
Dyscyplina implementacji
Celem implementacji
przedstawienie organizacji kodu jako podsystemów
implementacji zorganizowanych w warstwy;
implementowanie klas i obiektów jako komponentów (plików
z
ródłowych, wykonywalnych, binarnych i innych);
testowanie utworzonych komponentów jako jednostek;
scalanie wyników otrzymanych przez pojedynczych
implementatorów albo przez zespoły w wykonywalny system.
Podstawowe tematy implementacji
Podstawowe tematy implementacji
Testowanie jednostkowe;
Wyrób  działająca wersja systemu albo części systemu, która
demonstruje pewien podzbiór możliwości produktu końcowego.
W poszczególnych przedsięwzięciach wyroby próbuje się
wytwarzać zwykle w regularnych odstępach czasu, nawet co
dzień, ale przynajmniej jeden tygodniowo, aż do końca danej
iteracji;
Scalanie określa tę czynność budowy oprogramowania, w
czasie której odrębne komponenty oprogramowania są składane
w jedną całość.
Prototypy
Scalanie
Scalanie jest wykonywane  na różnych poziomach i w różnych etapach
implementacji  w następujących celach:
" scalenie wyników pracy zespołu zajmującego się tym samym
podsystemem implementacji przed przekazaniem go integratorom
systemu;
" scalenia podsystemów w jeden kompletny system.
Scalanie: przyrostowe, etapami
Przyrostowe. Oprogramowanie jest pisane i testowane w małych
kawałkach, po czym składa się je w jedną działającą całość, dodając po
kolei po jednym kawałku.
Etapami. Polega na jednoczesnym scalaniu wielu komponentów (nowych
i zmienionych). Jego poważną wadą jest to, że wprowadza wiele
zmiennych i poważnie utrudnia lokalizację błędów. Błąd może wystąpić
w każdym nowym komponencie, w interakcji między nowymi
komponentami albo w interakcji między nowymi komponentami a tymi,
które należą do jądra systemu.
Scalanie
Minimalnie jedno scalanie na iterację.
W planie scalania są określone te PU, które mają być
zaprojektowane i  w konsekwencji  te klasy, które należy
zaimplementować.
Strategia scalania powinna określać porządek, w którym te klasy
mają być implementowane i następnie ze sobą składane.
Role i artefakty
Główne role tej dyscypliny
Główne role tej dyscypliny
Implementator  tworzy komponenty i związane z nimi artefakty oraz wykonuje
testowanie jednostek;
Integrator systemu  konstruuje wyrób.
Inne role
Inne role
Architekt oprogramowania  określa strukturę modelu implementacji (podział na
warstwy i podsystemy)
Recenzent kodu  sprawdza go pod względem jakości i zgodności ze standardem
przedsięwzięcia.
Role i artefakty
Najważniejsze artefakty
Najważniejsze artefakty
Podsystem implementacji  zestaw elementów implementacji i innych
podsystemów implementacji, używany do wyznaczania struktury modelu
implementacji przez dzielenie go na mniejsze części.
Elementy implementacji  część kodu oprogramowania (z
ródłowego,
Elementy implementacji
binarnego lub wykonalnego) albo plik zawierający informacje (na przykład
plik startowy lub informacyjny); element implementacji może być także
agregatem innych elementów, na przykład aplikacją składającą się z wielu
elementów wykonywalnych.
Plan scalania wyrobów (builds)  dokument, w którym jest zdefiniowany
Plan scalania wyrobów
porządek, w jakim elementy i podsystemy mają być implementowane, i
wymienione wyroby, które mają być wytworzone podczas scalania systemu.
Dyscyplina
Dyscyplina
implementacji
implementacji
Przepływ prac
Plan scalania
Implementowanie
komponentów
Scalanie wszystkich
podsystemów
Scalanie systemu
Dla każdej iteracji wykonuje się
" plan scalania, w którym są podane podsystemy przeznaczone do
implementacji i kolejność, w jakiej podsystemy powinny być scalane w
bieżącej iteracji;
" implementator odpowiedzialny za plan scalania podsystemu określa
porządek, w jakim należy implementować klasy;
" implemetatorzy implementują klasy i obiekty w modelu projektu  piszą
kod z
ródłowego, adaptują istniejące komponenty, kompilują, łączą i
wykonują; jeżeli wykrywają w projekcie usterki, zamawiają przeróbki w
projekcie;
" implemetatorzy naprawiają także usterki kodu i przeprowadzają testy
jednostkowe do sprawdzenia zmian; potem jest recenzowana jakość kodu
i to, czy przestrzegane są wytyczne programowania;
Dla każdej iteracji wykonuje się
" jeśli nad tym samym podsystemem implementacji pracuje wielu
implementatorów (jako zespół), jeden z nich odpowiada za scalanie
nowych i zmienionych komponentów otrzymanych od pojedynczych
implementatorów w nową wersję podsystemu implementacji; wynikiem
scalania jest seria wyrobów scalonych w obszarze przydzielonym
zespołowi; każdy wyrób jest potem testowany pod kątem poprawności
scalania przez testera scalania; ostatnia wersja podsystemu jest
przekazywana do scalania systemu.
" integrator systemu  zgodnie z planem scalania wyrobów  scala system,
dodając wykonane podsystemy do obszaru i tworząc wyroby; każdy
wyrób jest potem testowany pod kątem poprawności scalania przez
testera scalania; ostatnia wersja wyrobu jest poddawana testowi systemu
przez testera systemu.