KSIĘGA TRZECIA






Ustawa

z dnia 23 kwietnia 1964 r.

Kodeks cywilny.

(Dz.U. nr 16, poz. 93 ze zm.)

(wyciąg)

(....)

 

KSIĘGA TRZECIA

ZOBOWIĄZANIA

Tytuł I.

PRZEPISY OGÓLNE

Art. 353. ż 1. Zobowiązanie
polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika
świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić.

ż 2. Świadczenie może polegać na
działaniu albo na zaniechaniu.

Art. 3531.
Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny
według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie
sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani
zasadom współżycia społecznego.

Art. 354. ż 1. Dłużnik
powinien wykonać zobowiązanie zgodnie z jego treścią i w
sposób odpowiadający jego celowi społeczno-gospodarczemu oraz
zasadom współżycia społecznego, a jeżeli istnieją w tym
zakresie ustalone zwyczaje - także w sposób odpowiadający tym
zwyczajom.

ż 2. W taki sam sposób powinien
współdziałać przy wykonaniu zobowiązania wierzyciel.

Art. 355. ż 1. Dłużnik
obowiązany jest do staranności ogólnie wymaganej w stosunkach
danego rodzaju (należyta staranność).

ż 2. Należytą staranność
dłużnika w zakresie prowadzonej przez niego działalności
gospodarczej określa się przy uwzględnieniu zawodowego
charakteru tej działalności.

Art. 356. ż 1. Wierzyciel
może żądać osobistego świadczenia dłużnika tylko wtedy,
gdy to wynika z treści czynności prawnej, z ustawy albo z
właściwości świadczenia.

ż 2. Jeżeli wierzytelność
pieniężna jest wymagalna, wierzyciel nie może odmówić
przyjęcia świadczenia od osoby trzeciej, chociażby działała
bez wiedzy dłużnika.

Art. 357. Jeżeli dłużnik
jest zobowiązany do świadczenia rzeczy oznaczonych tylko co do
gatunku, a jakość rzeczy nie jest oznaczona przez właściwe
przepisy lub przez czynność prawną ani nie wynika z
okoliczności, dłużnik powinien świadczyć rzeczy średniej
jakości.

Art. 3571.
Jeżeli z powodu nadzwyczajnej zmiany stosunków spełnienie
świadczenia byłoby połączone z nadmiernymi trudnościami albo
groziłoby jednej ze stron rażącą stratą, czego strony nie
przewidywały przy zawarciu umowy, sąd może po rozważeniu
interesów stron, zgodnie z zasadami współżycia społecznego,
oznaczyć sposób wykonania zobowiązania, wysokość
świadczenia lub nawet orzec o rozwiązaniu umowy. Rozwiązując
umowę sąd może w miarę potrzeby orzec o rozliczeniach stron,
kierując się zasadami określonymi w zdaniu poprzedzającym.

Art. 358. ż 1. Z
zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, zobowiązania
pieniężne na obszarze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej mogą
być wyrażone tylko w pieniądzu polskim.

ż 2. (skreślony).

Art. 3581.
ż 1. Jeżeli przedmiotem zobowiązania od chwili jego
powstania jest suma pieniężna, spełnienie świadczenia
następuje przez zapłatę sumy nominalnej, chyba że przepisy
szczególne stanowią inaczej.

ż 2. Strony mogą zastrzec w umowie,
że wysokość świadczenia pieniężnego zostanie ustalona
według innego niż pieniądz miernika wartości.

ż 3. W razie istotnej zmiany siły
nabywczej pieniądza po powstaniu zobowiązania, sąd może po
rozważeniu interesów stron, zgodnie z zasadami współżycia
społecznego, zmienić wysokość lub sposób spełnienia
świadczenia pieniężnego, chociażby były ustalone w
orzeczeniu lub umowie.

ż 4. Z żądaniem zmiany wysokości
lub sposobu spełnienia świadczenia pieniężnego nie może
wystąpić strona prowadząca przedsiębiorstwo, jeżeli
świadczenie pozostaje w związku z prowadzeniem tego
przedsiębiorstwa.

ż 5. Przepisy ż 2 i 3 nie
uchybiają przepisom regulującym wysokość cen i innych
świadczeń pieniężnych.

Art. 359. ż 1. Odsetki od
sumy pieniężnej należą się tylko wtedy, gdy to wynika z
czynności prawnej albo z ustawy, z orzeczenia sądu lub z
decyzji innego właściwego organu.

ż 2. Jeżeli wysokość odsetek nie
jest w inny sposób określona, należą się odsetki ustawowe.

ż 3. Wysokość odsetek ustawowych
określa rozporządzenie Rady Ministrów. Rozporządzenie to
może zakazać zastrzegania, jak również pobierania odsetek
wyższych od tych, które określa jako maksymalne.

Art. 360. W braku odmiennego
zastrzeżenia co do terminu płatności odsetek są one płatne
co roku z dołu, a jeżeli termin płatności sumy pieniężnej
jest krótszy niż rok - jednocześnie z zapłatą tej sumy.

Art. 361. ż 1. Zobowiązany
do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne
następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda
wynikła.

ż 2. W powyższych granicach, w braku
odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie
szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz
korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie
wyrządzono.

Art. 362. Jeżeli poszkodowany
przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek
jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do
okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron.

Art. 363. ż 1. Naprawienie
szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź
przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę
odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie
stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za
sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty,
roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w
pieniądzu.

ż 2. Jeżeli naprawienie szkody ma
nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być
ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że
szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen
istniejących w innej chwili.

Art. 364. ż 1. Ilekroć
ustawa przewiduje obowiązek zabezpieczenia, zabezpieczenie
powinno nastąpić przez złożenie pieniędzy do depozytu
sądowego.

ż 2. Jednakże z ważnych powodów
zabezpieczenie może nastąpić w inny sposób.

Art. 365. ż 1. Jeżeli
dłużnik jest zobowiązany w ten sposób, że wykonanie
zobowiązania może nastąpić przez spełnienie jednego z kilku
świadczeń (zobowiązanie przemienne), wybór świadczenia
należy do dłużnika, chyba że z czynności prawnej, z ustawy
lub z okoliczności wynika, iż uprawnionym do wyboru jest
wierzyciel lub osoba trzecia.

ż 2. Wyboru dokonywa się przez
złożenie oświadczenia drugiej stronie. Jeżeli uprawnionym do
wyboru jest dłużnik, może on dokonać wyboru także przez
spełnienie świadczenia.

ż 3. Jeżeli strona uprawniona do
wyboru świadczenia wyboru tego nie dokona, druga strona może
jej wyznaczyć w tym celu odpowiedni termin. Po bezskutecznym
upływie wyznaczonego terminu uprawnienie do dokonania wyboru
przechodzi na stronę drugą.

 

(....)

 

Tytuł XIII.

DOSTAWA

 

Art. 605. Przez umowę dostawy
dostawca zobowiązuje się do wytworzenia rzeczy oznaczonych
tylko co do gatunku oraz do ich dostarczenia częściami albo
periodycznie, a odbiorca zobowiązuje się do odebrania tych
rzeczy i do zapłacenia ceny.

Art. 606. Umowa dostawy powinna
być stwierdzona pismem.

Art. 607. Jeżeli surowce lub
materiały niezbędne do wykonania przedmiotu dostawy a
dostarczane przez odbiorcę są nieprzydatne do prawidłowego
wykonania przedmiotu dostawy, dostawca obowiązany jest
niezwłocznie zawiadomić o tym odbiorcę.

Art. 608. ż 1. Jeżeli w
umowie zastrzeżono, że wytworzenie zamówionych rzeczy ma
nastąpić z surowców określonego gatunku lub pochodzenia,
dostawca powinien zawiadomić odbiorcę o ich przygotowaniu do
produkcji i jest obowiązany zezwolić odbiorcy na sprawdzenie
ich jakości.

ż 2. Jeżeli w umowie zastrzeżono,
że wytworzenie zamówionych rzeczy ma nastąpić w określony
sposób, dostawca jest obowiązany zezwolić odbiorcy na
sprawdzenie procesu produkcji.

Art. 609. Dostawca ponosi
odpowiedzialność z tytułu rękojmi za wady fizyczne
dostarczonych rzeczy także w tym wypadku, gdy wytworzenie rzeczy
nastąpiło w sposób określony przez odbiorcę lub według
dostarczonej przez niego dokumentacji technologicznej, chyba że
dostawca, mimo zachowania należytej staranności, nie mógł
wykryć wadliwości sposobu produkcji lub dokumentacji
technologicznej albo że odbiorca, mimo zwrócenia przez
dostawcę uwagi na powyższe wadliwości, obstawał przy podanym
przez siebie sposobie produkcji lub dokumentacji technologicznej.


Art. 610. Jeżeli dostawca
opóźnia się z rozpoczęciem wytwarzania przedmiotu dostawy lub
poszczególnych jego części tak dalece, że nie jest
prawdopodobne, żeby zdołał je dostarczyć w czasie umówionym,
odbiorca może nie wyznaczając terminu dodatkowego od umowy
odstąpić jeszcze przed upływem terminu dostarczenia przedmiotu
dostawy.

Art. 611. Jeżeli w toku
wytwarzania przedmiotu dostawy okaże się, że dostawca wykonywa
ten przedmiot w sposób wadliwy albo sprzeczny z umową, odbiorca
może wezwać dostawcę do zmiany sposobu wykonania wyznaczając
dostawcy w tym celu odpowiedni termin, a po bezskutecznym
upływie wyznaczonego terminu od umowy odstąpić.

Art. 612. W przedmiotach nie
uregulowanych przepisami niniejszego tytułu, do praw i
obowiązków dostawcy i odbiorcy stosuje się odpowiednio
przepisy o sprzedaży.